Cicha siła introwertyków. Jak dorastać w świecie, który nie przestaje gadać?

OCENA - 6/10 DOBRA

„CICHA SIŁA INTROWERTYKÓW” to ciekawy poradnik skierowany przede wszystkim do młodego pokolenia czytelników. Nic nie stoi na przeszkodzie aby z tą pozycją zapoznał się każdy niezależnie od wieku czy typu osobowości, bo książka w przystępny sposób wyjaśnia czym jest introwertyzm. Poradnik rozpoczyna się od „MANIFESTU INTROWERTYKÓW”, to doskonały pomysł bowiem uświadamia młodym ludziom, że zrozumienie na głębokim poziomie tego, kim się jest i jakie są nasze potrzeby, dodaje człowiekowi sił i pewności siebie. POLECAM. Jack_

OCENA - 6/10 DOBRA

„CICHA SIŁA INTROWERTYKÓW” to ciekawy poradnik skierowany przede wszystkim do młodego pokolenia czytelników. Nic nie stoi na przeszkodzie aby z tą pozycją zapoznał się każdy niezależnie od wieku czy typu osobowości, bo książka w przystępny sposób wyjaśnia czym jest introwertyzm. Poradnik rozpoczyna się od „MANIFESTU INTROWERTYKÓW”, to doskonały pomysł...

Druga po „Ciszej proszę” książka Susan Cain na temat introwertyzmu. Tym razem autorka zwraca się do młodzieży. Grupą docelową są nastolatki, przedział 14 – 19. Z potrzeby serca Susan Cain postanowiła zaadresować tę publikację specjalnie do nich, nie bez powodu, gdyż jest to ten czas w życiu, kiedy odkrywamy swoją osobowość i musimy się z nią oswoić. A jako że do niedawna bycie introwertykiem spotykało się (i nadal się czasem spotyka) z niezrozumieniem ze strony otoczenia i wyzywaniem od „odludków”, to z pewnością nastolatkom, którzy odkrywają w sobie introwersję, przyda się trochę porad i wsparcia w tej materii od osoby, która zdążyła już sobie to wszystko przemyśleć i poukładać.

Po krótkim wprowadzeniu, w którym wykłada cechy introwertyzmu, tak aby czytelnik mógł stwierdzić, że rzeczywiście jest introwertykiem, czy też niekoniecznie, Susan dzieli na książkę na cztery sekcje: Szkoła – Relacje – Zainteresowania – Dom. W „Szkole” stara się doradzić, w jaki sposób można się przełamać, aby zacząć mówić/przemawiać na forum klasy, w jaki sposób odnajdować się w projektach grupowych, jak również próbuje przekonać, że są powody, dla których introwertyk może być dobrym liderem. W „Relacjach” radzi, jak zawierać przyjaźnie tym, którzy mają z tym problem, jak zachowywać się na imprezach, aby nie były przytłaczające, czy na co zwracać uwagę przy zawieraniu kontaktów z ekstrawertykami. W „Zainteresowaniach” mówi na przykład o tym, jak nie bać się prezentować publicznie swoich zdolności, a w „Domu” mówi chociażby o tym, jak informować rodzinę o swoich potrzebach.

Znów można zarzucić Cain, że jej książka jest przeładowana anegdotami i historyjkami z jej własnego życia, lub z życia osób, które poznała, i uznała za tyle istotne, aby się tym podzielić, posługując się jako przykładami do zilustrowania tego, co chce przekazać. Zwłaszcza w tym aspekcie uwidocznia się, że lubi ona gawędzić i prowadzić luźną, poufałą narrację, która jednak swym nagromadzeniem przykładów może lekko przytłaczać. Ponownie można również zarzucić zbyt częste i gęste powoływanie się na psychologów, psychiatrów i innych badaczy.

I choć niektóre z porad są trochę przesadnie optymistyczne, to mimo wszystko jest tu również sporo celnych i wyważonych spostrzeżeń, które mogą się rzeczywiście przydać nastolatkom, którzy jeszcze do końca nie zaakceptowali swojego introwertyzmu. Cain dostrzega bowiem, i zaznacza, bardzo ważną rzecz – osobowość, choć twierdzi się, że można się ją kształtować, to jednak trudno jest się pozbyć, więc lepiej dążyć do jej zaakceptowania. Nie próbować wyginać siebie na siłę i na modłę kultury ekstrawertyzmu, nie usuwać własnego ja, tylko je zrozumieć.

Druga po „Ciszej proszę” książka Susan Cain na temat introwertyzmu. Tym razem autorka zwraca się do młodzieży. Grupą docelową są nastolatki, przedział 14 – 19. Z potrzeby serca Susan Cain postanowiła zaadresować tę publikację specjalnie do nich, nie bez powodu, gdyż jest to ten czas w życiu, kiedy odkrywamy swoją osobowość i musimy się z nią oswoić. A jako że do niedawna...

Inspirujący, dobrze napisany poradnik, jak przetrwać w świecie zdominowanym przez ekstrawertyków. Kierowany do nastolatków, którzy nie chcą popaść w kompleksy i poczucie winy z powodu swojej cichej i refleksyjnej natury, tylko żyć w zgodzie ze sobą. Autorka podpowiada, co robić, aby to się udało. Na konkretnych przykładach uczniów amerykańskich szkół pokazuje, jak można radzić sobie w szkole podczas lekcji i podczas przerw. Jak wykorzystywać swoje zdolności do tworzenia przemyślanych wypowiedzi i jak dojść do głosu, gdy inni nie przestają gadać. Jak rozpoznawać w sobie objawy wyczerpania emocjonalnego i co wtedy robić (najlepiej ukryć się w cichym miejscu lub odciąć od bodźców zewnętrznych).

Sporo uwagi S. Cain poświęca także pielęgnowaniu pasji, między wierszami przestrzegając przed używkami i nadmiernym korzystaniem z mediów społecznościowych. Na koniec radzi, jak żyć pod jednym dachem z ekstrawertykami (trzeba iść na kompromis, bo bycie w rodzinie to nauka dawania i brania) oraz kieruje parę słów do rodziców i nauczycieli, podpowiadając, jak pomóc młodym introwertykom rozwijać ich potencjał.

Inspirujący, dobrze napisany poradnik, jak przetrwać w świecie zdominowanym przez ekstrawertyków. Kierowany do nastolatków, którzy nie chcą popaść w kompleksy i poczucie winy z powodu swojej cichej i refleksyjnej natury, tylko żyć w zgodzie ze sobą. Autorka podpowiada, co robić, aby to się udało. Na konkretnych przykładach uczniów amerykańskich szkół pokazuje, jak można...

[...]
Nie mam pojęcia, w jaki sposób, jako nastolatek, zareagowałbym na książkę "Cicha siła introwertyków" Susan Cain. Cain napisała już wcześniej świetną książkę dotyczącą introwersji – Ciszej proszę… Zajęła się w niej tą całkiem sporą grupą osób, które posiadają kompetencje, wiedzę, cechy przywódcze, jednak wyrażane w nieco odmienny, od powszechnie wymaganego. To nie są charyzmatyczni mówcy, głośni i przebojowi liderzy. W ich przypadku spokojny temperament, niechęć do brylowania w towarzystwie, może być błędnie utożsamiany z niekompetencją, czy wstydem.

Cicha siła introwertyków, ponieważ skierowana jest do nastolatków, wychodzi z założenia – to, że jesteś cichy i spokojny, to że lepiej czujesz się we własnym towarzystwie i niewielkiego grona przyjaciół nie oznacza, że jesteś gorszy. Choć możesz mieć czasem takie przekonanie, gdy dookoła ciebie nauczyciele, rodzice i inni dorośli wspominają, że mógłbyś być bardziej otwarty, bardziej przebojowy, bardziej dynamiczny. Ale równocześnie dodaje wskazówki, w jaki sposób czasem siebie zaprezentować, włączyć się do dyskusji, rozpocząć rozmowę, gdy się krępujemy.

[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/cicha-sila-introwertykow/

[...]
Nie mam pojęcia, w jaki sposób, jako nastolatek, zareagowałbym na książkę "Cicha siła introwertyków" Susan Cain. Cain napisała już wcześniej świetną książkę dotyczącą introwersji – Ciszej proszę… Zajęła się w niej tą całkiem sporą grupą osób, które posiadają kompetencje, wiedzę, cechy przywódcze, jednak wyrażane w nieco odmienny, od powszechnie wymaganego. To nie są...

Potraktowałam tę książkę jako prezent dla nastolatki wewnątrz trzydziestoletniej mnie :) najbardziej poruszające są autentyczne historie wielkich spraw cichych młodych ludzi, jest też sporo mądrych rad i uwag dla wszystkich. Odnalazłam też trochę zgrzytów i dłużyzn, jednak uważam tę książkę za ważny głos cichej rewolucji.

Potraktowałam tę książkę jako prezent dla nastolatki wewnątrz trzydziestoletniej mnie :) najbardziej poruszające są autentyczne historie wielkich spraw cichych młodych ludzi, jest też sporo mądrych rad i uwag dla wszystkich. Odnalazłam też trochę zgrzytów i dłużyzn, jednak uważam tę książkę za ważny głos cichej rewolucji.

Czy wy także miewacie dni, w których to najzwyczajniej w świecie wolicie pobyć w ciszy i cieszyć się samotnością? A może zamiast chodzić na najróżniejsze dyskoteki, wolicie usiąść w domu z dobrą książką i zaczytać się w lekturze? Jeżeli tak, istnieje duże prawdopodobieństwo, że macie w sobie coś z introwertyka.


Szczerze mówiąc, zanim zapoznałam się z tą książką, nawet nie miałam pojęcia, że w ogóle istnieje takie pojęcie jak "introwertyk", więc być może właśnie z tej niewiedzy zdecydowałam się zapoznać się z jej treścią. Musicie jednak przyznać, że okładka ma w sobie coś, co nie tylko potrafi przyciągnąć naszą uwagę, lecz także sprawić, że zapragniemy posiadać ją wśród naszych zbiorów.


Z pewnością znaleźliby się tacy, którzy uznaliby, że nazwanie kogoś introwertykiem mogłoby podlegać pod obelgę, jednak okazuje się, że tak naprawdę być w większym stopniu introwertykiem niż ekstrawertykiem jest czymś unikalnym i wbrew pozorom, to ta pierwsza grupa ma większe szanse, aby osiągnąć sukces i zaistnieć w świecie.


Jednak przystopujmy na chwilę z tymi faktami i odpowiedzmy sobie na jedno z najważniejszych pytań: kim tak naprawdę jest introwertyk? Introwertyk to osoba zazwyczaj cicha i niewychylająca się z tłumu, która przeważnie zamiast zabierać głos, woli wsłuchać się w słowa swojego rozmówcy, analizować je, a gdy się odzywa, ludzie mogą wiedzieć, że wybierane przez nią słowa będą starannie dobierane, aby w całości oddać to, co nam pragną przekazać. Nie oznacza to jednak, że introwertykami są tylko i wyłącznie osoby mądre i nieśmiałe, chociaż takowi z pewnością przynależą do tej grupy. Nigdy nie mamy pewności, czy stojąca przed nami osoba, która w naszym towarzystwie dostaje istnego słowotoku w głębi serca nie jest zamkniętym w sobie samotnikiem, który skrycie marzy, aby zamknąć się w czterech ścianach pokoju i przez pewien czas rozkoszować się słodką samotnością.


Każdy z nas w pewnym sensie jest introwertykiem to samo tyczy się ekstrawertyków. Tak naprawdę mniej więcej co drugi człowiek na ziemi w głównej mierze przynależy do tej pierwszej grupy. Zdziwilibyście się, jak wiele sławnych osobowości w rzeczywistości woli przebywać z samym sobą. Z pewnością chociaż raz w życiu słyszeliście o Emmie Watson, Albercie Einsteinie, bądź też Beyonce, z której to utworami niejednokrotnie możemy spotkać się w radiach! Oni także są introwertykami!


Autorka w prosty i zrozumiały sposób przekazała nam, jak tak naprawdę wgląda świat introwertyków i że przynależenie do tej grupy nie jest przekleństwem, lecz w pewnym sensie unikalnością. Dlatego też, jeżeli zamiast chodzić po najróżniejszych klubach, wolicie spotykać się z znajomymi w zwyczajnej, cichej kawiarence, nie ma w tym nic złego!


Dzięki książce Susan Cain, w której to oprócz wielu najróżniejszych opowieści, możemy odnaleźć także historię autorki, która mimo nieśmiałości, która miejscami potrafiła sparaliżować ją z strachu, już teraz występuje przed ogromną publiką, a jej wypowiedzi oglądane są przez tysiące, jak nie miliony osób.


Jeżeli więc chcecie dowiedzieć się czegoś więcej o introwertykach, bądź też czujecie, że sami przynależycie do tej grupy, jak najbardziej zachęcam was do zapoznania się z tą książką, bo naprawdę warto. Nie dość, że z pewnością jeszcze niejednokrotnie zdecydujecie się do niej wrócić, to w dodatku każdy z was znajdzie w niej coś dla siebie. Jak najbardziej polecam!

Cała recenzja: https://1stowarzyszenieksiazkoholikow.blogspot.com/2018/04/cicha-sia-introwertykow-susan-cain.html

Czy wy także miewacie dni, w których to najzwyczajniej w świecie wolicie pobyć w ciszy i cieszyć się samotnością? A może zamiast chodzić na najróżniejsze dyskoteki, wolicie usiąść w domu z dobrą książką i zaczytać się w lekturze? Jeżeli tak, istnieje duże prawdopodobieństwo, że macie w sobie coś z introwertyka.


Szczerze mówiąc, zanim zapoznałam się z tą książką, nawet...

Susan Cain to współzałożycielka firmy Quiet Revolution, pisarka i wykładowca. Cicha siła introwertyków to kolejna książka, w której opisuje niezwykłą siłę i umiejętności tych ludzi. Przy współpracy Gregory’ego Mone’a i Eriki Moroz stworzyła swoisty poradnik życia dla introwertyków. Autorka już od kilku lat jest zaangażowana w różne akcje uświadamiające społeczeństwo, kim są osoby introwertyczne i jakie siły w nich drzemią. Wystąpiła na konferencji TED, gdzie przedstawiała swoje historie i problemy związane z introwertyzmem. Postanowiłem przeczytać Cichą siłę introwertyków, ponieważ sam zaliczam się do ich grona i chciałem dowiedzieć się czegoś więcej o moim typie osobowości.

Książka jest podzielona na cztery bloki tematyczne, z których każdy opisuje ważny aspekt życia introwertyka. Struktura rozdziałów wchodzących w skład owych bloków jest prosta: najpierw autorka stawia jakąś tezę, a następnie opisuje swoje podejście do danego problemu. Większą część zajmują historie prawdziwych osób. Susan Cain i jej zespół na potrzeby książki przeprowadzili wywiady z ponad setką rodziców, nauczycieli i dzieci. To właśnie historie opowiedziane przez introwertyków są najlepszą częścią książki, ponieważ są ciekawe i inspirujące. Ponadto czytając niemal każdą z nich mogłem odnieść ją do mojego życia i przeżyć związanych z introwertyczną naturą. Na końcu rozdziału znajduje się krótkie podsumowanie, w którym autorka udziela rad w oparciu o przedstawione wcześniej historie.

Autorka zaczyna od podstawowych aspektów introwertyzmu i stopniowo przechodzi do bardziej zaawansowanych. Dzięki temu czytelnik nie ma szans się zgubić i nie trzeba wracać do wcześniejszych rozdziałów by wiedzieć, o co chodzi. Cicha siła introwertyków to bardzo podstawowe źródło wiedzy. Polecam lekturę tej książki każdemu, kto chciałby dowiedzieć się czegoś o introwertyzmie, a jest zupełnie zielony w tym temacie. Nie dowiedziałem się niczego nowego – lektura jedynie rozjaśniła pewne kwestie i uporządkowała moją wiedzę. Na pewno sięgnę po inną książkę tej autorki – Ciszej, proszę…, ponieważ chcę zgłębiać pojęcia związane z introwertyzmem.

Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś więcej na temat tej książki, zapraszam na blog: https://kajmanzzaokladki.pl/2018/02/05/cicha-sila-introwertykow-recenzja/

Susan Cain to współzałożycielka firmy Quiet Revolution, pisarka i wykładowca. Cicha siła introwertyków to kolejna książka, w której opisuje niezwykłą siłę i umiejętności tych ludzi. Przy współpracy Gregory’ego Mone’a i Eriki Moroz stworzyła swoisty poradnik życia dla introwertyków. Autorka już od kilku lat jest zaangażowana w różne akcje uświadamiające społeczeństwo, kim są...

Susan Cain postawiła wysoko poprzeczne pierwsza książką "Ciszej proszę...". Książka jest dla rodziców wyjątkowych introwertyków lub świadomej młodzieży. Oceniam ją tylko na 6. Zdecydowanie lepsza jest pierwsza. Ale oceńcie sami.

Susan Cain postawiła wysoko poprzeczne pierwsza książką "Ciszej proszę...". Książka jest dla rodziców wyjątkowych introwertyków lub świadomej młodzieży. Oceniam ją tylko na 6. Zdecydowanie lepsza jest pierwsza. Ale oceńcie sami.