To, co Susan Cain przedstawia w tej książce, jest rzeczywiście ważne. Często zapominamy o tym, jak fundamentalne jest nasze introwertyczne lub ekstrawertyczne podejście do życia. Przekonująco argumentuje, że introwertycy są często niedoceniani i źle zrozumiani przez społeczeństwo, pomimo tego, że stanowią znaczną część populacji. Pokazuje, jakie siły tkwią w introwertyzmie i jaki wkład ludzie introwertyczni wnoszą do różnych dziedzin życia.

Dla mnie, jako osoby, która podczas pracy terapeutycznej nad sobą, dowiedziała się wiele na temat introwertyzmu, większość przedstawionych w książce koncepcji była już znana. Niemniej jednak, doceniam rzeczywiste przykłady i historie życia, które autorka przedstawiła, co pomogło mi spojrzeć na te kwestie z różnych perspektyw.

Jednak muszę przyznać, że książka miejscami była nieco nużąca. Niektóre fragmenty wydłużały się.

Podsumowując, jeśli jesteś otwarty na eksplorowanie różnych aspektów ludzkiej osobowości i jesteś zainteresowany introwertyzmem, ta książka może być dla Ciebie wartościową lekturą. Jednakże, bądź przygotowany na momenty, które mogą cię nieco zanudzić. Osobiście, poleciłabym tę książkę tym, którzy dopiero zaczynają swoją podróż w świat introwertyzmu, ponieważ może im pomóc w zrozumieniu i akceptacji tego, że wolą siedzieć w domu i czytać książki, niż imprezować :)

To, co Susan Cain przedstawia w tej książce, jest rzeczywiście ważne. Często zapominamy o tym, jak fundamentalne jest nasze introwertyczne lub ekstrawertyczne podejście do życia. Przekonująco argumentuje, że introwertycy są często niedoceniani i źle zrozumiani przez społeczeństwo, pomimo tego, że stanowią znaczną część populacji. Pokazuje, jakie siły tkwią w introwertyzmie...

Ksiazka o introwertyzmie, dedykowana raczej starszym dzieciom i młodszym nastolatkom. Dużo w niej o problemach tego wieku - np. o radzeniu sobie w szkole jako introwertyk. Z pewnością pomoże zaakceptować introwertyzm, albo chociaż lepiej go poznać.

Nie ma tu ćwiczeń, jest za to teoria, jak zresztą w pozostałych książkach autorki. Książka może więc trochę przynudzać.

Ps. Książkę polecam też nauczycielom, aby przestali w końcu faworyzować w szkole tych najgłośniejszych, najchętniej zgłaszających się uczniów, a mieli więcej empatii i zrozumienia dla introwertyków. Znalazlam tu wiele trafnych sugestii!

Ksiazka o introwertyzmie, dedykowana raczej starszym dzieciom i młodszym nastolatkom. Dużo w niej o problemach tego wieku - np. o radzeniu sobie w szkole jako introwertyk. Z pewnością pomoże zaakceptować introwertyzm, albo chociaż lepiej go poznać.

Nie ma tu ćwiczeń, jest za to teoria, jak zresztą w pozostałych książkach autorki. Książka może więc trochę przynudzać.

Ps....

Książka ta może być wartościową pozycją dla młodych osób, które niepewnie czują się w świecie idealizującym ekstrawertyków. Skupia się na poznawaniu swoich potrzeb, wsłuchiwaniu oraz wysłuchaniu swojego wewnętrznego "ja", pielęgnowaniu pasji i wykorzystywaniu introwertycznych "supermocy" - silnych cech, mocnych stron.

Książka ta może być wartościową pozycją dla młodych osób, które niepewnie czują się w świecie idealizującym ekstrawertyków. Skupia się na poznawaniu swoich potrzeb, wsłuchiwaniu oraz wysłuchaniu swojego wewnętrznego "ja", pielęgnowaniu pasji i wykorzystywaniu introwertycznych "supermocy" - silnych cech, mocnych stron.

Książka, którą można polecieć nastolatkom i nauczycielom. Zawiera kilka cennych wskazówek pomagających zrozumieć zachowania introwertyków oraz przykłady wychodzenia poza swoją strefę komfortu. W moim przypadku, jako ukształtowanego introwertyka, który okres chodzenia do szkoły ma już dawno za sobą, niewiele wnosi. Nie jest to książka, po którą sięgnęłabym drugi raz.

Książka, którą można polecieć nastolatkom i nauczycielom. Zawiera kilka cennych wskazówek pomagających zrozumieć zachowania introwertyków oraz przykłady wychodzenia poza swoją strefę komfortu. W moim przypadku, jako ukształtowanego introwertyka, który okres chodzenia do szkoły ma już dawno za sobą, niewiele wnosi. Nie jest to książka, po którą sięgnęłabym drugi raz.

Dlaczego jesteś taka cicha? Wszyscy zadają Ci to pytanie, chociaż wydaje się, że dobrze Cię znają. Więc starasz się dopasować, żeby być bardziej "otwartą" czy "kontaktową", ale to jest gra i czujesz jakbyś miała maskę.
Doceń siebie takim jakim jesteś i zaakceptuj. Introwertycy dokonują niewiarygodnych wyczynów dzięki spokojnemu temperamentowi. To jest ich siła.
Susan Cain dzieli się swoimi przeżyciami jako introwertycznej nastolatki, bo wie jak ciężko jest młodemu człowiekowi zaakceptować siebie.
Zaznacz swoją obecność w hałaśliwym świecie na swój własny, cichy sposób!

Dlaczego jesteś taka cicha? Wszyscy zadają Ci to pytanie, chociaż wydaje się, że dobrze Cię znają. Więc starasz się dopasować, żeby być bardziej "otwartą" czy "kontaktową", ale to jest gra i czujesz jakbyś miała maskę.
Doceń siebie takim jakim jesteś i zaakceptuj. Introwertycy dokonują niewiarygodnych wyczynów dzięki spokojnemu temperamentowi. To jest ich siła.
Susan Cain...

OCENA - 6/10 DOBRA

„CICHA SIŁA INTROWERTYKÓW” to ciekawy poradnik skierowany przede wszystkim do młodego pokolenia czytelników. Nic nie stoi na przeszkodzie aby z tą pozycją zapoznał się każdy niezależnie od wieku czy typu osobowości, bo książka w przystępny sposób wyjaśnia czym jest introwertyzm. Poradnik rozpoczyna się od „MANIFESTU INTROWERTYKÓW”, to doskonały pomysł bowiem uświadamia młodym ludziom, że zrozumienie na głębokim poziomie tego, kim się jest i jakie są nasze potrzeby, dodaje człowiekowi sił i pewności siebie. POLECAM. Jack_

OCENA - 6/10 DOBRA

„CICHA SIŁA INTROWERTYKÓW” to ciekawy poradnik skierowany przede wszystkim do młodego pokolenia czytelników. Nic nie stoi na przeszkodzie aby z tą pozycją zapoznał się każdy niezależnie od wieku czy typu osobowości, bo książka w przystępny sposób wyjaśnia czym jest introwertyzm. Poradnik rozpoczyna się od „MANIFESTU INTROWERTYKÓW”, to doskonały pomysł...

Druga po „Ciszej proszę” książka Susan Cain na temat introwertyzmu. Tym razem autorka zwraca się do młodzieży. Grupą docelową są nastolatki, przedział 14 – 19. Z potrzeby serca Susan Cain postanowiła zaadresować tę publikację specjalnie do nich, nie bez powodu, gdyż jest to ten czas w życiu, kiedy odkrywamy swoją osobowość i musimy się z nią oswoić. A jako że do niedawna bycie introwertykiem spotykało się (i nadal się czasem spotyka) z niezrozumieniem ze strony otoczenia i wyzywaniem od „odludków”, to z pewnością nastolatkom, którzy odkrywają w sobie introwersję, przyda się trochę porad i wsparcia w tej materii od osoby, która zdążyła już sobie to wszystko przemyśleć i poukładać.

Po krótkim wprowadzeniu, w którym wykłada cechy introwertyzmu, tak aby czytelnik mógł stwierdzić, że rzeczywiście jest introwertykiem, czy też niekoniecznie, Susan dzieli na książkę na cztery sekcje: Szkoła – Relacje – Zainteresowania – Dom. W „Szkole” stara się doradzić, w jaki sposób można się przełamać, aby zacząć mówić/przemawiać na forum klasy, w jaki sposób odnajdować się w projektach grupowych, jak również próbuje przekonać, że są powody, dla których introwertyk może być dobrym liderem. W „Relacjach” radzi, jak zawierać przyjaźnie tym, którzy mają z tym problem, jak zachowywać się na imprezach, aby nie były przytłaczające, czy na co zwracać uwagę przy zawieraniu kontaktów z ekstrawertykami. W „Zainteresowaniach” mówi na przykład o tym, jak nie bać się prezentować publicznie swoich zdolności, a w „Domu” mówi chociażby o tym, jak informować rodzinę o swoich potrzebach.

Znów można zarzucić Cain, że jej książka jest przeładowana anegdotami i historyjkami z jej własnego życia, lub z życia osób, które poznała, i uznała za tyle istotne, aby się tym podzielić, posługując się jako przykładami do zilustrowania tego, co chce przekazać. Zwłaszcza w tym aspekcie uwidocznia się, że lubi ona gawędzić i prowadzić luźną, poufałą narrację, która jednak swym nagromadzeniem przykładów może lekko przytłaczać. Ponownie można również zarzucić zbyt częste i gęste powoływanie się na psychologów, psychiatrów i innych badaczy.

I choć niektóre z porad są trochę przesadnie optymistyczne, to mimo wszystko jest tu również sporo celnych i wyważonych spostrzeżeń, które mogą się rzeczywiście przydać nastolatkom, którzy jeszcze do końca nie zaakceptowali swojego introwertyzmu. Cain dostrzega bowiem, i zaznacza, bardzo ważną rzecz – osobowość, choć twierdzi się, że można się ją kształtować, to jednak trudno jest się pozbyć, więc lepiej dążyć do jej zaakceptowania. Nie próbować wyginać siebie na siłę i na modłę kultury ekstrawertyzmu, nie usuwać własnego ja, tylko je zrozumieć.

Druga po „Ciszej proszę” książka Susan Cain na temat introwertyzmu. Tym razem autorka zwraca się do młodzieży. Grupą docelową są nastolatki, przedział 14 – 19. Z potrzeby serca Susan Cain postanowiła zaadresować tę publikację specjalnie do nich, nie bez powodu, gdyż jest to ten czas w życiu, kiedy odkrywamy swoją osobowość i musimy się z nią oswoić. A jako że do niedawna...

Inspirujący, dobrze napisany poradnik, jak przetrwać w świecie zdominowanym przez ekstrawertyków. Kierowany do nastolatków, którzy nie chcą popaść w kompleksy i poczucie winy z powodu swojej cichej i refleksyjnej natury, tylko żyć w zgodzie ze sobą. Autorka podpowiada, co robić, aby to się udało. Na konkretnych przykładach uczniów amerykańskich szkół pokazuje, jak można radzić sobie w szkole podczas lekcji i podczas przerw. Jak wykorzystywać swoje zdolności do tworzenia przemyślanych wypowiedzi i jak dojść do głosu, gdy inni nie przestają gadać. Jak rozpoznawać w sobie objawy wyczerpania emocjonalnego i co wtedy robić (najlepiej ukryć się w cichym miejscu lub odciąć od bodźców zewnętrznych).

Sporo uwagi S. Cain poświęca także pielęgnowaniu pasji, między wierszami przestrzegając przed używkami i nadmiernym korzystaniem z mediów społecznościowych. Na koniec radzi, jak żyć pod jednym dachem z ekstrawertykami (trzeba iść na kompromis, bo bycie w rodzinie to nauka dawania i brania) oraz kieruje parę słów do rodziców i nauczycieli, podpowiadając, jak pomóc młodym introwertykom rozwijać ich potencjał.

Inspirujący, dobrze napisany poradnik, jak przetrwać w świecie zdominowanym przez ekstrawertyków. Kierowany do nastolatków, którzy nie chcą popaść w kompleksy i poczucie winy z powodu swojej cichej i refleksyjnej natury, tylko żyć w zgodzie ze sobą. Autorka podpowiada, co robić, aby to się udało. Na konkretnych przykładach uczniów amerykańskich szkół pokazuje, jak można...

[...]
Nie mam pojęcia, w jaki sposób, jako nastolatek, zareagowałbym na książkę "Cicha siła introwertyków" Susan Cain. Cain napisała już wcześniej świetną książkę dotyczącą introwersji – Ciszej proszę… Zajęła się w niej tą całkiem sporą grupą osób, które posiadają kompetencje, wiedzę, cechy przywódcze, jednak wyrażane w nieco odmienny, od powszechnie wymaganego. To nie są charyzmatyczni mówcy, głośni i przebojowi liderzy. W ich przypadku spokojny temperament, niechęć do brylowania w towarzystwie, może być błędnie utożsamiany z niekompetencją, czy wstydem.

Cicha siła introwertyków, ponieważ skierowana jest do nastolatków, wychodzi z założenia – to, że jesteś cichy i spokojny, to że lepiej czujesz się we własnym towarzystwie i niewielkiego grona przyjaciół nie oznacza, że jesteś gorszy. Choć możesz mieć czasem takie przekonanie, gdy dookoła ciebie nauczyciele, rodzice i inni dorośli wspominają, że mógłbyś być bardziej otwarty, bardziej przebojowy, bardziej dynamiczny. Ale równocześnie dodaje wskazówki, w jaki sposób czasem siebie zaprezentować, włączyć się do dyskusji, rozpocząć rozmowę, gdy się krępujemy.

[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/cicha-sila-introwertykow/

[...]
Nie mam pojęcia, w jaki sposób, jako nastolatek, zareagowałbym na książkę "Cicha siła introwertyków" Susan Cain. Cain napisała już wcześniej świetną książkę dotyczącą introwersji – Ciszej proszę… Zajęła się w niej tą całkiem sporą grupą osób, które posiadają kompetencje, wiedzę, cechy przywódcze, jednak wyrażane w nieco odmienny, od powszechnie wymaganego. To nie są...

Potraktowałam tę książkę jako prezent dla nastolatki wewnątrz trzydziestoletniej mnie :) najbardziej poruszające są autentyczne historie wielkich spraw cichych młodych ludzi, jest też sporo mądrych rad i uwag dla wszystkich. Odnalazłam też trochę zgrzytów i dłużyzn, jednak uważam tę książkę za ważny głos cichej rewolucji.

Potraktowałam tę książkę jako prezent dla nastolatki wewnątrz trzydziestoletniej mnie :) najbardziej poruszające są autentyczne historie wielkich spraw cichych młodych ludzi, jest też sporo mądrych rad i uwag dla wszystkich. Odnalazłam też trochę zgrzytów i dłużyzn, jednak uważam tę książkę za ważny głos cichej rewolucji.