Wybrana specjalnie na moją podróż do Hiszpanii. Co prawda moim celem była Malaga, a akcja książki osadzona jest w Kastylii, ale kraj się zgadza.
Realizm magiczny w czystej postaci. Wiem, że sporo osób go nie lubi, ale to już taki kraj, takie obyczaje, historia i klimat.
Tak jak nie wszystkim podoba się muzyka fado, tak i taka literatura ma swoich odbiorców.

„Ogród wiecznej wiosny” Cristiny López Barrio to opowieść o kilku pokoleniach kobiet z rodu Laguna, prześladowanych przez klątwę nieszczęśliwiej miłości, której owocem jest kolejna córka i znowu los zatacza koło.
Czego tam nie ma: różne portrety kobiet, czary, miłość, tęsknota, wiara i odrzucenie, nadzieja i cierpienie, poczucie samotności i odrzucenia. Kolejne potomkinie rodu, chcą przerwać klątwę i poprawić swój los lub los swoich córek, ale fatum trwa, a one powielają błędy swoich poprzedniczek nieraz raniąc najbardziej ukochane osoby.

Niesamowity jest klimat tej powieści, momentami nawet przerażający.
Bajkowa, nietuzinkowa, mroczna, rzekłabym, nawet dziwaczna. Ma ciekawsze momenty, a czasem akcja siada, ale z pewnością jest to książka zapadająca w pamięć.
Polecam wielbicielom gatunku.

Wybrana specjalnie na moją podróż do Hiszpanii. Co prawda moim celem była Malaga, a akcja książki osadzona jest w Kastylii, ale kraj się zgadza.
Realizm magiczny w czystej postaci. Wiem, że sporo osób go nie lubi, ale to już taki kraj, takie obyczaje, historia i klimat.
Tak jak nie wszystkim podoba się muzyka fado, tak i taka literatura ma swoich odbiorców.

„Ogród wiecznej...

Książka zaczyna się ciekawie. Lubię historię z motywem klątwy. Ale tutaj cały czas był wałkowany jeden temat - zemsta i nieszczęśliwa miłość. Jest to opowieść omczterech kobietach z rodu Laguna oraz jednym mężczyźnie. Histie są rzeczywiście dość traumatyczne. Ale z czasem zrobiło się nudno. Przeczytałam bo chciałam przekonać się jak to się skończy. Takie to sobie.

Książka zaczyna się ciekawie. Lubię historię z motywem klątwy. Ale tutaj cały czas był wałkowany jeden temat - zemsta i nieszczęśliwa miłość. Jest to opowieść omczterech kobietach z rodu Laguna oraz jednym mężczyźnie. Histie są rzeczywiście dość traumatyczne. Ale z czasem zrobiło się nudno. Przeczytałam bo chciałam przekonać się jak to się skończy. Takie to sobie.

Czytało się ją przyjemnie, jednak nie jest to książka, którą zapamiętam na dłużej.

Czytało się ją przyjemnie, jednak nie jest to książka, którą zapamiętam na dłużej.

„Ogród wiecznej wiosny” Cristiny López Barrio to wielopokoleniowa saga o losach kolejnych kobiet z rodu Laguna, które zostały dotknięte bezlitosną klątwą nieszczęśliwiej miłości.
Zaczyna się pod koniec XIX wieku w Kastylii historią pięknej Clary, córki miejscowej czarownicy, która zakochuje się w andaluzyjskim szlachcicu oddając mu duszę i ciało. Niestety mężczyzna nie ma zamiaru wiązać się z biedaczką. Kupuje jej Czerwony Dom i wyjeżdża. Jak można się domyśleć, to tu dziewczyna rodzi córkę i powoli zdaje sobie sprawę z tego, że jej ukochany nie wróci, a matka mówiąc o fatum miała całkowitą rację. Clara próbując zemścić się na kochanku zakłada dom publiczny i poszukuje w odwiedzających go mężczyznach tego, który ją opuścił. Zatraca się w rozpaczy samotności i pozbawia matczynych uczuć własną córkę, a kolejne potomkinie rodu, choć bardzo od siebie różne i propagujące zupełnie inne wartości próbując zaradzić swemu przekleństwu powielają błędy poprzednich raniąc siebie wzajemnie.
Niesamowitego klimatu dodaje magicznie kwitnący przez cały ten czas wokół domu ogród. Ogród, będący świadkiem kolejnych miłości, namiętności, nieszczęść, cierpienia. Ogród, który zachęca zapachem i różnorodnością, a jednocześnie przeraża.
Barwna, nietuzinkowa, można by rzec – dziwaczna, zawierająca zarówno piękne, bajkowe momenty, jak i okrutne, przerysowane, odrażające opisy, błędy i grzechy kolejnych pokoleń. Momentami ciekawsza, momentami mniej, a przez swą niejednostajność pozwalająca wybrać to, co się nam w niej spodoba. Jest to książka z pewnością zapadająca w pamięć.

„Ogród wiecznej wiosny” Cristiny López Barrio to wielopokoleniowa saga o losach kolejnych kobiet z rodu Laguna, które zostały dotknięte bezlitosną klątwą nieszczęśliwiej miłości.
Zaczyna się pod koniec XIX wieku w Kastylii historią pięknej Clary, córki miejscowej czarownicy, która zakochuje się w andaluzyjskim szlachcicu oddając mu duszę i ciało. Niestety mężczyzna nie ma...

Ciekawa książka, choć nierówna. Opisuje losy kolejnych kobiet z rodu w różnym stopniu doświadczonych przez los. Część z nich po prostu wyśmienita, ale i pozostałe warte uwagi. Spokojnie można polecić.

Ciekawa książka, choć nierówna. Opisuje losy kolejnych kobiet z rodu w różnym stopniu doświadczonych przez los. Część z nich po prostu wyśmienita, ale i pozostałe warte uwagi. Spokojnie można polecić.

Ciekawa, kolejne historie kobiet z rodu różnią się od siebie i kilka z nich naprawdę dobrze się czytało. Niektóre wątki zapadają w pamięci na długo.

Ciekawa, kolejne historie kobiet z rodu różnią się od siebie i kilka z nich naprawdę dobrze się czytało. Niektóre wątki zapadają w pamięci na długo.

Niestety, nie jest to książka wpisująca się w moją estetykę. Czytanie jej nie sprawiło mi przyjemności, chociaż bardzo się starałam, aby tak było. Opis książki sprawił, że podchodziłam do niej z entuzjazmem i wielkimi oczekiwaniami, które malały wraz z kolejnymi stronami.

Niestety, nie jest to książka wpisująca się w moją estetykę. Czytanie jej nie sprawiło mi przyjemności, chociaż bardzo się starałam, aby tak było. Opis książki sprawił, że podchodziłam do niej z entuzjazmem i wielkimi oczekiwaniami, które malały wraz z kolejnymi stronami.

Moja ulubiona książka która przeczytałam kilkanaście lat temu , i tyle czasu poszukiwałam tytułu tej książki ,która aż tak zapadła mi w pamięci.Dla mnie , niezwykla,tajemnicza trzymająca w napięciu.

Moja ulubiona książka która przeczytałam kilkanaście lat temu , i tyle czasu poszukiwałam tytułu tej książki ,która aż tak zapadła mi w pamięci.Dla mnie , niezwykla,tajemnicza trzymająca w napięciu.

To jest literatura, która zatrzymuje mnie w życiu, zatrzymuje żeby pokazać magię, mistycyzm, to że jesteśmy silnie połączeni z przodkami, że niektóre uczucia i losy są jakby dziedziczone. Piękna opowieść o kobietach, ich losach i wyborach. Ile z tego wszystkiego zdarzyło się z ich własnych wyborów, a ile z nakazu klątwy? Nie do końca to wiadomo, granica się czasem zaciera. Zastanawia mnie dlaczego klątwa dotyczyła tylko kobiet? Bo jak urodził się w końcu w rodzie mężczyzna to klątwa się zatrzymała. A może tylko uśpiła czekając na kolejną kobietę? A może tylko kobiety potrafią tak żyć i nadawać sens cierpieniu?
Język, choć trudny czasem, to barwny. Mnogość przenośni, które tak zwykłe i ordynarne rzeczy ujmują w tak piękne słowa i łagodzą ich wydźwięk. To sprawia też, że książkę się smakuje, strona po stronie, uważnie, bez pośpiechu.

To jest literatura, która zatrzymuje mnie w życiu, zatrzymuje żeby pokazać magię, mistycyzm, to że jesteśmy silnie połączeni z przodkami, że niektóre uczucia i losy są jakby dziedziczone. Piękna opowieść o kobietach, ich losach i wyborach. Ile z tego wszystkiego zdarzyło się z ich własnych wyborów, a ile z nakazu klątwy? Nie do końca to wiadomo, granica się czasem zaciera....

577

577