Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze irytuje mnie, kiedy ludziom wydaje się, że całymi dniami po prostu siedzę sobie w bibliotece i nic nie robię. Największą grupę stanowią jednak ci, którzy myślą, że nic, tylko czytam. No i są jeszcze dzieciaki, przekonane, że mieszkam w szkolnej bibliotece. Serio. Wydaje im się, że to mój prawdziwy dom. Oczywiście czytam - i to dużo - ale nigdy w godzinach pracy.

Doceniam rzeczy, które się liczą. Zdecydowałam, że nie dam sobą zawładnąć temu, co mogłoby odebrać mi tę radość. Patrzę nieszczęściu prosto w twarz i pokazuję mu środkowy palec.

Ludzie mówią, że miłość jest tylko dla naiwniaków. Nic z tych rzeczy. Ona jest tylko dla odważnych.

Zabrałam go do biblioteki. Gdzie indziej mielibyśmy pójść, jeśli nie do mojej pięknej, magicznej, ukochanej biblioteki - domu tysiąca różnych żywotów? Miejsca ukojenia, zatracenia i odosobnienia, gdzie można było się zgubić w najlepszym tego słowa znaczeniu?

Bycie bibliotekarką wiąże się z większą liczbą obowiązków, niż się ludziom wydaje. Nawet ja kiedyś nie miałam pojęcia, ile ta robota wymaga poświęcenia.

(...) ona doskonale wiedziała, że smutek i radość często idą w parze. W życiu czasami trzeba było zaryzykować zderzenie z jednym, by poczuć to drugie.