Monografia stanowi próbę przedstawienia całokształtu dziejów białoruskiego ruchu niepodległościowego w czasie II wojny światowej. Pokazuje dramat Białorusinów w warunkach konfliktu dwóch totalitaryzmów – nazistowskiego i radzieckiego. Autor ukazuje najważniejsze etapy w rozwoju tego ruchu z uwzględnieniem aspektów politycznych, organizacyjnych oraz militarnych. W sposób szczegółowy omawia współpracę działaczy białoruskich z III Rzeszą na terenie okupowanej Białorusi i poza jej granicami. Analizuje również uwarunkowania międzynarodowe i ideologiczne tej kolaboracji. Jeden z rozdziałów traktuje o utworzeniu i działalności niemieckich formacji wojskowych złożonych z Białorusinów. Autor przedstawił także stosunek działaczy białoruskich do Polski i Polaków oraz relacje polsko-białoruskie w omawianym okresie. W książce pokazano również powojenne losy działaczy białoruskiego ruchu niepodległościowego.

Na podstawie rzadkich i nieznanych dotąd źródeł historycznych z archiwów w Polsce, Białorusi, Czechach, na Litwie, Łotwie, w Niemczech, Rosji, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w książce obala się wiele mitów wytworzonych zarówno przez historiografię sowiecką, jak i przedstawicieli nurtu narodowo-białoruskiego. Autor ustosunkowuje się do sporu wokół istnienia (lub nieistnienia) tzw. białoruskiego antysowieckiego podziemia narodowego.