...Chwyta nas na pewnych zakrętach życia za gardło "taedium vitae" [wstręt do życia, znużenie życiem]. Olbrzymi odpływ pozostawia nas bezbronnych na mulistej plaży wśród martwych meduz. Ale Stwórca nie pada ofiarą tej katastrofy wszelakiego stworzenia. Wiara wychodzi cało z tej żółciowej kąpieli. Pozostaje nietknięta i ona to właśnie sprawia, że całą gorycz zmienia się w końcu w słodycz: ponieważ walące się w gruzy pozory odgradzały nas od wiekuistej miłości; padając, odsłaniają tę właśnie miłość.

...Chwyta nas na pewnych zakrętach życia za gardło "taedium vitae" [wstręt do życia, znużenie życiem]. Olbrzymi odpływ pozostawia nas bezbro...

Dla dzisiejszych ludzi nie ma nic bardziej obcego i odpychającego niż metafizyczna świadomość zła, którą mają chrześcijanie. (...) Patrzą na siebie, podobają się sobie i opisują się, jeśli tylko potrafią. Ludzki robak nie musi nikomu zdawać sprawy z tego, ze postępował zgodnie z prawami swego gatunku, nie, nie musi nikomu zdawać sprawy z tych wszystkich ciał i serc, którymi najpierw się posłużył, a potem odrzucił.

Dla dzisiejszych ludzi nie ma nic bardziej obcego i odpychającego niż metafizyczna świadomość zła, którą mają chrześcijanie. (...) Patrzą na...

Każdy twórca musi sobie wytyczyć swoją własną drogę - nowy szlak, który przed nim nie istniał. Czy ten szlak przyda się komu, kiedy nas już nie będzie? Obok królewskich gościńców zachowują się cudem niektóre boczne ścieżki. Dlaczego zatem nasza ścieżka nie miałaby się zachować?

Każdy twórca musi sobie wytyczyć swoją własną drogę - nowy szlak, który przed nim nie istniał. Czy ten szlak przyda się komu, kiedy nas już ...