"To czego pragniesz" opowiada historię Samanthy "Sam" Casey - młodej bibliotekarki ze Szkoły Podstawowej Kepnera na wyspie Galveston, bardzo angażującej się w życie placówki i związana z lokalną społecznością. Poznajemy ją w momencie, kiedy pomaga w organizacji przyjęcia urodzinowego dla swojego dyrektora i bliskiego przyjaciela Maksa. Niestety Maks niespodziewanie umiera, pozostawiając żonę Babette w żałobie. Niepewny jest także przyszłość szkoły, ale pojawia się iskierka nadziei, gdy na jej dyrektora wyznaczony zostaje Duncan Carpenter. Sam i Duncan poznali się lata wcześniej, kiedy oboje pracowali w innej szkole w Andrews. On był nauczycielem młodszych klas i wuefista z pasją, kochany przez wszystkie dzieci i pracowników. Ona - szara myszka, przez nikogo nie zauważana, a już zwłaszcza przez Duncana, w którym to zakochała się na zabój. Ponowne spotkanie, pomimo smutnych dla niej okoliczności, na nowo rozbudza w niej obawy, ale także głęboko skrywaną...nadzieję. Niestety okazuje się, że Duncan nie jest już osobą jaką znała. Śmieszne krawaty i wzorzyste koszule zamienił na trzyczęściowy garnitur, a radość i beztroskę na obsesję na punkcie bezpieczeństwa. Sam jednak się nie poddaje. Już raz zmieniła swoje życie przez niego i nie chce pozwolić, aby zniszczył to co sobie zbudowała. Postanawia wytoczyć mu wojnę, ale jak mówi stare powiedzenie: od nienawiści do miłości jest tylko jeden krok...

Pierwsze co zachwyciło mnie w nowej książce autorki to jej klimat, który poczułam od pierwszych stron. Ta małomiasteczkość i pozorna sielanka sprawiły, że poczułam się jak serdecznie witany gość. Autorka przedstawia nam szkołą marzeń: wesołą, kolorową, życzliwą w stosunku do uczniów, pozwalającą rozwijać ich pasje i osobowość w nieskrępowany sposób, zapewniającą uczniom wszechstronny rozwój. To szkoła do której chciałoby się chodzić, albo w której chciałoby się uczyć. Można, by rzecz, że szkoła Kepnera to jeden z głównych elementów na której zbudowana jest powieść. Opisany sposób tego jak zmienia się pod wpływem zarządzania przez dyrektora Carpentera łamie serce czytelnika.

Jednakże głównym tematem książki jest niewątpliwie skomplikowana relacja pomiędzy dwójką głównych bohaterów. W stosunku Sam do Duncana nieodwzajemniona miłość zmieniła się w zawód i niechęć. Duncan, niegdyś wesoły chłopak, stał się dla niej ruszającą się i oddychającą skałą, nie do przebicia, kiedy z kolei Sam zmieniła się w kolorowego ptaka, rozkwitła pomimo własnych trudnych przeżyć i choroby z którą się na co dzień zmaga. Pomimo dzielących ich różnic nie do pogodzenia ich relacja zaskakująco się rozwija. Z czasem Sam nie chce już pozbyć się Duncana ze szkoły, ale stawia sobie za cel, aby pomoc mu odnaleźć wewnętrzną radość. Muszę przyznać, iż rozwój ich relacji wyszedł autorce naprawdę bardzo dobrze i szczerze kibicowałam tej znajomości.

W tej powieści jest jednak wielu pozytywnych, ciekawych bohaterów. Zaczynając od Sam, która nie jest kolejną wersją brzydkiego kaczątka. Jest już pewnym siebie, pięknym łabędziem, który stara sobie radzić z własnym lękiem i nieprzepracowanymi do końca traumami. To silna bohaterka, ale też taka, którą własny strach również paraliżuje, jak każdego z nas. Moją sympatię zyskał także Duncan i to nie dlatego, że Sam przedstawia go nam jako idealnego chłopaka, pełnego życia. Polubiłam go za to, że nie udawał, że radzi sobie z własnymi słabościami. Od początku podejrzewałam, co mogło go tak diametralnie zmienić, a mimo to czekałam na moment, kiedy prawda wyjdzie na jaw. Chciałam, aby Sam obudziła w nim to, co utracił. Jego historia poruszyła mnie najbardziej. W książce jednak pojawiają się inni ciekawi bohaterowie, np. wspomniana już Babette, plastyczka, która jest wielkim wsparciem dla Sam, a także jej najlepsza przyjaciółka Alice. Moją sympatię zyskał także wnuk Babette, Clay. W książce występuje jeden villain, a jest nim Kent Buckley, mąż Tiny, córki Kepnerów. Ten facet irytowałam mnie solennie, ale na szczęście rola, która odegrał w książce wszystkim bohaterom wyszła na dobre.

Najnowsza książka Katherine Center to dobra rozrywka na późnowiosenne wieczory. Czyta się ją lekko, fabuła jest może nieśpieszna, ale za to ciekawa i na swój sposób oryginalna, choć nie unika znanych schematów. To przede wszystkim historia, która pozwala się czytnikowi zrelaksować. Są w niej ludzkie upadki, ale to również historia, która daje nadzieję. Przy tym ma odwagę poruszyć odważne tematy jak: epilepsja, czy strzelanina w szkole. Przy czym autorka ma tak lekkie pióra, że książkę dosłownie się połyka a oferuje to czego wszyscy miłośnicy romantycznych historii oczekujemy - szczęśliwe zakończenie i rozwiązanie problemów bohaterów.

"To, czego pragniesz" to urocza historia o poszukiwaniu recepty na szczęście. Bohaterowie mierzą się w niej ze swoimi słabościami, wisząc nad przepaścią, znajdując się w najgorszym momencie swojego życia. A mimo to mają odwagę wycofać się i samodzielnie lub z pomocą kogoś komu na nich zależy poszukać leku na złamane serce, odzyskać radość i szczęście. Bohaterowie wewnętrznie lub zewnętrznie poranieni pragną wyzdrowieć i nie zatracić tego, co w nich najlepsze: dziecięcej spontaniczności. A mogą to uczynić, kiedy ponownie otworzą się na miłość, która daje im siłę na dalszą walkę.

Autor: Pola
Czytaj na: https://czytamytu.blogspot.com/2021/06/recenzja-to-czego-pragniesz-katherine.html

"To czego pragniesz" opowiada historię Samanthy "Sam" Casey - młodej bibliotekarki ze Szkoły Podstawowej Kepnera na wyspie Galveston, bardzo angażującej się w życie placówki i związana z lokalną społecznością. Poznajemy ją w momencie, kiedy pomaga w organizacji przyjęcia urodzinowego dla swojego dyrektora i bliskiego przyjaciela Maksa. Niestety Maks niespodziewanie umiera,...