Autorka w przedmowie obiecywała coś nowego i innego i... czy spełniła obietnicę to nie byłabym tego taka pewna. Owszem pojawili się całkowicie nowi bohaterowie i nowe miejsca, ale nadal stare wątki miłosne, ataki terrorystyczne i rodzina Salimich, która się spotka nawet i na drugim końcu świata.
Pierwsza połowa książki jak dla mnie bardzo nudna, wątek Marysi w Polsce a potem w Izraelu niezbyt mnie porwał, miłość z Jakubem również jakaś taka mdła - po tylu częściach spodziewałam się zatrzęsienia ziemi.. Może koniec co nie co wynagrodził, ale i tak moim zdaniem to zaczyna wyglądać jak Moda na sukces.
Najciekawszym wątkiem był dla mnie motyw Sofii i jej intryg.
Ogólnie nie jest źle, ale bywało lepiej. 6/10

Autorka w przedmowie obiecywała coś nowego i innego i... czy spełniła obietnicę to nie byłabym tego taka pewna. Owszem pojawili się całkowicie nowi bohaterowie i nowe miejsca, ale nadal stare wątki miłosne, ataki terrorystyczne i rodzina Salimich, która się spotka nawet i na drugim końcu świata.
Pierwsza połowa książki jak dla mnie bardzo nudna, wątek Marysi w Polsce a...

Bardzo mi się spodobała saga o Dorocie i jej córkach,pierwsze części wręcz chłonęłam i z wielka przyjemnością czytałam ,ale niestety im dalej coraz słabiej to wygląda.
Ta część mnie rozczarowała ,mało było o Marysi ,gdyż ten tom był poświęcony właśnie starszej z córek .Za dużo opisów ,w których się gubiłam i nie wiedziałam o co chodzi.
Zastanawiam się czy nadal kontynuować sagę.

Bardzo mi się spodobała saga o Dorocie i jej córkach,pierwsze części wręcz chłonęłam i z wielka przyjemnością czytałam ,ale niestety im dalej coraz słabiej to wygląda.
Ta część mnie rozczarowała ,mało było o Marysi ,gdyż ten tom był poświęcony właśnie starszej z córek .Za dużo opisów ,w których się gubiłam i nie wiedziałam o co chodzi.
Zastanawiam się czy nadal kontynuować...

Arabska żona, wzbudziła we mnie takie emocje, że miałam ochotę krzyczeć ze złości, wylewać może łez ze smutku, skakać po sam sufit z radości, te historie były takie niespotykane, wyjątkowe, nie oklepane, wyszukane.. Liczyłam , że Arabska Żydówka też taka będzie. Liczyłam..
Mam wrażenie, że niektóre zdania są powielane z innych części książek. Opisy miejsc/sytuacji/postaci, są kopiowane co do słowa z poprzednich powieści.
O tym, że Hamid Binladen ma nazwisko, które jest kojarzone z wujkiem, który nie cieszy się dobrą sławą jest wspomniane w każdej lekturze, tak jak hasło "z tych Binladenów". Tak samo opisy innych członków rodziny np. częste wspominanie o tym jak Dorota zabiła z zimną krwią swojego byłego męża Saudyjczyka - to było 11 części temu, po co to przypominać w każdej kolejnej lekturze?
Ciągłe przeboje miłosne Miriam, co kraj to kochanek. Dorota, Miriam i Darin, są jak zwykle nieśmiertelne, niezniszczalne, zawsze ze wszystkiego się wywiną i lekką ręką do wszystkiego podchodzą. Trochę oklepane. Mimo wszystko, ze względu na sentyment - na pewno będę sięgać po kolejne części.

Arabska żona, wzbudziła we mnie takie emocje, że miałam ochotę krzyczeć ze złości, wylewać może łez ze smutku, skakać po sam sufit z radości, te historie były takie niespotykane, wyjątkowe, nie oklepane, wyszukane.. Liczyłam , że Arabska Żydówka też taka będzie. Liczyłam..
Mam wrażenie, że niektóre zdania są powielane z innych części książek. Opisy miejsc/sytuacji/postaci,...

Podobały mi się wszystkie części serii. Świetna literatura

Podobały mi się wszystkie części serii. Świetna literatura

Po trochę lepszej poprzedniej części wracamy do starych, "dobrych" schematów. Znów wszyscy są nieszczęśliwi, a tragedia goni tragedię. Chociaż Marysia od zawsze była Mary Sue, w tej części - która skupia się w głównej mierze na jej przygodach - jej marysuizm jeszcze bardziej wali czytelnika po ryju. Chyba jest już koło czterdziestki, ale oczywiście jest tak atrakcyjna, że nawet młodzi mężczyźni na nią lecą. Inne bohaterki zawsze mają jakieś mankamenty, często jest to roztycie się na starość, no ale nie Marysia, ona oczywiście zawsze jest fit i błyszczy na tle innych kobiet. Obcych języków uczy się błyskawicznie, we wszystkim sobie radzi. Tylko z charakteru jest, jak zawsze, męcząca i irytująca, ale to chyba nie był celowy zabieg autorki. Do tego cały ten wątek, w którym po kilkunastu książkach dostajemy nagle po łbie informację, że Dorota jest Żydówką, to taki lazy writing. Zaraz jeszcze okaże się ćwierćjednorożcem czy coś.

Po trochę lepszej poprzedniej części wracamy do starych, "dobrych" schematów. Znów wszyscy są nieszczęśliwi, a tragedia goni tragedię. Chociaż Marysia od zawsze była Mary Sue, w tej części - która skupia się w głównej mierze na jej przygodach - jej marysuizm jeszcze bardziej wali czytelnika po ryju. Chyba jest już koło czterdziestki, ale oczywiście jest tak atrakcyjna, że...

Najnudniejsza ze wszystkich części. Większość przekartkowałam, bo tych przydługich nudnych opisów nie dało się czytać

Mamy kopiuj- wklej poprzednich części, po prostu bohaterowie - kalki poprzednich części, mają inne imiona, ale te same losy: gwałty, morderstwa, zamachy

I znów Marysia, która ma 7 żyć ze wszystkich opresji wychodzi obronną ręką, znow zakochana po uszy w kolejnym facecie

Nudy, dobrze, że zbliżam się do końca

Najnudniejsza ze wszystkich części. Większość przekartkowałam, bo tych przydługich nudnych opisów nie dało się czytać

Mamy kopiuj- wklej poprzednich części, po prostu bohaterowie - kalki poprzednich części, mają inne imiona, ale te same losy: gwałty, morderstwa, zamachy

I znów Marysia, która ma 7 żyć ze wszystkich opresji wychodzi obronną ręką, znow zakochana po uszy...

Zmęczyłam tę książkę do końca, choć zajęło mi to prawie 2 miesiące (pierwszych kilka tomów pochłaniałam w 3 dni) i obiecuję sobie zakończyć przygodę z tą sagą na tym tomie. Pani Valko powinna zakończyć historię Marysi i Doroty kilka tomów wcześniej, bo opowieść robi się już męcząca i nudna, a mnogość związków jej bohaterów nasuwa skojarzenia z "Modą na sukces". Zbyt dużo w niej również tła historycznego, co dla mnie daje efekt czytania podręcznika do historii. Cała książka również skupiona jest wyłącznie na jednej bohaterce. Mdło, nudno i bez pomysłu. Proponuję zacząć nową historię, a nie zamęczać czytelnika ciągnącą się jak tasiemiec niekończącą sagą.

Zmęczyłam tę książkę do końca, choć zajęło mi to prawie 2 miesiące (pierwszych kilka tomów pochłaniałam w 3 dni) i obiecuję sobie zakończyć przygodę z tą sagą na tym tomie. Pani Valko powinna zakończyć historię Marysi i Doroty kilka tomów wcześniej, bo opowieść robi się już męcząca i nudna, a mnogość związków jej bohaterów nasuwa skojarzenia z "Modą na sukces". Zbyt dużo w...

Jak zwykle mnie wciągnęło i musiałam czytać 😊

Jak zwykle mnie wciągnęło i musiałam czytać 😊

I znowu kupilam I znowu przeczytalam, choc obiecywalam sobie ze nigdy wiecej....mnogosc watkow udowadnoa ze tego rodzaju ksiazki sa dla tych z super pamiecia, dziwie sie jak autorka je wszystkie pamieta. A I pewnie nastepna czesc tez kupie:)

I znowu kupilam I znowu przeczytalam, choc obiecywalam sobie ze nigdy wiecej....mnogosc watkow udowadnoa ze tego rodzaju ksiazki sa dla tych z super pamiecia, dziwie sie jak autorka je wszystkie pamieta. A I pewnie nastepna czesc tez kupie:)

Z arabską sagą miałam styczność już jakiś czas temu. Zaczęłam od Arabskiej Żony. Historia Doroty pochłonęła mnie w całości, tak samo jak Marysi. Autorka wprowadza nas w świat obyczajów krajów muzułmańskich. Poznajemy przeróżne oblicza islamu.


W Arabskiej Żydówce skupiamy się przede wszystkim na Marysi, która jest po rozwodzie z Hamidem. I tutaj mamy zaskoczenie ! Autorka ukazuje nam również świat Żydów - ich problemy, emigrację oraz rys historyczny.

Wiele opisów dotyczy konfliktu palestyńsko - izraelskiego.


Wszystkie postacie są doskonale wykreowane. Mają własne zachowania, charaktery oraz bagaże życiowe. Szczególnie nowi bohaterowie są niezwykle interesujący. Widzimy blaski i cienie w życiu Muzułmanów oraz Żydów. Marysia ponownie pozwala sobie na porywy serca oraz namiętności. Z czym będzie musiała się zmierzyć ? Jak zmieni się jej życie ? Czy przeszłość ją dogoni ?


Tanya Valko po raz kolejny stanęła na wysokości zadania i zapewniła czytelnikowi ogromną dawkę orientalnej egzotyki pełnej zwrotów akcji i skrajnych emocji. Nowy i nieznany świat otwiera się na kartach tej powieści.


Jeżeli nie czytaliście poprzednich części, nie martwcie się i nie zrażajcie. Każdą część można przeczytać na spokojnie osobno. W przypadku Arabskiej Żydówki na końcu powieści znajdziesz Drzewo Genealogiczne oraz Genezę Postaci Serii Orientalna Saga.

Z arabską sagą miałam styczność już jakiś czas temu. Zaczęłam od Arabskiej Żony. Historia Doroty pochłonęła mnie w całości, tak samo jak Marysi. Autorka wprowadza nas w świat obyczajów krajów muzułmańskich. Poznajemy przeróżne oblicza islamu.


W Arabskiej Żydówce skupiamy się przede wszystkim na Marysi, która jest po rozwodzie z Hamidem. I tutaj mamy zaskoczenie ! Autorka...