Można tę książkę nazwać kroniką gdyż wyczerpuje chyba wszystkie cechy tego gatunku. Jak każda kronika ma swojego autora a jest nią człowiek mający do tych wydarzeń bardzo osobisty stosunek. I to oprócz wielkiej ilości bardzo istotnych faktów jest kolejną zaletą tej książki. Można dyskutować z ocenami niektórych wydarzeń i postaci, ale z samych faktów rysuje się obraz tego najwspanialszego okresu w dziejach ludzkości jakim było średniowiecze.

Można tę książkę nazwać kroniką gdyż wyczerpuje chyba wszystkie cechy tego gatunku. Jak każda kronika ma swojego autora a jest nią człowiek mający do tych wydarzeń bardzo osobisty stosunek. I to oprócz wielkiej ilości bardzo istotnych faktów jest kolejną zaletą tej książki. Można dyskutować z ocenami niektórych wydarzeń i postaci, ale z samych faktów rysuje się obraz tego...

Jednym z patronów tej książki jest Polonia Christiana i dzięki tej informacji czytelnikowi powinna zapalić lampka ostrzegawcza. Tej książki nie da się czytać, chyba, że potraktujemy ją jako fantasy. Dawno nie czytałem tak stronniczej pozycji. Już fakt, że autor XIII wiek określa "wspaniałym chrześcijańskim wiekiem", ociera się o jeden wielki farmazon. Tak w skrócie, aby nie spoilerować tej komedii/tragedii, bo na pewno nie epopei, czytelnikowi, który zechce się z nią zmierzyć. Templariusze przedstawieni są jako zło wcielone, zostali chyba bardziej objechani niż muzułmanie, niemieccy władcy/baroni również są przedstawiani w sposób pejoratywny, w szczególności Fryderyk II ( tylko odzyskał Jerozolimę widocznie to za mało). Bitwa pod Hittin ( w książce Hattin - być może czegoś nie wiem) opisana na pół strony, natomiast mało istotne bitwy i ich opisy przesycone emfazą potrafią zajmować kilka do kilkunastu stron. Wszelkie okrucieństwa krzyżowców jak chociażby pod Marat przemilczane ( pojawia się ta miejscowość na kartach książki),a jeżeli autor o takowych wspomina od razu wybiela papiestwo bądź rycerzy frankijskich. Oczywiście papieże epoki jeden genialniejszy od drugiego, podobnie władcy Jerozolimy. Baldwin IV trędowaty niewidzący, niesłyszący i niemówiący kazał się nieść na noszach na pole bitwy i na jego widok czterokrotnie liczniejsza armia muzułmanów uciekła z trwogi i to nie jest odosobniony przypadek wielkiego bohaterstwa i heroizmu na kartach pozycji. O czwartej krucjacie więcej można dowiedzieć z Wikipedii ( chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego ). Jeszcze wiele głupot jest w tej "epopei", ale resztę pominę. Chętni niech sami sprawdzą. Na koniec cytując jednego z największych erudytów Polski "truskawka na torcie". Autor książki René Grousset zmarł w 1952 r., wyżej wymieniona pozycja wydana jest w 2023 r. i dofinansowana ze środków budżetu państwa w ramach programu realizowanego przez Ministra Edukacji i Nauki pod nazwą "Społeczna Odpowiedzialność Nauki" całkowita wartość projektu 888893 zł, kwota dofinansowana 800000zł. Można ?
Jak dla mnie Korea Północna nie powstydziłaby się takiej indoktrynacji.

Jednym z patronów tej książki jest Polonia Christiana i dzięki tej informacji czytelnikowi powinna zapalić lampka ostrzegawcza. Tej książki nie da się czytać, chyba, że potraktujemy ją jako fantasy. Dawno nie czytałem tak stronniczej pozycji. Już fakt, że autor XIII wiek określa "wspaniałym chrześcijańskim wiekiem", ociera się o jeden wielki farmazon. Tak w skrócie, aby...

Książka Epopeja krucjat jest zdecydowanie czymś więcej niż tylko skondensowanym opisem kolejnych Wypraw Krzyżowych. Autor jako historyk i wybitny orientalista, stara się tu przedstawić znacznie szerszy kontekst tych wydarzeń. Jednocześnie kreśli on ciekawy i angażujący obraz niezwykłych ludzi, których charyzma, duma czy ambicje odmieniły oblicze świata.

Na 350 stronach autor w chronologiczny sposób opisuje kolejne wojenne wyprawy i skutki, jakie one przyniosły. Nie skupia się on tu jednak tylko i wyłącznie na bardzo szczegółowym opisie krucjat (z opisami wielu bitew). W swoim dziele bardzo dużą uwagę poświęca on geopolityce, dzięki której możemy spojrzeć na pewne wydarzenia z perspektywy danych czasów.

Jak na doskonałego historyka przystało, nie boi się on również pokazywać „prawdy” niezależnie jaka by ona nie była i której strony by nie dotyczyła. Wielokrotnie mamy więc tu okazję czytać o bestialstwie obu stron, pazerności i zawiści jednostek, knowaniach politycznych oraz również niezwykłym bohaterstwie i poświęceniu. Jeśli to jeszcze dla kogoś mało to w naprawdę ciekawy sposób autor ukazuje krucjaty jako „narzędzie” kolonizacyjne, bezsprzecznie zmieniające oblicze całego starego kontynentu. Kolejnymi pozytywami publikacji są liczne szczegóły i anegdoty, które pomagają zarówno zobrazować niektóre bitwy, jak i zrozumieć postępowanie niektórych osób.

Grousset przedstawia wszystkie te szczegóły i zawiłości w sposób krystalicznie jasny. Jego erudycja, fachowość i precyzja naprawdę zachwyca i trudno jest się od lektury oderwać. Nie mamy tu więc do czynienia z kolejną akademicką książką historyczną, a czymś zaskakująco lekkim a przy tym tak bogatym w wiedzę.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=152430

Książka Epopeja krucjat jest zdecydowanie czymś więcej niż tylko skondensowanym opisem kolejnych Wypraw Krzyżowych. Autor jako historyk i wybitny orientalista, stara się tu przedstawić znacznie szerszy kontekst tych wydarzeń. Jednocześnie kreśli on ciekawy i angażujący obraz niezwykłych ludzi, których charyzma, duma czy ambicje odmieniły oblicze świata.

Na 350 stronach...

„Baldwin z Boulogne, pierwszy frankijski król wyzwolonej Jerozolimy, z pewnością nie był świętym człowiekiem, tak jak jego brat Gotfryd z Bouillon, jednak z punktu widzenia politycznego był on naprawdę niezbędnym człowiekiem, na miarę tej epopei, czy raczej kimś, kto nad nią górował” (s.99)

Dzieje wypraw krzyżowych to przede wszystkim historia mocnych charakterów. Epopeja krucjat w Ziemi Świętej, która trwała niemal 200 lat obfitowała w niezwykłe postacie, które dzięki swojej ambicji i odwadze, ale także okrucieństwie i przebiegłości odcisnęły niezwykłe piętno na losy królestw, dynastii, ale także zwykłych mieszkańców ziem o które toczone zacięte walki pomiędzy chrześcijanami i muzułmanami.

„Epopeja krucjat” należy do klasyki francuskiej historiografii, a jej kolejne wydania wciąż ukazują się na francuskim rynku wydawniczym. Rene Grousset, wybitny francuski historyk i orientalista, autor monumentalnej „Historii wypraw krzyżowych i frankijskiego Królestwa Jerozolimy” zabiera czytelnika w niezwykłą podróż śladami krzyżowców, ich wybitnych władców, ale także wiernych, którzy pokładali swoją ufność w zbawienie swojej duszy, modląc się do Jezusa Chrystusa czy Mahometa. „Epopeję krucjat” możemy bez cienia wątpliwości nazwać niezwykle udanym streszczeniem wspomnianej wcześniej „Historii wypraw krzyżowych …”, które ma bardzo silny wymiar moralizatorski.

„Natomiast Saladyn, wręcz przeciwnie, wywiązał się ze swoich zobowiązań w sposób lojalny, kierując się prawdziwymi ludzkimi względami oraz rycerskością, co wprawiło chrześcijańskich kronikarzy w wielki podziw. Gdy jego oddziały wkraczały do Świętego Miasta, kazał obstawić główne ulice ludźmi zaufanymi, których zadanie było zapobieganie wszelkim aktom przemocy wobec chrześcijan” (s.229)

Co dokładnie mam na myśli? Grousset w swoim dziele, niezwykle mocno stawia granicę pomiędzy dobrem oraz złem, opowiadając o niezwykłych bohaterach wypraw krzyżowych. Takie postacie jak Baldwin I z Boulogne, Saladyn czy Ludwik IX Święty są stawiane jako wzór bohaterstwa, szlachetności oraz kierowania się zasadami wyznawanej wiary. Z drugiej strony mamy takie osobowości jak patriarcha Herakliusz, sułtan As-Salih Ajjub czy książe-regent Antiochii Renald z Châtillon, pełnych pychy, niepohamowanej ambicji czy okrucieństwa. Kreślenie portretów postaci, które walczyły o Ziemię Świętą, wychodzi francuskiemu historykowi niezwykle ciekawie. Momentami jego książkę, czyta się jak dobry reportaż, od którego nie sposób się oderwać.

Dla Rene Grousseta, przedsięwzięcie którymi były krucjaty są przede wszystkim dziełem średniowiecznej Francji. Książka ma bardzo silny akcent francuskiego patriotyzmu, pisanej w jakimś sensie „ku pokrzepieniu serc”. Między wierszami, francuski historyk nawiązuje do historii swojego kraju, starając się poprzez paralele z innymi okresami historycznymi, lepiej ukazać wydarzenia z epoki krucjat. W rozpoznaniu tych analogi, pomagają przypisy od polskiego tłumacza prof. dr hab. Piotra Tylusa. Jak słusznie pisał brytyjski historyk Steven Runcieman o krucajtowej twórczości Grousseta: „zgodnie z tradycją francuską łączy wiedzę z dobrym rzemiosłem pisarskim, nie jest jednak wolna od pewnej domieszki patriotyzmu galijskiego”. Do tych słów mogę tylko dodać, że dzieło francuskiego historyka to także solidna wykładnia moralności, z której możemy czerpać niezwykłe korzyści dla swojego własnego rozwoju.

„Jakimś cudem, dzięki swej sile moralnej Ludwik IX umiał mobilizować tych ludzi chorych na tyfus, którzy słaniali się na nogach. Choć nim samym wstrząsały dreszcze z powodu gorączki i cierpiał na zapalenie jelit, jakoś udawało mu się utrzymać dyscyplinę w tej kolumnie, która wciąż była najeżona pikami i odpierała wszystkie szarże” (s.331)

„Baldwin z Boulogne, pierwszy frankijski król wyzwolonej Jerozolimy, z pewnością nie był świętym człowiekiem, tak jak jego brat Gotfryd z Bouillon, jednak z punktu widzenia politycznego był on naprawdę niezbędnym człowiekiem, na miarę tej epopei, czy raczej kimś, kto nad nią górował” (s.99)

Dzieje wypraw krzyżowych to przede wszystkim historia mocnych charakterów. Epopeja...