Polityka publiczna jak dyscyplina nauk społecznych wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych i anglosaskiej tradycji pragmatyzmu i empiryzmu. Harold Lasswell jest uznawany za twórcę nauki o politykach publicznych jako odrębnej dziedziny wiedzy (policy sciences). Dużą rolę odegrał jego esej Policy Orientation zawarty w publikacji The Policy Sciencies z 1951 roku. Lasswell uznawał tę naukę za stosowaną dziedzinę wiedzy (problem-solving discipline).
Polityki publiczne jako dyscyplina naukowa i akademicka są w początkowej fazie rozwoju. Pojawia się coraz więcej refleksji dotyczących sposobu, w jaki polityki publiczne są formułowane (projektowane, czy planowane) oraz wdrażane. Andrzej Zybała twierdzi, że formułowaniu polityk towarzyszy ich wąskie rozumienie jako proces stanowienia prawa[9]. Proces formułowania polityk jest rozumiany jako pre-legislacyjny etap w tworzeniu prawa. Świadczą o tym choćby narzędzia wykorzystywane w implementowaniu (wdrażaniu) polityk. Są to przede wszystkim instrumenty odgórnego prawa. Wykorzystywanych jest nieproporcjonalnie mało innych narzędzi z palety pięciu grup instrumentów, którymi można posługiwać się w realizacji polityk publicznych.