Pierwsze 50 stron mnie nie wciągnęło, a nawet pomyślałem, że to nie dla mnie ze względu na dość mocno rozbudowaną stronę wewnętrznych przemyśleń głównej bohaterki i wątku romantyczno-seksualnego.
Drugiego wieczora stwierdziłem, że dam jeszcze jedną szansę Lampce i obudziłem się następnego dnia (vide: dzisiaj) z potężnym kacem czytelniczym. Po raz drugi w życiu zacząłem szukać autorki, żeby zapytać się o drugą część - no bo w końcu Tom 1 cyklu Mistrz Gry - to musi być tom 2. Jakby ktoś pytał, to pierwszym indagowanym przeze mnie autorem był Jarosław Grzędowicz.
Kiedy ja się tak naprawdę w to wciągnąłem? Sam nie wiem, ale książka gdzieś po 1/4 wsysa jak odkurzacz, a końcówka jest petardą. Część 2 przeczytam chociażby żeby zobaczyć na swoje oczy ten opisywany świat. Bo akcja "Gwiazda Północy, Gwiazda Południa" mimo potężnego świata, który jest jednym z najważniejszych atutów książki dzieje się właściwie w 1-3 miejscach i zajmuje mniej więcej miesiąc-dwa. Liczę na bardziej epicką część drugą.
No właśnie: świat. Mamy mniej więcej nasz poziom zaawansowania technologicznego, choć w niektórych aspektach świat jest (zdaje się) trochę do przodu, a niektórych przypomina pseudo-średniowiecze (chociażby kwestia monarchii i cesarstwa). Królestwo Żeglarzy jest konserwatywne, współrządzi tam Kościół Jedynego Boga, Cesarstwo Słońca jest sekularne i współczesne do szpiku kości, a jego mieszkańcy wyznają hedonistyczną filozofię równowagi. Ten clash jest ciekawą analogią naszego świata. Jest też Sagessia, jak rozumiem to sarkastyczny "ukłon" autorki w stronę Szwajcarii. Część sagesska była jedną z najciekawszych części książki moim skromnym zdaniem.
Lampka ma dar pisania w taki sposób, że wciąga w świat bohatera, po pewnym czasie zaczyna się widzieć świat jego oczami. Biorąc pod uwagę, że główną bohaterką jest Aline i tylko w kilku rozdziałach poznajemy świat oczami Iana, dla mnie jako mężczyzny to ciekawe, wręcz perwersyjne doświadczenie.
Czekam na część 2, pani Lampka!

Pierwsze 50 stron mnie nie wciągnęło, a nawet pomyślałem, że to nie dla mnie ze względu na dość mocno rozbudowaną stronę wewnętrznych przemyśleń głównej bohaterki i wątku romantyczno-seksualnego.
Drugiego wieczora stwierdziłem, że dam jeszcze jedną szansę Lampce i obudziłem się następnego dnia (vide: dzisiaj) z potężnym kacem czytelniczym. Po raz drugi w życiu zacząłem...