Nazwisko Hamsun powinno zobowiązywać. Tymczasem "Pod jesienną gwiazdą "jest nie tylko mało ciekawą pozycją , ale nie znajdziemy w niej ani nastrojowych opisów, ani ciekawych postaci. Początek wydawał się obiecujący (główny bohater chce odnaleźć wewnętrzny spokój z dala od miejskiego życia),ale niestety potem dostajemy tylko luźno ze sobą połączone wydarzenia,brak emocji, chaotyczne poszukiwanie pracy w kolejnych gospodarstwach i mało znaczące dla bohatera spotkania z ludźmi ( a już relacje z kobietami były dla mnie zupełnie powierzchowne)

Nazwisko Hamsun powinno zobowiązywać. Tymczasem "Pod jesienną gwiazdą "jest nie tylko mało ciekawą pozycją , ale nie znajdziemy w niej ani nastrojowych opisów, ani ciekawych postaci. Początek wydawał się obiecujący (główny bohater chce odnaleźć wewnętrzny spokój z dala od miejskiego życia),ale niestety potem dostajemy tylko luźno ze sobą połączone wydarzenia,brak emocji,...

Fascynujący jest fakt że tłumaczenie na język polski pojawiło się dopiero po 115 latach od publikacji w Norwegii. Powieść bardziej o włóczędze niż wędrowcu jak sugeruje zapowiedź wydawcy książki. Godna polecenia powieść, lecz nie afirmacja przyrody wysuwa się na pierwszy plan, lecz raczej dość osobliwy żywot bohatera, dość żałośnie przeżywającego rozterki uczuciowe, co pasowałoby bardziej do nastolatka niż dojrzałego już mężczyzny.

Fascynujący jest fakt że tłumaczenie na język polski pojawiło się dopiero po 115 latach od publikacji w Norwegii. Powieść bardziej o włóczędze niż wędrowcu jak sugeruje zapowiedź wydawcy książki. Godna polecenia powieść, lecz nie afirmacja przyrody wysuwa się na pierwszy plan, lecz raczej dość osobliwy żywot bohatera, dość żałośnie przeżywającego rozterki uczuciowe, co...