Książka opiera się na bardzo dobrym pomyśle - sfabularyzowanie Minecraft Dungeons, gry, która poległa m.in. na tym, że zapowiadała ciekawą fabułę, a dawała kilka cut scenek.
Tu z jednej strony mamy przyjemne dzieło, przenoszące inteligentnie mechaniki i to co widzimy w grze, z drugiej książkę zbyt dziecinną, zwłaszcza na początku. Do tego nie czujemy kompletnie, że świat jest ogromny. Arcyzłosadnik żyje w małym, niemalże hermetycznym miejscu, a sami złosadnicy są pokazani jako będący na wymarciu barbarzyńcy. Spodziewałem się bardziej czegoś w stylu hord tatarskich, albo barbarzyńców żyjących w prymitywnych społeczeństwach na obrzeżach cywilizacji. Tu niby mamy takie coś, ale bardzo, ale to bardzo pobieżnie i szybko przedstawione. Akcja, która powinna się dziać wśród złosadników, pokazująca ich cywilizację i społeczeństwo zostaje zignorowana, na rzecz kilku retrospekcji i kompletnego ich spłycenia. Z drugiej strony im w dalej w las tym lepiej. Nie jest źle, jest przeciętnie. Czyta się ciekawie, fabuła może interesować mimo swej prostoty.

Książka opiera się na bardzo dobrym pomyśle - sfabularyzowanie Minecraft Dungeons, gry, która poległa m.in. na tym, że zapowiadała ciekawą fabułę, a dawała kilka cut scenek.
Tu z jednej strony mamy przyjemne dzieło, przenoszące inteligentnie mechaniki i to co widzimy w grze, z drugiej książkę zbyt dziecinną, zwłaszcza na początku. Do tego nie czujemy kompletnie, że świat...

Książka opowiadająca o Anarchim- nizołku który zostaje zostaje wygnany z wioski. Jak potoczą się jego losy. Tego dowiecie się czytając tą powieść. Powieść bardzo przyjemna w czytaniu. Polecam ją tym osobą które lubią powieść Minecraft.

Książka opowiadająca o Anarchim- nizołku który zostaje zostaje wygnany z wioski. Jak potoczą się jego losy. Tego dowiecie się czytając tą powieść. Powieść bardzo przyjemna w czytaniu. Polecam ją tym osobą które lubią powieść Minecraft.

Jestem wielbicielką serii oficjalnych powieści ze świata Minecraft. Nie tylko dlatego, że poprzez nawiązanie do gry książki skłaniają do lektury także te dzieciaki, które nie przepadają za czytaniem, choć niewątpliwie jest to duży atut. Przede wszystkim dlatego, że każda z sześciu już powieści spełnia moje oczekiwania. Wcale nie tak łatwo jest napisać książkę na podstawie gry, swego czasu nie raz się podobnymi pomysłami rozczarowywałam. Ale w tym przypadku muszę stwierdzić, że każdy z autorów proponuje czytelnikom ciekawą, ale i wartościową lekturę (osobiście najbardziej lubię "Kres" i "Wypadek", Wojtek stawia na "Wyspę" i "Kres"). Całkiem niedawno do grona pięciu książek dołączyła najnowsza część - "Minecraft: Dungeons. Narodziny Arcyzłosadnika" Matta Forbecka.

Książka nawiązuje do jednej z nowszych edycji gry - Minecraft: Dungeons - która jest nie grą kreatywną, a przygodową grą akcji z elementami RPG, w której rozgrywkę prowadzi się samotnie lub w grupie (do 4 osób),a jej celem jest uratowanie wioski i pokonanie Arch-Illagera (czyli naszego tytułowego Arcyzłosadnika). I właśnie ta ostatnia postać jest punktem wyjścia do fabuły powieści.

Autor powieści fantastycznie sfabularyzował mechanikę gry, obdarzając osobowością wszystkie pojawiające się w niej postaci. Czytelnik ma okazję poznać zarówno mieszkańców wioski, jak i złosadników i bohaterów. Poznając każdą z - nazwijmy to - nacji, poznaje też jej styl życia i dążenia, motywacje i spojrzenie na świat. Zaś poznanie to każe zweryfikować wcześniejsze założenia. W tym świecie bohaterowie (czyli postaci, w które wcielają się gracze) wcale nie są postrzegani jak bohaterowie, a świat nie jest tu wcale czarno-biały, z wyraźnym podziałem na złych i dobrych.

Najważniejszą postacią w fabule jest Archie, złosadnik, który nie może znaleźć sobie miejsca na świecie. Wyrzucony z plemienia, próbuje odnaleźć się wśród społeczności osadników, jednak gdy w grę wchodzą uprzedzenia, o konflikt nietrudno. Bohaterowie też nie mają wśród osadników najlepszej opinii, sami zaś patrzą na mieszkańców wioski z góry i dość nonszalancko odnoszą się do ich własności. A że obie strony nie rozumieją swojego języka, trudno o porozumienie. W pewnym sensie Forbek nawiązał swoją powieścią do historii białych kolonizatorów, którzy docierali na zamieszkałe tereny Afryki czy Ameryk, i z wyższością patrząc na rdzenną ludność, wykorzystywali jej zasoby zgodnie z własnym uznaniem, nie pytając o zgodę. To nawiązanie nie jest podane wprost, jednak jest bardzo czytelne i świetnie wplecione w fabułę.

Fabuła powieści świetnie czerpie z gry, a jednocześnie wychodzi poza samą rozgrywkę. "Narodziny..." są bowiem pełną zwrotów akcji, wartko napisaną historią, od której nie można się oderwać. Jej zaletą jest ambiwalentność kluczowych postaci, która każe przyjrzeć się bliżej ich czynom i motywacjom. W ten sposób autor wprowadza do rozrywkowej historii ciekawe rozważania o szacunku, tolerancji, uprzedzeniach i poczuciu władzy. O złu, które rodzi się także w rękach "dobrych" ludzi. Dając przestrzeń do tych rozważań, autor tworzy nie tylko wciągającą powieść dla zapalonych graczy, ale i uniwersalną historię z drugim dnem.

To świetna powieść, która powinna spodobać się zarówno graczom, jak i niegrającym, dobra rozrywka z wartościowym przesłaniem. Jak dla mnie ta książka wskakuje na podium minecraftowych książek, a i Wojtek gorąco ją poleca.

Jestem wielbicielką serii oficjalnych powieści ze świata Minecraft. Nie tylko dlatego, że poprzez nawiązanie do gry książki skłaniają do lektury także te dzieciaki, które nie przepadają za czytaniem, choć niewątpliwie jest to duży atut. Przede wszystkim dlatego, że każda z sześciu już powieści spełnia moje oczekiwania. Wcale nie tak łatwo jest napisać książkę na podstawie...