Książka Armena Khachikyana pojawiła się w mojej biblioteczce przez przypadek; z resztą, kto w Polsce tak bardzo interesuje się historią Armenii żeby czytać o niej bez powodu? I chociaż nie była to fascynująca lektura, przeczytałem ją bez przymusu. "Akcja" jest w niej bardzo wartka - 3000 lat historii przedstawiono na 250 stronach, zatem bez głębszej znajomości tła historycznego łatwo utonąć w błyskawicznie zmieniających się realiach. Ta Armenia co chwilę osiąga rozkwit i wielkość, potem nagle upada, walczy o wolność, powstaje i tak od nowa... Łatwo się w tym pogubić, biorąc pod uwagę, że od czasów perskich państwo Ormian odzyskiwało niepodległość już chyba z 7 razy. Nasza historia nagle przestaje wyglądać tak dramatycznie, prawda? Niestety, to ciągłe skakanie po epokach prowadzi do trudności z odbiorem tekstu. Ogólnie, chyba najważniejszym elementem tej książki jest historia ormiańskiej diaspory i jej osiągnięć. Bawiło mnie czasami to wyolbrzymianie znaczenia kultury armeńskiej dla świata, tym czasem większość tych nazwisk niewiele mi mówiła... Pojawiają się również polskie wątki, jak opowieść o 5 tys. Ormian idących w szegach armii koronnej pod Wiedeń.
Pod względem technicznym mam tylko dwie uwagi - książkę napisano po angielsku, ale skrajnie prostym językiem, przez co lektura nie jest porywająca; po drugie - autor stara się zawsze stosować oryginalne nazewnictwo. O ile w przypadku np. j. rosyjskiego szło mu to dobrze, to efekty prób przenoszenia polskich słów na angielską pisownię (Rzech Pospolita) kończyły się pokracznie.

Książka Armena Khachikyana pojawiła się w mojej biblioteczce przez przypadek; z resztą, kto w Polsce tak bardzo interesuje się historią Armenii żeby czytać o niej bez powodu? I chociaż nie była to fascynująca lektura, przeczytałem ją bez przymusu. "Akcja" jest w niej bardzo wartka - 3000 lat historii przedstawiono na 250 stronach, zatem bez głębszej znajomości tła...