Jako dziecko i nastolatka nie przepadałam za klasykami, uważałam że strasznie przynudzają. Teraz obiecałam sobie, że od czasu do czasu sięgnę po książkę któregoś z nich.

Tym razem padło na "Wyspę skarbów". Może i nie oszołomi ona współczesnego czytelnika wartką akcją, jednak jest w niej to coś, co sprawia, że trudno się od niej oderwać. Autor bardzo plastycznie oddaje wszystko, co dzieje się na kartach jego powieści, oddziałuje na wyobraźnię.

Samo wydanie z Biblioteki Przygody Hachette zasługuje na uwagę, bo książka wygląda przepięknie - twarda oprawa z ilustracją, czarno-białe ilustracje w środku, wstążka-zakładka i kremowy papier to coś, co z pewnością umili czytanie.

Jako dziecko i nastolatka nie przepadałam za klasykami, uważałam że strasznie przynudzają. Teraz obiecałam sobie, że od czasu do czasu sięgnę po książkę któregoś z nich.

Tym razem padło na "Wyspę skarbów". Może i nie oszołomi ona współczesnego czytelnika wartką akcją, jednak jest w niej to coś, co sprawia, że trudno się od niej oderwać. Autor bardzo plastycznie oddaje...

Jak chyba każdy czytałem tę książkę za małolata z wypiekami na twarzy. Powtórna lektura nie przyniosła tylu emocji ale sprawiła spora przyjemność. Trochę trąci to myszka ale i tak cieszę się, na kolejne tomy z tej kolekcji ramotek.

Jak chyba każdy czytałem tę książkę za małolata z wypiekami na twarzy. Powtórna lektura nie przyniosła tylu emocji ale sprawiła spora przyjemność. Trochę trąci to myszka ale i tak cieszę się, na kolejne tomy z tej kolekcji ramotek.

Powieści R. L. Stevensona z założenia trzeba czytać jako klasyczne, delikatnie nieaktualne, pisane specyficznym językiem. Akurat w tej jego powieści, pewnie ze względu na to, że dedykowana jest ona młodzieży, cechy te nie są szczególnie uwidocznione, raczej stonowane. Z mojej perspektywy książka jakich wiele, w zasadzie przewidywalna, mnie nie porwała. Ze względu na jej małą objętość, udało mi się ją przebrnąć dosyć szybko, ale gdyby była dłuższa, pewnie byłoby wyzwaniem jej skończenie. Czy poleciłbym obecnej młodzieży? Pewnie nie, a jeśli nawet to tylko jako klasyk gatunku.

Powieści R. L. Stevensona z założenia trzeba czytać jako klasyczne, delikatnie nieaktualne, pisane specyficznym językiem. Akurat w tej jego powieści, pewnie ze względu na to, że dedykowana jest ona młodzieży, cechy te nie są szczególnie uwidocznione, raczej stonowane. Z mojej perspektywy książka jakich wiele, w zasadzie przewidywalna, mnie nie porwała. Ze względu na jej...

Tą książkę musi poznać każdy 🙂
Grzechem śmiertelnym jest jej nie przeczytać. 😉

Tą książkę musi poznać każdy 🙂
Grzechem śmiertelnym jest jej nie przeczytać. 😉

Swego czasu przygodowa klasyka dla młodych chłopaków z podstawówki. Każdy chciał być takim Jimem, popłynął na bezludną wyspę, walczyć z piratami, szukać skarbu.
No i jakie wyraziste postacie. Tak naprawdę, to te negatywne nawet bardziej (poza Jimem i doktorem).
Co by nie mówić Stevenson miał talent do tworzenia prostych, atrakcyjnych fabuł, pełnych przygód i zwrotów akcji. Do tego jeszcze, jak na Brytyjczyka przystało, potrafił pokazać cały proces przygotowywania do wyprawy, kupna statku, wynajmowania załogi, zaprowiantowania. Anglosasi zawsze przywiązywali uwagę do dobrej organizacji i to widać w ich literaturze. Zupełnie przeciwnie, niż w naszej, gdzie bohaterowie ruszają na spotkanie przygody ze wszystkim co trzeba, a co mają nie wiadomo skąd ;-). Nie wszyscy przeżywają, co tylko uwiarygadnia powieść i nie pozwala skręcać je w stronę baśni.
No i wszystko co się działo od dopłynięcia do wyspy. Aż się nie chciało odkładać książki. Jeśli dzisiejszym dzieciom (szczególnie chłopcom) około dziesięcio-, góra dwunastoletnim to się nie podoba, można im tylko współczuć.

Swego czasu przygodowa klasyka dla młodych chłopaków z podstawówki. Każdy chciał być takim Jimem, popłynął na bezludną wyspę, walczyć z piratami, szukać skarbu.
No i jakie wyraziste postacie. Tak naprawdę, to te negatywne nawet bardziej (poza Jimem i doktorem).
Co by nie mówić Stevenson miał talent do tworzenia prostych, atrakcyjnych fabuł, pełnych przygód i zwrotów...

Książka raczej przewidywalna, niczym nie zaskakuje. Przeznaczona dla młodszego czytelnika. Pełna rozbójniczych i prackich do bólu oklepanych schematów. Trochę naiwna. Myślę, że z roku na rok raczej będzie tracić na wartości.

Książka raczej przewidywalna, niczym nie zaskakuje. Przeznaczona dla młodszego czytelnika. Pełna rozbójniczych i prackich do bólu oklepanych schematów. Trochę naiwna. Myślę, że z roku na rok raczej będzie tracić na wartości.

#szkockimiesiąc czyli czytelnicze podróże z Natalią kursywa
Przesłuchałam w audiobooku. Trochę żałuję że nie było to najnowsze tłumaczenie, bo może było by przystępniej. Wybitnie mnie nie porwała, choć dzieje się dużo. Mimo wszystko bardzo cieszę się, że akcja Natalii skłoniła mnie do sięgnięcia po nią, bo to klasyka, którą zawsze warto znać

#szkockimiesiąc czyli czytelnicze podróże z Natalią kursywa
Przesłuchałam w audiobooku. Trochę żałuję że nie było to najnowsze tłumaczenie, bo może było by przystępniej. Wybitnie mnie nie porwała, choć dzieje się dużo. Mimo wszystko bardzo cieszę się, że akcja Natalii skłoniła mnie do sięgnięcia po nią, bo to klasyka, którą zawsze warto znać

Książkę kupiłam podczas pobytu w Madrycie, w hiszpańskiej wersji, ponieważ skusiła mnie okładka i myśl, że w sumie to nigdy nie czytałam tego klasyka. A jako, że swego czasu bardzo lubiłam opowieści o piratach, w szczególności "Piratów z Karaibów", to decyzja była bardzo prosta.
No i na ekscytacji procesem czytania by się chyba skończyło...

Możliwe SPOILERY

Cóż, spodziewałam się szalonej intrygi, poszukiwania skarbów i niesamowitego klimatu. Dostałam to, ale tylko połowicznie. Prawda jest taka, że o skarbie wspomina się na początku i samo szukanie i zdobywanie skarbu to jakieś ostatnie 30 stron książki. Wcześniej mamy bandę mężczyzn, którzy co chwilę się kłócą, kłamią, zdradzają i zabijają. Jeśli komuś ciągłe opisy walk i strzelanin interesują - spoko, ale no dla mnie to było za proste, za płytkie i zbyt mało angażujące.

Pewną trudnością był pewnie fakt, że książkę czytałam po hiszpańsku i pojawiało się dużo specjalistycznych słów związanych ze statkami etc, ale w w języku polskim myślę byłoby podobnie.

Nie czuję się totalnie zawiedziona, bo jednak była jakaś przygoda, niektórzy z bohaterów byli ciekawi, ale za mało tu rozwoju postaci, tajemnicy i dochodzenia do rozwiązania zagadki i zdobycia skarbu.

Mocne 6/10, ale zdecydowanie nie wchodzi u mnie do kanonu ulubionych klasyków literackich.

///04.02.///

Książkę kupiłam podczas pobytu w Madrycie, w hiszpańskiej wersji, ponieważ skusiła mnie okładka i myśl, że w sumie to nigdy nie czytałam tego klasyka. A jako, że swego czasu bardzo lubiłam opowieści o piratach, w szczególności "Piratów z Karaibów", to decyzja była bardzo prosta.
No i na ekscytacji procesem czytania by się chyba skończyło...

Możliwe SPOILERY

Cóż,...

8 ukrytych skarbów na 10

8 ukrytych skarbów na 10

Disney zrobił to lepiej w Planecie skarbów. Ponieważ najpierw oglądałam Planetę, a potem czytałam Wyspę skarbów, bardzo brakowało mi przede wszystkim relacji Jima z Silverem, ogromnego rozwoju Jima, wyciągniętego z wyprawy, i charakteru samego Jima. Planeta miała w sobie głębię, której tu mi zabrakło.

Disney zrobił to lepiej w Planecie skarbów. Ponieważ najpierw oglądałam Planetę, a potem czytałam Wyspę skarbów, bardzo brakowało mi przede wszystkim relacji Jima z Silverem, ogromnego rozwoju Jima, wyciągniętego z wyprawy, i charakteru samego Jima. Planeta miała w sobie głębię, której tu mi zabrakło.