Ojciec Goriot

Balzakowska fabuła pełnokrwista i tętniący życiem Paryż. Wątki splatają się uzupełniają i wznoszą codzienność na poziom niekiedy heroiczny. Całość znakomicie okraszona posłowiem Boya.

Balzakowska fabuła pełnokrwista i tętniący życiem Paryż. Wątki splatają się uzupełniają i wznoszą codzienność na poziom niekiedy heroiczny. Całość znakomicie okraszona posłowiem Boya.

Pokaż mimo to

Pozycja, którą trzeba przeczytać. Nie wzbudza zachwytu, ale za to wielki szacunek dla autora. Niewątpliwą zaletą książki jest jej tematyka – los rentiera oraz dość ubogich osób, z którymi mieszka w pensjonacie, będącym czymś pomiędzy hostelem, a kamienicą czynszową. Autor, jako jeden z pierwszych pisarzy francuskich, w ogóle zwraca uwagę na warstwy społeczeństwa, do tej pory tworzące co najwyżej tło innych książek. Królowały bowiem wówczas romanse z wyższych sfer (jak u nas obecnie, tylko wtedy jeszcze bez „mocnego dotyku”). Tymczasem obraz tych warstw jest dużo bardziej negatywny, niż drobnego mieszczaństwa, śpiącego i stołującego się u pani Vaquer. Niestety, blichtr i jedynie odbijany blask celebrytów miał wówczas (jak i dziś) moc przyciągania i zawrócenia w głowie nie tylko młodym ludziom. Ciekawie zarysowane postacie, z których znaczna część może zirytować czytelnika. Niektórzy swoim złem, wykorzystywaniem innych, pogonią za splendorem i interesownymi romansami, inni zaś tym, że nie potrafią się tamtym przeciwstawić. Nawet dobro ojca Goriot w stosunku do osób, które go wykorzystują, idzie na marne. Widząc taki obraz społeczeństwa trudno nie łączyć się w oburzeniu lokatorów Maison Vauquer na wydanie policji osoby na wpół jawnie kontestującej porządek społeczny. Przestępca budzi więcej sympatii niż ci, którzy byli przed nim chronieni. Jeśli ktoś chce się podnieść na duchu – niech nie sięga po ‘Ojca Goriot’. Natomiast jak ktoś już sięgnie, łatwo zauważy, że dzisiaj można byłoby łatwo zekranizować powieść, nie zachowując historycznego kostiumu. Arystokratów i fabrykantów zastąpiłyby środowiska biznesowo-polityczno-celebryckie, karety – nowe suvy, suknie jedynie zmieniłyby fason. Struktura fabuły, treść dialogów i przemyślenia się nie zestarzały, co bardzo dobrze świadczy o autorze i jego dziele.

Pozycja, którą trzeba przeczytać. Nie wzbudza zachwytu, ale za to wielki szacunek dla autora. Niewątpliwą zaletą książki jest jej tematyka – los rentiera oraz dość ubogich osób, z którymi mieszka w pensjonacie, będącym czymś pomiędzy hostelem, a kamienicą czynszową. Autor, jako jeden z pierwszych pisarzy francuskich, w ogóle zwraca uwagę na warstwy społeczeństwa, do tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ojciec Goriot - Honoré de Balzac
To przede wszystkim tytułowy bohater ( w moim odczuciu to postać żałosna) - jego bezmierna, nieodwzajemniona miłość do swych córek, jego smutny los, jego dramatyczne przeżycia. A to wszystko dzieje się w początkach XVIII wieku w Paryżu, krótko po rewolucji francuskiej, gdzie społeczeństwo paryskie jest wyraźnie podzielone.
Balzac pokazuje nam świat, którym rządzi pieniądz. Brak miejsca na wzniosłe uczucia. Ludzie w pogoni za majątkiem poświęcają swoje rodziny, sumienia, choć wcale nie stają się przez to szczęśliwsi. W pogoni za dobrami materialnymi nie potrafią również znaleźć miłości – ich życie opiera się na przelotnych romansach z, wybieranymi według stanu posiadania, partnerami. Książka, którą warto przeczytać. Polecam!!!

Ojciec Goriot - Honoré de Balzac
To przede wszystkim tytułowy bohater ( w moim odczuciu to postać żałosna) - jego bezmierna, nieodwzajemniona miłość do swych córek, jego smutny los, jego dramatyczne przeżycia. A to wszystko dzieje się w początkach XVIII wieku w Paryżu, krótko po rewolucji francuskiej, gdzie społeczeństwo paryskie jest wyraźnie podzielone.
Balzac...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Ojciec Goriot" ,jedna z najlepszych powieści obyczajowych w dorobku Balzaca, ukazująca ogrom wyrzeczeń głównego bohatera ,poświęcenia samego siebie bez reszty aż do ostatniej cząsteczki własnego "ja", a wszystko z miłości ojcowskiej do ukochanych dzieci ,miłości odbijającej się od nich jak przysłowiowy -"groch od ściany" .Gdzie ,został popełniony błąd?,może w nadmiarze miłości,którą zostały obdarzone,ale czyż może być mowa w ogóle o nadmiarze miłości ,raczej nie,bo przecież
miłość to nie słodycze,które w nadmiarze mogą zaszkodzić.Miłość -rodzi miłość ,ale nie zawsze tak się dzieje,czasem ziarno miłości trafi na grunt jałowy,gdzie żadną miarą nie wzejdzie a tym samym, nie rozwinie się i nie wyda owocu. Czy warto tak się starać -zapytamy?,z pewnością warto, choćby to miało się skończyć tak jak w tej powieści,to i tak warto,bo może kiedyś przyjdzie refleksja,może kiedyś przyjdzie chwila zastanowienia nad własnym żywotem ,a po tej chwili- żal i skrucha i chwila nawrócenia duchowego-kto wie...może jeszcze nie jest za późno?. Książka warta przeczytania,choć nie nastraja zbyt optymistycznie.

"Ojciec Goriot" ,jedna z najlepszych powieści obyczajowych w dorobku Balzaca, ukazująca ogrom wyrzeczeń głównego bohatera ,poświęcenia samego siebie bez reszty aż do ostatniej cząsteczki własnego "ja", a wszystko z miłości ojcowskiej do ukochanych dzieci ,miłości odbijającej się od nich jak przysłowiowy -"groch od ściany" .Gdzie ,został popełniony błąd?,może w nadmiarze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Klasyk opisu francuskiego społeczeństwa za czasów restauracji, jednak osobiście wolę Czerwone i Czarne :)

Klasyk opisu francuskiego społeczeństwa za czasów restauracji, jednak osobiście wolę Czerwone i Czarne :)

Pokaż mimo to

Naprawdę angażująca książka, żywi bohaterowie wystają z kartek, a społeczeństwo Paryża z czasów Restauracji jest przedstawione w sposób tak czytelny, że bez trudu przychodzi czytelnikowi zorientować się w jego funkcjonowaniu- sposobach działania i postawach moralnych. Język- prosty, trafny, dosłowny a przy tym dalej ładny.

Naprawdę angażująca książka, żywi bohaterowie wystają z kartek, a społeczeństwo Paryża z czasów Restauracji jest przedstawione w sposób tak czytelny, że bez trudu przychodzi czytelnikowi zorientować się w jego funkcjonowaniu- sposobach działania i postawach moralnych. Język- prosty, trafny, dosłowny a przy tym dalej ładny.

Pokaż mimo to

Książka więcej niż dobra, wspaniale zarysowane charaktery (szczególnie postać Vautrina!), opisy i dialogi (chociaż dla mnie momentami niezrozumiałe). Jednakże status kobiety z czasów Balzaka ma się nijak do współczesności, a ojcowska miłość w takim wydaniu, mam wrażenie, że nie istnieje (i dobrze!). Niemniej jednak polecam.

Książka więcej niż dobra, wspaniale zarysowane charaktery (szczególnie postać Vautrina!), opisy i dialogi (chociaż dla mnie momentami niezrozumiałe). Jednakże status kobiety z czasów Balzaka ma się nijak do współczesności, a ojcowska miłość w takim wydaniu, mam wrażenie, że nie istnieje (i dobrze!). Niemniej jednak polecam.

Pokaż mimo to

Jak pisał nieoceniony tłumacz dzieł Balzaca, Boy-Żeleński, „Ojciec Goriot” to powieść, z której rozchodzą się wszystkie drogi „Komedii ludzkiej”. Wszelkie późniejsze wariacje balzakowskich postaci, stąd biorą początek. Idealistycznie pojmujący życie biedny student, postać demonicznego Vautrina, przyjaciel równie szczerze naiwny, bezwględne kobiety (margrabiny, hrabiny, baronessy czy jakkolwiek inaczej tytułowane, piękne, żyjące w przepychu kobiety) i ich mężowie arystokraci, fabrykanci, spekulatorzy czy też ordynarni oszuści. Postać Goriota nieodparcie nasunęła mi skojarzenie z postacią króla Leara. Jak on, Goriot posuwa się w szaleństwie. Jego ostatnie monologi, apoteoza i wyklinanie córek na progu śmierci, to czysty Lear. Balzac jednak postać Goriota skonstruował odwrotnie - nie zazdrością, bezwzględnością i szaleńczym uporem, lecz miłością, uwielbieniem i boskim wręcz idealizowaniem córek. Lear tego chciał od córek– absolutnego poddania, uszanowania, posłuchu i wychwalania własnej wielkości, Goriot odwrotnie, wszelką własną zasługę przenosi na córki - one są cudowne, nieskalane, on zaś jest tylko „transmiterem” tych cech.

To więc takie małe skojarzenie na marginesie tej wielkiej powieści. Powinien po nią sięgnąć każdy, kto chce zacząć swoją przygodę z Balzakiem. Nie ma tu, jak w wielu późniejszych częściach „Komedii ludzkiej” potężnie rozdętej fabuły (często gęstej, niezrozumiałej), ogromnych partii dialogowych, wtrętów historycznych. To czysty, skondensowany Balzac, którego albo pokochamy albo odrzucimy.

Jak pisał nieoceniony tłumacz dzieł Balzaca, Boy-Żeleński, „Ojciec Goriot” to powieść, z której rozchodzą się wszystkie drogi „Komedii ludzkiej”. Wszelkie późniejsze wariacje balzakowskich postaci, stąd biorą początek. Idealistycznie pojmujący życie biedny student, postać demonicznego Vautrina, przyjaciel równie szczerze naiwny, bezwględne kobiety (margrabiny, hrabiny,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Paryż 19 wieku, miasto grzechu i pokus. Chwała młodzieńczym Tantalom, którzy mając wszelkie rozkosze na wyciągnięcie ręki, nie chwycili po nie.
Paryż pełny sztucznych zewnętrznych pozorów. Zaciska swe macki, na przegubach nóg aniołów, by nie mogły one odlecieć i zostawić przepychu świata daleko za sobą.

Wielkie poświęcenie, na którą stać tylko ojcowską lub matczyną miłość - pokazuje nam w postaci ojca Goriot jak można kochać, mimo że ta miłość często jest nie odwzajemniana, wykorzystywana przez egoizm i próżność.


Rozpruć swe wnętrze, ofiarować swe serce -uniżyć się, cierpieć po bezkres, by tylko im żyło się lepiej - żyć nędzą tak dzień w dzień, oddając wszystko za bezcen, by córom przybliżyć niebo i szczęście - to i tak mało by opisać poświecenie i miłość Ojca Goriot

Mimo iż świat opisywany w tej książce może nie wydawać się interesujący - cały ten zbytek i próżność - piękny styl Balzaca ujmuje nas od pierwszych słów i prowadzi dalej w opowieść, w której uczciwość stara się stawić czoła chordom niegodziwości i zawiści czy zepsuciu. Rozkoszujemy się pięknymi opisami zwykłych i ciekawych sytuacji, dialogów czy emocji poszczególnych postaci. Zachwyt budzi, przede wszystkim piękny styl tworzenia zadań, tak daleki od dzisiejszego, inny. W którym, czuć szacunek do słowa.

Kuszony młody człowiek, w którym jest jeszcze tyle pięknych cnót - toczy walkę z pokusami. Książka pełna intryg, mająca sprowadzić piękną duszę w otchłań.

"Cokolwiek najgorszego mówiono by ci o świecie, wierz we wszystko! Nie ma Juwenala, który by zdołał odmalować jego ohydę pokrytą klejnotami i złotem"

"Piękne dusze nie mogą długo zostać na tym świecie"

"...wszystko zawali się, jeśli dzieci nie będą kochały rodziców"

Paryż 19 wieku, miasto grzechu i pokus. Chwała młodzieńczym Tantalom, którzy mając wszelkie rozkosze na wyciągnięcie ręki, nie chwycili po nie.
Paryż pełny sztucznych zewnętrznych pozorów. Zaciska swe macki, na przegubach nóg aniołów, by nie mogły one odlecieć i zostawić przepychu świata daleko za sobą.

Wielkie poświęcenie, na którą stać tylko ojcowską lub matczyną miłość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo smutna historia, która daje chwilę do refleksji i zapoznania się z paryskimi regułami, które są bezwzględne i pełne teatralizacji. Artyzm uważam, że jest na bardzo wysokim poziomie, obszerne opisy Balzaca wciągają i dziwią, chociaż przyznam, że nie pochłonęły mnie i nie czytałam książki z zapartym tchem. Ciekawa pozycja w literaturze francuskiej i myślę, że warta przeczytania.

Bardzo smutna historia, która daje chwilę do refleksji i zapoznania się z paryskimi regułami, które są bezwzględne i pełne teatralizacji. Artyzm uważam, że jest na bardzo wysokim poziomie, obszerne opisy Balzaca wciągają i dziwią, chociaż przyznam, że nie pochłonęły mnie i nie czytałam książki z zapartym tchem. Ciekawa pozycja w literaturze francuskiej i myślę, że warta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to