Muszę przyznać, że byłam zaskoczona, że ta książka to klasyk. Spodziewałam się o wiele więcej po niej i to nie tylko w kontekście głębokich przemyśleń życiowych, jakiejś wyższej filozofii. Tak naprawdę mamy tutaj jednego chłopaka, prawdopodobnie z niezdiagnozowanym adhd i narcystyczną osobowością, który nie wie czego chce, oraz chłopaków, którzy razem z nim wsiadają w samochód i nie myjąc się, nie dbając o nic ani nikogo, po prostu chlejąc i uprawiając seks, jadą przez siebie. Pierwsi do zapładniania kobiet, ale jakoś nie łapią po drodze żadnej choroby wenerycznej, a nawet brudne bandaże na ich ciałach nie prowadzą do żadnego zakażenia, czy nawet stanu zapalnego. Dodatkowo niesamowicie niesmaczne jest ich wieczne zainteresowanie nastolatkami, a z czasem także i podejrzanie młodszymi dziećmi, wręcz gloryfikowane przez autora. Kobiece postacie za tą są kompletnie wyprane z osobowości i nijakie, tak jakby były tylko metaforą świata, w którym ludzie chcą od życia czegoś więcej. Przez większość czasu to historia o tym, jak zniechęcić do siebie wszystkich na swojej drodze, jak zamieszać w czyimś życiu z czysto egoistycznych pobudek. I nieco socjopatycznych. A mężczyźni w książce bardziej tęsknią za "wąską talią meksykanki', niż za czymś bardziej ludzkim. Przykry obraz mężczyzn, którzy za jedyne doświadczanie życia, uważają przygodny seks, picie i jaranie. Naprawdę chciałabym w tym dostrzec więcej, ale niestety główna postać.- domniemany autor i twórca, tak naprawdę jest najbardziej nijaką postacią z nich wszystkich.

Muszę przyznać, że byłam zaskoczona, że ta książka to klasyk. Spodziewałam się o wiele więcej po niej i to nie tylko w kontekście głębokich przemyśleń życiowych, jakiejś wyższej filozofii. Tak naprawdę mamy tutaj jednego chłopaka, prawdopodobnie z niezdiagnozowanym adhd i narcystyczną osobowością, który nie wie czego chce, oraz chłopaków, którzy razem z nim wsiadają w...

Tak długo zabierałam się do niej, bo wierzyłam, że to będzie niesamowicie przełomowa dla mnie lektura. Przecież Jack Kerouac to głos Beatników. A jestem tak rozczarowana, że trudno to opisać. Podziwiam jedynie moje zaparcie i nie ustępliwość w dążeniu do jej końca.

Tak długo zabierałam się do niej, bo wierzyłam, że to będzie niesamowicie przełomowa dla mnie lektura. Przecież Jack Kerouac to głos Beatników. A jestem tak rozczarowana, że trudno to opisać. Podziwiam jedynie moje zaparcie i nie ustępliwość w dążeniu do jej końca.

Konstrukcją i przesłaniem trochę mi przypominał "Buszującego w zbożu", ale z dorosłym, nudniejszym bohaterem. Dobra książka, gawędziarska, ale nie zostanie w pamięci na długo.

Konstrukcją i przesłaniem trochę mi przypominał "Buszującego w zbożu", ale z dorosłym, nudniejszym bohaterem. Dobra książka, gawędziarska, ale nie zostanie w pamięci na długo.

Chyba za dużo nasłuchałam się i naczytałam na temat tego autora, oczywiście ochów, achów i innych zachwytów, że odrobinę poczułam się rozczarowana. Jednak wiem, że to wina moich oczekiwań tylko, bo książka jest bardzo dobra, ale d...y nie urywa.

Chyba za dużo nasłuchałam się i naczytałam na temat tego autora, oczywiście ochów, achów i innych zachwytów, że odrobinę poczułam się rozczarowana. Jednak wiem, że to wina moich oczekiwań tylko, bo książka jest bardzo dobra, ale d...y nie urywa.

Książka, którą przeczytałem jeszcze będąc nastolatkiem, jej wpływ na mnie był gigantyczny. Pamiętam jak razem z moim przyjacielem pisaliśmy do siebie Sal i Dean, podróżowaliśmy spontanicznie w różne dziwne miejsca, staraliśmy się żyć chwilą i dobrze wspominam tamte czasy.
Nie jest to oczywiście styl życia, który można utrzymać długo, ale zdecydowanie jest to książka którą należy przeczytać do pewnego roku życia, żeby w pełni zrozumieć uczucie jakie się za nią kryje.

Często zarzuca się tej książce, że jest chaotyczna, przestarzała, że ciężko się ją czyta. Ja Uważam, że powieści w klasycznej strukturze mamy całą masę, pisanie za pomocą strumienia świadomości jak zrobił to tutaj Kerouac to wspaniała odskocznia, nawet jeśli czasami utrudnia to czytanie, to piękno prozy natchnionej przez takich pisarzy jak Thomas Wolfe zapiera dech w piersiach.

Sposób życia i poglądy w niej prezentowane należy odczytywać częściowo jako ciekawostki historycznie (lata 40 to przecież wyjątkowo interesujący czas w Ameryce),a częściowo jako manifest wolności, zew młodości który obiera różne formy, zależnie od człowieka. Dla mnie opisywane tutaj koncerty jazzowe, uniesienia poezji i literatury w oparach narkotyków czy droga Jacka przez Stany Zjednoczone z tymi wszystkimi ogniskami na brzegu jezior i skakaniem po wagonach to kwintesencja podróży, bycia młodym i spragnionym życia.

Książka, którą przeczytałem jeszcze będąc nastolatkiem, jej wpływ na mnie był gigantyczny. Pamiętam jak razem z moim przyjacielem pisaliśmy do siebie Sal i Dean, podróżowaliśmy spontanicznie w różne dziwne miejsca, staraliśmy się żyć chwilą i dobrze wspominam tamte czasy.
Nie jest to oczywiście styl życia, który można utrzymać długo, ale zdecydowanie jest to książka którą...

To nie książka, to filozofia życia, nieprzywiązywania się do niczego, w ruchu, w pędzie, że świeżym spojrzeniem każdego poranka. To nie książka dla gospodyń domowych lub posiadaczy kredytów na 30 lat. To książka, która spodoba się ludziom, którzy mają w sobie ponadprzeciętny pierwiastek wolności. Ta ksiaza jest dla ludzi, którzy znają uczucie, kiedy zostawiasz wszystko za sobą i ruszasz w drogę.

To nie książka, to filozofia życia, nieprzywiązywania się do niczego, w ruchu, w pędzie, że świeżym spojrzeniem każdego poranka. To nie książka dla gospodyń domowych lub posiadaczy kredytów na 30 lat. To książka, która spodoba się ludziom, którzy mają w sobie ponadprzeciętny pierwiastek wolności. Ta ksiaza jest dla ludzi, którzy znają uczucie, kiedy zostawiasz wszystko za...

Książka napisana pięknym językiem, która niestety z fatalnym rezultatem przeszła próbę czasu. Klasyka literatury drogi, która w chwili obecnej, według mojej opinii, nie niesie żadnego przesłani i prezentuje bardzo irytujące wzorce zachowań.
Zachwyciły mnie opisy krajobrazów i muzyki, jednak obyczajowe perypetie bohaterów sprawiły, że z rozdziału na rozdział coraz bardziej się męczyłam.
Dobrze znać, ale niestety nie wrócę do tej lektury.

Książka napisana pięknym językiem, która niestety z fatalnym rezultatem przeszła próbę czasu. Klasyka literatury drogi, która w chwili obecnej, według mojej opinii, nie niesie żadnego przesłani i prezentuje bardzo irytujące wzorce zachowań.
Zachwyciły mnie opisy krajobrazów i muzyki, jednak obyczajowe perypetie bohaterów sprawiły, że z rozdziału na rozdział coraz bardziej...

Nijaki początek, nijaki koniec. Z wyjątkiem tego naprzemian usypiająca oraz dynamiczna lektura. Parę ciekawych postaci, ale nie dość, by zabawić na aż tylu stronach. Jedna myśl nieciekawie wykonana.

Nijaki początek, nijaki koniec. Z wyjątkiem tego naprzemian usypiająca oraz dynamiczna lektura. Parę ciekawych postaci, ale nie dość, by zabawić na aż tylu stronach. Jedna myśl nieciekawie wykonana.

Książka, która rzuca w drogę. Od razu. Natychmiast. Aż chcesz stanąć na poboczu drogi i unieść do góry kciuk. Zacząć przygodę, wyruszyć w drogę. Pełna energii i ponadczasowa.

Książka, która rzuca w drogę. Od razu. Natychmiast. Aż chcesz stanąć na poboczu drogi i unieść do góry kciuk. Zacząć przygodę, wyruszyć w drogę. Pełna energii i ponadczasowa.

Odwieczny problem z tzw. powieściami kultowymi jest następujacy: Jak zachwyca, skoro nie zachwyca?

Odwieczny problem z tzw. powieściami kultowymi jest następujacy: Jak zachwyca, skoro nie zachwyca?