Na tarapaty, najlepsza jest Tosia – część trzecia

Wiedzieliście, że nasze rodzime bazyliszki chociaż przypominają wyglądem warany z Komodo, to polują stadnie niczym raptory (tak, dokładnie jak te z „Jurassic Park”),a ich ślina ma właściwości depetryfikujące? Słyszeliście o tym, że warszawska syrenka w ogóle nie miała zamiaru bronić miasta, tylko ją w tę rolę niecnie wrobiono; więc, gdy tylko nadarzy się okazja będzie się mścić na jego mieszkańcach? Zastanawialiście się, gdzie podziała się TA ZŁOTA KACZKA albo czy przywrócony do życia, zaklęty w niedźwiedzia książę, będzie potrafił odnaleźć się w świecie ludzi? Mam nadzieję, że poczuliście się chociaż trochę tymi pytaniami zaintrygowani. Jeśli tak, to świetnie, bo dziś mam zamiar pokazać wam książkę idealną dla fanów zagadek, tajemnic i przyprószonych magiczną grozą opowieści z kryminalnym zacięciem, czyli „Tosię w tarapatach. Stowarzyszenie Szperaczy”.

***
Zapewne pamiętacie poprzednie przygody Tosi. Jak się ma na nazwisko Tarapata, to wiadomo - nudy nie będzie. Dziewczynka od najmłodszych lat, niczym magnes, przyciąga kłopoty i magiczne dziwadła, ale co najważniejsze zawsze znajduje rozsądny sposób na wyjście z kiepskiej sytuacji. Już kiedyś pisałam, że to trochę taka nasza polska Nelly Rapp, której jeszcze nikt nie zwerbował do Upiornej Akademii*. I wiecie co się stało? Wykrakałam! Tosia również wstąpiła w szeregi tajnej organizacji, dbającej o zachowanie równowagi między światami, czyli do Stowarzyszenia Szperaczy! W najnowszej części swoich przygód, angażując się w rozwiązanie bardzo niebezpiecznej sprawy, będzie miała okazję wykazać się jako jego NAJMŁODSZA członkini. A, że jest niezwykle odważna, ambitna i samodzielna, nie będzie miała z tym większych problemów.

Z kim przyjdzie jej się zmierzyć? Otóż pewien zły człowiek, który każe nazywać się Panem Demonium, kierując się pokrętną logiką rasowego złoczyńcy, terroryzuje Warszawę. By siać zamęt, zostaje „mamą”, legendarnych gadów i ożywia warszawskie pomniki. Zamienia także w kamień niewinnych ludzi… Tosia po raz kolejny więc wpada w wir ocierającej się o horror przygody. Tym razem staje oko w oko z legendarnym bazyliszkiem, a także zostaje uprowadzona przez niedźwiedzia! Na szczęście nastolatka (tak, Tosia nam od drugiej części, trochę podrosła),potrafi, kiedy trzeba, zachować zimną krew - jednego stwora skutecznie więc zagaduje, a drugiego raczy przekąską z KFC.

Zachwycił mnie rewelacyjny dobór tematu i pomysł na odświeżenie podań. To cudowny sposób, by nieco je przeinaczając, zainteresować młodzież przykurzonymi i skostniałymi ociupinkę opowieściami. Zachęcić do poszukiwań i pokazać, że i historia wcale nie jest tak nudna, jak się wydaje. Bo czy jest lepszy sposób do zdobywania wiedzy niż zaplątać się w przygodę? Dzięki niej, Tosia - a czytelnik wraz z nią - przekonuje się, że świat pełen jest rzeczy, które tylko czekają na to by zostać odkryte! Wystarczy się tylko uważniej wokół siebie rozejrzeć. Mam cichą nadzieję, że autor weźmie na tapet także inne legendy, a my z Tosią popodróżujemy trochę po Polsce.

Dobrą książkę dla dzieci poznajemy nie tylko po tym, że zaskakuje treścią, ale także po tym, że wzbudza w czytelniku wątpliwości. W życiu nie zawsze przecież wszystko się udaje, nie zawsze postępujemy właściwie i zdarza nam się wstydzić swoich decyzji. Sztuką jest nauczyć się pozwalać sobie na błędy i wyciągać z ich naukę. Tosia chociaż jest niezwykle rezolutną, inteligentną i zdolną dziewczynką, to jest także młoda i impulsywna. Ławo nam zrozumieć jej frustrację, gdy dorośli ignorują jej zdanie, a nawet zdobyte przez nią dowody! Maj bez zbędnego przerysowania i tłumaczenia, jednym prostym rysem pokazuje czytelnikowi racje obu stron: gniew porywczej młodości i obawę, zachowawczość zdobytego z wiekiem doświadczenia. Nie opowiada się jednak jednoznacznie za żadną z nich, pokazuje raczej, że obie się wzajemnie potrzebują i powinny się w siebie wsłuchiwać. Bo razem i z otwartym umysłem, można więcej.

Akcja powieści jest brawurowa i nie pozwala czytelnikowi wziąć głębszego oddechu. Paweł Maj sprawnie miesza prawdopodobne z nieprawdopodobnym, umiejętnie wchodzi w dialog z czytelnikiem i używa żywego języka, który w młodszym odbiorcy świetnie rezonuje. W starszym zresztą też, bo ja się od Tosi nie potrafiłam oderwać. To po prostu jedna z tych książek, które dają nam podczas lektury sporo frajdy, a to o nią przecież w czytaniu głównie chodzi.

Na tarapaty, najlepsza jest Tosia – część trzecia

Wiedzieliście, że nasze rodzime bazyliszki chociaż przypominają wyglądem warany z Komodo, to polują stadnie niczym raptory (tak, dokładnie jak te z „Jurassic Park”),a ich ślina ma właściwości depetryfikujące? Słyszeliście o tym, że warszawska syrenka w ogóle nie miała zamiaru bronić miasta, tylko ją w tę rolę niecnie...

Tosia Tatapata to bardzo inteligentna mądra i rezolutna dziewczynka to znaczy już prawie dorosła bo nastolatka. O przepraszam miałam napisać książka a książka nie może być rezolutna, ale poza tym wszystko się zgadza. Dziewczynka tropi prawdę w warszawskich legendach i więcej wam o fabule nie powiem.
Książka jest co prawda dla dzieci ale, dorośli też się przy niej dobrze bawią. Należy przy tym pamiętać że książka w niezwykle delikatny i cwany sposób przemyca bardzo ważną wiedzę. Po pierwsze dorośli często nie dopuszczają młodych ludzi do ważnych spraw, robią to bo nie wierzą w ich możliwości i chcą ich chronić. Po drugie w książkach jest ogromna wiedza i trzeba z niej umieć korzystać. I po przecie w kryzysowych sytuacja trzeba zachować zimną krew i co ważne nie pchać się w niebezpieczne sytuacje samemu zawsze trzeba komuś zaufać. Gorąco polecam wszystkim dzieciom tym wcześniej i później urodzonym.

Tosia Tatapata to bardzo inteligentna mądra i rezolutna dziewczynka to znaczy już prawie dorosła bo nastolatka. O przepraszam miałam napisać książka a książka nie może być rezolutna, ale poza tym wszystko się zgadza. Dziewczynka tropi prawdę w warszawskich legendach i więcej wam o fabule nie powiem.
Książka jest co prawda dla dzieci ale, dorośli też się przy niej dobrze...

Rewelacyjna książka dla dzieci i młodzieży...ale i dla dorosłych.
Odrobina historii, bo są i legendy i miejsca z nimi związane ale też przygoda i tajemnice.
Czytało się wspaniale i bardzo szybko bo akcja jest wartka a wpleciona historia nie nudzi .
Polecam. I chociaż to trzecia część serii z Tosią to na pewno sięgnę po pozostałe dwie.

Rewelacyjna książka dla dzieci i młodzieży...ale i dla dorosłych.
Odrobina historii, bo są i legendy i miejsca z nimi związane ale też przygoda i tajemnice.
Czytało się wspaniale i bardzo szybko bo akcja jest wartka a wpleciona historia nie nudzi .
Polecam. I chociaż to trzecia część serii z Tosią to na pewno sięgnę po pozostałe dwie.

Jest to 3 część z przygodami Tosi. I choć poprzednich jeszcze nie czytaliśmy, to na pewno to nadrobimy. Ta książka ma w sobie i mega interesującą historię, niesamowite przygody, do tego wplecione są legendy warszawskie. No po prostu rewelacja! Nawet przyznam się, że dopiero tutaj dowiedziałam się o legendzie o niedźwiedziu czy o kaczce. Jakoś nie przypomina ich sobie z dzieciństwa.
Podczas czytania na głos, zarówno 6- letni jak i 12- letni synowie byli zainteresowani i ciekawiło ich, co wydarzy się za chwilę! Ta książka pobudza wyobraźnię, nie pozwala się nudzić i do tego przemyca legendy. Pokazuje też, że czasem warto zaufać nastolatkom.
A o czym jest konkretnie? Legendę o bazyliszku znają chyba wszyscy. Został on zabity i po sprawie. Jednak, okazuje się, że złożył przed śmiercią jaja. Te właśnie jaja odnajduje pewien młodzieniec, który ma już plany związane z małymi bazyliszkami i nie tylko z nimi. Kiedy już te stworki się wykluły i trochę podrosły, ich opiekun - Pan Demonium z ich śliny robi specyfik, który pozwala ożyć postaciom zamienionym w kamień. I nagle w Warszawie ożywają postacie z pomników. Jednak to nie koniec. Giną ludzie! Stowarzyszenie Szperaczy zajmuje się utrzymaniem równowagi pomiędzy tym co realne, a tym co magiczne. I mają zająć się tymi dziwnymi wydarzeniami. Chce im pomóc licealistka Tosia. Jednak członkowie Stowarzyszenia uważają, że jest jeszcze na to za młoda. Dopiero, kiedy ktoś porwie Tosię, wtedy pójdą jej tropem. Czy odnajdą Tosię? Czy dojdą do tego, kto i dlaczego sieje zamęt i postrach w Warszawie? Koniecznie przeczytajcie tę książkę, by się tego dowiedzieć. Jest to książka dla dzieci 9+ ale i młodsze chętnie wysłuchają tej historii. Polecam.

Jest to 3 część z przygodami Tosi. I choć poprzednich jeszcze nie czytaliśmy, to na pewno to nadrobimy. Ta książka ma w sobie i mega interesującą historię, niesamowite przygody, do tego wplecione są legendy warszawskie. No po prostu rewelacja! Nawet przyznam się, że dopiero tutaj dowiedziałam się o legendzie o niedźwiedziu czy o kaczce. Jakoś nie przypomina ich sobie z...

Każde stare miasto ma w swoim koncie sporo legend. Jedne są bardziej fantastyczne, inne każą czytelnikom szukać realnych wskazówek dotyczących niezwykłych miejsc, ludzi i wydarzeń historycznych. Wszystkie bawią i uczą, dają wskazówki, jakie zachowania są prospołeczne, a jakie będą karane przez fatum. W legendach zawsze jest ziarenko prawdy, a może nawet olbrzymie ziarno, które kiedyś może mieć szansę wykiełkować i wpłynąć na nasze życie, uświadomić nam, że są bardziej prawdziwe niż fantastyczne. Nawet te z niezwykłymi stworami. Takiego oddziaływania dawnych podań doświadczyła wykreowana przez Pawła Maja bohaterka Tosia Tarapata, z którą zaprzyjaźniłyśmy się już od jakiegoś czasu i chętnie wracamy do jej niezwykłych przygód pobudzających dziecięcą wyobraźnię oraz bardzo subtelnie wskazujących właściwe postawy. Nastolatka kocha przyrodę i wie, że nawet te istoty, które wydają nam się szkodliwe muszą być traktowane delikatnie, ale z podstępem, aby nikt nie był skrzywdzony. Jej postawa sprawia, że zjednuje sobie przychylność strażników przyrody. Trzeci tom jej przygód zatytułowany „Stowarzyszenie Szperaczy” to ciekawe oprowadzanie po warszawskich legendach. Znacie wszystkie? Jeśli nie to po tej książce na pewno po nie sięgniecie, bo są naprawdę interesujące i warto znać je ze względu na ważne motywy i przesłania. Jeśli natomiast znacie odkryjecie, że wcale nie są takie nudne jak mogą się na pierwszy rzut oka wydawać. Do tego doskonale sprawdzają się w rozmowach wyjaśniających mechanizmy, jakimi rządzi się świat, jest w nich dużo uniwersalności.
Nowa przygoda zaczyna się od przypomnienia losów Hanki i Macieja, który postanowił ujarzmić bazyliszka. Przy okazji dowiemy się, że stwarzał zagrożenie wypełzając każdej nocy ze swojej kryjówki i zabijając tych, którzy zagapili się i nie wrócili przed zmierzchem do domu. Dzięki dzielnemu i pomysłowemu płatnerzowi koszmar mieszkańców Warszawy się skończył. Wydawałoby się, że ludziom już nigdy nic nie będzie zagrażało jednak jaszczur zostawił kilka dobrze ukrytych jaj, które miały czekać na lepsze czasy oraz opiekuna.. Po latach zapalony poszukiwacz marzący o nieograniczonej władzy odnajduje je i dba o nie, aby wykluły się nowe bazyliszki. Onufego Bezousta poznajemy, kiedy wyczekuje na wyklucie się swoich śmiertelnie niebezpiecznych podopiecznych. Dowiadujemy się też, co doprowadziło do chorobliwych pomysłów i powstania jego groźnej osobowości, Pana Demonium. Kiedy jedna legenda okazuje się prawdziwa i z jaj wychodzą bazyliszki przyjdzie czas na weryfikowanie kolejnych oraz odkrywanie mniej znanych wersji. Poznamy syrenkę i jej związki z kopenhaską rzeźbą, dowiemy się ciekawostek o złotej kaczce i kilku innych bohaterach warszawskich podań. Paweł Maj razem z Tosią zabiera nas na spacer po stolicy, oprowadzi po pomnikach, ważnych i znanych z legend miejscach, dzięki czemu poznamy także tę mniej znaną część miasta, czyli tunele. Przy okazji snuje bardzo ciekawy wątek kryminalny. A ciekawska Tosia nie może przecież przejść obojętnie obok dziwnych wydarzeń. Zwłaszcza, kiedy z daleka można wyczuć wpływ magii.
Nastoletnia Tosia to miła, pomocna i pomysłowa bohaterka, która do rozwiązania wielu problemów użyje prostych narzędzi i mocy współpracy, bo w grupie siłą. To przekonanie, że razem można zdziałać wiele wydaje się motywem przewodnim. Dziewczyna nigdy nie robi niczego samodzielnie. To rodzina, przyjaciele, poznani ludzie są współuczestnikami jej „starć”, w których nikogo nie krzywdzi, bo przemoc nie rozwiązuje problemu tylko może go nasilić.
W opowieściach o Tosi jest sporo słońca, ale pojawiają się też mroczne siły. To pięknie buduje napięcie i przyciąga dziecięcą uwagę. Poznajemy ją, kiedy ma dziewięć lat i jej rówieśniczka ma wielki problem z ubieraniem się, ponieważ nie akceptuje stroju wybranego przez mamę. Jakby tych przeszkód było mało pojawia się złośliwy królik, który zrobi wiele zamieszania w jej życiu. To wyzwanie otwierające tom „Tosia w Tarapatach” stanie się początkiem wielu wyzwań. W pierwszych dwóch tomach przygody Tosi mamy opowiadania o różnych przygodach. Akcja zaczyna się, kiedy dziewczynka ma dziesięć lat, a kończy, gdy ma czternaście. W trzecim tomie jest już piętnastolatką z dużym doświadczeniem w ratowaniu świata. Inteligentna, ciekawa i żądna przygód – taka jest właśnie wykreowana przez Pawła Maja bohaterka. Do tego od pierwszego tomu Tosia uwielbia pchać się w kłopoty i tak samo zrobi, kiedy w Warszawie zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Dzięki niej znajdziemy się w centrum najdziwniejszego śledztwa toczącego się wokół mitycznych stworów. Paweł Maj rewelacyjnie odkurzył podania i pokazał, że nadal mogą być ciekawe i zachęcać do wędrówek po mieście oraz fantazjowania o legendarnych bohaterach.
Wszystkie doświadczenia rezolutnej Tosi to świetny materiał terapeutyczny. Pozwalają pokazać dzieciom jak radzić sobie z wyzwaniami, wymaganiami dorosłych, dbaniem o otoczenie, strachem przed dziwnymi i niebezpiecznymi stworami oraz jak wielkie znaczenie ma współpraca, działanie w grupie i niekonwencjonalne myślenie, otwarcie na szersze spojrzenia na wyzwania. Do tego żadna postać nie jest tu piętnowana: ani ze względu na strach ani z powodu budzenia strachu. Dla każdego jest miejsce i wszystko można rozwiązać pokojowo. Wystarczy chcieć, a nawet groźny Leszy, złośliwy chochlik, wilk, a nawet bazyliszek i wkurzona Syrenka da się ugłaskać. Baa! Ci bohaterzy zaufają dziewczynce tak bardzo, że podarują jej niezwykłe przedmioty, zaoferują swoją pomoc, co na pewno jej się przyda w kolejnych misjach. Tosia to przykład bohaterki wiedzącej, że wiele zależy od naszego nastawienia. Wierzy w powodzenie każdej akcji, wyszukuje proste, ale jednocześnie nietypowe rozwiązania, dąży do zażegnania konfliktów oraz dba o ciągłe poszerzanie własnej wiedzy. Z tego powodu często biega do biblioteki i sięga po powieści pozwalające jej przeżyć niezwykłe przygody. W trzecim tomie szpera w poszukiwaniu wskazówek w legendach. Mam nadzieję, że taka postawa bohaterki zachęci dzieci do sięgania po książki. Młodzi czytelnicy przekonają się też, że strach ma wielkie oczy i to, czego boimy się często jest straszne tylko dlatego, że my przypisujemy temu złe cechy. W tych historiach dominuje przekonanie, że nawet z największych opresji zawsze jest jakieś wyjście. Trzeba tylko troszeczkę pomyśleć, przedyskutować i zastanowić się, w jaki sposób zażegnać konflikt. Bardzo ważny jest tu też motyw dbania o przyrodę.
Opowieści składają się z krótkich rozdziałów, dzięki czemu przedszkolaki i uczniowie nauczania początkowego nie znudzą się w czasie czytania, a nastolatkom łatwiej będzie wejść w świat przygód bohaterki. Proste ilustracje Moniki Sommer-Lapajew dopełniają tekst. Zdecydowanie polecam!

Każde stare miasto ma w swoim koncie sporo legend. Jedne są bardziej fantastyczne, inne każą czytelnikom szukać realnych wskazówek dotyczących niezwykłych miejsc, ludzi i wydarzeń historycznych. Wszystkie bawią i uczą, dają wskazówki, jakie zachowania są prospołeczne, a jakie będą karane przez fatum. W legendach zawsze jest ziarenko prawdy, a może nawet olbrzymie ziarno,...