Patologia normalności: Przyczynek do nauki o człowieku

Trochę przestarzała z wyjątkiem wykładu o lenistwie. Poza tym wydaje mi się, że ta książka jest dobrym wstępem do Ericha Fromma, sam się zabieram za ucieczkę od wolności niedługo.

Trochę przestarzała z wyjątkiem wykładu o lenistwie. Poza tym wydaje mi się, że ta książka jest dobrym wstępem do Ericha Fromma, sam się zabieram za ucieczkę od wolności niedługo.

Ciekawie porusza codzienne tematy, ich przyczyny i wytłumaczenie poprzez wyniki badań

Ciekawie porusza codzienne tematy, ich przyczyny i wytłumaczenie poprzez wyniki badań

Każdy powinien chociaż raz przeczytać tę książkę, nie jest napisana prosto i przyjemnie czyta się ją raczej wolno żeby zrozumieć sens ale warto. Nie raz przypominałam sobie słowa które w niej przeczytałam i widziałam jak bardzo są one prawdziwe.

Każdy powinien chociaż raz przeczytać tę książkę, nie jest napisana prosto i przyjemnie czyta się ją raczej wolno żeby zrozumieć sens ale warto. Nie raz przypominałam sobie słowa które w niej przeczytałam i widziałam jak bardzo są one prawdziwe.

Czym jest normalność? Czy w społeczeństwie nastawionym na przemysł i konsumpcję człowiek może zachować zdrowie psychiczne? Te i wiele innych pytań stawia Fromm w swoich wykładach, co prawda wygłoszonych w 1953 roku ale wciąż wydają się być one aktualne. Czy normalnym jest człowiek, którego zachowanie nie odbiega od ogółu zachowań przyjętych w społeczeństwie? Co jeśli samo społeczeństwo nie jest zdrowe psychiczne? Czy człowiek musi zwariować, żeby coś poczuć? Książka niewielkiej objętości ale treściwa.

Czym jest normalność? Czy w społeczeństwie nastawionym na przemysł i konsumpcję człowiek może zachować zdrowie psychiczne? Te i wiele innych pytań stawia Fromm w swoich wykładach, co prawda wygłoszonych w 1953 roku ale wciąż wydają się być one aktualne. Czy normalnym jest człowiek, którego zachowanie nie odbiega od ogółu zachowań przyjętych w społeczeństwie? Co jeśli samo...

Bardzo dobra pozycja, powinnam była natknąć się na nią o wiele wcześniej. Porusza ciekawe zagadnienie, które tyczy się każdego z Nas. Mnie ugruntowała w przekonaniu, że jednak moje marzenia i to do czego dążę nie jest anormalne tylko podyktowane podstawowymi potrzebami ludzi. Uważam, że każdy powinien poświęcić jeden dzień (bo tyle zajmuje jej przeczytanie wolno czytającej osobie, takiej jak ja), aby albo zacząć zmieniać swoje życie na „prymitywne„ ale szczęśliwsze, albo tylko po to by posiąść trochę szerszą perspektywę na to co dzieje się w okół Nas. Polecam

Bardzo dobra pozycja, powinnam była natknąć się na nią o wiele wcześniej. Porusza ciekawe zagadnienie, które tyczy się każdego z Nas. Mnie ugruntowała w przekonaniu, że jednak moje marzenia i to do czego dążę nie jest anormalne tylko podyktowane podstawowymi potrzebami ludzi. Uważam, że każdy powinien poświęcić jeden dzień (bo tyle zajmuje jej przeczytanie wolno czytającej...

W 1953 roku Fromm wygłosił serię (4) wykładów mających na celu udowodnić, że sposób funkcjonowania naszego społeczeństwa sprzyja chorobom psychicznym. Transkrypcja tych wykładów przyczyniła się do złożenia tej niespełna 200-stronicowej książeczki ze wstępem o normalności, chorobie wpływowi ekonomii na życia człowieka. Fromm z sokratejską dokładnością nadaje wyrazom znaczenia, stąd wiele przestrzeni zajmują dokładne definicje zdrowia, choroby, alienacji i wyobcowania, typowe zresztą dla tonu wykładającego. Na szczególną uwagę zasługują dwa ostatnie wykłady, dotyczące naturalnej leniwości człowieka i paradygmatowi nauk o człowieku.

Dużo w tym dyskursie barwnych metafor i anegdot, charakterystycznego dla Fromma humanistycznego stylu i wiary w lepszą rzeczywistość. Być może jest to bardziej gorzki obraz świata niż w "Mieć czy być", pojawiają się poważne zarzuty w stronę ówczesnego charakteru badań nad człowiekiem, które są przejmująco aktualne. Niestety, jeżeli chodzi o wpływ konsumpcyjnego modelu społeczeństwa na człowieka i istnienia chorób psychicznych jako cywilizacyjnych następstw takiego modelu, książka ta jest już trochę przestarzała. Większość z tych spostrzeżeń to tylko wierzchołek góry lodowej, którą Fromm rozbija w innych swoich książkach, a większość przemyśleń na ten temat jest już powszechna. Trudno jednak winić za to Fromma, skoro pisał to w latach 50., gdy tendencja była być może świeższa i trudniejsza do zauważenia.

Ogólnie rzecz biorąc z perspektywy współczesnej kultury, której eklektyzm i ogólną schyłkowość zauważamy na każdym kroku, i w kontekście znajomości innych książek autora - nic szczególnego. Dyskurs ma w sobie mnóstwo dygresji, szczególnie związanych z socjalizmem, które niepotrzebnie dla całego problemu są rozwijane, szczególnie jeżeli chodzi o dwa pierwsze wykłady, czyli te dotyczące normalności, choroby i społeczeństwa. Dwa kolejne są całkiem ciekawe, wykład o leniwej naturze człowieka to w opozycji do całej reszty, przesycona cytatami z fachowej literatury medycznej rozprawa.

W 1953 roku Fromm wygłosił serię (4) wykładów mających na celu udowodnić, że sposób funkcjonowania naszego społeczeństwa sprzyja chorobom psychicznym. Transkrypcja tych wykładów przyczyniła się do złożenia tej niespełna 200-stronicowej książeczki ze wstępem o normalności, chorobie wpływowi ekonomii na życia człowieka. Fromm z sokratejską dokładnością nadaje wyrazom...

"Prawdziwe zaskoczenie" to pierwsze słowa które przychodzą mi namyśl. Naprawdę, sięgając po tą książkę nie spodziewałem tak szerokiego wachlarzu tematów i zagadnień które porusza to dzieło. Przyznam, że nie znałem wcześniej ani osoby Ericha Fromma ani tym bardziej jego twórczości... jakże wielkim grzechem była ta ignorancja!

Teraz mogę powiedzieć, że "Patologia normalności" to idealna książka do rozpoczęcia przygody z twórczością autora. Jest napisana niezwykle wręcz prostym językiem i jak już to poruszyłem wcześniej dotyczy sporego wachlarzu tematów z dziedziny psychologii, filozofii i socjologii. Niezwykle treściwa mimo niewielkich rozmiarów, tłumaczy po krótce (lecz wystarczająco wyczerpująco) wiele zagadnień męczących nie jednego człowieka, bo w końcu o tym jest książka. Nie wiem dlaczego na okładce nie zamieszczono pełnego tytułu ucinając "Przyczynek do nauki o człowieku" który jest najpełniejszym określeniem czym owa książka jest. (No dobra, przyznam, że dość oczywistym jest, że "Patologia normalności" brzmi po prostu bardziej chwytliwo)

Niezwykle ciekawym doświadczeniem które zapewnia książka jest możliwość własnego przełożenia czytanej treści na to co realnie się wydarzyło i co się dzieje. Erich Fromm wyraźnie pisze o problemach społecznych swoich czasów, lat 50, jakże trafne były jego spostrzeżenia które w dzisiejszych czasach osięgają apogeum! Skoro "patologiczna" była "normalność" w jego czasach to czym nazwać to z czym mamy do czynienia dziś? Tutaj autor też zostawia nam furtkę, bowiem stawia czytelnikowi nieśmiałą propozycję opisując "co jego zdaniem powinno się zrobić". Erich Fromm zaprasza wręcz czytelnika by nie tylko zaczął interesować się problemami społecznymi ale by i zaczął je badać i poszerzać wiedzę oraz tworzyć nowe idee które mogły by być lekarstwem na problemy z którymi się stykami.

Wydaje mi się, że powinna być to pozycja obowiązkowa dla każdego kogo interesuje psychologia i socjologia. Nie by na siłę kogoś edukować, po prostu warto to przeczytać!

"Prawdziwe zaskoczenie" to pierwsze słowa które przychodzą mi namyśl. Naprawdę, sięgając po tą książkę nie spodziewałem tak szerokiego wachlarzu tematów i zagadnień które porusza to dzieło. Przyznam, że nie znałem wcześniej ani osoby Ericha Fromma ani tym bardziej jego twórczości... jakże wielkim grzechem była ta ignorancja!

Teraz mogę powiedzieć, że "Patologia...

Uwielbiam.
Książka
-jedna z tych, które otwierają oczy.

Uwielbiam.
Książka
-jedna z tych, które otwierają oczy.

Nie sądziłem nigdy, że zajmie mnie jakaś książka z psychologii. No bo tak to trzeba nazwać, mimo pewnych filozoficznych ciągotek Ericha Fromma.
Mam dwa problemy z tą pozycją.
1. Zacznę od łatwiejszego - oceny. Za pierwszą, wykładową część, dałbym 10. Druga jednak, mniej filozoficzno-socjologiczna (o ile tak można ją określić), bardziej psychologiczna, już mniej mi się podobała. Nie oznacza to jednak, że nie, analiza lenistwa poparta jakimiś przykładami nie wydaje się nie pozbawiona podstaw. W każdym razie, daję za całość 8. Fromm pisze tutaj w miarę lekko, płynnie i przystępnie dla niewprawionego czytelnika. Ja to postrzegam jako zaletę, naukowe pozycje psychologiczne wydają mi się nudne (być może jestem uprzedzony). Zwłaszcza swoje odczyty ubarwiał konkretnymi, jasnymi i działającymi na wyobraźnię przykładami.
Problem drugi natomiast jest o wiele głębszy i poważniejszy.
2. Można się zgadzać lub nie zgadzać z teoriami, które przedstawia Fromm. Ja się zgadzam. I tu właśnie rodzi się we mnie pewnego rodzaju ambiwalentność, dychotomia, dylemat, jakiekolwiek-inne-podobne-określenie. Wydaje mi się, że analizy Fromma, choć pochodzące z lat 50. XX w., trafiają w punkt i oddają aktualną sytuację przynajmniej części ludzi na świecie ("zgniły Zachód", te sprawy). Rzeczywiście, produkcja, konsumpcja, cele życiowe, mieć czy być. Pytanie, nad którym się zastanawiam: jak bardzo ja jestem przynależny do tego Zeitgeistu. No bo właśnie, przy postawie krytycznej wobec dzisiejszej kultury, raczej masowej niż wyższej, wobec krytycznej postawy wobec pewnych zachowań naszego społeczeństwa, mam świadomość, że sam jestem jego wytworem. Może nieświadomym, ale jednak. Każdy znajdzie tu coś o sobie.
Zastanawiałem się, co by Fromm napisał teraz, w dobie globalizacji, konsumpcji^2 i - przede wszystkim - wirtualnej rzeczywistości. Czy człowiek współczesny, z początku XXI wieku, jest jeszcze bardziej zwichrzony psychicznie? Wydaje mi się, że tak, ale być może patrzę na tę kwestię dość jednostronnie.
W gruncie rzeczy to dość gorzka książka. Projekt Instytut Badań nad Człowiekiem daje - utopijne - propozycje, co można by zmienić nawet w samych badaniach nad człowiekiem. Jednak, czy można coś zmienić? Czy w ogóle kiedyś były czasy, w których człowiek był zdrowy psychicznie? Żyło mu się lepiej? Po lekturze wypada zadać sobie pytanie: co robić? No i #jakżyć?.

Nie sądziłem nigdy, że zajmie mnie jakaś książka z psychologii. No bo tak to trzeba nazwać, mimo pewnych filozoficznych ciągotek Ericha Fromma.
Mam dwa problemy z tą pozycją.
1. Zacznę od łatwiejszego - oceny. Za pierwszą, wykładową część, dałbym 10. Druga jednak, mniej filozoficzno-socjologiczna (o ile tak można ją określić), bardziej psychologiczna, już mniej mi się...

Zbiór wykladów w formie esejów, wprowadzający do tudzież podsumowujący dzieło autora. Uważam tak, ponieważ jeśli miałbym komuś polecić jakąś książkę, odpowiednią aby rozpocząć przygodę ze spuścizną Fromma, to z pewnością byłaby to ta właśnie pozycja. Jest w niej wiekszość tego, czym zajmował sie autor w swoich pracach, dlatego ten krótki zbiór może stanowić świetne wprowadzenie. Myślą przewodnią jest oczywiście tytułowa "Patologia Normalnosci" - ale czy autor również nie zajmował sie tym tematem w innych swoich pracach (chociażby wiele mówiący tytuł innej pozycji: "Zdrowe Społeczeństwo" lub "Niech się stanie Człowiek"). Książka ta jest wyjątkowo łatwa w odbiorze (nawet jak na dzieło Fromma) gdyż żaden z podejmowanych tematów nie został w niej rozwinięty w sensie, w jakim autor rozwija poszczególne punkty w innych swoich, bardziej juz tematycznych pracach. Dla mnie zbiór ten stanowił coś na kształt przypomnienia najważniejszych wniosków. W każdym razie warto sięgnąć po tę ksiżkę, zwlaszcza jeśli nie czytało sie innych prac autora.

Zbiór wykladów w formie esejów, wprowadzający do tudzież podsumowujący dzieło autora. Uważam tak, ponieważ jeśli miałbym komuś polecić jakąś książkę, odpowiednią aby rozpocząć przygodę ze spuścizną Fromma, to z pewnością byłaby to ta właśnie pozycja. Jest w niej wiekszość tego, czym zajmował sie autor w swoich pracach, dlatego ten krótki zbiór może stanowić świetne...