Takie sobie.

Takie sobie.

Zdecydowanie nie odpowiada mi taka Pani Musierowicz, jaką tu spotkałam. Poznałam i pokochałam na Jeżycach, u Borejków i takiej też oczekiwałam w wydaniu felietonowym. Jednak książka była sporym rozczarowaniem. Niby nie jest zła, ale nie wytrzymała spotkania z oczekiwaniami jakie jej postawiłam po Jeżycjadzie.

Zdecydowanie nie odpowiada mi taka Pani Musierowicz, jaką tu spotkałam. Poznałam i pokochałam na Jeżycach, u Borejków i takiej też oczekiwałam w wydaniu felietonowym. Jednak książka była sporym rozczarowaniem. Niby nie jest zła, ale nie wytrzymała spotkania z oczekiwaniami jakie jej postawiłam po Jeżycjadzie.

Myślałam, że to będzie bardziej "Jeżycjadowe"... Niestety nie doczytałam do końca.

Myślałam, że to będzie bardziej "Jeżycjadowe"... Niestety nie doczytałam do końca.

Ciekawa książka. Można poznać Panią Małgorzatę od kuchni. Polecam! :-)

Ciekawa książka. Można poznać Panią Małgorzatę od kuchni. Polecam! :-)

Tak naprawdę to wysłuchane w wersji audio. Trochę za dużo aktorskiej interpretacji lektora (Daria Trafankowska),chyba lepiej przeczytać w tradycyjnej formie książki. Zbiór felietonów o książkach i ludziach, opisanych w ciepłych, sympatycznych słowach w najlepszym stylu Autorki. Kilka tytułów wynotowałem do przeczytania.

Tak naprawdę to wysłuchane w wersji audio. Trochę za dużo aktorskiej interpretacji lektora (Daria Trafankowska),chyba lepiej przeczytać w tradycyjnej formie książki. Zbiór felietonów o książkach i ludziach, opisanych w ciepłych, sympatycznych słowach w najlepszym stylu Autorki. Kilka tytułów wynotowałem do przeczytania.

Niezwykła książka, która zmusza czytelnika do myślenia. Robi to w sposób nienachalny, wręcz naturalny. Przyjemnie się ją czyta. Fajną sprawą jest to, że można z niej dowiedzieć się o innych, równie ciekawych książkach, godnych polecenia :)

Niezwykła książka, która zmusza czytelnika do myślenia. Robi to w sposób nienachalny, wręcz naturalny. Przyjemnie się ją czyta. Fajną sprawą jest to, że można z niej dowiedzieć się o innych, równie ciekawych książkach, godnych polecenia :)

Sama przyjemność czytać teksty Pani Małgosi. Jaka piękna polszczyzna. Tym sposobem czeka na mnie kolejny stosik ciekawych, jeszcze nie przeczytanych, książek polecanych przez autorkę... A tymczasem, zabieram się za drugi tom Frywolitek.

Sama przyjemność czytać teksty Pani Małgosi. Jaka piękna polszczyzna. Tym sposobem czeka na mnie kolejny stosik ciekawych, jeszcze nie przeczytanych, książek polecanych przez autorkę... A tymczasem, zabieram się za drugi tom Frywolitek.

Po przeczytaniu książki miałam uczucie, jakbym wcześniej wypłynęła statkiem w podróż, nauczyła się tam mądrości i wróciła. I jak tu się dziwić, skoro Frywolitki posiadają więcej mądrości razem wziętych niż dziesięć części "jeżycjady". Musierowicz tutaj piszę o wszystkim i o niczym, zachowuje się, jakby rzucała na mnie urok; co ona potępia, ja też, co opisuje dobrze, ja mam ochotę to zaraz czytać i robić. W którejś części jej książek z jeżycjady, jakiś bohater mówi, że autora najbardziej można poznać po jego książkach. A tu najbardziej. Miejscami zaczynałam zauważać, jak bardzo Małgorzata podobna jest do Ignacego Borejki. Szczególnie z tej książki zapamiętałam ważną lekcje o rozwlekłości; Musierowicz mówiła o książce "Nad Niemnem", i o jej rozwlekłości. Że właśnie ta nielubiana przez dzisiejszą młodzież [teraz już dorosłych!] rozwlekłość jest nam potrzebna. Myślę, że to jest książka już trochę dla starszych, ale młodsi też mogą po nią sięgnąć. Polecam :D

Po przeczytaniu książki miałam uczucie, jakbym wcześniej wypłynęła statkiem w podróż, nauczyła się tam mądrości i wróciła. I jak tu się dziwić, skoro Frywolitki posiadają więcej mądrości razem wziętych niż dziesięć części "jeżycjady". Musierowicz tutaj piszę o wszystkim i o niczym, zachowuje się, jakby rzucała na mnie urok; co ona potępia, ja też, co opisuje dobrze, ja mam...

Powiem szczerze, że nie lubię czytać recenzji książek. I filmów. Nie lubię, bo opinię to ja muszę mieć własną. Ale ten zbiór opinii i recenzji o książkach jest bardzo przyjemny i dobrze się czyta. Pani Musierowicz poleca książki wierząc, że czytelnicy to młodzi, inteligentni ludzie, którzy łakną inspiracji książkowej. Dlatego polecam tę pozycję.

P.S. Zaskakujące jest, że problemy, które opisuje Pani Musierowicz z lat 94-97 (z młodzieżą czy też szkolnictwem) są wciąż aktualne, tak jakby opisywane wczoraj.

Powiem szczerze, że nie lubię czytać recenzji książek. I filmów. Nie lubię, bo opinię to ja muszę mieć własną. Ale ten zbiór opinii i recenzji o książkach jest bardzo przyjemny i dobrze się czyta. Pani Musierowicz poleca książki wierząc, że czytelnicy to młodzi, inteligentni ludzie, którzy łakną inspiracji książkowej. Dlatego polecam tę pozycję.

P.S. Zaskakujące jest, że...

Jeżycjadę lubię, ale Frywolitki to już całkiem inna bajka - i wcale nie oznacza to, że te felietony są cudowne. Owszem, są zabawne i pełne ciepła, ale czasami czuć w nich niepokojącą dla mnie nutkę arogancji - co działa odstraszająco. Autorka stoi na jakimś kosmicznym piedestale, bywa stronnicza i świętoszkowata, nadmiernie staroświecka. Pomimo iż językowi nie można nic zarzucić, już po lekturze może nasunąć się nieciekawa refleksja. Musierowicz z Frywolitek to autorka PÓŹNIEJSZYCH tomów Jeżycjady, taki smętny wstęp do tych znacznie z reguły już gorszych części całego cyklu. Liberalizm szczątkowy, przy jednoczesnym klękaniu przed JPII.
Oh my God, why?

Jeżycjadę lubię, ale Frywolitki to już całkiem inna bajka - i wcale nie oznacza to, że te felietony są cudowne. Owszem, są zabawne i pełne ciepła, ale czasami czuć w nich niepokojącą dla mnie nutkę arogancji - co działa odstraszająco. Autorka stoi na jakimś kosmicznym piedestale, bywa stronnicza i świętoszkowata, nadmiernie staroświecka. Pomimo iż językowi nie można nic...