Nareszcie udało mi się przeczytać książkę, która przyszła do mnie krótko po Bożym Narodzeniu i która ciągnęła mnie, odkąd zobaczyłam w necie zdjęcia ze środka. Bo szczerze mówiąc, na architekturze (żadnej, nie tylko japońskiej) się nie znam i wahałam się, czy to będzie tytuł dla mnie, ale duża ilość zdjęć i ramek z ciekawostkami mnie zachęciła. Wprawdzie okazało się, że mylnie osądziłam ilość tekstu w środku - jest go napraaaawdę dużo, ale o dziwo, książkę czyta się przez większość czasu zadziwiająco dobrze, nawet jeśli miejscami (ale tylko miejscami) dostajemy dość dużo terminów budowlanych jednocześnie. Z drugiej strony jest też sporo przejrzystych schematów, więc przy odrobinie skupienia nawet taki laik jak ja się w tym odnajdzie. Ale do rzeczy. Serio uważam, że to naprawdę wartościowa książka na temat, który z jednej strony rzadko kiedy jest poruszany, a z drugiej strony okazuje się tak istotny do zrozumienia kultury japońskiej. Totalnie nie wiedziałam, na przykład, skąd wzięły się japońskie budowle o podwyższonej podłodze, takie typowe dla widoczków z tego kraju, albo jak właściwie działa słynna "słowicza podłoga" (do tej pory sądziłam, że to po prostu skrzypiące deski podłogowe i myślałam "wielkie mi halo, u mnie w mieszkaniu też parkiet trzeszczy"). No a do tego jest naprawdę przepięknie wydana, z całą masą malowniczych zdjęć. Aż się chce do niej wracać.

Nareszcie udało mi się przeczytać książkę, która przyszła do mnie krótko po Bożym Narodzeniu i która ciągnęła mnie, odkąd zobaczyłam w necie zdjęcia ze środka. Bo szczerze mówiąc, na architekturze (żadnej, nie tylko japońskiej) się nie znam i wahałam się, czy to będzie tytuł dla mnie, ale duża ilość zdjęć i ramek z ciekawostkami mnie zachęciła. Wprawdzie okazało się, że...