Reinę Ellis poznajemy, gdy ta budzi się w szpitalu, nie pamiętając niczego. Kompletnie niczego. Z informacji przekazanych przez personel medyczny, dowiaduje się za to, że została znaleziona w lesie na obrzeżach miasta, a jej amnezja może być wynikiem doznanego urazu głowy.

Odejście matki przy porodzie i śmiertelny wypadek samochodowy ojca kilka lat temu, to tylko niektóre fakty, jakich udziela dziewczynie Alexander Carson, który był wspólnikiem jej ojca i zgodnie z jego ostatnią wolą, stał się także prawnym opiekunem Reiny do ukończenia przez nią pełnoletności.

Jakby tego było mało, nasza bohaterka dowiaduje się, że jest zaręczona z Asherem (studiującym do tej pory w Anglii) - synem Alexandra, który według pielęgniarki, nie opuszczał boku jej szpitalnego łóżka. O ile personel medyczny, zachwyca się jego oddaniem, o tyle Reina jest nim... przerażona. Sadystyczny uśmiech, pełne fałszu podteksty oraz wzrok pałający nienawiścią – to właśnie dostrzega dziewczyna, kiedy widzi go pierwszy raz w szpitalu. W głowie Reiny zaczynają kłębić się pytania, a najważniejsze z nich brzmi: dlaczego zaręczyła się z kimś, kto wygląda jakby chciał ją zabić i się z tym nie kryje?

Powrót do college'u i szczątkowe informacje tu i tam, uświadamiają naszej bohaterce okropną rzeczywistość – była potworem w pięknym opakowaniu. Popularną i prześladującą innych - kapitanką cheereladerek.

Szokująca prawda o tym, jak złym człowiekiem była przed utratą pamięci, stanowi dla Reiny trudny do zaakceptowania fakt. Czy to możliwe, by ludzki charakter tak bardzo się zmienił?

Dylogia Riny Kent to pełna tajemnic, niedopowiedzeń, ukrytych prawd i półprawd historia, która wplątuje czytelnika w sieć z której nie chcę go wypuścić. Relacja Ashera i Reiny to skrojone na miarę enemies to lovers. Mocno intrygujący prolog daje niesamowity wstęp do całej historii.

Reinę Ellis poznajemy, gdy ta budzi się w szpitalu, nie pamiętając niczego. Kompletnie niczego. Z informacji przekazanych przez personel medyczny, dowiaduje się za to, że została znaleziona w lesie na obrzeżach miasta, a jej amnezja może być wynikiem doznanego urazu głowy.

Odejście matki przy porodzie i śmiertelny wypadek samochodowy ojca kilka lat temu, to tylko niektóre...

Idealne zakończenie All The Lies. Na wszystkie moje pytania udzielono odpowiedzi. Ta książka jest mroczna, surowa, emocjonalna, ostra, intensywna, ale cudownie wciągająca. Była to plątanina był to plątanina kłamstw, tajemnic oraz gier. Podróż Ashera i Reiny jest pełna oszustw, krzywdy, braku zaufania i kłamstw. Polubiłam postacie Reiny i Ashera. Fakt, że mieli do siebie niezaprzeczalną chemię, było po prostu wspaniałe. Co więcej, mają połączenie, któremu oboje próbowali zaprzeczyć i zawsze wracali do siebie. Najwięcej w ich życiu namieszała Ari, to przez nią ich życie stało się koszmarem, a do tego miała cichego wspólnika w postaci Jasona. Zawsze powtarzam, że najciemniej jest pod latarnią. Rai i Reina zamieniły się miejscami, ale tak naprawde, każda z nich trafiła tam gdzie powinna być, bo prawdziwa Reina nie umie żyć w normlanym świecie, jej świat to Bratva, a prawdziwa Rai kocha ten normalny świat. Ari i Reina musieli przejść przez piekło, i odkryć prawdę, by mogli być razem.

Idealne zakończenie All The Lies. Na wszystkie moje pytania udzielono odpowiedzi. Ta książka jest mroczna, surowa, emocjonalna, ostra, intensywna, ale cudownie wciągająca. Była to plątanina był to plątanina kłamstw, tajemnic oraz gier. Podróż Ashera i Reiny jest pełna oszustw, krzywdy, braku zaufania i kłamstw. Polubiłam postacie Reiny i Ashera. Fakt, że mieli do siebie...

Trudno mi jakoś sklasyfikować tą książkę. Od pierwszej części nie darzyłam specjalną sympatią bohaterów, zwłaszcza Ashera. I nie zmieniłam zdania. Dla mnie Asher powinien udać się do specjalisty, albo być pod obserwacją, z jego skłonnościami do przemocy. Cały ten związek Asha z Reiną nie był dla mnie ani nienawiścią, ani miłością. Był obsesją, zwłaszcza ze strony Asha. Ale Reinie to odpowiadało, co też jest jakimś wyznacznikiem. Nie wiem co też autorka chciała pokazać.. dla mnie przez większość książki było to jak można upokorzyć, zniewolić kobietę pod swoje widzimisię. Rozkazywać, dusić, zmuszać. Może jestem za dużą feministką, ale nie podoba mi się takie podejście mężczyzny do kobiety. Tego miłością nie można nazywać. I być może w tej części nie było to aż tak eskalowane, ale ja udusiłabym się na miejscu Reiny w tym pseudo związku. Dodajmy do tego tajemnicze związki z rosyjską mafią. Końcówka była niezła, ale chyba autorka poległa w niektórych szczegółach. Rozczarowujące jest niewyjaśnianie dlaczego Jason działał w komitywie z siostrą Asha. Co chciał osiągnąć? Jaki był w tym cel? Bo raczej nie był chory jak Adrianna. Pytania, bez odpowiedzi. No i w końcu pojawiła się siostra bliźniaczka. Jako super woman rosyjskiej mafii. Dla mnie to było trochę zabawne jak szybko się pojawiła, bo niby „ciągłym” szukaniu jej przez Reinę. I oczywiście w samą porę, żeby uratować biedną, niesamodzielną siostrę. Ktoś by napisał, skoro Ash i Reina są szczęśliwi, to nie ma co narzekać. Ale mi osobiście nie podoba się propagowanie używanie przemocy w imieniu tak zwanej miłości.

Trudno mi jakoś sklasyfikować tą książkę. Od pierwszej części nie darzyłam specjalną sympatią bohaterów, zwłaszcza Ashera. I nie zmieniłam zdania. Dla mnie Asher powinien udać się do specjalisty, albo być pod obserwacją, z jego skłonnościami do przemocy. Cały ten związek Asha z Reiną nie był dla mnie ani nienawiścią, ani miłością. Był obsesją, zwłaszcza ze strony Asha. Ale...