Drugi tok cyklu o członkach zespołu Dolores i tym razem więcej dowiadujemy się o Kosmitach, o planetach i że cała intryga jest dużo głębsza niż ją wcześniej przewidywaliśmy a rysunki i krajobrazy nadal piękne. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Drugi tok cyklu o członkach zespołu Dolores i tym razem więcej dowiadujemy się o Kosmitach, o planetach i że cała intryga jest dużo głębsza niż ją wcześniej przewidywaliśmy a rysunki i krajobrazy nadal piękne. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

OKP Dolores #2: Sieroty z Fortu Messaoud to druga część przygód osiemnastoletniej byłej siostry zakonnej, która nagle odziedziczyła okręt wojenny i postanowiła wyruszyć w bezkres kosmosu. Kosmiczna space opera autorstwa małżeństwa Tarquin nie jest pozycją nader rewolucyjną, na pewno jednak zapewnia należytą dawkę rozrywki. Drugi tom podtrzymuje ten trend i nikt nie powinien tutaj poczuć uczucia nudy.

Kash, Mony i Tork wylądowali na planecie Rassetów. Miejscu, gdzie wydobywa się niebywale cenne kryształy wykorzystywane do napędów statków międzygwiezdnych. W kopalniach planety wykorzystywana jest tania siła robocza w postaci rodzimych mieszkańców, którzy z uwagi na swoje niebywale dzikie usposobienie, traktowani są przez bardziej „cywilizowanych” mieszkańców kosmosu jak niewolnicy. Nie można było sobie wyobrazić lepszego miejsca postoju, aby przywrócić „Dolores” do stanu funkcjonalności. W międzyczasie nowa kapitan przechodzi intensywne szkolenie bojowe, które może się jej przydać na nowej drodze życia. Chwila spokoju głównych bohaterów kończy się w momencie kiedy, miejscowi wpadają w iście morderczy szał, atakując placówkę Kościoła Nowych Pionierów. Mony nie ma zbyt wielkiego wyjścia, musi szybko ewakuować się z tej planety, co wcale nie będzie takie łatwe. Nawet jeśli znajdą się oni w czeluściach kosmosu, nie będą mogli czuć się bezpiecznie. Szczególnie że horda piratów pragnie zdobycia zarówno statku, jak i uśmiercenia jej kapitan.

Jeśli sięgając po drugą część serii, liczy ktoś na wyjaśnienie napoczętych w pierwszym albumie niektórych wątków fabularnych – to będzie mocno rozczarowany. Małżeństwo Tarquin nie ma zamiary zbyt szybko ujawniać prawdy o przeszłości Mony i celu jej podróży. Konsekwentnie lawirują oni pomiędzy innymi widowiskowymi wątkami, tak aby główna oś fabularna cała czasy bardzo powoli kiełkowała. W albumie mamy za to okazję poznać trochę przeszłości Kasha, który staje się dla pani kapitan kimś niebywale ważnym, a ich przeszłość wydaje się być jakoś powiązana. Scenarzyści w części drugiej serwuje więc czytelnikowi mocno skondensowaną mieszankę fabularnych tajemnic, pewnych nowych wątków i całej masy widowiskowej awanturniczej przygody, która wypełnia po brzegi kadry 48 stron komiksu. Treść jest dość prosta, ale na tyle wciągająca i zapewniająca taką dawkę rozrywki, że miłośnicy podgatunku space westernów powinni być mocno zachwyceniu tym dziełem. Jeśli więc ktoś zalicza się do grona fanów Firlefy/Serenity, to ten tytuł powinien znaleźć się na jego celowniku.

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/dalej-w-kosmos-recenzja-komiksu-okp-dolores-2-sieroty-z-fortu-messaoud/

OKP Dolores #2: Sieroty z Fortu Messaoud to druga część przygód osiemnastoletniej byłej siostry zakonnej, która nagle odziedziczyła okręt wojenny i postanowiła wyruszyć w bezkres kosmosu. Kosmiczna space opera autorstwa małżeństwa Tarquin nie jest pozycją nader rewolucyjną, na pewno jednak zapewnia należytą dawkę rozrywki. Drugi tom podtrzymuje ten trend i nikt nie powinien...

“Sieroty z Fortu Messaud” to pokaz brawury i niesamowitego talentu Tarquinów, album idealnie skrojony pod fanów niezobowiązujących space oper i wciągającej przygody, gdzie ilustracje grają równe skrzypce z fabułą. Krótka, ale sycąca opowieść robiąca apetyt na więcej.

“Sieroty z Fortu Messaud” to pokaz brawury i niesamowitego talentu Tarquinów, album idealnie skrojony pod fanów niezobowiązujących space oper i wciągającej przygody, gdzie ilustracje grają równe skrzypce z fabułą. Krótka, ale sycąca opowieść robiąca apetyt na więcej.

ADNOTACJA: Choć sama opinia nie zawiera spoilerów z tomu drugiego, może zawierać jakieś z tomu pierwszego.

Po przeczytaniu drugiego tomu wciąż nie wiem czy jest to opowieść dla mnie. Na tę chwilę mogę stwierdzić, że państwo Tarquin rysują zdecydowanie lepiej niż piszą. Niby historia trzyma się kupy, ale czegoś nadal jej brakuje. Zacznę, więc od narzekania.

Dalsza część historii Torka, która budziła moje największe zainteresowanie, mnie rozczarowała, jednak wciąż mam nadzieję, że jeszcze zostanę zaskoczony. Kościół Nowych Pionierów póki co kontynuuje podróż utartym szlakiem i robi dokładnie to czego możemy się spodziewać po instytucji religijne, tak więc na razie żadnych zaskoczeń.

Jednak największym rozczarowaniem okazała się zdradzona w końcu historia Kasha i dlaczego "tak" patrzy na Mony. Wątek ten był tak krótki i pozbawiony jakiegokolwiek charakteru, że jeśli autorzy nie mają zamiaru wracać do niego w przyszłości, to uważam, że w ogóle niepotrzebnie go tworzyli.

Na plus pozostaje oczywiście grafika, ładna i pełna szczegół. Ponownie ogromny plus za poukrywane w kadrach mrugnięcia okiem. Naprawdę warto studiować każdy jeden rysunek w poszukiwaniu ukrytych niespodzianek. Na podstawie dwóch okładek odniosłem jednak wrażenie, że treść na nich zawarta sugeruje trochę inną wagę poszczególnych elementów historii niż w rzeczywistości.

Jak to mówią nadzieja umiera ostatnia, a więc nadal ją żywię i czekam na kolejne tomy. Bo mimo mojego narzekania, komiks czyta się szybko i przyjemnie. A czy pozostanie w waszej pamięci? To już zależy od Was.

ADNOTACJA: Choć sama opinia nie zawiera spoilerów z tomu drugiego, może zawierać jakieś z tomu pierwszego.

Po przeczytaniu drugiego tomu wciąż nie wiem czy jest to opowieść dla mnie. Na tę chwilę mogę stwierdzić, że państwo Tarquin rysują zdecydowanie lepiej niż piszą. Niby historia trzyma się kupy, ale czegoś nadal jej brakuje. Zacznę, więc od narzekania.

Dalsza część...