Nie jest ani pro, ani anty, stara się "rzetelnie" przedstawić problem "z obu stron". No dziecinna.

Nie jest ani pro, ani anty, stara się "rzetelnie" przedstawić problem "z obu stron". No dziecinna.

Książką zainteresowałam się głównie ze względu na tematykę, chciałam lepiej zrozumieć 'tabletki' i musze stwierdzić że jest dobrze napisana, wciągająca z lekką sensacją na końcu. Cytaty, czy też wstępy do kolejnych części nadają grozy i powagi lekturze. Czytelnik z neutralnej pozycji może obserwować ruch Inceli i MeToo, sposób działania i motywację. Mogę polecić ze względu na temat, bo to w tej książce jest najciekawsze. Nie przeczytałabym jej drugi raz - bohaterowie nie są zbyt szczególni więc nie mam do czego wracać. A zainteresowanie tematyką będę kontynuować nadal w innych "źródłach".)

Książką zainteresowałam się głównie ze względu na tematykę, chciałam lepiej zrozumieć 'tabletki' i musze stwierdzić że jest dobrze napisana, wciągająca z lekką sensacją na końcu. Cytaty, czy też wstępy do kolejnych części nadają grozy i powagi lekturze. Czytelnik z neutralnej pozycji może obserwować ruch Inceli i MeToo, sposób działania i motywację. Mogę polecić ze względu...

Powieść wciągająca aż ciężko przerwać czytanie. Przez wątek nienawiści do kobiet myślałam o Stiegu Larssonie ale jest to historia kompletnie inna i nie mniej ciekawa. Może być dla wielu szokująca. Z niecierpliwością czekam na kontynuację.

Powieść wciągająca aż ciężko przerwać czytanie. Przez wątek nienawiści do kobiet myślałam o Stiegu Larssonie ale jest to historia kompletnie inna i nie mniej ciekawa. Może być dla wielu szokująca. Z niecierpliwością czekam na kontynuację.

Bardzo długo obrabiałam sobie tę recenzję w głowie, bo chciałabym ją napisać jak najlepiej, nie pomijając żadnego ważnego wątku, a tych w tej powieści jest mnóstwo. Według mnie książka sama w sobie jest bardzo dobra, a ma też służyć za ostrzeżenie społeczeństwa przed złem czającym się na kobiety w ukryciu i według mnie tę rolę spełnia doskonale....

Mamy tu główną bohaterką Vanessę, inteligentą, twardo stąpającą po ziemi policjantkę. Bardzo mi się podoba jak ta postać pięknie się rozwija i dojrzewa w trakcie lektury. Już na początku sprawia wrażenie twardej, jednak ze smutku i samotności dopuszcza do zbliżenia z byłym mężem, który zostawił ją dla młodszej. Według mnie ta sytuacja jest bardzo poniżająca i przykra. Jednak z biegiem czasu Vanessa otrząsa się, wie czego chce, nie ma już miejsca ani potrzeby na akty desperacji.

Poznajemy też Jasminę Kovac- młodą reporterkę, rozpoczynającą karierę w dużym wydawnictwie. Niestety już na początku nowego pięknego życia zostaje brutalnie zgwałcona, co sprawia, że długo ze strachem będzie oglądać się za siebie. Czy da radę przełamać traumę, iść do przodu, a w momencie zagrożenia stawić mu czoła? Czy zachowa swoje zasady moralne i będzie umiała dalej się nimi kierować, nawet jeżeli dzięki temu pomoże jednemu ze swoich gwałcicieli?

Poznajemy też grono brutalnych, dominujących mężczyzn, którzy przysparzają swoim partnerkom więcej bólu, poniżenia i strachu niż szczęścia i przyjemności. Kobiety tych mężczyzn umierają, a wszystkie poszlaki prowadzą do partnerów... Tylko, że każdy z nich ma mocne alibi na czas morderstwa.

No i poznajemy JEGO- samotnego, zdesperowanego mężczyznę, który czuje się pokrzywdzony przez cały świat. Nie doceniany przez kobiety, wzgardzony przez mężczyzn, nie jest w stanie do nikogo się zbliżyć, przeniknąć do żadnego towarzystwa. W końcu trafia do internetowej społeczności inceli- mężczyzn nienawidzących kobiet, uważających je za stworzenia niższe niż ludzi i niegodne szacunku. Największym marzeniem każdego incela jest wymordowanie jak największej ilości kobiet, jednak nie każdy się na to odważy. Nasz psychotyczny bohater zaczyna od śledzenia, nagrywania i fotografowania swoich ofiar. Pozyskane materiały wykorzystuje, by niszczyć ich życie. Ciągle jednak czuje niedosyt, chciałby bardziej dopiec feminoidom ( tak incele nazywają kobiety).

Jest jeszcze Nicolas, przyjaciel Vanessy, gość, który umie robić dobro, jednak woli pozostawać w cieniu.

Autor przeplata losy tych i jeszcze paru innych osób w swojej książce, tworząc mieszankę wybuchową i to wielopoziomową. Świetnie się to czyta, a lektura trzyma w napięciu do samego końca.
No i to, co mną wstrząsnęło- incele istnieją naprawdę! Faktycznie ukrywają się za tarczą swoich komputerów i obmyślają sposoby na mordowanie kobiet. I niektóre pomysły wprowadzają w życie. Engman pisze, że tą książką, chciał zwrócić uwagę ludzi na ten problem, w moim przypadku doskonale mu się to udało. Nie miałam wcześniej pojęcia o istnieniu takiej grupy, dzięki "Black pill" wiem, że należy być jeszcze ostrożniejszą "w internetach", bo strach pomyśleć, czyją uwagę możemy na siebie zwrócić...

Bardzo długo obrabiałam sobie tę recenzję w głowie, bo chciałabym ją napisać jak najlepiej, nie pomijając żadnego ważnego wątku, a tych w tej powieści jest mnóstwo. Według mnie książka sama w sobie jest bardzo dobra, a ma też służyć za ostrzeżenie społeczeństwa przed złem czającym się na kobiety w ukryciu i według mnie tę rolę spełnia doskonale....

Mamy tu główną bohaterką...

Nie spodziewałem się, że dam Black Pill ocenę wyższą niż 4/10, a tu proszę.
Kupując tę książkę spodziewałem się otrzymania dużej ilości poprawności politycznej, ale się częściowo myliłem. Przedstawienie obu stron nie polega na victim blamingu jak można na początku sądzić a na racjonalnym przedstawieniu argumentów za i przeciw black pillowcom.

Nie spodziewałem się, że dam Black Pill ocenę wyższą niż 4/10, a tu proszę.
Kupując tę książkę spodziewałem się otrzymania dużej ilości poprawności politycznej, ale się częściowo myliłem. Przedstawienie obu stron nie polega na victim blamingu jak można na początku sądzić a na racjonalnym przedstawieniu argumentów za i przeciw black pillowcom.

Czytane od 20.07.2021-21.07.2021
Chciałbym przedstawić swoje wrażenia, dzieląc je na pewne segmenty, zdając sobie sprawę, że przekraczam tzw. poprawność polityczną:
https://www.youtube.com/watch?v=XRxpdfDyI38 a https://www.youtube.com/watch?v=LS6x4-LVTw4
Fabuła:
Główna linia fabularna odnosi się wobec zabójstw kilku kobiet, które łączy m.in. to, że były ofiarami przemocy domowej/seksualnej na przestrzeni czasu. Bohaterką jest 40-kilkuletnia detektyw Vanessa Franka. Wiemy o niej tyle, że jest rozwódką; adoptowała Natashę pochodzącą z Syrii; jej rodzona córka Adeline zmarła w bardzo młodym wieku i została pochowana na Kubie. Jednakże jest kilka wątków pobocznych, które ładnie się „zawijają” w koniec wątku głównego – osoby Jasmine Kovac, Borje Rohden, Nicolas Paredes, Celine. Jest też moim zdaniem niepotrzebny wątek relacji Nicolasa Paredesa ze swoim ojcem Eduardo, który chce od swego syna uzyskać alibi dla znajomego.
Easter egg:
Kto czytał „Patriotów” tego autora ten wie, że wątek Chile się pojawi w „Black Pill”. Sam autor jest Szwedem pochodzenia chilijskiego stąd m.in. postać Nicolasa Paredesa.
Kryminał:
Na pewno to jest książka dla osób, które już czytały kryminały. Opis gwałtu zbiorowego na pewnej kobiecie może rzeczywiście odstraszać. Samo dochodzenie jest na zasadzie osoba czytająca książkę może wyprzedzić wnioskowania ogólnie rozumianej policji. To nie jest tak jak u prokuratora T. Szackiego u Z. Miłoszewskiego tj. wszystko wiedzącego. Gdzieś ok. 50-70% książki osoba czytająca może wskazać głównego podejrzanego, ale jeśli chodzi o wspólników osoby podejrzanej to już nie.
Odbiór książki:
Już sam tytuł mnie zachęcił do przeczytania, albowiem od wielu lat jestem zaznajomiony z tematyką pigułek tj. Blue Pill, Red Pill, Black Pill i byłem ciekawy jak autor poradzi sobie z tematem, który mógłby łatwo zepsuć. Jedno zdanie dygresji w rzeczywistości zjawisku subkultury incel (nomen omen stworzony termin przez kobietę) łatwo przypiąć „łatkę” normalny mężczyznom, którzy wiedzą na czym polega hipergamia kobiet i ich zakłamanie. Autor poradził sobie z tym jasno określać kto jest kto. Blue Pill – są to samce alfa, chady innymi słowy 20 % mężczyzn, którzy mają dostęp do 80% kobiet (luźny cytat z książki). Ta grupa pogłębia hipergamię kobiet dzięki temu, że są na każde ich skinienie i traktują je jak niczym dosłowne księżniczki marnując swoje zasoby. Red Pill – to są mężczyźni, którzy na pierwszym stopniu swoich wartości nie stawiają usilne przypodobanie się kobietom aby z nimi współżyć tylko stawiają na swój rozwój czy to fizyczny, czy to psychiczny. Starają się być jak najlepsi w swoich dziedzinach. Z kolei Black Pill to są mężczyźni, którzy przegrali loterię genetyczną i są nieatrakcyjni dla kobiet w ogóle i czują się z tym tak źle, że ich frustracja doprowadza do masowych mordów ludzi dla nich synonimy to właśnie incel (nie jako subkultura, tylko pejoratywnie); przegryw; mizogin itp.
Oprócz tego, że autor rozdzielił kto należy do odpowiednich pigułek, pokazał też zakłamanie kobiet co do wyboru odpowiednich partnerów i ich roli w związku … „Społeczeństwo tak bardzo je promowało, dawało tyle przywilejów, o których on, jako mężczyzna, mógł pomarzyć. Kobiety były niezbędne dla społeczeństwa, dla przetrwania gatunku. Mężczyzna potrzebny jest tylko do poczęcia.”
Warto podkreślić fakt, że autor wzorowo pokazuje ruch MeToo tj. nagłaśnianie spraw przemocy seksualnej (usiłowanie, dokonanie) czyli to co ruch MeToo w pierwotnej wersji oferował. Niestety wiemy w rzeczywistości, nawet z Polskiego podwórka np. sprawa Dawida Kudły fałszywie oskarżonego o gwałt, że MeToo przeobraził w ruch, którzy ma na celu niszczenie niewinnych mężczyzn dzięki fałszywym oskarżeniom o gwałt/molestowanie seksualne wiedząc, że za te fałszywe oskarżenia kobiet nie spotka kara.
Niestety tłumaczenie, a raczej to co wydawnictwo wypuściło na rynek książki jest bardzo na minus. Już w prologu widzę pewien fikołek językowy tak samo dalej np. Bohemian Rapsody Queenów. Queenów serio?! oraz w przypisie do których sam tłumacz (p. Małgorzata Stefaniuk) się przyznała chodzi mi o przypis nr 4 i napisanie iż Red Pill to ruch mizoginistyczny otóż nie Red Pill nic z mizoginią nie ma wspólnego, chyba że poprzez poprawność polityczną każdego mężczyznę który nie jest uległy wobec kobiet i zarazem nie jest ofensywny, tylko stawia na swój rozwój (nie polegający na tym, że jest ruchaczem pospolitym) wrzuca się łatkę incela, mizogina itp.
Moja ocena:
Gdyby nie błędy w polskim przekładzie zarówno językowe jak i informacyjne to bym dał 8/10 a tak szanując swoje oczy czytelnika to daję 2/10.

Czytane od 20.07.2021-21.07.2021
Chciałbym przedstawić swoje wrażenia, dzieląc je na pewne segmenty, zdając sobie sprawę, że przekraczam tzw. poprawność polityczną:
https://www.youtube.com/watch?v=XRxpdfDyI38 a https://www.youtube.com/watch?v=LS6x4-LVTw4
Fabuła:
Główna linia fabularna odnosi się wobec zabójstw kilku kobiet, które łączy m.in. to, że były ofiarami przemocy...

Pierwszy raz spotkałam się w książce którą czytałam z pojęciem incelizmu. Incel to osoba przekonana o swojej nieatrakcyjności i nie potrafiąca znaleźć partnera gdyż uważa, że kobiety mają zbyt wysokie wymagania wobec partnera. Główni bohaterowie książki "Black Pill Pascala Engmana należą właśnie do tej subkultury. Mamy tu detektyw Vanessę Frank która z pomocą swojego przyjaciela rozwiązuje historię morderstw kobiet. Mężczyźni którzy w dzieciństwie przechodzą różnego rodzaju traumy, nie potrafią wejść w normalne związki i tacy są właśnie bohaterowie tej książki, zdolni do największych podłości względem kobiet. Niestety mimo iż książka nie jest oparta na faktach, ruch ten istnieje i jego działanie może spotkać każdego z nas i dlatego ten psychologiczny thriller tak mnie przeraził. 😔

Pierwszy raz spotkałam się w książce którą czytałam z pojęciem incelizmu. Incel to osoba przekonana o swojej nieatrakcyjności i nie potrafiąca znaleźć partnera gdyż uważa, że kobiety mają zbyt wysokie wymagania wobec partnera. Główni bohaterowie książki "Black Pill Pascala Engmana należą właśnie do tej subkultury. Mamy tu detektyw Vanessę Frank która z pomocą swojego...

A jednak skandynawska literatura kryminalno-sensacyjna ma się cały czas dobrze.
“Black Kill” jest jej typowym reprezentantem, co oznacza, że umiejętnie łączy cechy kryminału i thrillera, głęboko osadzając fabułę w konkretnym kontekście społecznym i nie rezygnuje z wątków obyczajowych. To wszystko sprawia, że mamy do czynienia nie tylko z inteligentną i na swój sposób wymagającą rozrywką, ale dotykamy problemów, których istnienie mało kto na co dzień sobie uświadamia.
Przyznaję bez bicia, że nie miałem dotąd pojęcia o kimś takim, jak incele. Nawiasem mówiąc – temat sam w sobie jest interesujący na tyle, że warto o nim poczytać w innych źródłach.
Fabuła powieści jest przestrogą i ostrzeżeniem przed tym, do czego w skrajnym przypadku może doprowadzić incelizm. Historia tu opowiedziana jest wprawdzie fikcyjna, ale to nie znaczy, że podobne akcje nie miały miejsca w rzeczywistości. Autor używa tu prostego, surowego, często chropowatego języka, co znakomicie wpasowuje się zarówno w tematykę, jak i klimat tej książki. Mocna i bezkompromisowa (szkoda, że nie do samego końca) literatura.
“Black Pill” w obiecujący sposób otwiera nowy cykl, którego kolejne części będę bacznie śledził.
Polecam.

A jednak skandynawska literatura kryminalno-sensacyjna ma się cały czas dobrze.
“Black Kill” jest jej typowym reprezentantem, co oznacza, że umiejętnie łączy cechy kryminału i thrillera, głęboko osadzając fabułę w konkretnym kontekście społecznym i nie rezygnuje z wątków obyczajowych. To wszystko sprawia, że mamy do czynienia nie tylko z inteligentną i na swój sposób...

37/2020

37/2020

bardzo dobra, dobry klimat i fajna bohaterka. nie genialna ale dobrze i szybko sie czyta. nienawisc do kobiet w szwecji, koncowka troche za bardzo sensacyjna, ale warto przeczytac.

bardzo dobra, dobry klimat i fajna bohaterka. nie genialna ale dobrze i szybko sie czyta. nienawisc do kobiet w szwecji, koncowka troche za bardzo sensacyjna, ale warto przeczytac.