Z tego co mi wiadomo Rosjanie wiodą prym w opowiadaniach.

„Podcięte skrzydła” - Aleksy Tołstoj, to trzy b. dobre opowiadania z którymi miło spędziłem czas po mimo że nie jestem zwolennikiem krótkiej formy. POLECAM.

Z tego co mi wiadomo Rosjanie wiodą prym w opowiadaniach.

„Podcięte skrzydła” - Aleksy Tołstoj, to trzy b. dobre opowiadania z którymi miło spędziłem czas po mimo że nie jestem zwolennikiem krótkiej formy. POLECAM.

"Boże, jaki jestem samotny, Boże, jak straszliwie jestem samotny!" To słowa jednego z książkowych bohaterów. Lęk przed samotnością, poszukiwanie miłości i zrozumienia oraz bliskości drugiego człowieka wśród znaczącej części bohaterów powodują życiowe komplikacje, które mogły zakończyć się lub zakończyły się tragedią. W opowiadaniach tutaj zawartych przeplatają się przeróżne namiętności, miłość łączy się z cierpieniem, przez rozmaite próby poszukiwania szczęścia i miłości tworzą się skomplikowane związki uczuciowe.
Książka zawiera trzy rewelacyjne opowiadania Aleksieja Nikołajewicza Tołstoja, które wybrani z dzieła "Sobranije soczinienij" (t. I i II). Są to w kolejności: "Wielkie kłopoty", "Piękna nieznajoma", "Podcięte skrzydła (z przeszłości)". Każde opowiadanie zasługuje na uznanie i jest godne uwagi. Wszystkie zaciekawiają i intrygują. Każde bez najmniejszych wątpliwości warte przeczytania.
Potrójna rewelacja w jednej książce. Po trzykroć warto po książkę sięgnąć. Trzykrotnie na zakończenie powtórzę: polecam, polecam i jeszcze raz polecam.

"Boże, jaki jestem samotny, Boże, jak straszliwie jestem samotny!" To słowa jednego z książkowych bohaterów. Lęk przed samotnością, poszukiwanie miłości i zrozumienia oraz bliskości drugiego człowieka wśród znaczącej części bohaterów powodują życiowe komplikacje, które mogły zakończyć się lub zakończyły się tragedią. W opowiadaniach tutaj zawartych przeplatają się przeróżne...

3 dobre opowiadania. W każdym bohater posiadający specyficzne cechy i różny pogląd na rzeczywistość. Bardzo urzekło mnie tu postrzeganie miłości w wyjątkowy sposób.

3 dobre opowiadania. W każdym bohater posiadający specyficzne cechy i różny pogląd na rzeczywistość. Bardzo urzekło mnie tu postrzeganie miłości w wyjątkowy sposób.

Nuda, nuda, nuda. Nie spodziewałem się książki wysokich lotów, wpadłem do biblioteki i złapałem, głowa zaprzątnięta innymi sprawami to tak później wychodzi. 5 naciągana, trzy bardzo przeciętne opowiadania, nie wzbudzające w czytelniku refleksji czy głębszej analizy. Osobiście nie polecam.

Nuda, nuda, nuda. Nie spodziewałem się książki wysokich lotów, wpadłem do biblioteki i złapałem, głowa zaprzątnięta innymi sprawami to tak później wychodzi. 5 naciągana, trzy bardzo przeciętne opowiadania, nie wzbudzające w czytelniku refleksji czy głębszej analizy. Osobiście nie polecam.

Aleksieja Tołstoja znam z tytułów. Jeszcze w domu rodzinnym wypatrzyłam na półce książkę o Piotrze I żałując, że nieznajomość rosyjskiego nie pozwala mi jej przeczytać. Trochę później urzekł mnie tytuł jego trylogii, zarówno polski "Droga przez mękę", jak i rosyjski "Chożdienije po mukam". Jednak pierwszą przeczytaną książką okazały się te trzy opowiadania, w tym tytułowe "Podcięte skrzydła".

Aleksiej Nikołajewicz Tołstoj (1883-1945),z hrabiowskiego rodu, z którego wywodził się też Lew Tołstoj. Zaszczytnego do chwili rewolucji, która urodzonych szlachcicami otoczyła wzgardą. W czas rewolucji Aleksiej miał 34 lata. Rok później na pięć lat wyjechał na emigrację. Konstantynopol, Berlin, Paryż. Jeszcze na emigracji zaczął pisać "Drogę przez mękę", trylogię na temat Rosji 1914-1918 roku. Trzeci tom skończył już w czas wojny, na cztery lata przed śmiercią. W tym czasie współtworzył też mowę Stalina z jesieni 1941 roku, w której ten zapalał Rosjan do wojny słowami: "Niech natchnieniem dla was będzie w tej wojnie obraz męstwa naszych wielkich przodków: Aleksandra Newskiego, Dymitra Dońskiego, Kuźmy Minina, Dymitra Pożarskiego, Aleksandra Suworowa i Michaiła Kutuzowa!"

W opowiadaniach Aleksiej Tołstoj zajmuje się przede wszystkim relacjami między mężczyzną a kobietą. Jego strachem przed miłością, grą, która grozi samemu uczuciu, rozkochiwaniem, w celu uczynienia mężczyzny bezbronnym, łatwiejszym do wykorzystania, oszukania. Manipulowaniem zależną od siebie kobietą. Pisze ze znajomością rzeczy. Sam żenił się czterokrotnie, w kolejnych kobietach znajdując prototypy do swych kobiecych postaci.
Opowiadania są przede wszystkim studium uczuć i relacji, ale zdarzają się w nich też zabawne obrazy wioski rosyjskiej ("Obok drogi dziura w śniegu, a z tej dziury uchodzi dym; patrzymy - dalej jeszcze jedna dziura i też dym; cały rządek takich dziur. Rzecz w tym, że poprzedniego dnia cała wioskę zasypała śnieżyca")

"Wielkie kłopoty" to obraz miłości rodzącej się na oczach samotnej, zrozpaczonej starej panny, Warwary Iwanownej, która "pokochawszy miłość młodych" odzyskuje sens życia. To ona w tej opowieści mówi: "Wszyscy osiągniemy kiedyś spokój, ale są tacy, którzy docierają do tego spokoju poprzez cierpienie, inni zaś poprzez miłość. Cierpienie przytłacza człowieka, napawa go obawą, a miłość...dodaje nam niebywałej odwagi, czyni z nas olbrzymów". On, Mikołaj Stabiesow, architekt, pozornie "przeżarty do cna wielkomiejską trucizną marności", ktoś, kto mówi o sobie "jeśli przewiduję określony skutek i pragnę go, to postąpię odwrotnie, ponieważ i ja sam i cała Rosja są irracjonalne", daje się porwać miłości do młodziutkiej nie znającej jeszcze uczucia Nataszy.

"Podcięte skrzydła" to historia Maszy, "lalki nakręconej, zwierzątka do łóżka", w siedemnastym roku życia wydanej za czterdziestoletniego adwokata, Kuźmę Pritykina. Po trzech latach małżeństwa Masza, która w swym życiu odczuwa przede wszystkim "przemożny ciężar obcej woli" próbuje uciec od scen zazdrości, bicia i zagrożenia życia.

Akcja "Pięknej nieznajomej" rozgrywa się w pociągu jadącym z Petersburga, przez Skandynawię do Bergen i na statku do Londynu. Bohater, trzydziestotrzyletni Nikita Obozow to ktoś, kto "woli nie przyglądać się kobietom: brzydkim - bo nie ma powodu, ładnym - ponieważ odczuwa przed nimi lęk". "Z obrzydzeniem traktuje znawców, którzy zadowoleni z minimum, znajdują w kobiecie zawsze tylko jedno - wyłącznie to, co jest im potrzebne i wygodne". Jadąc przez zimowe krajobrazy wspomina on to, co przeżył na wojnie: "rozkopane i zamarznięte pole, po którym hulał lodowaty wiatr; koślawe plecy żołnierzy za pagórkiem; piasek i śnieżny pył piekący oczy; pojedyncze strzały, bezczynność, nudę i niekończące się czeredy ciężkich jak góry chmur. Była to straszliwa śpiączka przed śmiercią. Człowiek czuł się przytłoczony, upokorzony, ubogi i przemarznięty jak ta ziemia". Bohater w pociągu spotyka tajemniczą Ludmiłę Pawżynską, która ucieka z ogarniętej rewolucją Rosji, bo jej "odczucia estetyczne są urażone". Między tą dwójką rozpoczyna się erotyczna gra.

CYTATY:

O Rosji Tołstoj pisze:
"Cała Rosja podąża teraz w kierunku tej pustki, niewiary, na ciemne dno. I tam, na dnie, w pustce i mroku powinna się odrodzić."

O śmierci:
"Patos trudnych lat, śmiertelne przeczucie zagłady. Nie sposób uciec przed tym natrętnym dźwiękiem. Nie uratuje człowieka ani słodka drzemka, ani obłęd: umrzesz, zginiesz...
Nocni konsumenci kawy, palacze tytoniu, posiadacze osobliwie wysublimowanego słuchu, usiłują doszukać się logiki w tej tragicznej sprzeczności: dlaczego człowiek rodzi się, aby umrzeć? Mamroczą zsiniałymi wargami o nieśmiertelności, czyli o usprawiedliwianiu życia, próbując odpędzić natrętną jak osa myśl, że jedynie przerażający strach przed bezsensownością śmierci pcha ich głową naprzód do wyprowadzania karkołomnych wzorów arcyświadomości. Lodowatymi palcami przewracają kartki książek w poszukiwaniu cytatów potwierdzających ich myśli i jak we śnie wydaje im się, że dym ich paleniska sięga do niebios i że śmierć jest już zwyciężona. Ale wszystkie ich rękopisy, zakurzone księgi, almanachy i czasopisma - to tylko przeciągły, zwierzęcy krzyk zgrozy."


kopia opinii ze strony nietylkoindie.pl

Aleksieja Tołstoja znam z tytułów. Jeszcze w domu rodzinnym wypatrzyłam na półce książkę o Piotrze I żałując, że nieznajomość rosyjskiego nie pozwala mi jej przeczytać. Trochę później urzekł mnie tytuł jego trylogii, zarówno polski "Droga przez mękę", jak i rosyjski "Chożdienije po mukam". Jednak pierwszą przeczytaną książką okazały się te trzy opowiadania, w tym tytułowe...

Przejrzane, szybko odrzucone. Ostatnia próba zaprzyjaźnienia się z literaturą rosyjską.

Przejrzane, szybko odrzucone. Ostatnia próba zaprzyjaźnienia się z literaturą rosyjską.

Urodzonym w czasach marksistowsko-leninowskich autor kojarzy się z sowiecką propagandą, urodzonym później - zapewne z niczym, no chyba, że pomylą go z Lwem. Ja także sięgnąłem po ten tomik raczej niechętnie, gotów odrzucić go precz, gdybym poczuł swąd agitki - ale nie poczułem, nie odłożyłem, i z przyjemnością zanurzyłem się w trzech historyjkach, niezbyt wiekopomnych, za to z pewnością napisanych dobrze, z literackim miąższem i takąż skórką, napisanych o czymś (bardzo poważnie lub z lekką ironią),napisanych z tą urodą dziewiętnastowiecznego realizmu nasączonego romantyzmem przecież, a bez tej nieznośnej dostojewskiej filozofii, która tylko męczy, niczego nie dając. Ciekawe, jakim byłby Aleksy Tołstoj pisarzem i jakie "Anny Kareniny" i "Wojny i pokoje" stworzyłby, gdyby nie zagarnęła go do swojego kołchozu komunistyczna dyktatura.
A swoją drogą - od kilku lat kupuję, płacąc za to drobnymi monetami, książki z serii Koliber, i czytuję je, w miarę czasu i ochoty, i jak dotąd nie trafiłem na żadne byleco, przeciwnie, wszystkie pozycje są wartościowymi dziełkami literatury prawdziwej, porządnie tłumaczonej, dobrej i bardzo dobrej, często wybitnej. A zatem można było i pod rządami proletariatu robić dobrą robotę wydawniczą i barachła nie tykać. A tego dziś wiele wydawnictw nie potrafi, niestety.

Urodzonym w czasach marksistowsko-leninowskich autor kojarzy się z sowiecką propagandą, urodzonym później - zapewne z niczym, no chyba, że pomylą go z Lwem. Ja także sięgnąłem po ten tomik raczej niechętnie, gotów odrzucić go precz, gdybym poczuł swąd agitki - ale nie poczułem, nie odłożyłem, i z przyjemnością zanurzyłem się w trzech historyjkach, niezbyt wiekopomnych, za...

Jedynie ostatnie opowiadanie "Podcięte Skrzydła" zdaje mi się być warte uwagi.

Jedynie ostatnie opowiadanie "Podcięte Skrzydła" zdaje mi się być warte uwagi.

Całkiem przyjemne opowiadania na kilka wieczorów. Historie są trochę ckliwe, trochę zabawne, a trochę tragiczne. Wartko się czyta.

Całkiem przyjemne opowiadania na kilka wieczorów. Historie są trochę ckliwe, trochę zabawne, a trochę tragiczne. Wartko się czyta.