Na początku bałem się przeczytać tę książkę, bo słyszałem opinie, że "nie jest tak dobra jak pierwsza część". Jednak po przeczytaniu stwierdzam, że jest ona nawet lepsza od poprzedniej. Podobały mi się poruszone w niej tematy, są one bardzo bliskie mojemu sercu, a autor ma prawdziwy talent do ubrania tego wszystkiego w piękne słowa. Często przy czytaniu utożsamiałem się z Arim i z jego podróżą w stronę dorosłości. Dziękuję, że ta część powstała. Myślę, że jedyne co na początku mi przeszkadzało, to trochę pretensjonalny (?) styl pisania. Z czasem przestaje to przeszkadzać, jest on też jednak istotny w pewien sposób dla tej powieści, nie byłaby taka sama bez niego.

Na początku bałem się przeczytać tę książkę, bo słyszałem opinie, że "nie jest tak dobra jak pierwsza część". Jednak po przeczytaniu stwierdzam, że jest ona nawet lepsza od poprzedniej. Podobały mi się poruszone w niej tematy, są one bardzo bliskie mojemu sercu, a autor ma prawdziwy talent do ubrania tego wszystkiego w piękne słowa. Często przy czytaniu utożsamiałem się z...

Arystoteles i Dante przepadają toni życia życia ta książka do mnie ogóle nie przemówiła może po prostu jestem za stara to nie mój przedział wiekowy ogólnie polecam wam żeby dowiedzieć czy książka dla was czy nie

Arystoteles i Dante przepadają toni życia życia ta książka do mnie ogóle nie przemówiła może po prostu jestem za stara to nie mój przedział wiekowy ogólnie polecam wam żeby dowiedzieć czy książka dla was czy nie

Czytając drugą część zaraz po pierwszej wyraźnie czuć, że powstały w dużym odstępstwie czasu.

Autor próbował nadrobić dość prostą historię oryginału, dodając do fabuły możliwie jak najwięcej zagadnień społecznych, które są aktualne w dzisiejszych czasach, jednak ich nawarstwienie i “postępowość” płynąca z ust bohaterów nieco gryzie się z czasami, w których dzieje się akcja powieści. To jakby lata 80te widziane przez różowe okulary w miksie z folderem edukacyjnym feminizmu i ruchów LGBT.

Przez te dodatkowe wątki całość wydaje się zbyt ciężka w odbiorze i po prostu rozwleczona - cały urok pierwszej powieści był jednak zaklęty w jej prostocie i naiwności głównych bohaterów. W drugiej części wygłaszają tezy filozoficzne, jakby postarzali się o dwadzieścia lat w jedno lato.

Całość w swoim przesłodzonym sosie może być już dla wielu zbyt infantylna, a przekaz zbyt nachalny - a szkoda, bo wartościowych historii coming of age wciąż jest zdecydowanie za mało.

Czytając drugą część zaraz po pierwszej wyraźnie czuć, że powstały w dużym odstępstwie czasu.

Autor próbował nadrobić dość prostą historię oryginału, dodając do fabuły możliwie jak najwięcej zagadnień społecznych, które są aktualne w dzisiejszych czasach, jednak ich nawarstwienie i “postępowość” płynąca z ust bohaterów nieco gryzie się z czasami, w których dzieje się...

Przepiękna szkoła życia nie tylko dla młodzieży, ale także dla pokolenia wiecznych dzieci - millenialsów, których jestem przedstawicielką.
Ta część serii podobała mi się dalece bardziej niż poprzedniczka. Jest to piękna historia o zgłębianiu swojego ja tuż po tym, jak to swoje ja odnaleźliśmy. Jest to historia o stracie, cierpieniu, ale i ogromnej radości, jaką może nam dać tylko obecność innych ludzi. Jest to szkoła akceptacji i doceniania tak innych, jak i siebie. Jest to też przepiękna lekcja o miłości i jej rozmaitych formach.
Przepiękna lektura, którą z całego serca polecam.

Przepiękna szkoła życia nie tylko dla młodzieży, ale także dla pokolenia wiecznych dzieci - millenialsów, których jestem przedstawicielką.
Ta część serii podobała mi się dalece bardziej niż poprzedniczka. Jest to piękna historia o zgłębianiu swojego ja tuż po tym, jak to swoje ja odnaleźliśmy. Jest to historia o stracie, cierpieniu, ale i ogromnej radości, jaką może nam...

Książka pod wieloma względami inna niż pierwsza ale dalej potrafiąca dotknąć człowieka. Książka pełna, miłości, bólu, niezrozumienia i akceptacji. Forma dziennika była dużym plusem tej historii. Mam wrażenie, że każdy odbierze tę książkę w sposób indywidualny. Dla mnie pierwszy tom był bardziej mój, dotknął mnie bardziej ale doceniam ten tom również ale w inny sposób.

Książka pod wieloma względami inna niż pierwsza ale dalej potrafiąca dotknąć człowieka. Książka pełna, miłości, bólu, niezrozumienia i akceptacji. Forma dziennika była dużym plusem tej historii. Mam wrażenie, że każdy odbierze tę książkę w sposób indywidualny. Dla mnie pierwszy tom był bardziej mój, dotknął mnie bardziej ale doceniam ten tom również ale w inny sposób.

Zdecydowanie najlepsza młodzieżówka jaką jak dotąd przeczytałam. Polecam całym sercem

Zdecydowanie najlepsza młodzieżówka jaką jak dotąd przeczytałam. Polecam całym sercem

Bałam się tego tomu. Oczywiście niepotrzebnie, ponieważ kocham bohaterów, kocham styl autora i nieziemskie tłumaczenie. Oczywiście płakałam
PO-LE-CAM!!!

Bałam się tego tomu. Oczywiście niepotrzebnie, ponieważ kocham bohaterów, kocham styl autora i nieziemskie tłumaczenie. Oczywiście płakałam
PO-LE-CAM!!!

naprawdę przyjemna książka

naprawdę przyjemna książka

Tytuł "Arystoteles i Dante przepadają w toni życia"
nie tylko wydaje mi się pretensjonalny, ale też nie całkiem zrozumiały...

Za okładką tego tomu kryje się kontynuacja powieści
"Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata".

Ten sam autor: Benjamin Alire Sáenz,
ci sami bohaterowie: Arystoteles i Dante,
a mój odbiór zupełnie inny.

Pierwszy tom mi się podobał,
a drugi budzi uczucia ambiwalentne.
Ważne tematy, powieść dostateczna / mierna.
Relacje przesłodzone, akcja rozwleczona,
całość przefilozofowana i mało realna.

Z jednej strony: homoseksualizm, transseksualizm,
rasizm, feminizm, dyskryminacja i wciąż dojrzewający młodzi ludzie.
Z drugiej strony: lukier i / lub wulgaryzmy. Auć!

Przez pierwsze 100 stron przebrnęłam z trudem. Nuda i przekleństwa.
Gdzie są bohaterowie znani mi z pierwszego tomu? Zmienili się. Ale aż tak?

Czytałam coraz wolniej, ale dałam tej książce jeszcze jedną szansę.
I... trochę żałuję :-\


Rzecz jest o dwóch młodych gejach.
Przez prawie 500 stron niewiele się dzieje.
Bohaterowie piją sobie z dziobków,
zapewniają o miłości, wzajemności, uwielbieniu.
Ale ukrywają się z tą miłością przed światem,
bo wciąż obawiają się reakcji otoczenia,
boją się złośliwości, nieprzyjemności, szykan.
Tymczasem mają idealnych, nieskazitelnych rodziców
i rewelacyjnych, życzliwych i wyrozumiałych przyjaciół.
I w ogóle wokół nich prawie same doskonałości.

Zakończenie w duchu całości...



https://bajdocja.blogspot.com/2024/03/arystoteles-i-dante-przepadaja-w-toni.html

Tytuł "Arystoteles i Dante przepadają w toni życia"
nie tylko wydaje mi się pretensjonalny, ale też nie całkiem zrozumiały...

Za okładką tego tomu kryje się kontynuacja powieści
"Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata".

Ten sam autor: Benjamin Alire Sáenz,
ci sami bohaterowie: Arystoteles i Dante,
a mój odbiór zupełnie inny.

Pierwszy tom mi się podobał,
a...

Cieszę się, że powstała kolejna książka o dalszych losach Ariego i Dantego. Aczkolwiek o samej ich relacji jest niewiele. Emocjonalnie ta część rozerwała mnie mocniej niż pierwsza. Widziałam w relacji Ariego z jego ojcem swojego partnera i jego ojca (łącznie z tym nagłym wątkiem). Poza tym sama mam silną więź ze swoim tatą, więc wszystko co działo się między tymi dwoma bohaterami przeżywałam milion razy mocniej.

Wrócę do tej książki. Kiedyś w całości, a w najbliższym czasie we fragmentach, których zaznaczyłam masę.

W trakcie czytania słuchałam:
Author - Jacob Lee
Ghost - Jacob Lee

Cieszę się, że powstała kolejna książka o dalszych losach Ariego i Dantego. Aczkolwiek o samej ich relacji jest niewiele. Emocjonalnie ta część rozerwała mnie mocniej niż pierwsza. Widziałam w relacji Ariego z jego ojcem swojego partnera i jego ojca (łącznie z tym nagłym wątkiem). Poza tym sama mam silną więź ze swoim tatą, więc wszystko co działo się między tymi dwoma...