Być w świecie Brytoli policjantem nie mającym sobie wiele do zarzucenia, to naprawdę heroizm. Kimś takim jest Tom Thorne, a przynajmniej tak postrzegają go zapewne czytelnicy. Nie chodzi o to, że nie popełnia błędów, popełnia je jak każdy człowiek, ale stara się ze wszystkich sił chronić porządnych ludzi i ścigać bandziorów, nawet gdy trzeba się przeciwstawić po cichu przełożonym i nagiąć zasady. Bo zasady nie są Bogiem, jeśli już, to bardziej takim Bogiem jest dla Thorna sprawiedliwość. Policjant potrafi nawet przemyślnie doprowadzić do kary śmierci dla wyjątkowego gnoja, który nie zasługuje na to, by żyć – bez wymierzania tej kary osobiście. Spodobało mi się to.
Niestety wymierzenie sprawiedliwości wszystkim śmieciom jest niemożliwe, ale Thorne robi tyle, ile się da.
Brytyjska rzeczywistość opisana w książce jest straszna. Bogate gnoje, czyli złodzieje i mordercy, dzielą sobie miasta na rejony wpływów, a politycy starają się robić jak najmniej, chyba że jakieś działania wymusza na nich opinia publiczna lub jakaś ekstremalnie zdesperowana osoba.
Niniejszy tom powieści o Thornie zdominowany jest tematem gangsterki, spod znaku „nachodźców” i śmieciuchów na ich usługach.

Być w świecie Brytoli policjantem nie mającym sobie wiele do zarzucenia, to naprawdę heroizm. Kimś takim jest Tom Thorne, a przynajmniej tak postrzegają go zapewne czytelnicy. Nie chodzi o to, że nie popełnia błędów, popełnia je jak każdy człowiek, ale stara się ze wszystkich sił chronić porządnych ludzi i ścigać bandziorów, nawet gdy trzeba się przeciwstawić po cichu...

Walka o znalezienie prawdy o zdarzeniu sprzed dwudziestu lat.

Detektyw Tom Thorne, należący do Grupy do Spraw Przestępstw Szczególnych, zajmuje się sprawą seryjnego mordercy, który zdołał już uśmiercić czworo ludzi. Zabójca pozostawia znak „X”. Policja przypuszcza, że są to porachunki gangsterskie.

Przyjaciółka Thornea, Carol Chamberlain, obecnie członkini tzw. Wydziału Spraw Zamkniętych, prowadziła kiedyś śledztwo w sprawie podpalenia czternastoletniej Jessiki Clark. Dziewczynka była bardzo podobna do swej koleżanki Alison Kelly, córki gangstera. To właśnie Alison miała być celem. Śledztwo było bardzo proste, do podpalenia przyznał się Gordon Rooker, ale zlecił je ktoś inny. Jessika, mając szesnaście lat popełniła samobójstwo. Chamberlain dostała list od kogoś, kto wie wszystko o podpaleniu, nawet to, o czym policja nie podała do publicznej wiadomości. Tymczasem Gordon Rooker, który kończy odsiadkę, twierdzi, że jest niewinny. Chamberlain prosi o pomoc Toma.

W wyniku wojny gangów ginie właściciel wypożyczalni kaset i jego żona. Policja sądzi, że w grę może wchodzić nowa grupa gangsterska.

Śledztwo zatacza coraz szersze kręgi, a podejrzanych jest coraz więcej osób. Dlaczego ludzie robią takie rzeczy innym? Niestety, rzeczywistość nie jest bardziej optymistyczna niż książka.

https://karinaoliteraturze.wordpress.com/2019/02/02/mark-billingham-podpalona/

Walka o znalezienie prawdy o zdarzeniu sprzed dwudziestu lat.

Detektyw Tom Thorne, należący do Grupy do Spraw Przestępstw Szczególnych, zajmuje się sprawą seryjnego mordercy, który zdołał już uśmiercić czworo ludzi. Zabójca pozostawia znak „X”. Policja przypuszcza, że są to porachunki gangsterskie.

Przyjaciółka Thornea, Carol Chamberlain, obecnie członkini tzw. Wydziału...

Szczerze muszę przyznać, że ta część jest według mnie najsłabszą z cyklu, niestety. Nie potrafię nawet powiedzieć co szczególnie mnie drażniło, ale jakoś nie mogłam przebrnąć przez tę pozycję, pomimo tego że poprzednie pochłonęłam w przeciągu jednego/dwóch wieczorów. Według mnie wątki były trochę zbyt rozwleczone i momentami książka mnie nużyła. Skłamałabym jednak pisząc, że nie było w niej nic porywającego, bo były momenty, które naprawdę mnie wciągnęły i nie mogłam się od nich oderwać. W ogólnym rozrachunku - nieco przeciągnięta, ale jednak mimo wszystko warta przeczytania.

Szczerze muszę przyznać, że ta część jest według mnie najsłabszą z cyklu, niestety. Nie potrafię nawet powiedzieć co szczególnie mnie drażniło, ale jakoś nie mogłam przebrnąć przez tę pozycję, pomimo tego że poprzednie pochłonęłam w przeciągu jednego/dwóch wieczorów. Według mnie wątki były trochę zbyt rozwleczone i momentami książka mnie nużyła. Skłamałabym jednak pisząc,...

Niby książka całkiem niezła, a jednak trochę mnie męczyła. Chciałam jak najszybciej ją skończyć. A dlaczego?? Bo chyba po świetnym trzecim tomie trafiłam na dużo słabszą czwartą część.
Historia opowiedziana przez Billinghama była zagmatwana, o interesującym podłożu, a jednak klimat wojny gangów i intryg nie przypadł mi do gustu w 100%. Nie do końca tego oczekiwałam, ale... nie mogłam oprzeć się poznaniu chronologicznych wydarzeń z życia głównych bohaterów, z którymi niewątpliwie się zżyłam. Nawet słabszy wątek kryminalny nie odebrał mi chęci dowiedzenia się więcej.

Niby książka całkiem niezła, a jednak trochę mnie męczyła. Chciałam jak najszybciej ją skończyć. A dlaczego?? Bo chyba po świetnym trzecim tomie trafiłam na dużo słabszą czwartą część.
Historia opowiedziana przez Billinghama była zagmatwana, o interesującym podłożu, a jednak klimat wojny gangów i intryg nie przypadł mi do gustu w 100%. Nie do końca tego oczekiwałam, ale......

Zrażona ostatnimi doświadczeniami z autorami skandynawskich kryminałów postanowiłam sięgnąć po autora z wysp. Tym sposobem w moje ręce trafiła książka Marka Billinghama "Podpalona". I muszę przyznać, że wybór okazał się zaskakująco trafny.
W książce podobało mi się wiele rzeczy: niebanalna fabuła, zazębiające się dwie równolegle prowadzone sprawy, zaskakujące zakończenie, a przede wszystkim postać głównego bohatera, inspektora Toma Thorne'a. Wreszcie mogłam odpocząć od bohaterów typu amerykańskiego, którzy samodzielnie zbawiają świat, ale i też mogłam odpocząć od bohaterów skandynawskich, wiecznie zmęczonych życiem ukrytych romantyków.
Inspektor Tom Thorne jest taki... zwyczajny. I chyba właśnie to podoba mi się w nim najbardziej. Ma chwile zwątpienia w sens pracy, są i dni, gdy po prostu chce "odbębnić" pracę, ale ma też swoisty kodeks moralny, który nie pozwala mu przekroczyć pewnych granic. Nie jest jakiś super błyskotliwy, ale pragnie dochodzić do sprawiedliwości. Jednocześnie zdaje sobie sprawę, że czasami, nawet gdyby chciał, nie ma żadnego wpływu na decyzje podjęte na wyższym szczeblu. Nie jest bożyszczem na komendzie, a wprost przeciwnie, czasami pozwala by własne emocje wpływały na jego postępowanie w stosunku do współpracowników i przełożonych. To takie zwyczajne, bliskie chyba każdemu człowiekowi. I dlatego to wszystko, opisane językiem prostym, ale nie nużącym sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie.
Książkę mogę z czystym sumieniem polecić tym wszystkim, którzy chcą spotkać zwyczajnego gliniarza. Podejrzewam, że gdy już przeczytacie choć jedną książkę z tej serii, to z przyjemnością sięgnięcie po następną. Ja z pewnością tak uczynię.

Zrażona ostatnimi doświadczeniami z autorami skandynawskich kryminałów postanowiłam sięgnąć po autora z wysp. Tym sposobem w moje ręce trafiła książka Marka Billinghama "Podpalona". I muszę przyznać, że wybór okazał się zaskakująco trafny.
W książce podobało mi się wiele rzeczy: niebanalna fabuła, zazębiające się dwie równolegle prowadzone sprawy, zaskakujące zakończenie, a...

Mark Billingham to autor serii o detektywie Tomie Thornie, która z pewnością ma już kilkanaście tomów. ,,Podpalona" to chyba czwarty tom serii, a zarazem jedenasta książka pisarza z którą miałam okazję się zapoznać.

Przed laty została podpalona dziewczynka, podpalacz przyznał się do przestępstwa i został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Niestety, coś poszło nie tak i jego ofiarą stała się inna nastolatka. Niedługo potem ojciec dziewczyny, która miała być celem odszedł z interesu. Po latach podpalacz oznajmił, że skłamał. Do tego dochodzi jeszcze wojna gangów, których członkowie zabijają się nawzajem. Detektyw Tom Thorne nie ma łatwego zadania do rozwiązania.

Książkę chciałam przeczytać już od dawna, jednak kupić jej nie można, a w bibliotece czekałam na nią kilka miesięcy. Bardzo ucieszyłam się więc, gdy dowiedziałam się, że kryminał jest już dostępny i teraz ja będę mogła go przeczytać. Przeczytałam pierwszych 11 tomów serii autorstwa Marka Billinghama i choć może nie wszystkie są zachwycające, to ,,Podpalona" mi się podobała. Nie mogłam jakoś wciągnąć się w historię, myślę, że było to spowodowane moim zmęczeniem. Opisywana historia jest jednak bardzo ciekawa i doskonale skonstruowana.

Występują tutaj dwa gangi, które od lat ze sobą konkurują. Do tego dochodzą porachunki z przeszłości, niezałatwione sprawy, powiązania rodzinne, ukrywanie swojej tożsamości. Całkiem sporo się tutaj dzieje, jednak to zakończenie jest tutaj najbardziej interesujące. Autor doskonale utwierdza nas w przekonaniu, że znamy odpowiedź, wiemy, jak zakończy się ta sprawa, jednak nic bardziej mylnego. To ostatnie strony ukazują, w jakim błędzie byliśmy. Bardzo podoba mi się to, że do samego końca nie wiadomo, jak zakończy się dana sprawa.

,,Podpalona" to ciekawa książka, z którą warto się zapoznać. Można ją czytać bez znajomości poprzednich tomów. Obecnie w Polsce zostało wydanych 13 części - mi zostały do przeczytania tylko ,,Tajemnica" i ,,Perswazja", które także zapowiadają się bardzo interesująco. Mark Billingham to jeden z moich ulubionych autorów. Książki są dobre do przeczytania, jednak niekoniecznie trzeba je kolekcjonować.

Moja ocena: 5/6

Mark Billingham to autor serii o detektywie Tomie Thornie, która z pewnością ma już kilkanaście tomów. ,,Podpalona" to chyba czwarty tom serii, a zarazem jedenasta książka pisarza z którą miałam okazję się zapoznać.

Przed laty została podpalona dziewczynka, podpalacz przyznał się do przestępstwa i został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Niestety, coś...

Najgorsza z dotychczas przeczytanych przeze mnie części cyklu. Kilka rozwiązań fabularnych szokująco absurdalnych - rodem z kina klasy B. Ale może to nie powinno dziwić, bo ta książka to też kryminał klasy B. Tom Thorne - rambo londyńskich ulic. Nie lubię drania (jak i większości bohaterów, jeden konstabl Holland to trochę mało),a co najgorsze - nie lubię nawet nie lubić Thorne'a.

Najgorsza z dotychczas przeczytanych przeze mnie części cyklu. Kilka rozwiązań fabularnych szokująco absurdalnych - rodem z kina klasy B. Ale może to nie powinno dziwić, bo ta książka to też kryminał klasy B. Tom Thorne - rambo londyńskich ulic. Nie lubię drania (jak i większości bohaterów, jeden konstabl Holland to trochę mało),a co najgorsze - nie lubię nawet nie lubić...

Książka jak dla mnie pisana ze zbyt wielu perspektyw, przez co jest trochę niezrozumiała i łatwo się w niej pogubić. Nazwiska bardzo do siebie podobne także nie ułatwiają układania sobie akcji w głowie.

Książka jak dla mnie pisana ze zbyt wielu perspektyw, przez co jest trochę niezrozumiała i łatwo się w niej pogubić. Nazwiska bardzo do siebie podobne także nie ułatwiają układania sobie akcji w głowie.

świetna

świetna

33 / 2013

33 / 2013