Długa, momentami mozolna książką, wątków pełno, bohaterów jeszcze więcej. Najbardziej w pamięć zapadł syn kanclerzowej, lekkoduch z poczuciem humoru, taki typowy przemytnik z ery imperium. Tylko że było go stanowczo za mało. Nie wiem jak dla reszty czytelników, ale mnie strasznie drażnią słabe, a wręcz czasami beznadziejne postacie mistrzów Jedi. Nie czuć w tych personach potęgi mocy, siły, mądrości. Chociaż z drugiej strony może to odmienne podejście autorów, sprawia że zakon jasnej strony mocy staje się bardziej ludzki, przyziemny, żeby nie powiedzieć śmiertelny ? Książką nie porywa, konflikt obu planet jest niezłą koncepcją, szkoda że tak słabo rozwiniętą ...

Długa, momentami mozolna książką, wątków pełno, bohaterów jeszcze więcej. Najbardziej w pamięć zapadł syn kanclerzowej, lekkoduch z poczuciem humoru, taki typowy przemytnik z ery imperium. Tylko że było go stanowczo za mało. Nie wiem jak dla reszty czytelników, ale mnie strasznie drażnią słabe, a wręcz czasami beznadziejne postacie mistrzów Jedi. Nie czuć w tych personach...

"Konwergencja" to druga książka z II fazy serii "Wielka Republika" - czyta się ją dobrze i tylko tyle. Nie angażuje emocjonalnie przez większość czasu. Dopiero końcówka była w stanie poruszyć czulszą stronę. Nie jest to pierwszy raz, gdy zauważam, że młodzieżowe książki z "Wielkiej Republiki" lepiej docierają do mnie niż te dla dorosłych. Aż do teraz nie uświadamiałam sobie tak naprawdę dlaczego tak jest. Po lekturze "Konwergencji" już wiem - objętość książek jest podobna, ale w powieściach dla dorosłych jest zbyt wiele głównych postaci, przez co żadnej nie jest poświęcone wystarczająco dużo czasu, żeby cokolwiek do niej poczuć. Książki młodzieżowe mają mniej głównych bohaterów, co przy objętości około 400 stron działa na ich korzyść. Dlatego "Konwergencji" wystawiam 7,5/10. Jest solidna, nie nudzi, ale i nie porywa.

"Konwergencja" to druga książka z II fazy serii "Wielka Republika" - czyta się ją dobrze i tylko tyle. Nie angażuje emocjonalnie przez większość czasu. Dopiero końcówka była w stanie poruszyć czulszą stronę. Nie jest to pierwszy raz, gdy zauważam, że młodzieżowe książki z "Wielkiej Republiki" lepiej docierają do mnie niż te dla dorosłych. Aż do teraz nie uświadamiałam sobie...

Liczę na kontynuację wątków w kolejnych książkach z serii o wielkiej republice. Autorka pisze również romanse co jest widoczne i jest zaletą książki. Oczywiście są też wady takie jak dziury fabularne i chaotyczne prowadzenie fabuły ale główny wątek jest na tyle dobry, że wynagradza je z naddatkiem.

Liczę na kontynuację wątków w kolejnych książkach z serii o wielkiej republice. Autorka pisze również romanse co jest widoczne i jest zaletą książki. Oczywiście są też wady takie jak dziury fabularne i chaotyczne prowadzenie fabuły ale główny wątek jest na tyle dobry, że wynagradza je z naddatkiem.

"Konwergencja" to powiew świeżości. Ostatnie powieści z serii o Wielkiej Republice (zarówno młodzieżówki jak i te dla dorosłych) były dla mnie rozczarowujące oraz mało satysfakcjonujące. Choć książce udało się mnie na nowo zaciekawić, to nie jest ona wolna od wad, takich jak niedomówienia czy słabszy trzeci i czwarty akt. Gella i Axel są znakomicie rozpisani (jest w nich potencjał, który mam nadzieję nie zostanie zmarnowany),ale przez to inne postacie pozostają w ich cieniu i brakowało mi tego wyważenia w trakcie czytania. Mimo to, jestem bardzo ciekawa co przyniesie nam dalej II faza.

"Konwergencja" to powiew świeżości. Ostatnie powieści z serii o Wielkiej Republice (zarówno młodzieżówki jak i te dla dorosłych) były dla mnie rozczarowujące oraz mało satysfakcjonujące. Choć książce udało się mnie na nowo zaciekawić, to nie jest ona wolna od wad, takich jak niedomówienia czy słabszy trzeci i czwarty akt. Gella i Axel są znakomicie rozpisani (jest w nich...