Moje drugie spotkanie z autorką i z radością stwierdzam, że i tym razem nie zawiodłam się. Pierwszy raz widzę w książce taki zabieg - wszystkie rozdziały są przeplataniem "rachunku sumienia", wędrówki tytułowego bohatera po swojej trudnej przeszłości, kontrując się z wspomnieniami ludzi, którzy poznali go w różnych okresach jego życia. Wszystkie te opowieści wyłaniają ciekawy profil Oliwera. Ocenę jego postaci zostawiam bez komentarza. Niech każdy wyrazi sam swoją opinię :)

Moje drugie spotkanie z autorką i z radością stwierdzam, że i tym razem nie zawiodłam się. Pierwszy raz widzę w książce taki zabieg - wszystkie rozdziały są przeplataniem "rachunku sumienia", wędrówki tytułowego bohatera po swojej trudnej przeszłości, kontrując się z wspomnieniami ludzi, którzy poznali go w różnych okresach jego życia. Wszystkie te opowieści wyłaniają...

Psychol, tyran, brutal pod postacią przystojnego, czarującego mężczyzny.
Sama historia ciekawa i mocno wciągająca, ale odczuwam jakiś niedosyt odnośnie zakończenia.

Psychol, tyran, brutal pod postacią przystojnego, czarującego mężczyzny.
Sama historia ciekawa i mocno wciągająca, ale odczuwam jakiś niedosyt odnośnie zakończenia.

Historia opowiedziana z perspektywy kilku osób. Poznajemy losy bohatera i powody dla których postępował tak a nie inaczej. Ciekawa, jednak mało emocjonalna.

Historia opowiedziana z perspektywy kilku osób. Poznajemy losy bohatera i powody dla których postępował tak a nie inaczej. Ciekawa, jednak mało emocjonalna.

Bardzo dobra powieść, ale obyczajowa- nie pasuje mi tu ani kategoria thriller, ani kryminał.
Ciekawa narracja, wiele perspektyw.
Przede wszystkim jednak portret mocno zaburzonego głównego bohatera.
Warto przeczytać, ale ze świadomością, że to jednak nie jest obiecywany nam gatunek.

Bardzo dobra powieść, ale obyczajowa- nie pasuje mi tu ani kategoria thriller, ani kryminał.
Ciekawa narracja, wiele perspektyw.
Przede wszystkim jednak portret mocno zaburzonego głównego bohatera.
Warto przeczytać, ale ze świadomością, że to jednak nie jest obiecywany nam gatunek.

Absolutnie nie zaklasyfikowałabym tej książki jako thrillera ani zwyklego ani psychologicznego. Nie ma w niej nic mrocznego. Dla mnie to bardziej obyczajówka o pogubionyn chłopcu i jego późniejszym dorosłym życiu. Niemniej czytało się ją dosyć ciekawie i wątki łączyły sie w całość, ale opis na okładce wprowadza w błąd. Bo to napewno nie jest opis psychopaty.

Absolutnie nie zaklasyfikowałabym tej książki jako thrillera ani zwyklego ani psychologicznego. Nie ma w niej nic mrocznego. Dla mnie to bardziej obyczajówka o pogubionyn chłopcu i jego późniejszym dorosłym życiu. Niemniej czytało się ją dosyć ciekawie i wątki łączyły sie w całość, ale opis na okładce wprowadza w błąd. Bo to napewno nie jest opis psychopaty.

Rozczarowanie. Sporo rozwleczonych wątków, w tym hit: romans księdza z Afrykanką, owocem którego jest biały chłopiec, który w przyszłości płodzi Mulatkę z białą kobietą 😛 Niewiele ma to wspólnego z tym czego oczekiwałam, czyli co uczyniło z bohatera psychopatę.

Rozczarowanie. Sporo rozwleczonych wątków, w tym hit: romans księdza z Afrykanką, owocem którego jest biały chłopiec, który w przyszłości płodzi Mulatkę z białą kobietą 😛 Niewiele ma to wspólnego z tym czego oczekiwałam, czyli co uczyniło z bohatera psychopatę.

Na pewno książka nie spodoba się każdemu, widać wyraźnie różnice w recenzjach - jedni czytelnicy się zachwycają, drudzy narzekają na nudę. Według mnie "Upadek Olivera" to owszem thriller, ale z dużym naciskiem na "psychologiczny", trzeba więc zapomnieć o mrożącej krew w żyłach akcji. Już w pierwszym rozdziale poznajemy zbrodnię, czytanie ciągu dalszego to podróż do zrozumienia, co tam tak naprawdę zaszło. Bynajmniej nie będzie to droga na skróty.

Kolejne rozdziały to wypowiedzi innych bohaterów, jakby zostali poproszeni o opowiedzenie swojego życiorysu na Oliverze kończąc. Wątki więc, chociaż pomalutku, w końcu splatają się ze sobą tak, że możemy na końcu sami sprawiedliwie ocenić tytułowego psychopatę. Czy niektóre wywody można uznać za niepotrzebne i w ogóle nie związane z główną sprawą? Pewnie tak, ale z pewnością rozbudowały one portrety osób, które o sobie opowiadały, wzbogaciły świat przedstawiony.

Chociaż powieść nie jest długa, ma mniej niż 300 stron, to przez tę "drogę naokoło" można się trochę zmęczyć. Polecam osobom, które cenią sobie wątki psychologiczne, lubią niespieszną akcję, w zbrodniarzu wolą szukać człowieka z trudną przeszłością niż poprzestawać na samym pojęciu zła. Przyznaję, że mnie Liz Nugent nie oczarowała, ale doceniam, że jest w jej książce coś innego, niż się spodziewałam. Zastanawiam się nawet, czy nie lepiej postawić tego tytułu na półce z literaturą piękną.

Na pewno książka nie spodoba się każdemu, widać wyraźnie różnice w recenzjach - jedni czytelnicy się zachwycają, drudzy narzekają na nudę. Według mnie "Upadek Olivera" to owszem thriller, ale z dużym naciskiem na "psychologiczny", trzeba więc zapomnieć o mrożącej krew w żyłach akcji. Już w pierwszym rozdziale poznajemy zbrodnię, czytanie ciągu dalszego to podróż do...

Całkiem wciągająca historia, dobra na jeden wieczór

Całkiem wciągająca historia, dobra na jeden wieczór

Mega! Napisana w zupełnie innym stylu. Historia opowiedziana z perspektywy kilku osób,fantastycznie ukazuje różnorodność spostrzeżeń. Zaskakująca,bardzo wciągająca i nietypowa fabuła sprawia,że na pewno sięgnę po kolejne powieści tej irlandzkiej autorki. Polecam!

Mega! Napisana w zupełnie innym stylu. Historia opowiedziana z perspektywy kilku osób,fantastycznie ukazuje różnorodność spostrzeżeń. Zaskakująca,bardzo wciągająca i nietypowa fabuła sprawia,że na pewno sięgnę po kolejne powieści tej irlandzkiej autorki. Polecam!

"Nie trzeba kochać konkretnej osoby. Wystarczy kochać jej wyobrażenie. Bo wyobrażenie można wyidealizować i wymodelować na postać, której się potrzebuje."

On - inteligentny, przystojny, szarmancki - ukryty psychopata.
Ona - perfekcyjna żona - leży zmasakrowana na podłodze u jego stóp.

To pozornie obyczajowa powieść o życiu przepełnionym żalem, goryczą i nieszczęściem. Jej finał poznajemy już na pierwszej stronie, by krok po kroku dojść do korzeni, źródła klęski - tytułowego upadku Olivera. Kolejne karty zapisanej historii stanowią wypowiedzi bliskich mu osób, sformułowane w sposób niekonwencjonalny, pozbawiony wszelakich dialogów. W moim odczuciu stanowi to wielki atut, nadaje osobistego wydźwięku, możemy poczuć się, jakbyśmy czytali pamiętnik. Przeskoki czasowe i zmiany narracji nie pozwalają się nudzić, co czyni tę historię nieodkładalną.

Lawirując pośród gąszczu tajemnic, brudnych sekretów, niecnych uczynków przenosimy się do wczesnego dzieciństwa, nastoletnich miłostek głównych bohaterów. Tło obyczajowe jest niezwykle bogato rozrysowane, aczkolwiek jest ono idealnym podparciem dla portretów psychologicznych.

Głównym motywem powieści Nugent jest wpływ wychowania na dorosłe życie człowieka. Idealnie kreuje postaci pozbawione skrupułów, idące po trupach do celu w poszukiwaniu sławy, kariery, szczęścia. Każdorazowo stawia czytelnika przed dylematem moralnym.

W tym wypadku psychopata jest w stanie zaskarbić sobie naszą przychylność, sympatię, a nawet współczucie. Swoją charyzmą Oliver wywołał uśmiech na mojej twarzy, a zarazem smutek, oraz dreszcz niepewności i niedowierzanie.

Przekonajcie się sami do jakich czynów posunie się chłopiec pragnący uzyskać poczucie miłości, przynależności do rodziny.

Czy skrzywiona psychika niekochanego dziecka jest jego własną porażką w życiu dorosłym i popełnione przez niego błędy nie podlegają żadnemu wytłumaczeniu?
Czy jednak dla takiej osoby istnieje w społeczeństwie jakaś taryfa ulgowa?

"Nie trzeba kochać konkretnej osoby. Wystarczy kochać jej wyobrażenie. Bo wyobrażenie można wyidealizować i wymodelować na postać, której się potrzebuje."

On - inteligentny, przystojny, szarmancki - ukryty psychopata.
Ona - perfekcyjna żona - leży zmasakrowana na podłodze u jego stóp.

To pozornie obyczajowa powieść o życiu przepełnionym żalem, goryczą i nieszczęściem....