Ciężko ocenić tę pozycję, w końcu to zbiór osobnych utworów o różnym charakterze (czasem nawet aktywnie kłócących się ze sobą),pozostaje jedynie ocenić jakość poszczególnych poematów i na ich podstawie osądzić całość.

O Obłoku w Spodniach i Flecie Kręgosłupa pisałem już przy okazji recenzji tłumaczenia pana Świerczyńskiego, tego drugiego utworu, moje zdanie na ich temat w większości pozostało niezmienione. Jedynie muszę powiedzieć, że zbyt ostro oceniłem tłumaczenie pani Siemaszkiewicz i chociaż dalej preferuję części tłumaczone przez Jasieńskiego i Sterna, jej tłumaczenie również jest na wysokim poziomie. Obłok w Spodniach wciąż uważam za jeden z najwybitniejszych dzieł lirycznych w ogóle, a Flet Kręgosłupa wypada niewiele słabiej od niego.

Wojna i Pokój oraz Człowiek choć robią bardzo dobre wrażenie, ciężko poddać ocenie, ponieważ występują tu jedynie fragmentarycznie. I tu dochodzimy do kontrowersyjnej części recenzji - przez długi czas powtarzałem sobie, że interesuje mnie tylko wczesny, przedrewolucyjny Majakowski nie skażony sowiecką propagandą, jednak mając już książkę w ręku zajrzałem również do jej "czerwonej" części... i co mogę powiedzieć, rozwaliło mnie totalnie. Szczególnie 150 000 000. Czy to ulotka reklamująca zbrodniczy reżim? Tak jak najbardziej, pomimo tego, to po prostu arcydzieło zawierające w sobie kolaż fantastycznych obrazów na długo zapadających w pamięć, jak: maszyny i zwierzęta maszerujące na wiec, czy gargaintuiczność Chicago o budynkach tak wielkich, że choćbyś młodzieńcem ruszył to i starcem byś na ostatnie piętro nie dotarł, czy Iwana idącego po wodzie na ostateczny pojedynek z Woodrowem Wilsonem. Tak, końcówka ukazująca komunistyczną utopię jest nijaka i powoduje jedynie uśmiech politowania, ale walka kapitalizmu z komunizmem jest po prostu w całej swej epickości tak surrealistycznie zaskakująca, że po prostu nie da się nie zachwycić, mnie w każdym razie ten zamiar przerósł.

Kocham pomimo tego że powstał w latach 20tych nie jest komunistyczny i to mu się bardzo chwali, ale choć oczywiście dalej daje się tu odczuć talent autora, to muszę przyznać że nie przekonał mnie tak jak poprzednie utwory.

Jak przed tą lekturą byłem przekonany, że niczym Majakowski nie będzie w stanie przebić Obłoku w Spodniach, tak przeczytanie O Tym, zachwiało moją pewność. To tekst który, w nieoczywisty sposób jest krytyką komunistycznej rzeczywistości, Majakowski mówi tu swoim czytelnikom - to nie jest utopia o jakiej marzyłem. Poeta opisuje tu swoją niezdolność do życia w tym wiecznie nieczułym na ludzkie cierpienie świecie, a jego żałosne błaganie o życie w lepszym świecie, jest po prostu druzgoczące, utwór głęboko mnie poruszył.

Niestety od tego momentu zaczynają się te najbardziej propagandowe teksty, dalej da się wyczuć w nich talent autora, zwłaszcza w niedokończonym Pełnym Głosem, a najmniej w patetycznym i laurkowo umizgującym się Leninie. Co zupełnie mnie zdziwiło, że napisane na 10lecie rewolucji Dobrze! nie wypada zupełnie najgorzej. Majakowski głównie skupiając się na walce i trudnych warunkach do życia nie popada zbyt w często w pusty panegiryzm.

Poeta zupełnie wybitny, który wyż swoich możliwości osiągał właśnie w dłuższych formach, dla polskich fanów Majakowskiego pozycja obowiązkowa.

Ciężko ocenić tę pozycję, w końcu to zbiór osobnych utworów o różnym charakterze (czasem nawet aktywnie kłócących się ze sobą),pozostaje jedynie ocenić jakość poszczególnych poematów i na ich podstawie osądzić całość.

O Obłoku w Spodniach i Flecie Kręgosłupa pisałem już przy okazji recenzji tłumaczenia pana Świerczyńskiego, tego drugiego utworu, moje zdanie na ich temat w...