O rany, lubię tych obcych wojowników. Są silni, cierpliwi i pogodzili się z samotnym życiem po tym, jak większość samic ich gatunku została zabita przez Czerwoną Zarazę. Jak się okazuje, że nie jest im przeznaczona samotność, tak jak myśleli.
Wojownik, który nie może kontrolować swojego ogona wobec osoby, która go pociąga (co brzmi dziwnie, ale jest naprawdę urocza, gdy ich ogon wędruje, by ukradkiem owinąć się wokół nadgarstka, kostki lub talii ich przyjaciółki) i który próbuje walczyć z ich przyciąganiem do siebie, ponieważ *myślą*, że ich gatunek nie jest kompatybilny z żadnym innym gatunkiem, cieszy moje serce.

Na pozór Cestov i Mariah wyglądają, jakby do siebie nie pasowali. Ale oni idealnie do siebie pasują. Cestov może myśleć, że chce koczowniczego życia wśród gwiazd, a Mariah może być zdeterminowana, by znaleźć swoją siostrę i siostrzeńca oraz wymyślić sposób na ustatkowanie się, ale wszechświat ma wobec nich inne plany. Kiedy znajdują się na planecie, do której prowadzą ich poszukiwania, to co tam znajdują znacznie przybliża ich na właściwą ścieżkę.
To słodka historia, ale nie jest pozbawiona bólu serca i nie dla wszystkich kończy się szczęśliwie.

O rany, lubię tych obcych wojowników. Są silni, cierpliwi i pogodzili się z samotnym życiem po tym, jak większość samic ich gatunku została zabita przez Czerwoną Zarazę. Jak się okazuje, że nie jest im przeznaczona samotność, tak jak myśleli.
Wojownik, który nie może kontrolować swojego ogona wobec osoby, która go pociąga (co brzmi dziwnie, ale jest naprawdę urocza, gdy ich...