Książka porusza super ważny temat! Jako mama mam priorytet na nauczenie córki rozumienia siebie samej (sama też odrabiam tę lekcję). Jednak zaniżam ocenę, bo książka - mam nadzieję, że niechcący - powiela steretotyp, że to na dziewczynkach spoczywa obowiązek bycia dojrzałymi, świadomymi, rozumiejącymi i... przepraszającymi. W tej fabule brakuje roli dorosłego; dlaczego nikt nie przeprosił głównej bohaterki za to, że wprawił ją w złość, natomiast ona leci za kolegą, by przeprosić go za przekazanie mu swej złości? Mały brat nabroił, spowodował, że bohaterka się zezłościła (myślę, że było jej również po prostu przykro) i żaden z dorosłych nie wytłumaczył małemu chłopcu, że wypada przeprosić siostrę. Dlaczego nikt nie szuka dziewczynki, która wybiegła w złości z domu? W efekcie kilkuletnia dziewczynka ma na głowie obojętność rodziców, przymus rozumienia przykrego zachowania młodszego brata, a także poczucie winy, że była niemiła dla kolegi. Żal mi jej. (ps. Nie mam nic przeciwko przepraszaniu za swoje zachowanie, sama robię to w swoim życiu, ale zabrakło tu równowagi w fabule).
Plus za notę dla rodziców.

Książka porusza super ważny temat! Jako mama mam priorytet na nauczenie córki rozumienia siebie samej (sama też odrabiam tę lekcję). Jednak zaniżam ocenę, bo książka - mam nadzieję, że niechcący - powiela steretotyp, że to na dziewczynkach spoczywa obowiązek bycia dojrzałymi, świadomymi, rozumiejącymi i... przepraszającymi. W tej fabule brakuje roli dorosłego; dlaczego nikt...

Złość towarzyszy nie tylko dzieciom, wszyscy ją odczuwamy. Jest silnym doradzcą, mówiącym, że nasze granice zostały przekroczone. Złość jest dobra. Daje wyraźny sygnał, że jest nam źle i to co w niej wspaniałego: tak szybko jak przychodzi, tak rozwiewa się na wietrze, jeśli zostanie odpowiednio zaopiekowana.

Mnóstwo się ostatnio mówi i pisze o złości. O zaopiekowaniu się swoim wewnętrznym dzieckiem, przepracowaniu tego co nas boli. Ta książka będzie świetnym uzupełnieniem nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. Komentarz Małgosi Musiał, autorki bloga "DOBRA RELACJA", którą osobiście bardzo cenię i zachęcam Was do zapoznania się z jego treścią, uzupełnia publikację, czyniąc ją jeszcze bardziej przystępną i wartościową. Zachęca do dyskusji z dzieckiem i poznania jego potrzeb i preferencji.

Ja pokochałam.

Złość towarzyszy nie tylko dzieciom, wszyscy ją odczuwamy. Jest silnym doradzcą, mówiącym, że nasze granice zostały przekroczone. Złość jest dobra. Daje wyraźny sygnał, że jest nam źle i to co w niej wspaniałego: tak szybko jak przychodzi, tak rozwiewa się na wietrze, jeśli zostanie odpowiednio zaopiekowana.

Mnóstwo się ostatnio mówi i pisze o złości. O zaopiekowaniu się...

"Moja złość z małej robiła się coraz większa i większa, i rozlewała się jak rumieniec." ❤️

Złość.
Odczuwamy ją często. Odczuwają ją też nasze dzieci. Co w takim razie zrobić, gdy ich złość narasta?
Co zrobić, gdy w złości mówią przykre rzeczy?
Istotna jest nasza postawa!
W czasie ataku złości ważne jest byśmy to my, rodzice, zachowali spokój. Od tego zależy bardzo wiele. To właśnie nasz spokój, przyjazna mimika, czy też łagodny ton głosu pozwolą dziecku odzyskać poczucie bezpieczeństwa.
To są ważne sygnały dla dziecka!
Istotne jest to, abyśmy porozmawiali z dzieckiem o tym, co się stało, ale dopiero wtedy, gdy będzie całkowicie spokojne.
Pamiętajmy o tym, że radzenia sobie ze złością dzieci uczą się doświadczając jej. A my, rodzice powinniśmy podjąć wtedy działania wspierające, tak by pomóc im przeżyć atak złości.

Jak radzicie sobie z atakami złości u swoich dzieci?
Ja przyznaje, kiedyś robiłam podstawowy błąd, podnosiłam głos. Nie wiem dlaczego sądziłam, że moja nerwowa reakcja miałaby ich uspokoić?!
Skutek był taki, że fala frustracji zalewała również mnie.
Od dawna jednak stawiam na spokój!
Na bycie z nimi w trakcie takiego ataku, tak by mogły się wyciszyć. Jeśli potrzebują zostać sami, zostawiam ich. Istotne jest, że po wybuchu złości zawsze przeprowadzamy spokojną rozmowę. Niejednokrotnie jest ona bardzo długa. Czasami przyczyny tej sytuacji są tak głęboko skrywane, że trzeba czasu by dotrzeć do sedna problemu.
I wiecie co? Często okazuje się, że dzieci reagują tak silnie, bo przydarzyło im się coś z czym kompletnie nie potrafią sobie poradzić.
W naszym przekonaniu to może być błahostka, a dla nich to coś arcyważnego!
Dlatego warto rozmawiać, wspierać i być obok.
Za egzemplarz książki dziękuję @wydawnictwo_slowne ❤️
#jako_taka_matka

"Moja złość z małej robiła się coraz większa i większa, i rozlewała się jak rumieniec." ❤️

Złość.
Odczuwamy ją często. Odczuwają ją też nasze dzieci. Co w takim razie zrobić, gdy ich złość narasta?
Co zrobić, gdy w złości mówią przykre rzeczy?
Istotna jest nasza postawa!
W czasie ataku złości ważne jest byśmy to my, rodzice, zachowali spokój. Od tego zależy bardzo...

Rozmowa z dzieckiem o emocjach nie należy do łatwych, ale jest wyjątkowo potrzebna. Nie tylko pomoże maluchowi rozpoznać i nazwać konkretne uczucia, ale też ułatwi ich regulację bądź akceptację. Niestety, tematyka, choć tak nam bliska, może przynieść sporo kłopotu, szczególnie, iż dzieci postrzegają świat i siebie trochę inaczej, niż dorośli. Z pomocą przychodzą wspaniałe, mądre, książki i właśnie wśród nich znajduje się wartościowa, piękna seria "Sposób na emocje", na jaką składają się krótkie, przystępne, niesłychanie bliskie pociechom historie, dzięki którym tajemniczy i skomplikowany świat odczuć przestaje przypominać groźnego potwora, niemożliwego do opanowania.

"Sposób na złość" to historia Kai, która ma wyjątkowo ciężki dzień. Zaczęło się od dokuczania młodszego brata i z każdą chwilą było gorzej, w skutek czego dziewczynka przeniosła swą złość na kolegę, jakiemu udziela się ona w zawrotnym tempie. Opowieść ukazuje, jak szybko mała, nieokiełzana złość rośnie i przybiera na sile, zamienia człowieka w niemiłą osobę, z łatwością krzywdzącą innych. Książeczka pokazuje zarazem przykre konsekwencje złośliwego zachowania, jak i sposoby na poskromnienie tej niedobrej emocji. I choć słowa sprawiające przykrość wypadają z ust szybciej niż można nad tym zapanować, to na szczęście równie prędko można wszystko naprawić. Wystarczą tylko dobre chęci.

Książeczki w prosty, przystępny, ale i niesłychanie obrazowy sposób nazywają poszczególne emocje, opisują reakcje ciała, ułatwiają ich rozpoznanie. Skoro dziecko już może ustalić, jakie uczucie je męczy oraz rozumie, na czym polega konkretna emocja, droga do jej oswojenia i wyregulowania staje się coraz łatwiejsza. Zrozumienie i akceptacja stanowią w tym wypadku fundament i książeczki z serii "Sposób na emocje" wspaniale to wyjaśniają i obrazują. Historie są bliskie dzieciom, łatwe do zgłębienia i wyciągnięcia wniosków. Są także idealnym pretekstem do wspólnej, poważnej rozmowy, dotyczącej fabuły, jak i sytuacji z naszego życia. Na końcu książeczek znajdują się notki dla rodziców, które wskazują najczęściej popełniane, nieświadome błędy oraz rady, jak ugryźć konkretny temat. Gwarantuję, że te cenne wskazówki pozostaną z Wami na dłużej!

Rozmowa z dzieckiem o emocjach nie należy do łatwych, ale jest wyjątkowo potrzebna. Nie tylko pomoże maluchowi rozpoznać i nazwać konkretne uczucia, ale też ułatwi ich regulację bądź akceptację. Niestety, tematyka, choć tak nam bliska, może przynieść sporo kłopotu, szczególnie, iż dzieci postrzegają świat i siebie trochę inaczej, niż dorośli. Z pomocą przychodzą wspaniałe,...

Temat emocji jest mi bardzo bliski / ze względu na prace terapeutyczną, w tym także z dziećmi. Lubię pokazywać ich dobrą stronę, jakie są ważne, pokazywać Małym Ludziom, że ich emocje są ważne i potrzebne. A te bajki właśnie o tym są - o uszanowaniu własnych emocji.
Dlatego tak bardzo ucieszyłam się na tą niezwykłą serie bajek!
W bajce o smutku poznajemy Kubę, a bajce o złości poznajemy Kaję i Jej kolegę Bruna. Obie bajki w PRZEPIĘKNY sposób pokazują jak można przeżyć emocje - co z nimi robić, jak dać prawo im być. Obie te bajki pokazują także (zwłaszcza bajka o złości) jak niewyrażona emocja/nie usłyszana/nie przeżyta - potrafi zrobić niefajne rzeczy.
Nie będę Wam zdradzać tych historii, ale przytoczę słowa, które mnie bardzo poruszyły „nie chciałam dać ci mojej złości, Bruno.”
Na końcu obu bajek znajduję się nota do rodziców - która jest napisana w punkt, daje super wskazówki dla rodziców i ułatwia zrozumienie tego co się z Nami dzieje.
Emocje mamy wszyscy!
I naszym zadaniem jest nauczenie się z nimi żyć ❤️

Temat emocji jest mi bardzo bliski / ze względu na prace terapeutyczną, w tym także z dziećmi. Lubię pokazywać ich dobrą stronę, jakie są ważne, pokazywać Małym Ludziom, że ich emocje są ważne i potrzebne. A te bajki właśnie o tym są - o uszanowaniu własnych emocji.
Dlatego tak bardzo ucieszyłam się na tą niezwykłą serie bajek!
W bajce o smutku poznajemy Kubę, a...