Nasza klasa. Historia w XIV lekcjach

Bardzo tendencyjny utwór, ale czego można się spodziewać po kimś kogo inspiruje Gross? Tak zdobywa się dziś rozgłos, nagrody i wyróżnienia. O Żydach i/lub LGBT piszemy dobrze albo wcale.

W skrócie: Polacy to potwory (nawet tych, którzy Żydów ratowali pokazuje się w dosyć negatywnym świetle),a Żydzi to szlachetni ludzie o gołębich sercach (Menachem w końcu miał powody by spotwornieć z czasem, oczywiście Polacy się temu przysłużyli).

Żydzi wiele wycierpieli w czasie drugiej wojny światowej i ja tego nie neguję, ale nie podoba mi się manipulowanie historią w celach politycznych. Żydzi również mają swoje za uszami. Soros, sam będąc Żydem wydawał innych Żydów na śmierć, nie mając żadnych wyrzutów sumienia. No bo przecież gdyby nie on, to zrobiliby to inni. Taka mentalność. O nienawiści wyznawców judaizmu do Żydów, którzy przeszli na chrześcijaństwo (tacy byli w czasie wojny poświęcani przez nich jako pierwsi) też w tym dramacie nie przeczytamy, no bo przecież tu chodziło o odczłowieczenie wyłącznie Polaków. Rola Niemców/nazistów jest niemal przemilczana.

Bardzo ciekawy zabieg zwłaszcza w kontekście tego co obecnie Żydzi wyrabiają w Palestynie. Przedstawiają przecież Palestyńczyków w podobny sposób, wręcz jak zwierzęta, które nie zasługują na to by żyć. I gdzie jest świat, gdy Żydzi bombardują palestyńskie szpitale, mordują dzieci, które umierają w inkubatorach, bo odcięto dostawy prądu? Czym to się różni od śmierci Żydów w komorach gazowych w Auschwitz, które zostało wybudowane na początku do eksterminacji polskiej inteligencji? Absolutnie niczym. Ale Żydom wiele wolno, tylko dlatego, że się mają pieniądze, wpływy, wykorzystują holocaust do wszystkiego co tylko się da i plują jadem na każdego kto śmie myśleć inaczej.

Bardzo tendencyjny utwór, ale czego można się spodziewać po kimś kogo inspiruje Gross? Tak zdobywa się dziś rozgłos, nagrody i wyróżnienia. O Żydach i/lub LGBT piszemy dobrze albo wcale.

W skrócie: Polacy to potwory (nawet tych, którzy Żydów ratowali pokazuje się w dosyć negatywnym świetle),a Żydzi to szlachetni ludzie o gołębich sercach (Menachem w końcu miał powody by...

O ,, Naszej klasie " przeczytałam w pewnym artykule prasowym, polecającym najlepsze książki w polskiej literaturze. Autor Tadeusz Słobodzianek jest dramaturgiem i reżyserem teatralnym. ,, Nasza klasa " to utwór sceniczny .W dramacie występuje klasa, złożona z 10 uczniów, Polaków i Żydów, a historia opowiedziana jest w formie 14 lekcji. Akcja rozgrywa się od 1925 roku, do lat 90 XX wieku.
Dzieciństwo naszych bohaterów upłynęło w atmosferze wzajemnej sympatii pomiędzy Polakami i Żydami, jednak z czasem nastroje antysemickie były coraz bardziej powszechne. W miarę dorastania niegdysiejsi koledzy i koleżanki,stawali się swoimi wrogami. W czasie wojny Żydzi sympatyzowali z Sowietami, co raziło Polakow. Słobodzianek opowiada o tej niechlubnej karcie w historii, kiedy to Polacy dokonywali masowych mordów ma Żydach, potem rolę się odwróciły i po wojnie Żydzi pracujący w UB torturowali i zabijali Polaków- historia kołem się toczy. Poznajemy także dalsze losy tych,którzy przeżyli wojnę, aż do czasów transformacji ustrojowej. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego utworu, nie wiem jakich słów użyć, aby go opisać, bo trudno o tak dramatycznej historii stosunków polsko-żydowskich napisać, że jest wspaniała czy bardzo dobra , moja ocena 10/10 najlepiej zobrazuje co sądzę o tej książce.

O ,, Naszej klasie " przeczytałam w pewnym artykule prasowym, polecającym najlepsze książki w polskiej literaturze. Autor Tadeusz Słobodzianek jest dramaturgiem i reżyserem teatralnym. ,, Nasza klasa " to utwór sceniczny .W dramacie występuje klasa, złożona z 10 uczniów, Polaków i Żydów, a historia opowiedziana jest w formie 14 lekcji. Akcja rozgrywa się od 1925 roku, do...

Jestem pod wrażeniem formy i treści.

Jestem pod wrażeniem formy i treści.

Na początku Nasza klasa jest sielska: polskie dzieci bawią się razem z żydowskimi, tańczą, snują dziecięce marzenia o przyszłości. Czytelnik wierzy, że możliwe jest życie we wspólnocie różnych kultur. Ale przyszłość nie była tak kolorowa, dla uczniów tej klasy: pogrom, gwałty, pielenie trawy łyżeczką, rozbieranie pomnika, ostatnie oddechy w stodole. Czyli cień Jedwabnego. Nie ma koleżeńskiej solidarności Oprawcy stają się ofiarami, ofiary oprawcami w poszukiwaniu prawdy.

Na początku Nasza klasa jest sielska: polskie dzieci bawią się razem z żydowskimi, tańczą, snują dziecięce marzenia o przyszłości. Czytelnik wierzy, że możliwe jest życie we wspólnocie różnych kultur. Ale przyszłość nie była tak kolorowa, dla uczniów tej klasy: pogrom, gwałty, pielenie trawy łyżeczką, rozbieranie pomnika, ostatnie oddechy w stodole. Czyli cień Jedwabnego....

Dramat współczesny opowiadający o szkolnej klasie składającej się z Żydów i Polaków. Jest to tak naprawdę opowieść o losach poszczególnych osób, poczynając od czasów przedwojennych, a skończywszy na początku XXI wieku. W tle dramat odwołuje się do pogromu Żydów w Jedwabnem w 1941 roku dokonanego przez Polaków, natomiast nie jest jego głównym celem opowiadanie akurat o tym tragicznym wydarzeniu. Celem – moim zdaniem przynajmniej – jest ukazanie, jak różne losy spotkały w późniejszym życiu dzieci, które razem chodziły do jednej klasy. Co historia XX wieku zrobiła z ich życiem. Jedni zostali zabici, inni zabijali, jedni musieli się ukrywać, inni ich ścigali. Bardzo dobry dramat, nietrudny w odbiorze, zwłaszcza jeśli wie się coś na temat Jedwabnego – choć nie jest to warunek konieczny do zrozumienia treści „Naszej klasy”.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Dramat współczesny opowiadający o szkolnej klasie składającej się z Żydów i Polaków. Jest to tak naprawdę opowieść o losach poszczególnych osób, poczynając od czasów przedwojennych, a skończywszy na początku XXI wieku. W tle dramat odwołuje się do pogromu Żydów w Jedwabnem w 1941 roku dokonanego przez Polaków, natomiast nie jest jego głównym celem opowiadanie akurat o tym...

Dałem gwiazdki, zapomniałem napisać opinię? Nie do końca. Znaczy: nie do końca zapomniałem. Dałem sobie, jak się okazało nieco więcej niż planowałem, czasu na przemyślenie. Bo to jest, absolutnie wybitny, dramat o Polsce.
Ale też jest to wybitny dramat sensu stricto. Czytałem wersję "dramaty do czytania" i nawet przez chwilę nie mogłem się oderwać. Nawet teraz, kiedy piszę tę opinię, powracają obrazy napisane/opisane przez Autora. Myślę, że nie jest przesadą użycie wielkiej litery. w podobnych przypadek używam nawet wyłącznie wielkich liter. Tym razem, przez szacunek dla Tadeusz SŁobodzianka postawiłem jedną. I wystarczy. No. Raczej.
Polecam każdemu kto, chce i potrafi, zmierzyć się z losami mieszkańców Polski.

Dałem gwiazdki, zapomniałem napisać opinię? Nie do końca. Znaczy: nie do końca zapomniałem. Dałem sobie, jak się okazało nieco więcej niż planowałem, czasu na przemyślenie. Bo to jest, absolutnie wybitny, dramat o Polsce.
Ale też jest to wybitny dramat sensu stricto. Czytałem wersję "dramaty do czytania" i nawet przez chwilę nie mogłem się oderwać. Nawet teraz, kiedy...

Przeczytałem to na jednym wdechu. Ciężko początkowo połapać się w postaciach - jest ich dość dużo i nie wyróżniają się specjalnie z tłumu, jednak po czasie można dostrzec dlaczego autor tak, a nie inaczej wrzuca odbiorcę w świat dzieci, stających się następnie młodzieżą i kolejno dorosłymi i starszymi. Uderza szczerością i brakiem tematów tabu.

Przeczytałem to na jednym wdechu. Ciężko początkowo połapać się w postaciach - jest ich dość dużo i nie wyróżniają się specjalnie z tłumu, jednak po czasie można dostrzec dlaczego autor tak, a nie inaczej wrzuca odbiorcę w świat dzieci, stających się następnie młodzieżą i kolejno dorosłymi i starszymi. Uderza szczerością i brakiem tematów tabu.

Jak bardzo ten dramat ukazuje to co w nas najgorsze! Niesamowicie poruszający, jedyna lektura, która doprowadziła mnie do szczerych łez.

Jak bardzo ten dramat ukazuje to co w nas najgorsze! Niesamowicie poruszający, jedyna lektura, która doprowadziła mnie do szczerych łez.

Kategoria sierpniowa czekała na swojego kandydata, więc pomyślałam, że ambitnie sięgnę po Nike. Jednak taka forma to nie jest moja działka... Niby ważna, ale ciężka do przebrnięcia, chaos.
Fajny pomysł: dzieci - dorośli - staruszkowie.
Objętość też jest plusem :p

Kategoria sierpniowa czekała na swojego kandydata, więc pomyślałam, że ambitnie sięgnę po Nike. Jednak taka forma to nie jest moja działka... Niby ważna, ale ciężka do przebrnięcia, chaos.
Fajny pomysł: dzieci - dorośli - staruszkowie.
Objętość też jest plusem :p

Czytałam, płakałam, podsycałam rosnący we mnie gniew, żal, wstyd. Wszystko na przemian. Bardzo trudny emocjonalnie dramat, ale - godzien uwagi.

Czytałam, płakałam, podsycałam rosnący we mnie gniew, żal, wstyd. Wszystko na przemian. Bardzo trudny emocjonalnie dramat, ale - godzien uwagi.