Czyta się szybko. Liczyłam na kontynuację poprzedniej książki, ale jest tu dużo powtórzeń, co może nie przeszkadzać, jak się je czyta w większym odstępie czasowym. Czytana jedną po drugiej trochę irytuje. W obu książkach przeszkadza mi też to, że zdjęcia są w połowie zdania i trzeba kilka kartek przełożyć, żeby koniec tego zdania znaleźć. Można je było umieścić na końcu rozdziału.

Czyta się szybko. Liczyłam na kontynuację poprzedniej książki, ale jest tu dużo powtórzeń, co może nie przeszkadzać, jak się je czyta w większym odstępie czasowym. Czytana jedną po drugiej trochę irytuje. W obu książkach przeszkadza mi też to, że zdjęcia są w połowie zdania i trzeba kilka kartek przełożyć, żeby koniec tego zdania znaleźć. Można je było umieścić na końcu...

Książka jest naturalną kontynuacją poprzedniej książki autora, „Bieszczady. Dla tych, którzy lubią chodzić własnymi drogami”.
Tym razem tematy poszczególnych rozdziałów dotyczą m.in.: poety Jerzego Harasymowicza;
ikon; ludności żydowskiej kiedyś zamieszkującej te tereny; szlaku nieistniejących wsi.
Autor zachęca do poznawania Bieszczad tych poza najbardziej uczęszczanymi szlakami. Do odkrywania historii, zabytków miast: Leska, Sanoka czy Ustrzyk Dolnych.
Dużo w tej lekturze o ludziach tych gór, sporo anegdot i historii mniej znanych, okraszonych fotografiami. Krótkie, ale ciekawe uzupełnienie, dla osób które już były w Bieszczadach i trochę o tych górach wiedzą.

Książka jest naturalną kontynuacją poprzedniej książki autora, „Bieszczady. Dla tych, którzy lubią chodzić własnymi drogami”.
Tym razem tematy poszczególnych rozdziałów dotyczą m.in.: poety Jerzego Harasymowicza;
ikon; ludności żydowskiej kiedyś zamieszkującej te tereny; szlaku nieistniejących wsi.
Autor zachęca do poznawania Bieszczad tych poza najbardziej uczęszczanymi...

W książce dominują dwa tematy- Harasymowicz i ikony. Myślałem że znajdę w niej więcej historii mieszkańców Bieszczad, ciekawych historii, zapomnianych szlaków. Książka nie jest zła. Autor ma dobrą rękę do pisania. Dobrze się go czyta. Ale treści mi jednak brakowało

W książce dominują dwa tematy- Harasymowicz i ikony. Myślałem że znajdę w niej więcej historii mieszkańców Bieszczad, ciekawych historii, zapomnianych szlaków. Książka nie jest zła. Autor ma dobrą rękę do pisania. Dobrze się go czyta. Ale treści mi jednak brakowało

Niestety, ale jestem rozczarowana tą pozycją. Autor obiecuje, że każdy z rozdziałów da punkt zaczepienia dla własnego odkrywania niewątpliwie urokliwego obszaru Polski, jednak ja nie czuje się zaciekawiona. Na pewno do niej wrócę po planowanym wyjeździe, jednak spodziewałam się czegoś innego.

Niestety, ale jestem rozczarowana tą pozycją. Autor obiecuje, że każdy z rozdziałów da punkt zaczepienia dla własnego odkrywania niewątpliwie urokliwego obszaru Polski, jednak ja nie czuje się zaciekawiona. Na pewno do niej wrócę po planowanym wyjeździe, jednak spodziewałam się czegoś innego.

Skomplikowane losy ludzi którzy zamieszkiwali termy Bieszczad po drugiej wojnie światowej, historia ikony, wspomnienie losów Żydów, którzy byli w tych okolicach przed wojną.

Skomplikowane losy ludzi którzy zamieszkiwali termy Bieszczad po drugiej wojnie światowej, historia ikony, wspomnienie losów Żydów, którzy byli w tych okolicach przed wojną.

Kontynuacja "Bieszczady. Dla tych co lubią chodzić własnymi drogami" zarówno jeśli chodzi o konwencję, i styl. Trzyma poziom poprzedniej są rozwinięcia oraz nowe tematy ale...
Zbyt krótka! Myślę że autor obie książki mógł połączyć i wyszło by zdecydowanie pełniejsze intro na temat Bieszczad. Ja traktuję je jako całość dlatego ocena bez zmian, jako wstęp do poznania Bieszczad, super!

Kontynuacja "Bieszczady. Dla tych co lubią chodzić własnymi drogami" zarówno jeśli chodzi o konwencję, i styl. Trzyma poziom poprzedniej są rozwinięcia oraz nowe tematy ale...
Zbyt krótka! Myślę że autor obie książki mógł połączyć i wyszło by zdecydowanie pełniejsze intro na temat Bieszczad. Ja traktuję je jako całość dlatego ocena bez zmian, jako wstęp do poznania...

Bardzo ciekawa książeczka, w dodatku pięknie wydana. To już druga pozycja autora na temat Bieszczad. Obie są wręcz idealne na prezent dla kogoś, kto kocha te okolice i chce o nich wiedzieć jak najwięcej.

W książce autor mówi o:
• poezji górskiej, głównie Harasymowicza, balladach z Krainy Łagodności (ileż to godzin w młodości przesiedziałam przy ogniskach z gitarą, śpiewając z przyjaciółmi piosenki Wolnej Grupy Bukowina lub Starego Dobrego Małżeństwa!)
• wyprawie na Małe i Duże Jasło, szczyty piękne, ale niezbyt oblegane przez turystów (byłam wielokrotnie, polecam)
• Szlaku Nieistniejących Wsi - Jaworzec, Łuh, Zawój (według mnie koniecznie trzeba zobaczyć)
• ikonach z grekokatolickich cerkwi
• cmentarzu żydowskim i synagogach.

Autor zachęca nie tylko do wypraw w góry, ale także do odwiedzenia Sanoka, Leska, Ustrzyk Dolnych oraz do poznania ich historii. Przed wojną te tereny zamieszkiwali Polacy, Rusini i Żydzi. Wszyscy pozostawili po sobie ślady, które warto odkrywać.

W książce autor zachęca do tego, żeby stworzyć swoją własną historię o Bieszczadach, żeby wędrować swoją ścieżką, odkrywać te miejsca po swojemu i dla siebie.

Kocham Bieszczady, więc to oczywiste, że książka mi się podobała. Szczególnie ta część o ikonach, bo nie mam zbyt dużej wiedzy w tym zakresie.
Nie zgadzam się tylko z tym, że grób cadyka, do którego corocznie pielgrzymują tłumnie chasydzi z całego świata znajduje się w Łańcucie. Najbardziej znany w tych stronach grób żydowskiego cadyka jest w Leżajsku.

Bardzo ciekawa książeczka, w dodatku pięknie wydana. To już druga pozycja autora na temat Bieszczad. Obie są wręcz idealne na prezent dla kogoś, kto kocha te okolice i chce o nich wiedzieć jak najwięcej.

W książce autor mówi o:
• poezji górskiej, głównie Harasymowicza, balladach z Krainy Łagodności (ileż to godzin w młodości przesiedziałam przy ogniskach z gitarą, ...

No i jest! Mam przed sobą drugą część rozważań autora na tematy około-bieszczadzkie. Adrian Markowski uwielbia te góry, dlatego w stosunkowo krótkim czasie pojawiła się kolejna książka o ‘najdzikszym miejscu w Polsce’. I od razu powiem, że jest coraz lepiej – książkę pochłonąłem błyskawicznie!

„Bieszczady. Dla tych, którzy chcą je poznać naprawdę” to niejako zbiór felietonów, reportaży o górach, ich historii, o ludziach tam zamieszkujących, o przyrodzie oraz o zachodzących tam przemianach. Oczywiście niektóre rozdziały przykuwają uwagę bardziej, inne mniej. Mnie pochłonęła historia J. Harasymowicza – twórcy słynnej frazy ‘W górach jest wszystko, co kocham’ (to tytuł genialnego wiersza). Interesujące były również opowieści o nieistniejących wsiach oraz o cerkwiach, z których nieliczne przetrwały do dziś.

Wielce jestem wdzięczny autorowi za liczne sugestie tras i szlaków, które są bardzo atrakcyjne, a jednocześnie zwykle pomijane przez tłumy turystów. Gwarantuje to, że książka ta zostanie ze mną i posłuży jeszcze nieraz przy planowaniu górskich wędrówek. Bo oczywiście, co powtarzam przy każdej okazji, góry to absolutnie mój klimat!

Myślę, że te dwie książki doskonale się uzupełniają. Do pierwszej części miałem pewne zarzuty, ale naprawdę jest coraz lepiej (OK, może i tym razem autor zbyt luźno lawiruje i ‘skacze’ po kolejnych tematach). Czekam na trzecią część. I na czwartą. I może na kolejne…

Paweł

No i jest! Mam przed sobą drugą część rozważań autora na tematy około-bieszczadzkie. Adrian Markowski uwielbia te góry, dlatego w stosunkowo krótkim czasie pojawiła się kolejna książka o ‘najdzikszym miejscu w Polsce’. I od razu powiem, że jest coraz lepiej – książkę pochłonąłem błyskawicznie!

„Bieszczady. Dla tych, którzy chcą je poznać naprawdę” to niejako zbiór...

Świetna książka, która pokazuje Bieszczady od tej niekomercyjnej strony. Książka, która zachęca i prosi czytelnika aby wędrował własną bieszczadzką ścieżką, by poznać tak naprawdę, do głębi ten kawałek świata.
Warto przeczytać, bo autor w ciekawy sposób opowiada o Bieszczadach.
Zwraca uwagę, że oprócz zachwytów nad pięknem tego cudownego miejsca, warto też słuchać i patrzeć, bo tylko wtedy Bieszczady pozwolą się naprawdę odkryć i obdarują wędrowca całym swoim bogactwem 💚
Niezwykle pouczająca lektura, bo autor nie tylko opowiada dokąd wędrować, ale jak wędrować żeby zrozumieć i czerpać jak najwięcej z tej cudownej krainy.

Ja tym razem zaufałam autorowi w 100% i podążałam wraz z nim śladami Jerzego Harasymowicza odwiedzając opuszczone wsie, zniszczone łemkowskie cerkwie, opuszczone cmentarze.
Była to niesamowita wyprawa. Bardzo wymagająca pod względem duchowym. Przemierzając polne drogi i bezdroża, zagłębiając się w przeszłość i obserwując teraźniejszość Bieszczadów wiele zrozumiałam. Miałam czas, aby poukładać sobie w głowie pewne sprawy 💚

Świetna książka, która pokazuje Bieszczady od tej niekomercyjnej strony. Książka, która zachęca i prosi czytelnika aby wędrował własną bieszczadzką ścieżką, by poznać tak naprawdę, do głębi ten kawałek świata.
Warto przeczytać, bo autor w ciekawy sposób opowiada o Bieszczadach.
Zwraca uwagę, że oprócz zachwytów nad pięknem tego cudownego miejsca, warto też słuchać i...

Nawet nie gwiazdkuję, bo musiałabym dać 1. Liczyłam, że książka mi się mega spodoba, szczególnie, że czytać zaczęłam ją właśnie w Bieszczadach, ale niestety kompletnie mnie nie zainteresowała. Odłożyłam, po miesiącu otworzyłam znowu: nic nie pamiętam, nie mam ochoty na kontynuację.

Nawet nie gwiazdkuję, bo musiałabym dać 1. Liczyłam, że książka mi się mega spodoba, szczególnie, że czytać zaczęłam ją właśnie w Bieszczadach, ale niestety kompletnie mnie nie zainteresowała. Odłożyłam, po miesiącu otworzyłam znowu: nic nie pamiętam, nie mam ochoty na kontynuację.