Książka autobiograficzna słynnej moskiewskiej primabaleriny Maji Plisieckiej to kawał solidnej pracy nie tylko nad histrorią sztuki baletu w Moskwie ,ale również przybliża realia komunistyczne młodemu , współczesnemu Czytelnikowi, które dziś już są w zasadzie obce i znane nam z kart historii .
Plisiecka przybliża nam istną drogę przez komunistyczne piekiełko, jaką musiała przejsć aby wyjechać za granicę i wystawiać swoje spektakle , jak była okradana z zarobków mimo ,że uchodziła za milionerkę .
Mamy barwnie przedstawione w powieści zakłamanie , jakie rządziło w sowieckiej Rosji , swiecie układów politycznych i moim zdaniem bardzo dobrze, że jest taka właśnie autobiografia , która to w żywy i dosadny sposób opisuje, do tego książka zawiera niemało fotografii.Czytałam ją powoli , bo to nie jest czytadło , które się czyta od ręki , ale dla mnie solidna porcja wartościowej literatury faktu .

Książka autobiograficzna słynnej moskiewskiej primabaleriny Maji Plisieckiej to kawał solidnej pracy nie tylko nad histrorią sztuki baletu w Moskwie ,ale również przybliża realia komunistyczne młodemu , współczesnemu Czytelnikowi, które dziś już są w zasadzie obce i znane nam z kart historii .
Plisiecka przybliża nam istną drogę przez komunistyczne piekiełko, jaką musiała...

Gdy na świat w1925 przyszła mała ruda i piegowata dziewczynka, nikt nie spodziewał się,że wyrośnie na najbardziej rozpoznawaną i najsławniejszą primabalerinę.
Dziadek o nazwisku Messrer spłodził kilkanaścioro dzieci z 2 żón, przynajmniej czwórka w ten lub inny sposób była związana z baletem (AZariasz,Sulamita,Asaf). Życie w kolektywie,problemy natury politycznej rodziców-ojciec uznany za szpiega i zdrajcę, ząś gdy jego żona Rachela odmówiła oczernienia go, dostała 8 lat. Dwaj bracia ojca zawczasu uciekli do Stanów.
Najpierw całą rodzinę zesłano na Spitsbergen. w 1938 rozstrzelano jej ojca, choć prawda wyszła na jaw kilkadziesiąt lat później. Gdy matka została karnie umieszczona w gułagu, Maja trafiładodomudziecka.
Maja musiałą być samorodnym talentem, bo choc późno zaczęła naukę baletu, miałą wspaniałe wyniki. Jako 18latka zasiliła szeregi Baletu
Dużo jest tutaj o poszczególnych premierach, zakulisowych rozgrywkach, kontuzjach, wielkich nazwiskach ze złotej ery baletu. Często wspomnienia są pretekstem do rozliczania się z oponentami i wrogami, a tancerka pozuje na skrzywdzoną ofiarę. Co prawda łaskawy reżim przez 10 lat blokował jej zagraniczne tournee, ale jak już wyjechała, i Paryż, i Stany leżąły jej u stóp. Nadzwyczajna kondycja gdyż jako 60latka nadal grywałą główne role. Potem z mężem kompozytorem zasłynęła jako choreografka, dyrektor i menedżer artystycznych przedsięwzięć, adaptowała np Annę Kareninę na balet. Dużo autokreacji, ale samej esencji baletu i życia baleriny jest mniej niż bym się spodziewała.
Od lat 60-tych skupia się na katalogowaniu nazwisk słynnych ludzi,z którymi zetknęła się podczas wojaży- Dali, Nuriejew, Barysznikow, Pierre Cardin, Robert Kennedy, Monserrat Caballe, Szostakowicz. Na pewno żyła w ciekawych czasach. Dostrzegłam fałsz w rozdziale: dlaczego zostałam, zważając na losy jej prześladowanej rodziny, pochwała życia w Rosji i chęć pozostania w tym kraju brzmi niewiarygodnie, jakby chciała podlizać się ówczesnej władzy.

Gdy na świat w1925 przyszła mała ruda i piegowata dziewczynka, nikt nie spodziewał się,że wyrośnie na najbardziej rozpoznawaną i najsławniejszą primabalerinę.
Dziadek o nazwisku Messrer spłodził kilkanaścioro dzieci z 2 żón, przynajmniej czwórka w ten lub inny sposób była związana z baletem (AZariasz,Sulamita,Asaf). Życie w kolektywie,problemy natury politycznej...

Biorąc pod uwagę moją miłość do baletu - musiałam książkę ocenić wysoko.
Muszę jednak powiedzieć, że bardzo mnie zdziwiło, że książka jest - jak na tancerza - tak świetnie napisana. Sama Maja napisała na wstępie żart o tępocie tancerek w ogólnym wyobrażeniu... Sądziłam zatem, że dla miłości do jej tańca przebrnę jakoś to czytanie. I nagle wielka niespodzianka, ponieważ książka okazała się napisana tak porywająco i ciekawie, że przeczytałam ją w jedną noc + 2-3 godziny dnia następnego. Nie mogłam się oderwać.
Są ciekawe odniesienia do znanych wielkich choreografów, ich stylu pracy, jest bardzo ciekawe spojrzenie na Waganową, jest dużo szczerości aż do bólu (np. opis własnej aborcji z podaniem przyczyny: bo tak dobrze tańczyłam wtedy i miałam taką dobrą wagę). Szczerość ta tworzy jakąś prawdę, która ma swoją wartość.
Książka momentami niezwykle zabawna np. opisy jak rosyjscy tancerze na wyjazdach do USA demolowali hotele gotując np makaron w zlewach, jeździli do USA z walizkami pełnymi jedzenia, aby żadnego dolara nie wydać na żywność, ale kupić amerykańskie ubrania, rzeczy nie do zdobycia w ZSRR, ewentualnie przywieść pieniądze dla rodzin w Rosji. Jeden z tancerzy odmawia Mai pójścia z nią na kolację mówiąc, że miałby wyrzuty, że objada dziecko z butów.
Jest zapis arcyśmiesznej randki z Kennedy - gdzie Maja nie umiała po angielsku ani słowa, więc mówiła jedynie cały wieczór Yes Sir, No Sir.
Generalnie bardzo fajna książka: dla tych, kto zna taniec M.P. lektura obowiązkowa, dla innych lektura nieobowiązkowa ale ciekawa.

Biorąc pod uwagę moją miłość do baletu - musiałam książkę ocenić wysoko.
Muszę jednak powiedzieć, że bardzo mnie zdziwiło, że książka jest - jak na tancerza - tak świetnie napisana. Sama Maja napisała na wstępie żart o tępocie tancerek w ogólnym wyobrażeniu... Sądziłam zatem, że dla miłości do jej tańca przebrnę jakoś to czytanie. I nagle wielka niespodzianka, ponieważ...

Nie przepadam za autobiografiami, zawsze wydają mi się takie wymyte, wygładzone.
Ta taka nie jest. Maja Plisiecka szczerze opowiada o swoim życiu i o sztuce, dla której je poświęciła. Poświęciła z pełną świadomością i zaangażowaniem, bo tylko tak poświęcać można.
Primabalerina, choreografka, kobieta. W tej kolejności...

Nie przepadam za autobiografiami, zawsze wydają mi się takie wymyte, wygładzone.
Ta taka nie jest. Maja Plisiecka szczerze opowiada o swoim życiu i o sztuce, dla której je poświęciła. Poświęciła z pełną świadomością i zaangażowaniem, bo tylko tak poświęcać można.
Primabalerina, choreografka, kobieta. W tej kolejności...