Jak zwykle Zakrzewski wymiata!

Jak zwykle Zakrzewski wymiata!

Ta książka w ogóle nie była na mojej półce! Co za niedopatrzenie. Przeczytałam dwie książki o nadkomisarzu Zakrzewskim z drugiego cyklu i po prostu musiałam sprawdzić, co wydarzyło się wcześniej.

W mieście dochodzi do częstych samobójstw młodzieży, wrocławska policja znajduje zwłoki zamordowanych młodych kobiet, płatny zabójca rozwiązuje problemy w światku handlarzy narkotyków. I najwyraźniej rzuca wyzwanie Marcinowi Zakrzewskiemu.
Kim są Satyr, Śmiercior i Obserwator? Kogo ściga komisarz Zakrzewski? Czy uda mu się znaleźć zabójcę i przeżyć? Czy to będzie jego ostatnie wspólne śledztwo z Pauliną Czerny?

Trzeci tom cyklu to kolejny wciągający i wymagający kryminał, przy którym trzeba się skupić, bo akcja goni akcję, a wątki stale się przeplatają. Niezwykle zaangażowani, ale trudni i często irytujący bohaterowie wprowadzają nas w klimat pracy w policji. Co prawda czytelnik może się trochę zżymać na nieudolność policjantów, którzy nie potrafią oddać jednego celnego strzału, aby unieszkodliwić mordercę, a intryga może się wydawać troszkę przekombinowana, jednak tempo akcji i umiejętnie zbudowane napięcie sprawiają, że książkę naprawdę ciężko odłożyć. Uwielbiam twardogłowego, upartego i dążącego do prawdy Nadkomisarza Zakrzewskiego.
Polecam, zwłaszcza w wersji audio.

Ta książka w ogóle nie była na mojej półce! Co za niedopatrzenie. Przeczytałam dwie książki o nadkomisarzu Zakrzewskim z drugiego cyklu i po prostu musiałam sprawdzić, co wydarzyło się wcześniej.

W mieście dochodzi do częstych samobójstw młodzieży, wrocławska policja znajduje zwłoki zamordowanych młodych kobiet, płatny zabójca rozwiązuje problemy w światku handlarzy...

Mogę prosić Cię do tańca?
***
Funkcjonariusze wrocławskiej policji odnajdują zwłoki kilku kobiet, nieznany sprawca zostawia przy nich niejasne wiadomości. Ponadto wśród młodych ludzi dochodzi do zagadkowych, nagłych i niespodziewanych aktów samobójczej śmierci. Co więcej, w sieci pojawiają się opowiadania dotyczące śmiertelnych zdarzeń, najbardziej niepokoi jednak fakt, że opisywane zdarzenia są łudząco podobne do tych rzeczywistych. Śmierć ogarnia miasto, jest wszechobecna, mroczna, zimna, a towarzyszy jej niemal zawsze tajemnicza postać, obserwator z nienaturalnie długimi rękami…
***
Wielowątkowym dochodzeniem zostaje obarczony komisarz Marcin Zakrzewski, a jego nową partnerką w wyniku całkiem niespodziewanych, ale też wyjątkowo niebezpiecznych zdarzeń staje się Karina. Wspólnie muszą wyjaśnić kryminalną zagadkę Satyra, (Śmieciora) Śmierciora i Obserwatora. Uważam, że sposób jaki autor wybrał na stworzenie antybohatera jest niezwykle interesujący. Dokładnie tak jak w poprzednich częściach serii, tak i w “Totentanz”, przeszłość odegra w śledztwie ogromną rolę. Cienie przeszłości znów będą smętne, nieprzyjemne i bolesne.
***
Nie ulega wątpliwości, że fabuła “Totentanz” jest skomplikowana, pełna zwrotów akcji i sensacji. Przede wszystkim jednak, trzecia część cyklu Cienie przeszłości daje odpowiedź na dręczące od ponad trzydziestu lat rodzinę Zakrzewskich pytanie. Co właściwie stało się z Ryśkiem Zakrzewskim, bratem bliźniakiem Marcina? Czy rozwiązanie tej zagadki da wreszcie ukojenie, czy przyniesie spokój?
***
Oczywiście, nie jest to książka o miłości, jednakże romantyczna cząstka mojej duszy ubolewa nieco nad rozpadem relacji Marcina Zakrzewskiego i Pauliny Czerny. Ucisk w sercu rekompensuje natomiast wątek śledztwa nadzorowanego przez Paulinę, jest doskonały. Kochliwy prokurator Wysocki, znany dość dobrze czytelnikom z poprzednich części serii, odgrywa w dochodzeniu hmm… znaczącą rolę.
***
Nie pierwszy już raz napiszę, że Marcin Zakrzewski to postać, którą darzę sympatią. “Totentanz” mojego zdania nie zmienił, komisarz wciąż daje się lubić. Autor zgromadził w tej książce ogromną ilość wątków. Znów zaskakuje balansując na granicy prawdopodobieństwa, jednak strona po stronie każde z zagadnień zostaje wyjaśnione, tworząc ostatecznie spójną całość. Akcja toczy się niezwykle wartko, wydarzenia następują jedno po drugim w zastraszającym wręcz tempie i… dobrze się to czyta. Ponadto bardzo lubię sposób w jaki autor oprowadza mnie po Wrocławiu i jego okolicach, choć przyznaję, robi to w stosunkowo makabrycznych okolicznościach.

Mogę prosić Cię do tańca?
***
Funkcjonariusze wrocławskiej policji odnajdują zwłoki kilku kobiet, nieznany sprawca zostawia przy nich niejasne wiadomości. Ponadto wśród młodych ludzi dochodzi do zagadkowych, nagłych i niespodziewanych aktów samobójczej śmierci. Co więcej, w sieci pojawiają się opowiadania dotyczące śmiertelnych zdarzeń, najbardziej niepokoi jednak fakt, że...

Tylko 6/10. Nie wiem czy inne pozycje Mieczysława Gorzki są lepsze, są bardziej realne, czy ma on po prostu taki styl...
Z przymrużeniem oka można tą książkę przeczytać, ale jeżeli mamy traktować to na poważnie to niestety, ale w moim odczuciu się nie da.
Nie powiem czyta się dobrze, ale z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej mnie śmieszyła (mimo dość makabrycznych opisów zbrodni) - ta niezniszczalność komisarza, mnogość wątków, i sporo nielogiczności. Być może inne cykle są lepsze, ten taki ogólnie mocno średni.

Tylko 6/10. Nie wiem czy inne pozycje Mieczysława Gorzki są lepsze, są bardziej realne, czy ma on po prostu taki styl...
Z przymrużeniem oka można tą książkę przeczytać, ale jeżeli mamy traktować to na poważnie to niestety, ale w moim odczuciu się nie da.
Nie powiem czyta się dobrze, ale z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej mnie śmieszyła (mimo dość makabrycznych...

Co mi sie podobalo: jak zwykle sposob pisania pana Gorzki, rewelacyjne dialogi i nawiązanie akcji, swietnie nakresleni bohaterowie, jak sie słucha w audiobooku to oczywiscie jeszcze pan Filip Kosior🙂, który powoduje, ze człowiek modli się żeby książka sie nie kończyła, mozna sluchac w nieskonczonosc.

Co mi sie jednak nie podobało: przesada w wymyslaniu niepotrzebnych wątków jak postac Dawidka i morderstwa dziewczyn, gwałt na Wysockiej, atak "terrorystyczny" przy uzyciu betoniarki, watek prokuratora, zdjec, zaginionej Hondy i urodzin Włodka. .. Zupelnie zbędne jak dla mnie, bez tego nic by ksiazce nie ubyło, no moze poza kilkuset stronami 😂
Nieudolnosc policji, mundurowi nie potrafiący oddac jednego celnego strzału w strone zawodowego mordercy zeby go unieszkodliwic. Zbiorowe nagłe upośledzenie, nikt nie odważy się strzelić albo jak już to i tak spudłuje.
Ucieczka Satyra z wiezniarki... Znowu policjanci niczym banda patałachów.
Niekończące sie zmianki o niebieskich oczach i o twarzy bez wyrazu... Czy ktoś policzył ile razy autor powtarza te wyrażenia?

Co mi sie podobalo: jak zwykle sposob pisania pana Gorzki, rewelacyjne dialogi i nawiązanie akcji, swietnie nakresleni bohaterowie, jak sie słucha w audiobooku to oczywiscie jeszcze pan Filip Kosior🙂, który powoduje, ze człowiek modli się żeby książka sie nie kończyła, mozna sluchac w nieskonczonosc.

Co mi sie jednak nie podobało: przesada w wymyslaniu niepotrzebnych...

Świetna,jak i poprzednie...ach ten Zakrzewski;)

Świetna,jak i poprzednie...ach ten Zakrzewski;)

Rewelacyjna książka! Akcja płynie wartko, a trup ściele się gęsto. Intryga jest zawiła, a o to przecież chodzi w dobrym kryminale. Na pewno sięgnę po kolejne książki Mieczysława Gorzki o komisarzu Zakrzewskim. Polecam!

Rewelacyjna książka! Akcja płynie wartko, a trup ściele się gęsto. Intryga jest zawiła, a o to przecież chodzi w dobrym kryminale. Na pewno sięgnę po kolejne książki Mieczysława Gorzki o komisarzu Zakrzewskim. Polecam!

Bardzo fajna, polecam.

Bardzo fajna, polecam.

Co tu dużo pisać,książka rewelacyjna. 🔥🔥

Co tu dużo pisać,książka rewelacyjna. 🔥🔥

3 tom cyklu o komisarzu Zakrzewskim trochę mnie rozczarował. W tajemniczych okolicznościach giną młodzi ludzie. Giną również inni. Pojawiają się dziwne postaci Satyr, Śmiecior czy Obserwator. Czy to są różne osoby czy nie. Przeszłość wraca do komisarza Zakrzewskiego w postaci zaginionego brata Ryśka. Wartka szybka akcja nie pozwala nam się zatrzymać ani na sekundę. Zakrzewskiemu pomaga nowy partner Karina Bućko. Poprzedni partner Parol jest ciężko ranny. Ktoś poluje na komisarza Zakrzewskiego. Ale kto?
No ogólne wg mnie przekombinowany jest ten 3 tom. Aż wręcz nieprawdopodobne zwroty akcji. Czytało się bardzo dobrze ale niestety 1 i 2 tom były lepsze.

3 tom cyklu o komisarzu Zakrzewskim trochę mnie rozczarował. W tajemniczych okolicznościach giną młodzi ludzie. Giną również inni. Pojawiają się dziwne postaci Satyr, Śmiecior czy Obserwator. Czy to są różne osoby czy nie. Przeszłość wraca do komisarza Zakrzewskiego w postaci zaginionego brata Ryśka. Wartka szybka akcja nie pozwala nam się zatrzymać ani na sekundę....