Pomieszanie komiksu szpiegowsko-wojennego z superbohaterszczyzną. Tytułowy Shadow to alter ego amerykańskiego agenta, zamaskowany bohater, który nie ma litości dla przeciwników.
Wydarzenia osadzone są w czasie trwania II wojny światowej. Ogólnie ten komiks to raczej czytadełko, które trudno traktować poważnie. Ogólnie bieda, ale ocenę ratuje kilka fajnych twistów w końcówce.

Pomieszanie komiksu szpiegowsko-wojennego z superbohaterszczyzną. Tytułowy Shadow to alter ego amerykańskiego agenta, zamaskowany bohater, który nie ma litości dla przeciwników.
Wydarzenia osadzone są w czasie trwania II wojny światowej. Ogólnie ten komiks to raczej czytadełko, które trudno traktować poważnie. Ogólnie bieda, ale ocenę ratuje kilka fajnych twistów w końcówce.

Zdecydowanie najgorszy z czytanych przeze mnie dotąd komiksów Ennisa. Sam główny bohater intryguje - zarówno jako Lamont Cranston (/Kent Allard),jak i jako jego super-alter ego - ale niestety po zakończeniu lektury można odnieść wrażenie, że potencjał drzemiący w tej postaci nie został tu w stu procentach wykorzystany. Warto jednak zainwestować w ten tytuł tylko po to, by podbić Planecie Komiksów wyniki sprzedaży - bo wciąż istnieje cień (hehe) szansy, że pewnego dnia wydadzą w naszym pięknym kraju ennisowe magnum opus (a zarazem jedyny komiks superhero, jaki kiedykolwiek postawię na swojej półce) - THE BOYS :D.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Zdecydowanie najgorszy z czytanych przeze mnie dotąd komiksów Ennisa. Sam główny bohater intryguje - zarówno jako Lamont Cranston (/Kent Allard),jak i jako jego super-alter ego - ale niestety po zakończeniu lektury można odnieść wrażenie, że potencjał drzemiący w tej postaci nie został tu w stu procentach wykorzystany. Warto jednak zainwestować w ten tytuł tylko po to, by...

(...) Shadow nie miał ze mną lekko. Nie przekonało mnie ani zamieszczone z tyłu zawołanie „cień wie”, Layout 1które skojarzyło mi się z dość popularnym frazeologizmem, ani też sam podtytuł: Cień w ogniu stworzenia. Co to, do cholery, ma być, pomyślałem, oczyma wyobraźni widząc cień wesoło pląsający w ogniu skrzesanym przez jakieś paskudne, ropucho-podobne stworzenie. Nie ma co drażnić mojej wyobraźni. Nie przekonały mnie też rysunki. Mocno kontrastują z okładkami. Wyglądają trochę jak klasyczne, książkowe ilustracje rysowane na bazie zdjęć. Czasem kreska pójdzie trochę nie tak i pan z wąsem nie ma oka, ale kto by się tam przejmował detalami, w końcu widać, co jest co. Ich szczęście, że przynajmniej dobrze opowiadają historię, a o to tu chyba chodzi…

The Shadow z miejsca okazał się być czymś nieco innym, niż się spodziewałem. Być może dlatego, że większość krążących po sieci kadrów przedstawia sceny, w których tytułowy mściciel pruje z pistoletów, tymczasem nie one są kwintesencją tej opowieści. Szykowałem się na mroczny kryminał w stylu noir z bohaterem pokroju V z V jak Vandetta. Tymczasem otrzymałem opowieść drogi, osadzoną w czasach historycznej burzy poprzedzającej II wojnę światową. Zamiast Batmana, dostałem nowoczesnego Corto Maltese na sterydach. Czy był to minus? I tak, i nie. Z jednej strony, uwielbiam kryminały, z drugiej, dostałem coś, co cenię chyba jeszcze bardziej – kawał solidnej historii, do której chce się wrócić. Przeszkodą były jedynie około wojenne realia, które, delikatnie rzecz ujmując, nie znajdują się w centrum mojego zainteresowania.

(...) Przedstawione w komiksie postacie urzekły mnie świetną konstrukcją. Zarówno sam Cień, uprzejmy gentleman z tendencją do bezceremonialnej brutalności i cynizmu, jak i przekrój świetnie skonstruowanych bohaterów dalszego planu, od wojskowego przygłupa – marionetki, po bezwzględnego adwersarza, balansującego między potężnymi siłami, zdolnego wyprowadzić w pole Niemców, Anglików, Rosjan, a także rodzime Cesarstwo. Urzekła mnie także postać Bawoła. Autentyczny, grubiański watażka (uwielbiam to słowo!) zdobył moje serce sprowadzając japońskie wartości do poziomu gleby, którą to w wyniku „honorowej walki” krwią zraszały setki tysięcy chińskich ofiar.

Komiks jest napakowany treścią i choć w fabule trudno się zgubić, to jednak nie można powiedzieć, że mało się w niej dzieje. Skończona lektura wywołała u mnie błogie uczucie odbycia pasjonującej podróży. Choć, między Bogiem a prawdą, cieszy, że była to jedynie podróż wyobraźni...

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/12/02/the-shadow-cien-w-ogniu-stworzenia/

(...) Shadow nie miał ze mną lekko. Nie przekonało mnie ani zamieszczone z tyłu zawołanie „cień wie”, Layout 1które skojarzyło mi się z dość popularnym frazeologizmem, ani też sam podtytuł: Cień w ogniu stworzenia. Co to, do cholery, ma być, pomyślałem, oczyma wyobraźni widząc cień wesoło pląsający w ogniu skrzesanym przez jakieś paskudne, ropucho-podobne stworzenie. Nie ma...

Rewolucyjną bym jej nie nazwała ale dobrze się czyta i ogląda

Rewolucyjną bym jej nie nazwała ale dobrze się czyta i ogląda

Co z Ennisem jest nie tak??? Raz robi cudo jak Kaznodzieja czy Hellblazer, a raz totalnego gniota jak Ghost Rider... Shadow nieco wyżej niż Ghost Rider ale do Kaznodziei mu bardzo daleko.

Co z Ennisem jest nie tak??? Raz robi cudo jak Kaznodzieja czy Hellblazer, a raz totalnego gniota jak Ghost Rider... Shadow nieco wyżej niż Ghost Rider ale do Kaznodziei mu bardzo daleko.

Lubię postać Cienia i niestety spodziewałem się czegoś lepszego.
Może jeszcze wyjdzie jakieś kolejne wydanie i dam jeszcze szansę.

Lubię postać Cienia i niestety spodziewałem się czegoś lepszego.
Może jeszcze wyjdzie jakieś kolejne wydanie i dam jeszcze szansę.

Majstersztyk! Co za energia opowiadania! I ta brutalność?! Po Cieniu się tego nie spodziewałem... Tymczasem on nie bierze jeńców. Także spośród czytelników. Warto!

Majstersztyk! Co za energia opowiadania! I ta brutalność?! Po Cieniu się tego nie spodziewałem... Tymczasem on nie bierze jeńców. Także spośród czytelników. Warto!