Fajnie. I przyjemnie było. Może bez głośnych fajerwerków czy wybuchów zadowolenia, ekscytacji, ale miło.
Z jednej strony bardzo klasycznie w konstrukcji bohaterów, z drugiej nietuzinkowo fabularnie. I znowu nie na tyle, żeby wznosić jakiej hymny pochwalne, ale na przyzwoitym poziomie.
Ciekawie i interesująco.
Cała otoczka paranormalna spisała się tutaj znakomicie. Sny świetnie wpisały się w odkrywanie historii. Historia medalionu dopełniła całości.
Niestety, w pewnym momencie miałam przesyt. A już romans matki bohaterki z bratem męża, wydał mi się tak zbędny, że do tej pory nie wiem co autorka miała w zamyśle umieszczając go tutaj. Rozumiem, że jednak relacje Rachel & matka nie stanowiły nawet 15 wątku w tej książce. Jeszcze kilka razy zastanawiałam się nad celowością jakiegoś wtrącenia.
Ale uczciwie przyznać trzeba, że luk w fabule nie zauważyłam.
Trochę paradoksalnie źle tej historii zrobiło wpisanie książki w kategorię romans. Jaki czytelnik uwierzy, że Adam i Nick to para złych bohaterów, a ich działania są niecne i godne potępienia. Przypisywanie tym dobrym, złych cech lubię, a kiedy jest to zrobione umiejętnie mocno lubię, ale tutaj w zasadzie od początku wiadomo było co i jak.
Sympatycznie prowadzone były dwa wątki miłosne, przy czym to ten drugi, nie głównobohaterowy, dostarczał więcej emocji i chemii. Iskrzyło przyjemnie, i nutka tajemniczości, niepewności była jak dla mnie bardziej zauważalna, bardziej intrygująca.
Jak na moje potrzeby zarówno Rachel jak i Adamowi zabrakło czegoś. Może rzeczywiście za mało iskry, chemii, życia. Sytuacja pewnie paskudna zarówno dla jednego jak i dla drugiego, ale mnie zmęczyła w pewnym momencie ta delikatność. Może dlatego tak podobała mi się druga para, w której faktycznie widać było życie, że nie dostrzegłam tych subtelności w pierwszej.
Zdecydowanie wkurzała mnie Rachel. Dawno nie spotkałam tak mało ogarniętej bohaterki. Ślepo ufna w zasadzie we wszystko. Nawet dwa zamachy tego nie zmieniły. Pojawiające się niespodziewane róże w wazonie, no dobrze jedna róża, w zasadzie nie robią na niej wrażenia. To znaczy robią, ale ta kobieta nawet nie próbuje zastanowić się skąd się wzięły. Wokół niej dzieją się dziwności, a ona zachowuje się jakby była jedynie biernym obserwatorem. Odnaleziony list zmarłego 10 lat temu narzeczonego napisany na papeterii, którą przywiozła niedawno, nic… Bałagan w rzeczach matki, sama nawet stwierdza, że ktoś musiał przeszukiwać te rzeczy, i nic… Na, Boga, nawet Święty by tego nie wytrzymał .
Ale w sumie było dobrze. Przeczytałam z zainteresowaniem, a że Rachel odstrzeliłabym już na 50 stronie to zupełnie inna bajka. Było deczko paranormalnie

Fajnie. I przyjemnie było. Może bez głośnych fajerwerków czy wybuchów zadowolenia, ekscytacji, ale miło.
Z jednej strony bardzo klasycznie w konstrukcji bohaterów, z drugiej nietuzinkowo fabularnie. I znowu nie na tyle, żeby wznosić jakiej hymny pochwalne, ale na przyzwoitym poziomie.
Ciekawie i interesująco.
Cała otoczka paranormalna spisała się tutaj znakomicie. Sny...

Kay Hooper, „Osaczona”
Niezły kryminał z tajemnicą i wątkiem paranormalnym. Fabuła ciekawa, ale nie powala. Bohaterowie tak bardzo tekturowi, że zęby miejscami bolą. W sumie da się przeczytać, bo poprawnie napisane i wykreowane, ale szału nie ma.

Kay Hooper, „Osaczona”
Niezły kryminał z tajemnicą i wątkiem paranormalnym. Fabuła ciekawa, ale nie powala. Bohaterowie tak bardzo tekturowi, że zęby miejscami bolą. W sumie da się przeczytać, bo poprawnie napisane i wykreowane, ale szału nie ma.

Stwierdzam że naprawdę mi się podobało. Książka sama się czyta, ma w sobie wszystko co lubię: odrobinę paranormalności, romans z HEA, tajemnicę i odrobinę kryminału.
Ma w sobie jakąś magię. Nie umiem tego inaczej określić jak właśnie magią. Niektóre książki mają swoją atmosferę i mimo że nie przywiązałam się do bohaterów, polubiłam ich i przeżywałam razem z nimi wszelkie emocje.
Bardzo poruszyło mnie jak Adam kochał Rachel. Tyle lat na nią cierpliwie czekał. Podobało mi się też to jak ją ratował, bez względu na wszystko i jak się o nią martwił. Lubię takich opiekuńczych bohaterów.
Romans drugoplanowy również świetny. Moment wyznań miłosnych tej pary bardzo ciekawy.
A co do czarnego charakteru miałam takie przeczucia, więc nie było wielkiego zaskoczenia. Zastanawiałam się tylko w jaki sposób on plącze. W sumie od początku go znielubiłam.

Gdyby nie to że poleciła mi tę książkę koleżanka, nie miałabym możliwości jej przeczytać bo nawet nie wiedziałam o istnieniu autorki.
Dlatego teraz to ja polecam. Warto.

Stwierdzam że naprawdę mi się podobało. Książka sama się czyta, ma w sobie wszystko co lubię: odrobinę paranormalności, romans z HEA, tajemnicę i odrobinę kryminału.
Ma w sobie jakąś magię. Nie umiem tego inaczej określić jak właśnie magią. Niektóre książki mają swoją atmosferę i mimo że nie przywiązałam się do bohaterów, polubiłam ich i przeżywałam razem z nimi wszelkie...

"Przed dziesięciu laty zniknął bez śladu Thomas, narzeczony Rachel Grant. Teraz w mieście pojawił się mężczyzna, który mógłby uchodzić za bliźniaczego brata Thomasa lub... jego ducha, jak zaczyna myśleć ogarnięta popłochem Rachel. Adam Delafield, bo tak się przedstawił, ma kosmyk włosów, który Rachel dała Thomasowi..."

Nie kosmyk włosów,ale medalion z inicjałami,zdjęciem Rachel i wizerunkiem świętego Krzysztofa(zastanawiam się ,czy osoba pisząca blurb czytała właściwą książkę )

... "utrzymuje, że jest winien jej ojcu trzy miliony dolarów, na co jednak nie ma dokumentów"...

te jednakże się znajdują,może nie całkiem oficjalne ,ale i pożyczka całkiem oficjalna nie była

... "i zawsze znajduje się w pobliżu, gdy Rachel przytrafiają się tajemnicze, groźne wypadki".

co nie znaczy ,ze sam je powoduje
Raczej znajduje się w odpowiednim czasie w odpowiednim miejscu

"Rachel czuje się osaczona. Musi się dowiedzieć, kto i dlaczego chce ją zabić - zanim będzie za późno. "

Tego osaczenia za bardzo u niej nie zauważyłam.Bała się,owszem,kto by się nie bał w jej sytuacji,była zdenerwowana i niepewna otaczających ją osób.

"Kay Hooper wie jak napisać powieść,która przytrzyma czytelników w napięciu do ostatniej strony"

No owszem,wie.Choć z ta ostatnią stroną bym nie przesadzała.Cała książka jest bardzo ciekawa.Są spiski,próby morderstwa,sekrety nie tylko rodzinne,tajemniczy osobnicy.Są też duchy,prorocze sny i jeszcze parę innych rzeczy.Jak dla mnie trochę tych innych rzeczy jest za dużo(np tajemnica romansu matki Rachel i jej wujka,co właściwie niczego nie wnosi do akcji).

Nasuwają się pytania:co łączy Thomasa i Adama?Skąd Adam ma medalion?Co ukrywa Nicolas?Kto próbuje zabić Rachel?

Wszystko jest dobrze prawie do końca.Prawie,bo końcówka wydaje mi się trochę przesadzona.Ta dziwna więź między Rachel i Adamem i ich identyczne sny,więź którą wytworzył medalion nie wydaje mi się autentyczna.Trochę to naciągane.Podobnie jest z duchem Thomasa który czuwa nad Rachel i jest widoczny dla innych ludzi(mogłoby tego nie być,a książka wcale by na tym nie straciła)...No i epilog-całkiem niepotrzebny.Przecież Rachel pożegnała się z Thomasem już wtedy,na strychu,podczas przeglądania kufra z pamiątkami,więc to "pożegnanie" Thomasa z epilogu i jego przejście w stronę światła to trochę za dużo.Lepiej byłoby zostawić lekkie niedopowiedzenie.

Moja subiektywna ocena-dobra książka z ciekawym wątkiem paranormalno-sensacyjnym,choć trochę tej paranormalności za dużo.Tak czy inaczej,czas poświęcony na czytanie tej pozycji nie był czasem straconym.Książka mi się podobała(choć nad oceną musiałam trochę pomyśleć )

"Przed dziesięciu laty zniknął bez śladu Thomas, narzeczony Rachel Grant. Teraz w mieście pojawił się mężczyzna, który mógłby uchodzić za bliźniaczego brata Thomasa lub... jego ducha, jak zaczyna myśleć ogarnięta popłochem Rachel. Adam Delafield, bo tak się przedstawił, ma kosmyk włosów, który Rachel dała Thomasowi..."

Nie kosmyk włosów,ale medalion z inicjałami,zdjęciem...

Ogólnie dość ciekawa książka, chociaż w sumie to dużo dziwnych przypadków i dość głupie te wypadki, po których bohaterom totalnie nic się nie stało. No i to podobieństwo między Tomem a Adamem... I ten motyw ducha... To takie trochę minusiki, ale tak poza tym szybko się czyta i tak namieszane, że do końca nie wiadomo, kto jest zły. ;>

Ogólnie dość ciekawa książka, chociaż w sumie to dużo dziwnych przypadków i dość głupie te wypadki, po których bohaterom totalnie nic się nie stało. No i to podobieństwo między Tomem a Adamem... I ten motyw ducha... To takie trochę minusiki, ale tak poza tym szybko się czyta i tak namieszane, że do końca nie wiadomo, kto jest zły. ;>

"Osaczona" jest wprost wspaniała.
Tym razem to historia kobiety, która straciła w wypadku lotniczym 10 lat wcześniej narzeczonego, (ale ciągle nie może pogodzić się z tym faktem) a teraz rodziców (też w wypadku)
Teraz jest bardzo bogata, ale również bardzo zagubiona, bo nagle spotyka człowieka bliźniaczo podobnego do zmarłego narzeczonego a do tego ktoś stara się ją zabić.
Rachel i Adam razem próbują się dowiedzieć kto i dlaczego próbuje ją zabić.
Książka trzyma w napięciu od pierwszej strony, bardzo dużo się dzieje, wszyscy są podejrzani, jest nawet duch....polecam!!!!!

"Osaczona" jest wprost wspaniała.
Tym razem to historia kobiety, która straciła w wypadku lotniczym 10 lat wcześniej narzeczonego, (ale ciągle nie może pogodzić się z tym faktem) a teraz rodziców (też w wypadku)
Teraz jest bardzo bogata, ale również bardzo zagubiona, bo nagle spotyka człowieka bliźniaczo podobnego do zmarłego narzeczonego a do tego ktoś stara się ją...

Myślałam, że ksiązka nie przypadnie mi do gustu, ale było inaczej. Może nie wywarła na mnie jakoiegoś wilkiego wrażenia ale ciesze się, że pomimo wielu niezbyt pozytywanym opiniom postanowiłam ją przeczytać.
Spodobała mi się fabuła, chociaz musze przyznać, że momentami troszeczkę nudno. Ale tylko troszeczkę.

Ksiązka opowiada o Rachel, której narzeczony Thomans, zginął w katastrofie lotniczej. Rachel, po śmierci swojego narzeczonego mieszkała w Nowym Jorku, gdzie oddała się całkowicie pracy, pozastawiając wszytsko inne w kąt.
Lecz po dziesięciu latach dziewczyna wraca w rodzinne strony, w celach spadkowych, które odziedzyczyła po zmarłych rodzicach.
Jednak pwnego tejemniczego dnia w mieście pojawia się mężczyzna, który mógłby uchodzić za bliźniaczego brata Thomasa. Mężczyzna przypominający Thomasa nagle pojawia się u niej w domu.
Dziewczyna pomimo ostżerzeń swojego prawnika, Grahama postanawia zaufać tajemniczemu mężczyźnie, który zawsze znajduje się w pobliżu, gdy Rachel przytrafiają się zagrażające życiu wypadki.
Kobieta czuje się osaczona. Musi się dowiedzieć, kto chce ją zabić i dlaczego...?

Myślałam, że ksiązka nie przypadnie mi do gustu, ale było inaczej. Może nie wywarła na mnie jakoiegoś wilkiego wrażenia ale ciesze się, że pomimo wielu niezbyt pozytywanym opiniom postanowiłam ją przeczytać.
Spodobała mi się fabuła, chociaz musze przyznać, że momentami troszeczkę nudno. Ale tylko troszeczkę.

Ksiązka opowiada o Rachel, której narzeczony Thomans, zginął w...

"Osaczona" to jedna z niewielu książek Hooper, które zostały wydane po polsku. Podobnie jak w "Śladami Caroline" i "Labiryncie wiecznej miłości" mamy tutaj nieco uładzoną bohaterkę, ufną ponad wszystko, której przydarza się coś irracjonalnego. Tym razem spotykamy Rachel, panienkę z dobrego domu, która odziedziczyła fortunę po zmarłych rodzicach i w celach spadkowych powraca w rodzinne strony. Dziesięć lat wcześniej w katastrofie lotniczej zginął/zaginął jej narzeczony. I nagle pewnego dnia spotyka mężczyznę bliźniaczo do niego podobnego. W tej chwili również ktoś zaczyna dybać na jej życie.
Akcja "Osaczonej" rozgrywa się nieco szybciej i bardziej płynnie niż w pozostałych książkach Hooper, co zasługuje na plus. Plusem jest także to, że intryga jest ciekawa i pozostawia wiele możliwości rozwoju. Niestety szczerze mówiąc myślałam, że wyjaśnienie będzie nieco inne, może nie do końca realne, ale romantyczne. "Osaczona" jest napisana bardzo poprawnie, może nawet ma więcej fanów niż inne pozycje tej autorki. Jednak dla mnie brakuje w niej jakiegoś istotnego elementu. Może klimatu, który buduje całe napięcie wokół historii. To dziwne, bo pod względem fabularnym "Osaczona" jest dla mnie lepsza od innych, a mimo wszystko uważam ją za słabszą. Ot taka moja bardzo subiektywna opinia.

"Osaczona" to jedna z niewielu książek Hooper, które zostały wydane po polsku. Podobnie jak w "Śladami Caroline" i "Labiryncie wiecznej miłości" mamy tutaj nieco uładzoną bohaterkę, ufną ponad wszystko, której przydarza się coś irracjonalnego. Tym razem spotykamy Rachel, panienkę z dobrego domu, która odziedziczyła fortunę po zmarłych rodzicach i w celach spadkowych powraca...

Opis książki zachęcający, a fabuła taka sobie. Pomysł dobry, ale z realizacją kiepsko. Czyta się dobrze, właściwie dla relaksu, ale nic ponad to. Średnia.

Opis książki zachęcający, a fabuła taka sobie. Pomysł dobry, ale z realizacją kiepsko. Czyta się dobrze, właściwie dla relaksu, ale nic ponad to. Średnia.