Mi się podobała. Znałem sprawę w jakimś stopniu i zatrzymałem się na etapie skazani Klepaka i Trabanta. Ciekawa teoria autora i mnie akurat przekonał. Sprawa na poziomie Olejnika i Wieczorek. Osobiście polecam fanom reportażu kryminalnego.

Mi się podobała. Znałem sprawę w jakimś stopniu i zatrzymałem się na etapie skazani Klepaka i Trabanta. Ciekawa teoria autora i mnie akurat przekonał. Sprawa na poziomie Olejnika i Wieczorek. Osobiście polecam fanom reportażu kryminalnego.

Rzetelna praca dziennikarska, świetny reportaż

Rzetelna praca dziennikarska, świetny reportaż

Na temat zabójstwa Iwony Cygan narosło sporo mitów, a jeszcze więcej pytań. W dalszym ciągu nie ma jednoznacznej odpowiedzi, co stało się w pewną sierpniową noc. Kilku podejrzanych, setki godzin przesłuchań, a i tak brakuje odpowiedzi na najważniejsze pytania. Nie da się ukryć, że historia mrozi krew w żyłach, skłania do refleksji i powoduje zamęt nie tylko w głowie, ale i sercu. Za połączenie sznurków, które pozwolą oczyścić sprawę z narosłych kłamstw i pomówień, wziął się dziennikarz śledczy Mateusz Baczyński.

Kilka lat temu w moje ręce wpadła inna pozycja, traktująca o sprawię Iwony Cygan. Doskonała w każdym calu. Jednakowo od strony przedstawienia sprawy, rozmów z najbliższymi dziewczyny aż do analizy zebranych materiałów. Nie ukrywam, że poprzeczka została zawieszona bardzo wysoko.

W moje czytelnicze ręce miał wpaść doskonały reportaż, wielowątkowy, przedstawiający wiele kwestii, ale przede wszystkim punktujący zmowę milczenia i niemoc policji. Takie było założenie, a dostałam?

Kiepskiej jakości pozycję, która z merytorycznością nie ma nic wspólnego. Pierwszy rozdział przypomina początkowe strony Faktu, czy innego Super Expressu. Sensacja goni sensacje, dobór słów tak skonstruowany, by zaszokować i zatrzymać czytelnika. Wszystko po to, bo wywołać szok i niedowierzanie. Dalej wcale nie było lepiej. Baczyński w swych rozmyślaniach tak popłynął, że dołożył obszerną rozprawę o Archiwum X oraz wywiad, na którego publikacje nie otrzymał zgody. Mimo to postanowił go zamieścić, bo pasował do koncepcji książki. Czy słusznie postąpił, czy nie zostawiam to do waszej oceny.

Zapytacie, a gdzie w tym wszystkim Iwona Cygan? Na kilkanaście stron pozostaje na drugim, może i nawet trzecim planie. Może to daleko idący osąd, ale mam wrażenie, że autor miał inny pomysł na pozycję, ale sprawą zabójstwa akurat wpisywała się w założenia, że postanowił uczynić z zabójstwa tło swojej książki.

Są wątki ciekawe, wręcz warte zatrzymania się na dłużej, ale jest ich zdecydowanie za mało. "Reportaż" bardziej przypomina pierwszą stronę brukowca niż porządną lekturę.

Na temat zabójstwa Iwony Cygan narosło sporo mitów, a jeszcze więcej pytań. W dalszym ciągu nie ma jednoznacznej odpowiedzi, co stało się w pewną sierpniową noc. Kilku podejrzanych, setki godzin przesłuchań, a i tak brakuje odpowiedzi na najważniejsze pytania. Nie da się ukryć, że historia mrozi krew w żyłach, skłania do refleksji i powoduje zamęt nie tylko w głowie, ale i...

Dopiero połowa stycznia a za mną już drugi reportaż. Po pół roku od zbrodni miłoszyckiej, znów została zamordowana nastolatka. Oczywiście te dwie sprawy nie miały z sobą nic wspólnego oprócz śledztwa, które w obydwu przypadkach było znane większości Polaków. Przyznam, że słyszałam o tej sprawie, choć nie zagłębiałam się w szczegóły, więc z ciekawością sięgnęłam po tę książkę.

Iwonę Cygan zamordowano w bestialski sposób w wakacje 1998 roku. Dziewczyna miała siedemnaście lat, znaleziono ją przy wale Wisły pobitą i uduszoną drutem. W związku z tym, że nie udało się ująć zabójcy, śledztwo zostało umorzone. Jednak po około dwudziestu latach, gdy sprawą zajęło się krakowskie "Archiwum X", ogłosiło ono, że udało się zatrzymać sprawców.

Dziennikarz śledczy Mateusz Baczyński pochylił się nad faktami dotyczącymi sprawy zabójstwa i opisał je w swojej książce. Prawdą jest to, że śledztwo było nieudolne, prowadzone w sposób skandaliczny i w sumie nie jest do końca pewnym czy złapano faktycznie winne osoby. Wokół tej historii panowała zmowa milczenia a ci, którzy mogli lub chcieli coś powiedzieć, ginęli w tajemniczych okolicznościach. Do tego jeśli w śledztwo wtykali nosy politycy, to nie wróżyło nic dobrego.

Autor włożył wiele pracy w swoje dziennikarskie śledztwo, którego efekty przelał na papier. Zebrał wiele faktów i poszlak, ciekawy jest również wywiad z Bogdanem Michalcem, byłym szefem Archiwum X, który pokazuje swój punkt widzenia na tę sprawę.

Czy wszystko czym karmiły swoich widzów media mogły być manipulacją? Czy kiedyś dowiemy się kto tak naprawdę jest zabójcą?
Z pewnością warto sięgnąć po ten reportaż, który pokazuje całą historię z innej perspektywy.

Dopiero połowa stycznia a za mną już drugi reportaż. Po pół roku od zbrodni miłoszyckiej, znów została zamordowana nastolatka. Oczywiście te dwie sprawy nie miały z sobą nic wspólnego oprócz śledztwa, które w obydwu przypadkach było znane większości Polaków. Przyznam, że słyszałam o tej sprawie, choć nie zagłębiałam się w szczegóły, więc z ciekawością sięgnęłam po tę...

Daje tej książce 10 punktów, za pracę jaką włożył autor w jej powstanie. Dodatkowo, w treści książki znajdziecie przytoczony wywiad z osobą, która odpowiada za wytypowanie "zabójców". Wywiad ten miał być tajny, autor dostał zakaz jego publikacji. Mimo wszystko pan Mateusz Baczyński nie bał się konsekwencji za złamanie zakazu i zrobił to, co nakazywała mu etyka społeczna. Przeczytanie tej książki zostawia w czytelniku uczucie nie domkniętych drzwi.

Daje tej książce 10 punktów, za pracę jaką włożył autor w jej powstanie. Dodatkowo, w treści książki znajdziecie przytoczony wywiad z osobą, która odpowiada za wytypowanie "zabójców". Wywiad ten miał być tajny, autor dostał zakaz jego publikacji. Mimo wszystko pan Mateusz Baczyński nie bał się konsekwencji za złamanie zakazu i zrobił to, co nakazywała mu etyka społeczna....

Jak na razie najlepszy reportaż jaki czytałem o sprawie Iwony Cygan. Mimo , że sprawa jest skomplikowana to dzięki informacją w książce można lepiej zrozumieć co zaszło i o której godzinie. Jednak mimo tego sprawa i tak jest cholernie zakręcona i wciąż nie wiadomo co konkretnie się stało tej nocy , gdy zginęła Iwona. A co do sprawców to trudno ocenić kto mógł popełnić to morderstwo i dlaczego. Czy byli to oskarżeni? Sam nie wiem. Za dużo jest znaków zapytania w ich kwestii. I wiele rzeczy się nie zgadza. Muszę też wspomnieć o przyjaciółce Iwony(Renata) , która była z Nią tej nocy , gdy Iwona zginęła i szczerze sam nie wiem co o niej myśleć. Są momenty w Jej zeznaniach , gdy od razu pomyślałem , że coś wie. Może niekoniecznie zabiła , ale np: wystawiła Iwonę albo była czegoś świadkiem. Jednak w innych momentach reportażu wierzyłem Jej , gdy mówiła , że jest niewinna. Za to dla mnie podejrzane jest zachowanie chłopaka siostry Iwony , który później został Jej mężem. Najpierw w Jego zeznaniach pojawiają się nieścisłości , a konkretnie nie zgadza się godzina o której dotarł do domu(Zajęło mu to zbyt długo) a później okazuję się , że po śmierci Iwony zaszył się w domu i nie pojawił się w domu Iwony by wesprzeć swoją dziewczynę i Jej rodzinę , a nie zrobił tego bo jak twierdził ich związek był nowy i czułby się nieswojo będąc w tym domu, ale jednak wychodzi na jaw , że ich związek trwał już dwa lata więc wcale nie był taki nowy. Dla mnie to naprawdę dziwne. Szkoda , że śledczy tak szybko mu odpuścili choć sami śledczy też schrzanili , bo od razu widać , że sprawa była fatalnie prowadzona i co chwilę ktoś inny Ją przejmował i wszystko zmieniał. Niestety wydaję mi się , że prawda już nie wyjdzie na jaw. Co się dokładnie stało wie tylko morderca/mordercy i sama Iwona , która niestety już nikomu nic nie powie…

Jak na razie najlepszy reportaż jaki czytałem o sprawie Iwony Cygan. Mimo , że sprawa jest skomplikowana to dzięki informacją w książce można lepiej zrozumieć co zaszło i o której godzinie. Jednak mimo tego sprawa i tak jest cholernie zakręcona i wciąż nie wiadomo co konkretnie się stało tej nocy , gdy zginęła Iwona. A co do sprawców to trudno ocenić kto mógł popełnić to...

Właśnie skończyłam, jestem w ogromnym szoku. Wszystko co słyszałam o sprawie Iwony Cygan może okazać się zręczną manipulacją. Najsmutniejsze jest to, że jako społeczeństwo często ślepo wierzymy w wyrok „sądu medialnego”, zamiast poczekać na prawomocny wyrok sądu. Dla mnie 10/10.

Właśnie skończyłam, jestem w ogromnym szoku. Wszystko co słyszałam o sprawie Iwony Cygan może okazać się zręczną manipulacją. Najsmutniejsze jest to, że jako społeczeństwo często ślepo wierzymy w wyrok „sądu medialnego”, zamiast poczekać na prawomocny wyrok sądu. Dla mnie 10/10.

Po to właśnie powstają reportaże - żeby zmusić nas, do szukania nowych punktów widzenia, zrewidowania swoich przekonań, dążenia do prawdy. Wszystko to jest w tej książce.
Autor dowodzi, że żeby rozwiązywać sprawy kryminalne, trzeba przede wszystkim sprawdzić najbardziej prawdopodobne i proste rozwiązania, a nie amerykańskie scenariusze filmów sensacyjnych.

Po to właśnie powstają reportaże - żeby zmusić nas, do szukania nowych punktów widzenia, zrewidowania swoich przekonań, dążenia do prawdy. Wszystko to jest w tej książce.
Autor dowodzi, że żeby rozwiązywać sprawy kryminalne, trzeba przede wszystkim sprawdzić najbardziej prawdopodobne i proste rozwiązania, a nie amerykańskie scenariusze filmów sensacyjnych.

Wstrząsająca historia, której całego przebiegu nie znamy, a jedynie tylko finał. Śmierć poniosła młoda dziewczyna ze Szczucina – Iwona Cygan. Ktoś ją brutalnie zamordował. Dlaczego? Kto? Jaki motyw miał(a?) morderca (morderczyni?). Śledztwa tego nie wyjaśniły do tej pory.

Autor szczegółowo opisuje scenariusze tego, co mogło się wydarzyć 13 sierpnia 1998 roku w Szczucinie. Uwidacznia to, co znajduje w aktach sprawy Iwony Cygan, ale też to, czego w aktach nie znajdziemy. Prowadzi wywiady z kilkoma osobami powiązanymi z Iwoną. Pyta, szuka, bada…

Baczyński ujawnia szereg nieprawidłowości, które miały miejsce w sprawie Iwony Cygan. Mowa tutaj głównie o prowadzeniu śledztwa przez krakowskie Archiwum X, na którego czele stał wówczas Bogdan Michalec. W książce pojawia się nieautoryzowany wywiad z śledczym. Człowiekiem, który zamiast pracować w policji, powinien wykładać filozofię. W parze z prokuratorem Krupińskim postanowili dopasować śledztwo i świadków (powołując np. świadków incognito) pod swoją wizję tego, co się wydarzyło. Metody tych panów to wielokrotne przesłuchania tych samych świadków, oskarżenia bez argumentacji…

Okazuje się, że są inne sprawy, które zostały rzekomo z sukcesem rozwiązane przez Archiwum X. Również zostały omówione w tej książce. Tak na marginesie, żeby pokazać nieudolność krakowskiego wydziału Archiwum X. Zabrakło dowodów, sprawdzenia potencjalnych tropów, mimo że pytania nasuwały się same.

Czytając „Martwy punkt” nieczęsto łapałam się za głowę… Nie tak wyobrażałam sobie pracę policji, która chce postawić przed sądem winnego tragicznej śmierci Iwony Cygan. Szczerze współczuję rodzinie, która musiała wiele wycierpieć.

Myślę, że to książka, którą warto przeczytać. Nie ogranicza się ona tylko do sprawy Iwony Cygan, wskazane są w niej też inne sprawy. Widać, że autor bardzo się do niej przygotował. Zapoznał się z aktami. Wykonał ogromną pracę śledczą. Szukał. Zadawał pytania. Dlatego z czystym sumieniem mogę ją Wam polecić.

Wstrząsająca historia, której całego przebiegu nie znamy, a jedynie tylko finał. Śmierć poniosła młoda dziewczyna ze Szczucina – Iwona Cygan. Ktoś ją brutalnie zamordował. Dlaczego? Kto? Jaki motyw miał(a?) morderca (morderczyni?). Śledztwa tego nie wyjaśniły do tej pory.

Autor szczegółowo opisuje scenariusze tego, co mogło się wydarzyć 13 sierpnia 1998 roku w Szczucinie....

Dość niedawno (może 2 miesiące temu) zapoznałam się z tą sprawą przez podcast kryminalne ("5 nie zabijaj") i tam autorka naszykowała przedstawienie tej sprawy w kilku odcinkach włącznie z rozmową z siostrą Iwony. Przedstawiła wszystkie potencjalnie związane wydarzenia i odniosłam rażenie, że było to zrobione bardzo rzetelnie.
Tu dostajemy książkę, która pokazuje trochę inny punkt widzenia i przedstawia nierzetelność prowadzenia tej sprawy przez służby. Jednocześnie czułam, że ta książka przedstawia Iwonę w niezbyt dobrym świetle i nie jestem za wybielaniem ofiar, ale też czuję jakby tu było powiedziane, że trochę "się o to prosiła".

Dość niedawno (może 2 miesiące temu) zapoznałam się z tą sprawą przez podcast kryminalne ("5 nie zabijaj") i tam autorka naszykowała przedstawienie tej sprawy w kilku odcinkach włącznie z rozmową z siostrą Iwony. Przedstawiła wszystkie potencjalnie związane wydarzenia i odniosłam rażenie, że było to zrobione bardzo rzetelnie.
Tu dostajemy książkę, która pokazuje trochę inny...