no nie wiem, dość nudny tomik, nie tego się zupełnie spodziewałam. średnio co pięć wierszy trochę się budziłam, ale ogólnie lepiej posłuchać summertime.

no nie wiem, dość nudny tomik, nie tego się zupełnie spodziewałam. średnio co pięć wierszy trochę się budziłam, ale ogólnie lepiej posłuchać summertime.

Przeczytałem i chcę jeszcze. Pasewicz poraził. Poraził mnie, którego tak ciężko było zmusić w szkole do przeczytania jakiegokolwiek wiersza! Jedyne „wierszowanie „ które dawniej uwielbiałem to było „wierszowanie” Adama Mickiewicza – wieszcza czyli „Pan Tadeusz”. Co taki facet jak Pasewicz w słowa ubiera, że chce się to „coś” poczuć? Jak on to robi, że czytasz i razem z nim płyniesz? Powolutku i spokojnie unosisz się z cichym szmerem przy uchu z tym jego strumieniem gładkiego rytmu i jest ci dobrze. A przecież pisze o zwykłości, o normalności, o tym co Go (nas) otacza, co codziennie widzimy na naszej szafce, na naszym stole, na łóżku, co słyszymy przez ściany, co mijamy każdego dnia idąc do szkoły, na uczelnię czy do pracy… Ale po co pisać niech mówi Autor. Oto wybrane próbki Jego poezji:

„Ta… jestem trzydziestoletnim
facetem i leżę. Wychodzi mi to lepiej
niż wszystko inne. Gromadzę się nad ranem
w okolicach kawy i obserwuję
jej pianę na brzegach kubka…”
wiersz "Przebiegi"

„Wysuszeni, nadzy, wątpiący, tacy
są nasi lokatorzy. Fen ich drażni i wątpią w Boga,
patrząc na wzgórza i płacząc na Cytadeli,
w dzień zaduszny wspominając angielskich lotników.
Czy chce się nam wymieniać wszystkie te zmarłe nazwiska?”
wiersz "Naśladownictwo"

„W powietrzu na Mogileńskiej
nie ma żadnego żywiołu, snuje się
i popycha balon, który pozostał tutaj
po niedawnym sylwestrze…”
wiersz "Alfabet prywatny"

W książce jest wiele smaczków gejowskich, stąd umieszczenie tomiku „Dolna Wilda” na mojej półce LGBT:

„Ten chłopiec, którego poderwałem w Cafe
mówił, ze umarł, uwierzyłem choć uwierała
jego dłoń pod moją głową…”
wiersz "Sześć politycznych wierszy"

„Kriegsmarine byłaby dumna, widząc jak idę na dno,
jak odmierzam dno, jak dnem się staję między
brzaskiem, wpadając ci w oko
w światłach dyskoteki, gdy pytasz mnie,
jak się czuję w tej koszulce oblepionej
wodorostami i czy mogę ją zdjąć.
Chcesz rzucić okiem na tors, na nogi, na uda,
Na jądra kołyszące się jak dzwony,
Na to skwaszone podniebienie.
Chcesz mi usta językiem, taką wielką mową,
Większą niż mowa najświętszych ze świętych,
Otworzyć, żebym mógł mówić,
Żebym mówił wiele, żeby z tego
Mówienia zrodziło się istnienie."
wiersz "Krigsmarine"

Polecam. Choć zdaje sobie sprawę, że tomik ten nie będzie poetycko strawny dla wszystkich smakoszy poezji.

Przeczytałem i chcę jeszcze. Pasewicz poraził. Poraził mnie, którego tak ciężko było zmusić w szkole do przeczytania jakiegokolwiek wiersza! Jedyne „wierszowanie „ które dawniej uwielbiałem to było „wierszowanie” Adama Mickiewicza – wieszcza czyli „Pan Tadeusz”. Co taki facet jak Pasewicz w słowa ubiera, że chce się to „coś” poczuć? Jak on to robi, że czytasz i razem z...