licencja-na-czytanie.pl

Rene Denfeld jest licencjonowanym prywatnym detektywem i sama zajmuje się prowadzeniem śledztw. Dlatego też jej książka jest tak realistyczna – autorka doskonale wie jak powoli sprawa idzie naprzód, jak trzeba łączyć najmniejsze ślady oraz czasem kierować się intuicją. Nie wiem na ile postać głównej bohaterki jest wzorowana na Rene, jednak na pewno w kreowaniu opisywanej sprawy pomogło doświadczenie zawodowe pisarki. Nie ma tutaj opisów spektakularnego dochodzenia, w którym na każdym kroku odnajdywane są solidne dowody. Denfeld opisała śledztwo tak, jak zapewne wyglądałoby w rzeczywistości. Powolne tempo, rozmowy ze świadkami, chwile zwątpienia, szukanie rozwiązania po omacku.

Jak wspomniałam wcześniej, „Poszukiwaczka dzieci” jest książką, która ma powolne tempo, a napięcie jest stopniowo budowane. Zanim zaczęłam czytać tę powieść, nie sprawdzałam jej opisu. Dlatego też nie wiedziałam o przeszłości Naomi, dowiadywałam się o niej stopniowo w trakcie lektury. Do samego końca zastanawiałam się, jak ta sprawa się rozwiąże. Miałam swoje pewne przypuszczenia, które zrodził się podczas czytania i częściowo się sprawdziły, ale niczego nie mogłam być pewna.

Autorka poruszyła w swojej książce temat, który jest bardzo ważny i przerażający. Chodzi o porwania dzieci, o ich zaginięcia. Chyba każdy z nas doskonale pamięta ogłoszenia lub gazety, w których na pierwszych stronach mogliśmy zobaczyć twarze poszukiwanych dzieci. Zawsze mnie to porusza i sprawia, że zastanawiam się co się z nimi stało, czy się odnajdą i wrócą bezpiecznie do swoich rodzin. Kiedy wiadomo, że w grę wchodzi porwanie, to myślę sobie, jakim trzeba być człowiekiem, aby zgotować niewinnej osobie taki los. Myśli się głównie o tym, jak zagubione i przerażone muszą się czuć dzieci. Powieść Denfeld pokazuje jednak jeszcze inną ważną cechę – siłę przetrwania. Nawet najmłodsi mają w sobie zdolność do tworzenia systemów ochronnych, które pomagają im w przeżyciu trudnego doświadczenia, w przeczekaniu najgorszego i szukaniu sposobu na ucieczkę i powrót do najbliższych. Dla bohaterek „Poszukiwaczki dzieci” pomocą była wyobraźnia, która pozwoliła otoczyć się niewidzialnym kokonem i oddzielić od wydarzeń.

Po lekturze „Poszukiwaczki dzieci” zastanawiałam się, jak skonstruowany jest mózg, że pozwala nam wybudować mur dookoła naszej przeszłości, skutecznie pomagając w zapomnieniu o trudnych sprawach. Denfeld pokazuje nie tylko siłę ludzkiej woli, ale także wpływ wspomnień na dorosłego człowieka, jak kształtuje nas własna przeszłość, nawet jeżeli nie jesteśmy jej w pełni świadomi.

Książka Rene Denfeld powinna skusić osoby, które lubią, gdy fabuła toczy się dookoła osobistych przeżyć bohaterów, skupia się na wątkach psychologicznych. Jest to też ciekawa pozycja dla miłośników thrillerów, którzy nie szukają dynamicznej akcji, a cenią sobie spokojne tempo, autentyczność zdarzeń i śledztwa, stopniowe budowanie napięcia. To mroczna powieść, podczas czytania której odczuwałam niepewność i troskę o dzieci, które doświadczają w swoim życiu takiej traumy, jaką jest porwanie i oddzielenie od rodziny.

licencja-na-czytanie.pl

Rene Denfeld jest licencjonowanym prywatnym detektywem i sama zajmuje się prowadzeniem śledztw. Dlatego też jej książka jest tak realistyczna – autorka doskonale wie jak powoli sprawa idzie naprzód, jak trzeba łączyć najmniejsze ślady oraz czasem kierować się intuicją. Nie wiem na ile postać głównej bohaterki jest wzorowana na Rene, jednak na pewno...