"Złapała noworodka za kostki i wyciągnęła go z łóżeczka. Z wściekłym okrzykiem uderzyła dzieckiem o ścianę. Jego mała główka pękła niczym winogrono...[...]... Jedną ręką ścisnęła główkę, drugą drobne ramiona, po czym rozerwała niemowlę na dwie części zupełnie jakby było złożone z klocków Lego. A skoro mowa o Lego, pękające kości dziecka wydały taki sam dźwięk, jaki towarzyszy złączaniu dwóch klocków."

Ostatnio rozliczyłem się z dwójką, więc najwyższa pora na zakończenie trylogii z porządnym uderzeniem. Stali czytelnicy wiedzą, że mam tendencje do niezdrowego unoszenia się na każdy chociaż trochę lepszy horror ekstremalny, ale wierzcie mi Shaw rozegrał sprawę po mistrzowsku, a magiczna trójka w niesamowity sposób wykręca głowę.

Poprzednia część była tylko drobnym wprowadzeniem i oczekiwaniem na to, co miało dopiero nadejść.

W zwieńczeniu swojej trylogii Matt całkowicie pozbył się swoich moralnych hamulców (nie żeby jakoś w poprzedniej się hamował) i
zaserwował nam taką apokalipsę jaką tylko pisarz ekstremalny może stworzyć w swojej głowie.

Bez zbędnego wchodzenia w szczegóły mogę zdradzić Wam, że jest to w połowie horror ekstremalny i w połowie animal horror. Nie napiszę Wam jakie to miłe zwierzę daje nam tak popalić, bo wolę unikać spoilerów, ale myślę, że wielu z Was takie rozwiązanie fabularne może zaskoczyć.

Armagedonowe szaleństwo autora wylewa się na wszystkich, niezależnie od wieku czy narodowości (To tak jakbyś do kibiców wrogiego klubu stojących z maczetami wykrzyczał miłość do swoich barw). Wydaje mi się, że było kilka naprawdę przerysowanych momentów, ale za realizm w kreowaniu pozostałych scen przemocy autorowi należy się uznanie.

Podsumowując, uważam trzecią część za wspaniałe zakończenie trylogii.Jak już wspomniałem, powieść jest dość cienka, ale autor pokazał, że poszedł nie w ilość a jakość. Z początku miałem pewne obawy jak autor poprowadzi fabułę, ale ostatecznie uważam, że lepiej być nie mogło, a moja wypaczona dusza piała z zachwytu.

Na sam koniec ostrzegam mniej odpornych czytelników, aby nie pchali się za szybko w te rejony, bo mogą się sparzyć. W końcu nie każdy będzie czerpał przyjemność z czytania o babci zabawiającej się puszką albo o kobiecie która odcinała sobie nożem kawalki swojej ręki by następnie je zjeść.

W powieści przewija się gdzieś z tyłu Chtulhu, ale nie wydaje mi się żebym mógł to nazwać powieścią związaną z mitami o jego mackowatej mości. Bardziej stawiałbym na najbardziej zdegenerowane i bluźniercze rytuały z Necronomiconu.

"Złapała noworodka za kostki i wyciągnęła go z łóżeczka. Z wściekłym okrzykiem uderzyła dzieckiem o ścianę. Jego mała główka pękła niczym winogrono...[...]... Jedną ręką ścisnęła główkę, drugą drobne ramiona, po czym rozerwała niemowlę na dwie części zupełnie jakby było złożone z klocków Lego. A skoro mowa o Lego, pękające kości dziecka wydały taki sam dźwięk, jaki...

Aaaach! Jak się moje czarne serducho stęskniło za takim horrorem ekstremalnym. Jak bardzo tęskniłam za takimi pokręconymi, chorymi rzeczami! Zanim jednak przejdę dalej, ostrzegam, to nie jest rzecz dla osób wrażliwych! Nieprzygotowany czytelnik naprawdę może się sparzyć.

"Jedną ręką ścisnęła główkę, drugą drobne ramiona, po czym rozerwała niemowlę na dwie części zupełnie jakby było złożone z klocków..."

Po przeczytaniu drugiej części byłam bardzo ciekawa, jak się sytuacja rozwinie? Więc długo nie czekałam, tylko zabrałam się za trzecią część. I ta, choć krótka - naprawdę odmóżdża! Matt pokazał, że potrafi krótko, dosadnie, ale za to jak intensywnie poprowadzić fabułę, tak że czacha dymi.

Tutaj fabuła idzie w stronę animal horroru, nie tylko Max i Helena będą mieli "słodkie" dzieciątko, ale rozgrywa się to na skalę globu. Cały świat dopadnie szaleństwo i totalny chaos. Ludzie tracą resztki moralności, budzą się w nich mordercze instynkty i dziwne pożądanie. Poczujecie się niczym zamknięci w metalowej klatce bez możliwości ucieczki.

Jest brutalnie, krwawo, ohydnie i obrzydliwie lepko. Nie brakuje tu surowych opisów seksu czy autokanibalizmu. To niesamowita wizja tego, do czego może doprowadzić blasfemiczny rytuał z wykorzystaniem Mitów Cthulhu.

Wyśmienicie się przy tym bawiłam! Zapewniła mi rozrywkę jakiej oczekiwałam. Dla fanów horroru ekstremalnego rzecz idealna.
Książka objęta patronatem Katoooli 🐙

Aaaach! Jak się moje czarne serducho stęskniło za takim horrorem ekstremalnym. Jak bardzo tęskniłam za takimi pokręconymi, chorymi rzeczami! Zanim jednak przejdę dalej, ostrzegam, to nie jest rzecz dla osób wrażliwych! Nieprzygotowany czytelnik naprawdę może się sparzyć.

"Jedną ręką ścisnęła główkę, drugą drobne ramiona, po czym rozerwała niemowlę na dwie części zupełnie...

Lubię horror ekstremalny i pierwsza część nie była taka zła ale druga i trzecia to totalne dno, na pewno nic więcej tego pana nie przeczytam

Lubię horror ekstremalny i pierwsza część nie była taka zła ale druga i trzecia to totalne dno, na pewno nic więcej tego pana nie przeczytam

Część ostatnia w trylogii, która była dobra kontynuacją jednakże w pewnych momentach trochę naciągana.

Część ostatnia w trylogii, która była dobra kontynuacją jednakże w pewnych momentach trochę naciągana.