Książka „Koń Pana Boga” - Wilhelm Dichter oraz kontynuacja „Szkoła Bezbożników” to proza godna polecenia. Powieść ukazuje nam Świat okupacji opowiadany oczami żydowskiego chłopca. Natomiast druga część czyli „Szkoła Bezbożników” to kontynuacja pierwszej i tu mamy już powojenną Polskę PRL-U. Trzeba tu podkreślić że byli to żydzi uprzywilejowani. Moim zdaniem godne obie polecenia, czytało to się świetnie.

Książka „Koń Pana Boga” - Wilhelm Dichter oraz kontynuacja „Szkoła Bezbożników” to proza godna polecenia. Powieść ukazuje nam Świat okupacji opowiadany oczami żydowskiego chłopca. Natomiast druga część czyli „Szkoła Bezbożników” to kontynuacja pierwszej i tu mamy już powojenną Polskę PRL-U. Trzeba tu podkreślić że byli to żydzi uprzywilejowani. Moim zdaniem godne obie...

Późny debiut Wilhelma Dichtera, osnuty na własnym życiu . Późny, bo jak pisze w posłowiu Stanisław Barańczak, popełniony kiedy autor miał już około sześćdziesiątki . Wojna, a właściwie okupacja i pierwsze lata powojenne, tworzenie się nowego Państwa Polskiego, widziane oczami kilkuletniego żydowskiego chłopca . Domyślam się że nie było prostym, będąc sześćdziesięciolatkiem stylizować swoje pisanie na język dziecka lat siedmiu. Jednak Dichterowi to się udało, moim zdaniem, bardzo dobrze . Styl pisania i opisywane obserwacje rzeczywistości, naprawdę przywołują na myśl refleksje, iż pisał to mały chłopiec . Zdania krótkie, proste bez literackich ozdobników . Wiele w treści stricte chłopięcych spostrzeżeń i wydarzeń. Granie szmacianką w piłkę , kłopoty w szkole z dogadaniem się z innymi dziećmi . Młody Willi dużo czyta i jest mądrym chłopcem, chociaż bardzo nieśmiałym. Za radzieckiej władzy po wojnie dostaje się od razu do 3 klasy gimnazjum. Chłopiec wspomina też kary cielesne wymierzane innym uczniom, jemu oczywiście nie, wszak jego ojczym jest KIMŚ ! . Mieszkają w pięknej willi z ogrodnikiem i służącą . Młody Rabinowicz, bo takie nazwisko w powieści nosi jej główny bohater Wilhelm, również lepiej jada niż jego szkolni koledzy, czego bardzo się wstydzi. Nie ma w tej książce polityki i dobrze , wszak dzieciak ani się nią nie interesuje, ani się na niej nie zna. Miejscami, sporadycznie wspomniane jest referendum, 1 maja, czy amnestia. Ale to bardziej jako ciekawostka podsłuchana gdzieś z rozmów dorosłych i bez rozwijania tematu. Książka nie jest cudem świata, ale jest poprawnie napisana i można ją przeczytać nawet z pewną ciekawością .

Późny debiut Wilhelma Dichtera, osnuty na własnym życiu . Późny, bo jak pisze w posłowiu Stanisław Barańczak, popełniony kiedy autor miał już około sześćdziesiątki . Wojna, a właściwie okupacja i pierwsze lata powojenne, tworzenie się nowego Państwa Polskiego, widziane oczami kilkuletniego żydowskiego chłopca . Domyślam się że nie było prostym, będąc sześćdziesięciolatkiem...

Raport złożony z własnego dzieciństwa i lat nastoletnich. Żydowskie dziecko, które przeżyło.
Dobrze napisane, ciekawe, wciągające.

Raport złożony z własnego dzieciństwa i lat nastoletnich. Żydowskie dziecko, które przeżyło.
Dobrze napisane, ciekawe, wciągające.

Nie użyję gwiazdek. Trudno ocenić te wspomnienia ilością gwiazdek. A te wspomnienia są napisane surowym językiem. Oszczędnym. Specyficznym. Prostym. Ale właśnie w tym języku tkwi jakiś urok tej książki. Ten język jest konkretny, bez żadnych ubarwien, zbędnych emocji. A to są wspomnienia małego chłopca. Warto o tym pamiętać czytając te wspomnienia.
,,Zdawało mi się, że zostaję w tyle, a nogi, w które się wpatruje, nie są nogami matki, lecz kogoś innego. Dziadek i matka nie oglądali się za mną. Gdyby ktoś mnie poznał i krzyknął :,,Łapaj Zydka!", znikneliby bez odwrócenia głowy."
Polecam

Nie użyję gwiazdek. Trudno ocenić te wspomnienia ilością gwiazdek. A te wspomnienia są napisane surowym językiem. Oszczędnym. Specyficznym. Prostym. Ale właśnie w tym języku tkwi jakiś urok tej książki. Ten język jest konkretny, bez żadnych ubarwien, zbędnych emocji. A to są wspomnienia małego chłopca. Warto o tym pamiętać czytając te wspomnienia.
,,Zdawało mi się, że...

Ciężko dodać coś więcej gdy posłowie pisze taki mistrz jak Stanisław Barańczak. Zagłada Żydów oczyma małego chłopca i jego kilka pierwszych lat jako syna prominenta PRL. Dla normalnego człowieka nie do przyjęcia jest antysemityzm w Polsce przed 1939 rokiem, nie do zaakceptowania ten czasu okupacji, ale co powiedzieć o tym po 1945 roku...

Ciężko dodać coś więcej gdy posłowie pisze taki mistrz jak Stanisław Barańczak. Zagłada Żydów oczyma małego chłopca i jego kilka pierwszych lat jako syna prominenta PRL. Dla normalnego człowieka nie do przyjęcia jest antysemityzm w Polsce przed 1939 rokiem, nie do zaakceptowania ten czasu okupacji, ale co powiedzieć o tym po 1945 roku...

Jedna z wielu książek na ten temat... nieźle napisana - ciekawy pomysł z pisaniem z perspektywy dziecka. Tyle tylko, że opis świata wg mnie na poziomie dziecka się zatrzymuje. Efektem są pewne chyba niesprawiedliwe uogólnienia.

Jedna z wielu książek na ten temat... nieźle napisana - ciekawy pomysł z pisaniem z perspektywy dziecka. Tyle tylko, że opis świata wg mnie na poziomie dziecka się zatrzymuje. Efektem są pewne chyba niesprawiedliwe uogólnienia.