„Schronisko” Sama Lloyda jest powieścią należącą do gatunku thrillera. Muszę się na początku przyznać, iż sięgnęłam po tę powieść ze względu na okładkę. Uważam, że jest po prostu cudowna. Od razu przyciągnęła moją uwagę. Uwielbiam ten kolor. Co więcej oddaje ona w pewnym sensie fabułę książki, a mianowicie chodzi mi o grozę, tajemniczość, mrok i samotność. Uważam, iż okładka po prostu niesamowicie ukazuje tę atmosferę i mroczny klimat. To było moje pierwsze skojarzenie kiedy się w niej zatraciłam.
Jednak w powieści ważniejsza jest treść, a dokładniej przekaz. Jednak zanim do tego przejdę chciałabym jeszcze wspomnieć o ważnej dla mnie kwestii. Od zawsze uwielbiałam baśnie. Zapewne jak większość. Ta powieść jest w każdym razie taką mroczniejszą i przekształconą wersją o Jasiu i Małgosi. Dzięki czemu przyjemniej było zanurzyć się w jej świecie pomimo grozy, która w niej panuje. Także jest to aspekt, który zdecydowanie zasługuje na ogromny plus. Nie tylko intryguje, ale i rozbudza wyobraźnię.
Zanim przejdę do napisania słabej strony powieści (niestety mimo tego, iż ogromnie mi się podobała, to ma swoje wady. Chociaż muszę zaznaczyć, że porusza bardzo ważny temat). To dla lepszego zrozumienia należy przywołać fabułę. No, więc o czym opowiada ta niesamowita książka? Otóż bohaterami są dzieci. A mianowicie trzynastoletnia Elissa jest utalentowaną młodą szachistką jednak w trakcie najważniejszego wydarzenia jej życia zostaje porwana i budzi się gdzieś w podziemiu. Elijah ma dwanaście lat i zna całą okolicę jak własną kieszeń przez co wpada na Elissę. Dziewczyna ma nadzieję na to, że chłopiec jej pomoże i zgłosi gdzie jest. Jednak Elijah nie chce, żeby dziewczynka odeszła z lasu. „Dopiero co tutaj przybyłaś. Dlaczego chcesz już uciekać?” Kiedy zachowanie jej porywacza robi się coraz dziwniejsze Elissa uświadamia sobie, że Elijah jest jej jedyną nadzieją. Musi tylko wymyślić sposób jak go przechytrzyć. Jednak oboje są bystrzy. Czy Elissa ma jakiekolwiek szanse? Czy dziewczyna jest w stanie przechytrzyć swojego oprawcę? No i w tym właśnie momencie pojawia się minus o którym należy wspomnieć. A mianowicie chodzi mi o to, iż postacie nie były wystarczająco dobrze zarysowane. Mam wrażenie, że autor skupił się na nich tylko powierzchownie, ale z drugiej strony powieść jest niesamowicie dopracowana. Spójna i logiczna i co zdecydowanie ważniejsze niesie ze sobą przekaz.
Przejdę może teraz do emocji, które wzbudziła we mnie ta powieść. Było ich niesamowicie dużo. Przede wszystkim zdezorientowanie. Akcja powieści rozwija się w swoim tempie. Nie za szybko, nie za wolno, ale jest nieco zagmatwana. Przez co nieuważny czytelnik może się pogubić. Także podczas czytania należy mieć tego świadomość. Pojawiło się także współczucie, groza i próba poukładania wszystkiego w głowie, gdyż powieść ciągle zaskakuje. Skoro już mowa o zaskoczeniu to może napomknę że, było (przynajmniej dla mnie) totalnie nie do przewidzenia, ale muszę zaznaczyć, że czytam mało kryminałów czy thrillerów. Co więcej w pewnym momencie ta książka była dziwna. Musiałam ją odłożyć na chwilę i zastanowić się nad tym co ja właściwie przeczytałam i o co chodzi. Zdecydowanie nie polecam czytać pod wieczór. Bezsenna noc gwarantowana!
Cóż chciałabym jeszcze wspomnieć o tym, co tak właściwie porusza ta książka. Tajemnica, porwanie, przetrzymywanie, strach, samotność, miłość rodzicielska, psychologia, przyjaźń, śmierć, zbrodnia,.. To wszystko tu znajdziecie, a nawet o wiele więcej. Dzięki temu, iż napięcie jest stopniowo budowane czytanie się nie dłuży, a nawet jest się po prostu nienasyconym i chce się już poznać zakończenie.
Zdecydowanie jest to inteligentna i wciągająca powieść. Tak jak wspominałam niesamowicie dopracowana fabuła (z małymi wyjątkami jak właśnie postacie bohaterów czy nawet pozycje w szachach, w końcu nasza mała bohaterka to mała szachistka!). Będąc przy szachach to zdecydowanie uważam, iż warto wspomnieć o takiej powieści jak „Gambit królowej” Waltera Tevisa. Zainteresowanych głębszym poznaniem szachów zdecydowanie zapraszam do lektury.
Na koniec wspomnę tylko o autorze. Mam nadzieję, że was nie zanudziłam. No, więc jest to pierwszy thriller autora, więc zdecydowanie mogę powiedzieć, że autor ma niesamowity talent jak na pierwszą powieść. Żeby nie było wątpliwości to jasno napiszę, że zdecydowanie polecam tę powieść. Uważam, że jest to piękna pozycja i warta przeczytania. Zasługuje na szansę. Nie przypomina niczego, co do tej pory czytałam. Zaryzykuję, więc stwierdzeniem, iż jest oryginalna.
POLECAM!

„Schronisko” Sama Lloyda jest powieścią należącą do gatunku thrillera. Muszę się na początku przyznać, iż sięgnęłam po tę powieść ze względu na okładkę. Uważam, że jest po prostu cudowna. Od razu przyciągnęła moją uwagę. Uwielbiam ten kolor. Co więcej oddaje ona w pewnym sensie fabułę książki, a mianowicie chodzi mi o grozę, tajemniczość, mrok i samotność. Uważam, iż...