„Czasem musisz płynąć pod prąd, żeby być w pełni sobą”
Uczciwie mówiąc zainteresowałam się tą książką jedynie z powodu nawiązania do Mermaidingu. Come on, kto nie pragnął chociaż raz być syreną albo trytonem i zgłębiać podwodny świat w zupełnie niemożliwy dla ludzi sposób!
Verónica jest siedemnastolatką pochodzącą z dość konserwatywnej rodziny, gdzie nawet wiadomość o pocałunku z chłopakiem może doprowadzić do kolosalnej kłótni. Dodatkowo cierpi na dysplazję biodra, a polecaną drogą rehabilitacji jest pływanie. To akurat samej dziewczynie bardzo pasuje – tylko w wodzie czuje się prawdziwie wolna.
W książce wątek dysplazji przeplata się płynnie z tym romantycznym (nowy uroczy sąsiad Alex sprawi, że serce zabije jej szybciej!),jak i tym w którym bohaterka uzyskuje szansę sprawdzenia siebie samej.
Zatoka Syren, jest lokalną atrakcją – organizowane są w niej podwodne pokazy osób wykonujących akrobacje w syrenich ogonach. Tak się składa, że Verónica jest ich fanką, a grupa Zatoka organizuje casting na nową syrenę…

Lekka i przyjemna historia dla której inspiracją były syreny z Weeki Wachee Springs na Florydzie.
Od siebie powiem, że zakończenie nieco mnie rozczarowało… *sigh*

„Czasem musisz płynąć pod prąd, żeby być w pełni sobą”
Uczciwie mówiąc zainteresowałam się tą książką jedynie z powodu nawiązania do Mermaidingu. Come on, kto nie pragnął chociaż raz być syreną albo trytonem i zgłębiać podwodny świat w zupełnie niemożliwy dla ludzi sposób!
Verónica jest siedemnastolatką pochodzącą z dość konserwatywnej rodziny, gdzie nawet wiadomość o...

"(...)spirali śmierci rozbieganych myśli." - cytat z tej książki, który idealnie ją oddaje. Autorka poruszyła tak dużo wątków na raz, że wszystkie uległy spłaszczeniu. Tu wrzuciła problemy imigrantów, tu jedno zdanie o rasizmie, tam poruszyła temat chorób psychicznych. Dorzuciła jeszcze garść pytań retorycznych i książka stała się bezosobową kopalnią cytatów.

Jak dla mnie ta pozycja jest trochę taka jakby autorka chciała w niej zawrzeć całą swoją mądrość życiową, ale trochę zapomniała, że to nie wystarczy aby historia była wartościowa i ciekawa.

Postać Alexa, jak na początku budziła moje zainteresowanie, tak znikało ono wraz z tym jak stawał się on jedynie postacią, która miała zadawać odpowiednie pytania by prowokować bohaterkę do rozmyślań. Oprócz tego był on odtrutką na toksyczną męskość (/Jeremy),ale co z tego kiedy nie miał charakteru.

No i jeszcze słowo syrenowanie, które pojawiło się chyba z 20 razy i doprowadzało mnie do szału.

A tak już zupełnie poza samą treścią to znów (w sensie w książce od Young/Kobiecego) pojawiło się trochę błędów natury logicznej. Oprócz tego nie rozumiem kto zdecydował, że wrzucenie do książki młodzieżowej słów, które są niemal archaizmami (przepierzenie, coś się kogoś ima itp.) jest właściwe. Nie mam nic przeciwko nim, i ogólnie urozmaicaniu języka, ale one po prostu tutaj nie pasują.

"(...)spirali śmierci rozbieganych myśli." - cytat z tej książki, który idealnie ją oddaje. Autorka poruszyła tak dużo wątków na raz, że wszystkie uległy spłaszczeniu. Tu wrzuciła problemy imigrantów, tu jedno zdanie o rasizmie, tam poruszyła temat chorób psychicznych. Dorzuciła jeszcze garść pytań retorycznych i książka stała się bezosobową kopalnią cytatów.

Jak dla mnie...

Problemy nastolatków dobrze opisane. Książka była fajna, lekka i przyjemna, bardzo szybko się ją czytało. Była wciągająca i ciekawa. Interesujący pomysł bohaterki z pisaniem słownika
Polecam

Problemy nastolatków dobrze opisane. Książka była fajna, lekka i przyjemna, bardzo szybko się ją czytało. Była wciągająca i ciekawa. Interesujący pomysł bohaterki z pisaniem słownika
Polecam

*6.5

*6.5

Lekko się ją czyta, polecam jak ktoś chce odpocząć od bardzo "emocjonalnych" książek

Lekko się ją czyta, polecam jak ktoś chce odpocząć od bardzo "emocjonalnych" książek

Rozumiem chęć poruszenia trudnego tematu, niemniej brakło mi w tej książce jakiejś lekkości....
Brnęłam. Odkładałam i wracałam. Końcówka jest ok - niezbyt cukierkowate zakończenie jest zdecydowanie na plus - natomiast całości dla mnie czegoś brak. Chociaż, niezaprzeczalnie, jest to jedna z lepszych książek młodzieżowych, jakie ostatnio czytałam.

Rozumiem chęć poruszenia trudnego tematu, niemniej brakło mi w tej książce jakiejś lekkości....
Brnęłam. Odkładałam i wracałam. Końcówka jest ok - niezbyt cukierkowate zakończenie jest zdecydowanie na plus - natomiast całości dla mnie czegoś brak. Chociaż, niezaprzeczalnie, jest to jedna z lepszych książek młodzieżowych, jakie ostatnio czytałam.

„Weź wdech i policz do dziesięciu” to przejmująca opowieść o dokonywaniu własnych wyborów, walki o zdrowie, spełnianiu marzeń i odnajdywaniu siebie. Nie spodziewałam się, że ta książka, przeznaczona raczej dla młodszych czytelników, aż tak mnie poruszy. Verónica pokazuje nam jaką siłę potrafi dać pasja. W jej przypadku jest nią pływanie, które bardzo szczegółowo zostaje nam opisane przez autorkę. Dzięki temu, każda przybrana pod wodą poza wydaje nam się malować przed oczami. Marzeniem dziewczyny jest przynależenie do Zatoki Syren, lecz nie jest ono takie proste w realizacji. Verónica uczy nas, że osiągnięcie określonego celu wymaga wiele pracy, poświęceń i samozaparcia, bo niestety, bliscy nie zawsze będą nas wspierać w naszych decyzjach. Tak też jest i tutaj - rodzice nastolatki pragną dla niej prawdziwej pracy, takiej, która nie będzie polegała na pływaniu w samym stroju kąpielowym przed publicznością. Uważają, że jest to hańba dla rodziny, tak samo jak spotykanie się z Alexem. Nie mają oni jednak pojęcia jakim ogromnym wsparciem jest on dla dziewczyny. Pierwszy raz ktoś nie patrzy na nią krzywo z powodu jej blizn pooperacyjnych i nie wypytuje co jej się stało. Jest on niezwykle wyrozumiały oraz szczery, lecz wbrew pozorom również nie miał łatwego życia. Przeżył rozwód rodziców, depresję, terapię oraz przeprowadzkę na drugi koniec kraju. Całe szczęście los połączył tę dwójkę, dzięki czemu stali się oni szczęśliwszymi ludźmi. Sceny zbliżeń tej dwójki nie zawierają zbytnich szczegółów, co pozwala na przeczytanie tejże pozycji, rôwnież przez młodszych czytelników (należy jednak zwrócić szczególną uwagę na scenę w jacuzzi, poprzez którą nastolatka zyskała niemałą traumę). Z tej książki dowiemy się również, co oznacza prawdziwa przyjaźń oraz moc siostrzanej miłości. Nie można jednak zapomnieć o jednym z najważniejszych wątków tej historii, a mianowicie chorobie. Nasza główna bohaterka pokazuje jak to jest żyć w ciągłym strachu przed pogorszeniem się schorzenia. Z drugiej strony uczy ją to wsłuchiwania się w samą siebie, zważania na wszelkie dolegliwości ciała, a w końcu jego akceptacji. Jak możecie zauważyć „Weź wdech i policz do dziesięciu” to książka z wieloma motywami, a także przesłaniami, którą z chęcią wręczyłabym młodszej wersji siebie.

„Weź wdech i policz do dziesięciu” to przejmująca opowieść o dokonywaniu własnych wyborów, walki o zdrowie, spełnianiu marzeń i odnajdywaniu siebie. Nie spodziewałam się, że ta książka, przeznaczona raczej dla młodszych czytelników, aż tak mnie poruszy. Verónica pokazuje nam jaką siłę potrafi dać pasja. W jej przypadku jest nią pływanie, które bardzo szczegółowo zostaje nam...

Powstrzymuję się od gwiazdkowania, ponieważ jest to DNF. Nie dlatego, że to zła książka, przeciwnie, na tym, co przeczytałam, bawiłam się świetnie, ale w pewnym momencie całe zainteresowanie uleciało, a ja nie czuję żadnej potrzeby, żeby do tej książki wracać. Niemniej, nastolatkom jak najbardziej polecam.

Powstrzymuję się od gwiazdkowania, ponieważ jest to DNF. Nie dlatego, że to zła książka, przeciwnie, na tym, co przeczytałam, bawiłam się świetnie, ale w pewnym momencie całe zainteresowanie uleciało, a ja nie czuję żadnej potrzeby, żeby do tej książki wracać. Niemniej, nastolatkom jak najbardziej polecam.

Trochę przynudza, dopiero w połowie książki się coś dzieje

Trochę przynudza, dopiero w połowie książki się coś dzieje

Książka bardzo dobra ale zakończenie bardzo słabe 😭

Książka bardzo dobra ale zakończenie bardzo słabe 😭