Most Heksagon

Bardzo solidny tytuł, który szybko się czyta. Świerzy pomysł chociaż setup cyberpunk. Gdyby był w twardej oprawie byłoby znakomicie.

Bardzo solidny tytuł, który szybko się czyta. Świerzy pomysł chociaż setup cyberpunk. Gdyby był w twardej oprawie byłoby znakomicie.

Most Heksagon inny wymiar nie każdemu się spodoba i każdy podejdzie do tematu inaczej , twórca jakby chciał Cię zostawić z wieloma pytaniami i kilka razy możesz się cofać by się upewnić czy nic nie przeoczyłeś/aś. Świetna kreska i mnie się ten komiks podoba.

Most Heksagon inny wymiar nie każdemu się spodoba i każdy podejdzie do tematu inaczej , twórca jakby chciał Cię zostawić z wieloma pytaniami i kilka razy możesz się cofać by się upewnić czy nic nie przeoczyłeś/aś. Świetna kreska i mnie się ten komiks podoba.

"WSZYSTKIE DROGI PROWADZĄCE DO DOMU SIĘ ROZPADAJĄ..."

Hej, wyobraźcie sobie rok 4040, gdzie mosty łączą całe wymiary! Tak właśnie zaczyna się „Most Heksagon” Richarda Blake’a. Jacob i Elena Armlenowie, para badaczy, są uwięzieni w równoległym świecie. Ich córka, Adley, obdarzona darem jasnowidzenia, wyrusza na ratunek wraz z inteligentnym robotem Stadenem. Razem odkrywają niesamowite światy i wrogie istoty.

Ten komiks to wizualna uczta! Surrealistyczne krajobrazy, futurystyczne miasta – Blake stworzył światy, które zapierają dech w piersiach. Każda strona to arcydzieło pełne detali i kolorów, trudno uwierzyć, że to debiut.

Fabuła jest wciągająca, a postacie mają swój urok. Dialogi, choć proste, popychają historię do przodu. Tempo bywa nierówne, a zakończenie przypomina przerwanie historii, co sugeruje możliwość kontynuacji.

Most Heksagon to wizualny majstersztyk z potencjałem na coś więcej. Wystawiam temu komiksowi ocenę 8 na 10.

"WSZYSTKIE DROGI PROWADZĄCE DO DOMU SIĘ ROZPADAJĄ..."

Hej, wyobraźcie sobie rok 4040, gdzie mosty łączą całe wymiary! Tak właśnie zaczyna się „Most Heksagon” Richarda Blake’a. Jacob i Elena Armlenowie, para badaczy, są uwięzieni w równoległym świecie. Ich córka, Adley, obdarzona darem jasnowidzenia, wyrusza na ratunek wraz z inteligentnym robotem Stadenem. Razem odkrywają...

Komiks zabiera czytelnika na wędrówkę przez inny wymiar po tytułowym Moście Heksagon. Przygotujcie się na olśniewające wizualne doświadczenie w klimacie sci-fi oraz koncept rozwoju przyszłości Sztucznej inteligencji.

Po lekturze mam poczucie, że fabuła zostaje trochę z tyłu, a autor skupia się głównie na lokacjach i grafice.
Zakończenie pozostawia szerokie pole do kontynuacji, a sam komiks postrzegam jako ciekawy projekt, który może być rozwinięty w przyszłości.

Po więcej zapraszam na kanał YouTube/@Wombai.

Komiks zabiera czytelnika na wędrówkę przez inny wymiar po tytułowym Moście Heksagon. Przygotujcie się na olśniewające wizualne doświadczenie w klimacie sci-fi oraz koncept rozwoju przyszłości Sztucznej inteligencji.

Po lekturze mam poczucie, że fabuła zostaje trochę z tyłu, a autor skupia się głównie na lokacjach i grafice.
Zakończenie pozostawia szerokie pole do...

Sięgając po debiut komiksowego rysownika czy scenarzysty, często nie mogę uwierzyć, że jest to jego pierwsza praca. Jestem pod tym większym wrażeniem @evolvedisguise i jego „Mostu Heksagon” gdzie wystąpił w rolach scenarzysty, rysownika, a nawet kolorysty!

Uwierzcie mi, że w komiksie widziałem już niejedno. Po przeczytaniu „Mostu…” mam tylko nadzieję, że Richard Blake pozostanie w tym medium na dłużej.

W przypadku takich autorskich pozycji trudno się zdecydować, czy zacząć od aspektów wizualnych czy fabularnych. Tym bardziej że obie te sfery są w Most Heksagon nadzwyczajnie mocne. Nie przesadzam! Są na tyle dobre, że mogą konkurować z najlepszymi powieściami science-fiction, jakie czytałem. Chyba rzadko zdarza mi się porównywać książki do komiksów, jednak trudno mi jest wyobrazić sobie Most Heksagon w innej formie.

Klimatem zbliżamy się tu do trylogii "Southern Reach" autorstwa Jeffa VanderMeera (z Netflixową adaptacją pierwszej części pod tytułem „Annihilacja” na czele). Wizualnie na każdym kroku napotykamy obrazy niczym z filmowej „Incepcji” w reżyserii Christophera Nolana. Jest więc tu mocno „weird sci-fi” z prawdziwą wirtuozerią, jeśli chodzi o szkic i akwarelowy kolor. Sam układ plansz też robi niezwykłe wrażenie, aż trudno było mi uwierzyć, że to komiksowy debiut autora.

Należy docenić koncepcję tytułowego mostu do zupełnie niewyobrażalnego, zdawałoby się, wymiaru i sprawność w przedstawieniu głównych aktorów uczestniczących w jego odkrywaniu. Jedyne czego zabrakło mi w tej ekspozycji, to odrobiny strachu i troski o te postacie. Szczególnie widoczne jest to w chwili, kiedy bohaterka decyduje się wkraczyć w nieznane. Jej rodzina nie boi się o nią, a ona sama jest jakby mało związana ze swoim życiem. To jedyny element, który nie był dla mnie wyraźnie zaakcentowany i jest to jednocześnie uwaga, być może czyniona trochę „na siłę”. Robię to z czystej troski, o to, by Most Heksagon zmierzał ku doskonałości, z którą się naprawdę niewiele rozmija.

Wizualny majstersztyk i fabularna zachęta do dalszego odkrywania nieznanego. Czekam na więcej i polecam!

PL Wydanie: @nonstopcomics
Tłumaczenie: Paweł Bulski

Sięgając po debiut komiksowego rysownika czy scenarzysty, często nie mogę uwierzyć, że jest to jego pierwsza praca. Jestem pod tym większym wrażeniem @evolvedisguise i jego „Mostu Heksagon” gdzie wystąpił w rolach scenarzysty, rysownika, a nawet kolorysty!

Uwierzcie mi, że w komiksie widziałem już niejedno. Po przeczytaniu „Mostu…” mam tylko nadzieję, że Richard Blake...

"Hexagon Bridge" to debiutancki komiks Richarda Blake'a, który przenosi czytelnika do niezwykłego, równoległego wymiaru. Głównymi bohaterami są Adley, obdarzona darem jasnowidzenia, oraz jej towarzysz, inteligentny robot Staden. Razem wyruszają na misję ratunkową, aby odnaleźć zaginionych w nieznanym świecie rodziców Adley, Jacoba i Elenę Armlenów.

Fabuła "Hexagon Bridge" osadzona jest w roku 4040, kiedy to ludzkość odkrywa przejście do równoległego wymiaru. Blake stworzył intrygujący świat o zmiennej strukturze, pełen surrealistycznych krajobrazów i futurystycznych miast, które przypominają scenerie z filmów takich jak "Incepcja" czy "Paprika". Eksploracja tego świata stanowi główny element komiksu, który jest bardziej skupiony na budowaniu atmosfery i odkrywaniu niż na dynamicznej akcji.

Jednym z największych atutów "Hexagon Bridge" jest jego oprawa graficzna. Blake, jako artysta, stworzył piękne i szczegółowe ilustracje, które doskonale oddają niezwykłość przedstawionego świata. Kolorystyka i design są na wysokim poziomie, co sprawia, że każda strona jest wizualną ucztą. Szczególne uznanie należy się za zdolność do tworzenia atmosfery i tonalnej kontroli, które wyróżniają ten komiks.

Niestety, mimo imponującej oprawy graficznej, "Hexagon Bridge" cierpi na pewne problemy fabularne. Postacie, choć interesujące z założenia, są słabo rozwinięte. Adley i Staden nie przechodzą znaczącej przemiany w trakcie historii, a ich motywacje pozostają powierzchowne. Dialogi są często uproszczone i nie zawsze pchają fabułę do przodu, co sprawia, że tempo opowieści jest nierówne.

Komiks kończy się nagle, co może być frustrujące dla czytelników oczekujących satysfakcjonującej konkluzji. Zakończenie bardziej przypomina przerwanie opowieści niż zamknięcie wątków, co sugeruje, że może być planowana kontynuacja. Niemniej jednak, dla mnie to zbyt duży zawód.

"Hexagon Bridge" to dzieło, które z pewnością przyciągnie uwagę fanów science fiction, zwłaszcza tych, którzy cenią sobie piękne ilustracje i skomplikowane światy (w tym ja). Choć fabuła i rozwój postaci pozostawiają wiele do życzenia, wizualne mistrzostwo i bogata wyobraźnia Blake'a sprawiają, że komiks ten jest wart uwagi.

Sam się męczyłem przy tak trywialnym prowadzeniu narracji i mało angażujących bohaterach lecz byłem zachwycony stroną wizualną (o czym zaznaczyłem powyżej).

Przyjemność 2,7/5
Styl: 3,6/5
Historia: 3,5/5

Ocena: 3,24/5
goodreads - 3/5
thestorygraph - 3,25/5
lubimyczytac - 6/10

"Hexagon Bridge" to debiutancki komiks Richarda Blake'a, który przenosi czytelnika do niezwykłego, równoległego wymiaru. Głównymi bohaterami są Adley, obdarzona darem jasnowidzenia, oraz jej towarzysz, inteligentny robot Staden. Razem wyruszają na misję ratunkową, aby odnaleźć zaginionych w nieznanym świecie rodziców Adley, Jacoba i Elenę Armlenów.

Fabuła "Hexagon Bridge"...

Miałem ostatnio naprawdę dobrą passę jeśli chodzi o jednotomówki. Do teraz. Most Heksagon oferuje ciekawy pomysł, przyjemne dla oka wizualki i intrygujący początek... Ale poza tym nie ma tutaj zbyt wiele. Dramaturgia kuleje, źle rozłożone akcenty nie pozwalają historii osiągnąć naturalnego flow, jakie mogłoby zarezonować z czytelnikiem. Do tego dodajmy przegadane panele przeplatane totalnie niepotrzebnymi pustymi rozkładówkami-widoczkami. Moje rozdrażnienie pogłębiło urwane zakończenie - dosłownie jakby brakło tutaj jednego zeszytu z jakąś sensowną konkluzją.

Ufff. Wypłakałem się. Jeśli szukacie solidnego sci-fi - to zdecydowanie nie jest pierwszy adres, pod który bym Was skierował.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Miałem ostatnio naprawdę dobrą passę jeśli chodzi o jednotomówki. Do teraz. Most Heksagon oferuje ciekawy pomysł, przyjemne dla oka wizualki i intrygujący początek... Ale poza tym nie ma tutaj zbyt wiele. Dramaturgia kuleje, źle rozłożone akcenty nie pozwalają historii osiągnąć naturalnego flow, jakie mogłoby zarezonować z czytelnikiem. Do tego dodajmy przegadane panele...

POPKULTUROWY KOCIOŁEK:
W odległej przyszłości (rok 4040) naukowcy odkryli przejście do nieznanego równoległego wymiaru. Żądza wiedzy i zwykła ludzka ciekawość pchnęła ich również do próby zbadania tego miejsca. Nie wszystko jednak poszło tak, jak było zakładane. Ekspedycja badawcza utknęła bowiem w nieznanym świecie bez możliwości powrotu. Wśród odkrywców byli Jacob i Elena Armlenowie, którzy w naszej rzeczywistości pozostawili córkę Adley. To właśnie ona jest jedyną szansą dla uwięzionych odkrywców. Wyrusza więc ona na niebezpieczną misję, w której towarzyszy jej inteligentny robot Staden. Ta dwójka zabiera czytelnika w podróż do niesamowitego świata o zmiennej strukturze, gdzie widziana rzeczywistość bywa ulotna.

Most Heksagon to debiut Richarda Blake’a w segmencie science fiction i to na dodatek debiut oszałamiający. Nic więc dziwnego, że komiks zyskał na zachodzie takie uznanie. Mamy tu bowiem do czynienia z pozycją, po którą obowiązkowo powinni sięgnąć miłośnicy spektakularnego, niejednoznacznego i tajemniczego sci-fi.

Wspomniana spektakularność albumu nie oznacza jednak dynamicznej treści. Dobra fantastyka naukowa wcale bowiem nie musi opierać się na akcji. Najlepsze projekty sci-fi (a takim właśnie jest recenzowany tytuł) dużą uwagę skupiają na ekspozycji świata, jego niezwykłości i eksploracji przy jednoczesnym ciągłym zachowywaniu pewnej tajemniczości. Dzięki temu czytelnik daje się porwać historii, a ciekawość napędza go do przewracania kolejnych stron.

Inspirację do stworzenia właśnie takiego wszechświata autor czerpał z różnych tytułów, co zaowocowało unikalną mieszanką elementów. Sprawia to, że z jednej strony poznawany świat wydaje się nam trochę znajomy, z drugiej zaś jest w nim coś unikalnego i zaskakującego. Duża w tym również zasługa samych bohaterów, którzy mocno się wyróżniają, zapadają w pamięci czytelnika i przy okazji stanowią doskonałe dopełnienie otoczenia.

Jedynym element scenariusza, do którego można mieć pewne zastrzeżenia są dialogi. Dużo tu uproszczonego techno-bełkotu czy naturalistycznej mowy, która nie zawsze potrafi odpowiednio pchnąć fabułę do przodu i czasem zupełnie niepotrzebnie ją wstrzymuje....

https://popkulturowykociolek.pl/most-heksagon-recenzja-komiksu/

POPKULTUROWY KOCIOŁEK:
W odległej przyszłości (rok 4040) naukowcy odkryli przejście do nieznanego równoległego wymiaru. Żądza wiedzy i zwykła ludzka ciekawość pchnęła ich również do próby zbadania tego miejsca. Nie wszystko jednak poszło tak, jak było zakładane. Ekspedycja badawcza utknęła bowiem w nieznanym świecie bez możliwości powrotu. Wśród odkrywców byli Jacob i Elena...