Przeczytałam tę książkę, bo od dawna jestem zakochana w jej ekranizacji i chyba właśnie ten fakt zaważył na moim kiepskim odbiorze tej pozycji. Bo film Marcela Carne jest wybitny, tyle że... opowiada niemal całkiem inną historię. I chyba to wpłynęło na fakt, że książka mi się nie podobała, bo spodziewałam się czegoś zupełnie odmiennego. Inna sprawa, że historia mnie ani trochę nie wciągnęła...

Przeczytałam tę książkę, bo od dawna jestem zakochana w jej ekranizacji i chyba właśnie ten fakt zaważył na moim kiepskim odbiorze tej pozycji. Bo film Marcela Carne jest wybitny, tyle że... opowiada niemal całkiem inną historię. I chyba to wpłynęło na fakt, że książka mi się nie podobała, bo spodziewałam się czegoś zupełnie odmiennego. Inna sprawa, że historia mnie ani...

Książka o mieszkańcach i pracownikach pewnego paryskiego taniego hotelu. Ich problemy, uczucia, przeżycia, losy, decyzje pokazuje nam autor w sposób iście rewelacyjny. Trzydzieści pięć krótkich rozdziałów tworzy ciekawą opowieść o ludzkich żywotach ukazanych z perspektywy hotelowo-kawiarnianej.
Powieść tłumaczyła Danuta Knysz-Rudzka. Na początku książki znajdziemy interesującą przedmowę od tłumaczki. Poniżej przytaczam jej fragment, który świetnie i w skondensowany sposób mówi o tym, co w książce znajdziemy. Cóż więc stworzył autor? "Stworzył powieść środowiskową o bohaterze zbiorowym - o mieszkańcach jednego hoteliku, zapracowanych, ubogich, z rezygnacją dźwigających ciężki swój los. Wszyscy oni przeżywają swą szarą egzystencję i wielkie dramaty - miłość bez szans na szczęście, pracę ponad siły, chorobę, w tym środowisku nieuleczalną, starość bez oparcia i śmierć w osamotnieniu. Wszyscy są w jakimś sensie rozbitkami życiowymi wyrzuconymi na paryski bruk. Ci bezdomni, dla których hotel jest jedynym domem, tworzą wielką rodzinę, nad którą po matczynemu czuwa żona hotelarza, pani Lecourveur". Nic dodać lub ująć. Oto powieściowa rzeczywistość wykreowana na książkowych kartach przez francuskiego pisarza.
Znakomita lektura. Książka, której (w moich oczach) do miana wybitnej niewiele brakuje. Więc 8/10 będzie oceną w sam raz. Ta ocena pasuje tu jak ulał. Warto sprawdzić samemu, czy tak jest w istocie. Zachęcam do tego.

Książka o mieszkańcach i pracownikach pewnego paryskiego taniego hotelu. Ich problemy, uczucia, przeżycia, losy, decyzje pokazuje nam autor w sposób iście rewelacyjny. Trzydzieści pięć krótkich rozdziałów tworzy ciekawą opowieść o ludzkich żywotach ukazanych z perspektywy hotelowo-kawiarnianej.
Powieść tłumaczyła Danuta Knysz-Rudzka. Na początku książki znajdziemy...

Eugene Dabit przenosi nas w świat przedwojennego Paryża, opowiada z okrutną konsekwencją o bohaterach, których losy obserwujemy tylko z perspektywy ich pobytu w Hotelu. Nie zostajemy z nimi ani chwili dłużej. Gdy wyjeżdżają z Hotelu nie podążamy za ich losami. Zupełnie tak jakbyśmy mieli w Hotelu postawioną kamerę i z jej perspektywy dowiadywali się o ludziach. Nie wychodzimy z nimi nawet na ulicę. Historia ta jest niezwykle filmowa co dostrzegł Marcel Carne ekranizując tę powieść w 1938. Proza jest surowa, skupiająca się na wydarzeniach, wnioski ma wyciągnąć sam czytelnik.

Eugene Dabit przenosi nas w świat przedwojennego Paryża, opowiada z okrutną konsekwencją o bohaterach, których losy obserwujemy tylko z perspektywy ich pobytu w Hotelu. Nie zostajemy z nimi ani chwili dłużej. Gdy wyjeżdżają z Hotelu nie podążamy za ich losami. Zupełnie tak jakbyśmy mieli w Hotelu postawioną kamerę i z jej perspektywy dowiadywali się o ludziach. Nie...

Doprawdy nie rozumiem, czemu tak długo zwlekałam z tą książką, mając ją na półce od dłuższego czasu. To się czyta jednym tchem.
(przeczytałam "Hotel du Nord" w dwa dni podczas wakacyjnego pobytu w Estonii. Wyrobiłabym się w jeden dzień, ale czasu nie miałam i tylko dlatego lektura tyle trwała - w innym przypadku to byłaby kwestia ledwie paru godzin)
Bardzo, ale to bardzo chciałabym zobaczyć współczesną ekranizację tej pozycji. W trakcie czytania co i rusz wyobrażałam sobie, jak wygląda hotel i życie jego mieszkańców, jak z biegiem czasu zmienia się i jedno, i drugie. Dabit miał cudownie lekki styl nawet wtedy, kiedy pisał o sprawach trudnych i momentami bardzo przykrych.
Porównanie "Hotelu du Nord" do pożółkłej fotografii jest moim zdaniem niezwykle trafne. Tak jak na fotografię często spoglądamy z perspektywy lat z sentymentem, tak i na tę powieść idzie spojrzeć w podobny sposób. Sentymentalnie, zwracając uwagę bardziej na te przyjemne i pozytywne aspekty; pamiętając o złych rzeczach, ale myśląc o nich z nostalgią i podejściem "ech, było nieciekawie, ale mogło być o wiele gorzej, poza tym działo się przecież dużo dobrego".
Polecam, Dabit to moje małe odkrycie roku 2017.

Doprawdy nie rozumiem, czemu tak długo zwlekałam z tą książką, mając ją na półce od dłuższego czasu. To się czyta jednym tchem.
(przeczytałam "Hotel du Nord" w dwa dni podczas wakacyjnego pobytu w Estonii. Wyrobiłabym się w jeden dzień, ale czasu nie miałam i tylko dlatego lektura tyle trwała - w innym przypadku to byłaby kwestia ledwie paru godzin)
Bardzo, ale to bardzo...

Szczerze mówiąc, kiedy czytałam opis na odwrocie książki pomyślałam, że nie będzie to nic nadzwyczajnego. Ot, zwykła opowieść o perypetiach właścicieli hotelu. Spodziewałam się wręcz, że będzie bardziej nudna, niż wciągająca. Tymczasem okazało się, że przeczytałam ją niemal jednym tchem! Jej fabuła wcale nie była przytłaczająca. Sposób przedstawienia osób zamieszkujących hotel, nie zanudza czytelnika zbyt obszernym opisem na ich temat. Wręcz przeciwnie - oddaje tylko to, co istotne.
Moim zdaniem jest to lektura warta przeczytania, do której na pewno jeszcze powrócę :)

Szczerze mówiąc, kiedy czytałam opis na odwrocie książki pomyślałam, że nie będzie to nic nadzwyczajnego. Ot, zwykła opowieść o perypetiach właścicieli hotelu. Spodziewałam się wręcz, że będzie bardziej nudna, niż wciągająca. Tymczasem okazało się, że przeczytałam ją niemal jednym tchem! Jej fabuła wcale nie była przytłaczająca. Sposób przedstawienia osób zamieszkujących...

Autor przenosi nas do robotniczego Paryża dwudziestolecia międzywojennego. Niezwykle klimatyczna książka.

Autor przenosi nas do robotniczego Paryża dwudziestolecia międzywojennego. Niezwykle klimatyczna książka.

Niezwykła opowieść o bohaterach zamieszkujących jeden z francuskich hoteli. Tuta przeplatają się różne uczucia począwszy od miłości po gniew. Warto przeczytać.

Niezwykła opowieść o bohaterach zamieszkujących jeden z francuskich hoteli. Tuta przeplatają się różne uczucia począwszy od miłości po gniew. Warto przeczytać.

Uwielbiam tę książkę! Naturalistyczna, realistyczna, wciągająca. Bardzo lubię taką prozę i być może wezmę się powtórnie za lekturę.

Uwielbiam tę książkę! Naturalistyczna, realistyczna, wciągająca. Bardzo lubię taką prozę i być może wezmę się powtórnie za lekturę.

Książka o hotelu. Poznajemy losy ludzi, których okoliczności zaprowadziły w progi hotelu. Warto przeczytać.

Książka o hotelu. Poznajemy losy ludzi, których okoliczności zaprowadziły w progi hotelu. Warto przeczytać.

Nudna. Szybko się czyta bo opis każdego mieszkańca hotelu zajmuje 1-2 strony. Mało powiązań z innymi mieszkańcami, ot opis osoby i tyle. Same smutne historie, ostatnie strony sobie odpuściłam bo tak mnie zanudziła.

Nudna. Szybko się czyta bo opis każdego mieszkańca hotelu zajmuje 1-2 strony. Mało powiązań z innymi mieszkańcami, ot opis osoby i tyle. Same smutne historie, ostatnie strony sobie odpuściłam bo tak mnie zanudziła.