Dynamiczna pulpa.

Dynamiczna pulpa.

Krótka, łatwa i przyjemna powieść. Nie jest to może dzieło wybitne, jednak porusza tematy ważne jak nieśmiertelność i śmiertelność oraz odpowiedzialność lepszych, mądrzejszych nad maluczkimi... Problem ten potem rozwinął Herbert w tomie Bóg imperator w Diunie. Ogólnie powieść naprawdę z mega, mega potencjałem ale potraktowana trochę po macoszu, to jeszcze nie to, tutaj dopiero widać zarys geniuszu Herberta, jednak to przecież normalne, trzeba na czymś ćwiczyć żeby zostać mistrzem.

Krótka, łatwa i przyjemna powieść. Nie jest to może dzieło wybitne, jednak porusza tematy ważne jak nieśmiertelność i śmiertelność oraz odpowiedzialność lepszych, mądrzejszych nad maluczkimi... Problem ten potem rozwinął Herbert w tomie Bóg imperator w Diunie. Ogólnie powieść naprawdę z mega, mega potencjałem ale potraktowana trochę po macoszu, to jeszcze nie to, tutaj...

Kolejne z "szybkich" opowiadań Herberta. Doskonała do czytania w środkach komunikacji zbiorowej:)

Daje się tu odczuć:
-klimat filmu noir(psycholog Andy, samotny wilk)/może trochę też SF klasy B z lat 50-tych
-pomieszany z operą mydlaną (Joe zabija żonę, jego córka żałuje że nie związała się z Andym itd.),
-oraz czymś bardziej w stylu Herberta - czyli psychologicznym SF.

Na tle tych kilku planów przewijają się pytania dotyczące bóstwa, nieśmiertelności, manipulacji. Tak, psychologicznych "rozkmin" nie brakuje, podobnie jak momentów w których bohaterowie rozgrywają się na wzajem emocjonalnie, tryumfują, bądź sromotnie się mylą.

PLUSY:
+koncept wielkiego Kreocentrum, pantovivora i wizja świata nieśmiertelnych Chemów
+przyzwoicie zbudowane postaci
+klimat noir/filmu SF klasy B z lat 50-tych.
MINUSY:
-opera mydlana
-nie jest to dzieło wybitne, ot opowiadanie do pociągu...

Kolejne z "szybkich" opowiadań Herberta. Doskonała do czytania w środkach komunikacji zbiorowej:)

Daje się tu odczuć:
-klimat filmu noir(psycholog Andy, samotny wilk)/może trochę też SF klasy B z lat 50-tych
-pomieszany z operą mydlaną (Joe zabija żonę, jego córka żałuje że nie związała się z Andym itd.),
-oraz czymś bardziej w stylu Herberta - czyli psychologicznym...

Pierwsza moja styczność z twórczością Franka Herberta i czuję się rozczarowany. Pretekstowa fabuła, pretekstowi bohaterowie i świat przedstawiony, elementy te stanowią jedynie pole do popisu autora w dziedzinie psychologii na gruncie rozważań o nieśmiertelności. Ani to świeże (motyw nudnej nieśmiertelności),ani specjalnie ciekawe.

Pierwsza moja styczność z twórczością Franka Herberta i czuję się rozczarowany. Pretekstowa fabuła, pretekstowi bohaterowie i świat przedstawiony, elementy te stanowią jedynie pole do popisu autora w dziedzinie psychologii na gruncie rozważań o nieśmiertelności. Ani to świeże (motyw nudnej nieśmiertelności),ani specjalnie ciekawe.

Co mogę powiedzieć o tej książce.. Tak na pewno wszystkich, którzy jeszcze nie znają twórczości Herberta zachwyci wyobraźnia autora. Przynajmniej mnie zachwyciła, człowiek po prostu wymyśla takie rzeczy o których mi się nie śniło. A jak sądzisz, że tak nie jest, to znaczy że możesz pisać ksiązki, naprawdę dobre książki. Dla "Właców Niebios" charakterystyczny jest zwrot akcji na pod sam koniec opowiadania. Chyba jedyna taka książka tego autora. Aż prosi się o ekranizację, szczególnie teraz w dobie realistycznych efektów specjalnych. Polecam,"Władców" jak i całą resztę dorobku Franka.

Co mogę powiedzieć o tej książce.. Tak na pewno wszystkich, którzy jeszcze nie znają twórczości Herberta zachwyci wyobraźnia autora. Przynajmniej mnie zachwyciła, człowiek po prostu wymyśla takie rzeczy o których mi się nie śniło. A jak sądzisz, że tak nie jest, to znaczy że możesz pisać ksiązki, naprawdę dobre książki. Dla "Właców Niebios" charakterystyczny jest zwrot...