Bardzo wciągająca, trafny opis małomiasteczkowej społeczności.

Bardzo wciągająca, trafny opis małomiasteczkowej społeczności.

Peyton Place kupiłam w antykwariacie za śmieszną kwotę w ramach kontaktów z literaturą obcojęzyczną.
Jak ja lubię takie sytuacje, kiedy zupełnie nie spodziewam się, że lektura tak mnie wciągnie!
Miasteczko jest dziwaczne, ludzie typowi, a mieszanka tego dziwactwa i tych standardowych typów jest fajerwerkowa. Jasne, można czepiać się nagromadzenia zdarzeń, niemal biblijnego potraktowania niektórych osób i ich losów, ale moim zdaniem lekka naiwność akcji tylko dodaje jej uroku. Rozumiem, dlaczego Peyton Place w pewnym okresie było powieścią skandaliczną, autorka wykazała się momentami sporą odwagą. Dziś takie rzeczy jak gwałt, aborcja, nieślubne dziecko nie szokują aż tak (a może powinny...),ale osadzone w takich historiach nadal robią wrażenie. Przynajmniej na mnie.
Nie wszystkich bohaterów Peyton Place polubiłam, niektórych wręcz przeciwnie, ale na pewno za jakiś czas do nich wrócę.

Peyton Place kupiłam w antykwariacie za śmieszną kwotę w ramach kontaktów z literaturą obcojęzyczną.
Jak ja lubię takie sytuacje, kiedy zupełnie nie spodziewam się, że lektura tak mnie wciągnie!
Miasteczko jest dziwaczne, ludzie typowi, a mieszanka tego dziwactwa i tych standardowych typów jest fajerwerkowa. Jasne, można czepiać się nagromadzenia zdarzeń, niemal biblijnego...

To bardzo dobra książka , chociaż z tych '' duszących '' . W mojej ocenie duszące to te książki które czytam z takim przejęciem i burzą emocji , że aż ...zapominam oddychać . Ta była jedną właśnie z takich . Leniwie opowiadała historię małego , zapyziałego miasteczka gdzieś w Nowej Anglii . Czytałam o ludziach z tego miasteczka , o dorosłych , dzieciach , tych w okresie dojrzewania , ale i tych małych biegających w listopadzie bez butów i z brudnymi zmarzniętymi nogami. Miasteczko pozornie idyllicznie w którym nic się nigdy nie działo , wręcz nudy na pudy . Ale to tylko złudzenia bo jak sama autorka pisze że niemal każdy z mieszkańców trzyma w szafie swoje trupy i '' gdyby one wszystkie naraz zaczęły nagle klekotać , byłby niezły harmider '' . Trupem Nellie był ropny guz na głowie , a w środku tryper , którego podarował jej mąż Lucas Cross , zanim zniknął z miasteczka . Ale nie to było najgorsze . Najgorsze były poglądy Nellie Cross , która uważała iż to jej się słusznie NALEŻY !. Bo przecież gdzie mąż miał to zanieść ? do jakiejś obcej kobiety ? To że Lucas ją regularnie bił , to też zdaniem Nellie było w porządku , bo znaczyło że mu na żonie zależy i usilnie pragnie ją zmienić i czegoś dobrego nauczyć...Mnie po prostu opadły ręce ze zgrozy . Nawet nie dlatego że wtedy w tamtych czasach kobiety tak myślały , ale dlatego , iż jeszcze teraz w cywilizowanym świecie prawie osiemdziesiąt lat później można spotkać takie poglądy , zwłaszcza te o biciu...Ale też te o usuwaniu ciąży wynikającej z gwałtu uczynionego przez ojczyma , lub te o nie pochowaniu katoliczki w poświęconej ziemi , tylko dlatego że popełniła samobójstwo . Ta książka ma wiele takich '' trupów ''a jeden gorszy od drugiego . Ja nie mogłam się oderwać . Dodatkowe emocje wynikają z oczekiwania całego miasteczka na deszcz , który nie chce spaść , co znowu generuje napięcie związane z możliwością pożaru okolicznych lasów . Błękitnozłota rozżarzona patelnia , jak opisuje ów skwar autorka . '' Wyczekiwany '' pożar w końcu wybucha i nie za bardzo daje się zdławić strażakom...Więcej nie zdradzę , ale polecam każdemu kto lubi dobrą powieść , taką naprawdę poruszającą emocje.

To bardzo dobra książka , chociaż z tych '' duszących '' . W mojej ocenie duszące to te książki które czytam z takim przejęciem i burzą emocji , że aż ...zapominam oddychać . Ta była jedną właśnie z takich . Leniwie opowiadała historię małego , zapyziałego miasteczka gdzieś w Nowej Anglii . Czytałam o ludziach z tego miasteczka , o dorosłych , dzieciach , tych w okresie...

Z pewnością jest to pozycja bardzo specyficzna, powieść ta bowiem łączy w sobie cechy popularnego czytadła z tymi przynależnymi literaturze bardziej ambitnej. W pewnym momencie odniosłam wręcz wrażenie, że jest to po prostu "klasyczne czytadło", powieść lekka, nasycona atrakcyjnymi dla czytelnika wątkami, napisana prostym i mało skomplikowanym językiem (przy czym nie ociera się jednocześnie o grafomanię),jednak nie całkowicie pusta i głupiutka jak obecne popularne książeczki. Pod wieloma względami jest to dzieło ponadczasowe, ukazuje bowiem obraz małomiasteczkowej społeczności, z jej przywarami i zaletami, który równie dobrze można by przenieść od czasów współczesnych, zmieniając tylko kilka detali historycznych. Z pewnością niesamowitym jej plusem jest wyrazistość bohaterów, nikt tam bowiem nie jest tylko pustą marionetką fabularną.
Czytało mi się to naprawdę dobrze, od pewnego momentu wręcz mnie lektura pochłonęła i po prostu musiałam wiedzieć co będzie dalej. Niektóre opisy, czy dialogi uważam za nietrafione i sztuczne, wrzucone trochę na siłę, a przez to niepotrzebne, lecz nawet one nie ujmują tej pozycji uroku. Ogólnie sądzę, że jest to naprawdę dobra i warta uwagi książka, ciekawie odwzorowująca amerykańskie społeczeństwo lat 30-tych i 40-tych, obecnie niestety niesłusznie zapomniana.

Z pewnością jest to pozycja bardzo specyficzna, powieść ta bowiem łączy w sobie cechy popularnego czytadła z tymi przynależnymi literaturze bardziej ambitnej. W pewnym momencie odniosłam wręcz wrażenie, że jest to po prostu "klasyczne czytadło", powieść lekka, nasycona atrakcyjnymi dla czytelnika wątkami, napisana prostym i mało skomplikowanym językiem (przy czym nie ociera...

Ta powieść, wydana pierwszy raz w latach 50. minionego wieku, od początku wzbudzała liczne kontrowersje. Mimo iż miała wielu zagorzałych wielbicieli wśród czytelników, na krótko znalazła się na liście książek zakazanych. Pruderyjni cenzorzy amerykańscy uznali ją za wyuzdaną i obsceniczną. Podobnie było w Europie, np. w Irlandii.

Czym tak bardzo książka podpadła decydentom? Zapewne tym, że przedstawia świat takim, jakim był w rzeczywistości.
Losy mieszkańców prowincjonalnego miasteczka amerykańskiego śledzimy od końca lat 30. do lat 50. XX wieku. Wśród bohaterów są dzieci i dorośli, powszechnie szanowani ludzie i kanalie, bogaci i biedni, uczciwi i krętacze... Większość skrywa różne tajemnice i stara się, by nie wyszły one na jaw, gdyż w plotkarskim środowisku prawda o nieślubnym dziecku czy romansie równałaby się społecznemu ostracyzmowi.

Wielu bohaterów musi zmagać się z trudnymi życiowymi wyborami. Stają się one osią akcji, która wciąga czytelnika od pierwszych stron.
Senna mieścina tylko pozornie wydaje się nijaka i nudna. Tak naprawdę pod płaszczykiem uprzejmości i uczciwości kryją się najciemniejsze występki - korupcja, gwałty, a nawet morderstwo.

Czytając tę powieść, trudno nie zanurzyć się w świat mieszkańców. Jednych się lubi, innych nie znosi, jeszcze innym życzy się jak najgorzej.
I na tym na pewno polega siła "Miasteczka..." - trudno oprzeć się jego magnetyzmowi i pozostać obojętnym na to, co dzieje się w małej społeczności.

Całość czyta się jednym tchem, z wielkimi emocjami i świadomością, że mimo upływu czasu, w ludzkiej mentalności niewiele się zmieniło.
Polecam wszystkim, którzy lubią dobrze napisane powieści obyczajowe z wątkami miłosnymi i sensacyjnymi oraz z wyrazistymi postaciami.

Ta powieść, wydana pierwszy raz w latach 50. minionego wieku, od początku wzbudzała liczne kontrowersje. Mimo iż miała wielu zagorzałych wielbicieli wśród czytelników, na krótko znalazła się na liście książek zakazanych. Pruderyjni cenzorzy amerykańscy uznali ją za wyuzdaną i obsceniczną. Podobnie było w Europie, np. w Irlandii.

Czym tak bardzo książka podpadła...