Zakończenie roku zmusza do nostalgii, czasem wraca się do książek, które bawiły nas przed laty. To trochę jak z muzyką, czyż teraz album zespołu Adam and the Ants „Kings of the Wild Frontier” (1980) nie brzmi znakomicie? Za sprawą przypadku odnalazłem jeden z komiksów z serii „Gucio i Cezar”, wydanie także z 1980 roku (wydanie III). To zabawne, ale nie zdawałem sobie sprawy, że autorką scenariusza oraz tekstów w dymkach była Pani Krystyna Boglar, co zapewne wynika z niepowtarzalnej kreski Pana Bohdana Butenki. Wielokrotnie próbowałem naśladować ten sposób rysowania, ale gdzie mi tam do Mistrza. Po prostu „Butenko pinxit”.
Pomysł na komiks niesłychanie prosty, ale zarazem bardzo ciepły i zabawny. Jest „element przerażający”, ale banda wilków w swoim straszeniu mocna groteskowa. A z drugiej strony ogromna tolerancja dla postaci o ponadgabarytowej wadze, takiej jak Gucio. Zastanawiam się, czy obecne książki dla dzieci mają podobny ładunek humoru i potrafią podobnie bawić. Z tego co pamiętam, nie był to mój ulubiony zeszyt, znacznie bardziej wolałem walkę z Zatruwaczem i historię o locie rakietą kosmiczną. Ale z perspektywy czasu doceniam także „tam gdzie pieprz rośnie”.

Zakończenie roku zmusza do nostalgii, czasem wraca się do książek, które bawiły nas przed laty. To trochę jak z muzyką, czyż teraz album zespołu Adam and the Ants „Kings of the Wild Frontier” (1980) nie brzmi znakomicie? Za sprawą przypadku odnalazłem jeden z komiksów z serii „Gucio i Cezar”, wydanie także z 1980 roku (wydanie III). To zabawne, ale nie zdawałem sobie...